Mokum Kraakt bezet pand op Kinkerstraat
Wanneer: 14/03/2022 - 14:29
ONS STATEMENT
Wij zijn actiegroep Mokum Kraakt. Wij zijn een samensmelting van Hotel Mokum, Kinderen van Mokum en andere krakers: jong en oud, ervaren en nieuw, maar allemaal boos, vol liefde voor Amsterdam en klaar om te vechten voor hun stad. We zijn sinds 10 maart gevestigd op Kinkerstraat, één van de vele leegstaande winkelpanden in Amsterdam. Amsterdam is namelijk van haar bewoners, niet van het grootkapitaal. Wij eisen radicale verandering. Wij eisen toegankelijke, leefbare en betaalbare woonruimte. Wij eisen een eerlijke en vrije stad.
Onder de gladde, opgeruimde, strakke straten staat de stad op krakende palen. Het is bijna niet te zien dat onder een laag van monocultuur de fundering voor een levendige stad begint te barsten. In de kieren die Mokum Kraakt, vormen zich ruimtes voor tegencultuur. Ruimtes om te experimenteren, te ontmoeten en te wonen.
Het probleem is dat dure appartmenten en hotels boven sociale huur gesteld worden, expats en toeristen boven bewoners, repressieve kraakwetten boven oplossingen voor de woningnood, en zo dreigt de stad uit haar voegen te barsten. Sociale huurwoningen worden doorverkocht als onbetaalbare koophuizen. De lokale tent op de hoek is verdwenen vanwege de te hoge huurstijging. Mensen met een migratieachtergrond worden gediscrimineerd in hun zoektocht naar een woning en zij met een beperking kunnen geen toegankelijke huisvesting vinden. Studenten wonen in schoenendozen waar letterlijk het dak vanaf waait.
De oorzaak van de voornoemde voorbeelden is niet slechts een kwestie van beleid, incompetente politici of gebrek aan woningen. Dit zijn gevolgen. De daadwerkelijke oorzaak is het kapitalistische systeem waar wij in leven. Het genereren van winst wordt door onze overheid en gemeente geprioritiseerd boven onze veiligheid. Het beleid rondom de woningmarkt is hier doelbewust op ingericht en vereist radicale omwenteling om deze wooncrisis op te lossen. Vooral gemarginaliseerde groepen zijn de dupe van dit systeem: mensen met een migratieachtergrond, arme mensen, mensen met een fysieke of mentale beperking of ongedocumenteerden.
Van een hotel naar een wasserette: ons nieuwe thuis op Kinkerstraat 304 huisvestte eerst Wasserette Nicole, maar is door eigenaren Sandstenen Projecten en Bas Boterbloem Beheer B.V. langdurig leeg gelaten. De Kinkerbuurt staat symbool voor een stad die gentrificeert en veryupt. Een stad die alleen nog maar plek biedt voor monocultuur en de superrijken. Nu wonen wij hier en stichten wij hier een vrijplaats voor goedkope cultuur, voor kunst, autonomie en alternativiteit, waar discussies en ontmoetingen zullen plaatsvinden. Daarbij zullen we onder andere kunstexposities, filmavonden en volkskeukens organiseren.
Met deze actie voeren we druk uit op de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. We bevinden ons op een maatschappelijk kantelpunt en nu, meer dan voorheen, moet de politiek voor haar inwoners opkomen. Helaas heeft de meerderheid van de lokale partijen nauwelijks concrete en radicale oplossingen voor de huidige woningnood: zelfs zogenaamd 'linkse' partijen reppen geen woord over leegstand. Terwijl de ergste wooncrisis sinds de Tweede Wereldoorlog door Nederland raast, staan er tienduizenden woningen in Amsterdam leeg. In tien jaar Rutte is het aantal daklozen verdubbeld. Er wonen bijna een miljoen twintigers bij hun ouders. Ondertussen wordt er een strenge nieuwe kraakwet ingevoerd om kraken nog erger te criminaliseren. Vanaf juli 2022 moeten rechter-commissarissen kraakzaken binnen 72 uur behandelen, met voorrang op alle andere lopende zaken. Meerdere uitvoeringsorganisaties (de Raad van state, de raad voor rechtspraak, het OM en de politie gebben een negatief stemadvies uitgebracht tegen de wet. Kraken is de enige manier voor Amsterdammers om het heft in eigen hand te nemen en een dak boven hun hoofd te vinden. De geschiedenis van de stad is vormgegeven door krakers en veel van de culturele bolwerken van Amsterdam zijn ontstaan vanuit kraakpanden, zoals de Melkweg of Paradiso. Het is ongelooflijk dat kraken nu nog harder aangepakt wordt terwijl er dramatische woningnood en verregaande leegstand door het hele land is. Het is schrijnend dat er gebouwen leeg staan terwijl mensen op straat slapen.
Wat niet mag, kan nog steeds. Illegaal is niet hetzelfde als immoreel. Wij geloven in directe actie: op eigen houtje, op eigen kracht, strijden voor verandering zonder afhankelijk te zijn van de toestemming van een instituut of autoriteit. De wet is op dit moment ingericht om het eigendomsrecht beter te beschermen dan het recht op huisvesting. Zoals we bij de ontruimingen van de Waldeck Pyrmontlaan en de J.C. van Hattumweg begin maart hebben gezien: met geweld wordt het recht van eigenaren om iets te bezitten dat ze niet gebruiken verdedigd, terwijl het recht op huisvesting keer op keer geschonden wordt. Dus breken wij de wet om aan te tonen hoe onrechtvaardig die is.
Bij de ontruiming van Hotel Mokum was er woede om het onbegrijpelijke besluit en rouw om het verloren symbool, dat stond voor een kentering in het denken over de stad. Er was gelukkig ook veel steun en activistisch tegengeluid, en mensen die er een mooie herinnering aan hadden overgehouden, dat het ook anders kán zijn. Hetzelfde geldt voor alle mensen die met liefde naar Klokhuis kwamen, waar altijd een sfeer van creativiteit en vrijzinnigheid hing. We zijn deze mensen niet vergeten. Zij hebben ons op de been gehouden en aan ons bewezen dat dit probleem veel breder gevoeld wordt dan alleen door ons. Na jaren van bezuinigingen, isolatie, een onmenselijk kraakverbod en verdorring van de stad gaan wij alles op alles zetten om het tij te keren.
Nu zitten wij hier in de Kinkerbuurt, in een voormalige wasserette die leeg stond en waarschijnlijk op den duur vervangen zou worden door een dure patisserie of elitaire lederwarenwinkel, zoals bij andere panden van deze eigenaar gebeurde. Zo verandert een oude arbeiderswijk als de Kinkerbuurt in een toeristische hotspot, en worden de bewoners weggejaagd door rijzende huurprijzen en vervangen door kapitaalkrachtige mensen. Deze wijk, en Oud-West in het algemeen, wordt steeds meer symbool voor de oprukkende monocultuur en op hol geslagen gentrificatie. Gentrificatie is verkapte segregatie en betreft vaker dan gemiddeld mensen met een migratie-achtergrond, die verdrukt worden door witte mensen met meer geld . De oorspronkelijke bewoners -- mensen van kleur, arme mensen, kunstenaars, studenten -- die een buurt gezellig en hip hebben gemaakt, worden verdrukt om die gezelligheid en hipheid duurder en ontoegankelijker te maken.
In de kieren die Mokum Kraakt, ontstaat ruimte voor tegencultuur. Ruimtes om te experimenteren, te ontmoeten en te wonen. Wij komen in actie tegen de wooncrisis, de leegstand, de kraakwet en een gemeenteraad die niet opkomt voor haar inwoners. Wij eisen het volgende van de lokale politiek: kies nu, na deze verkiezingen, eindelijk partij voor de bewoners in plaats van het kapitaal. Roep Amsterdam uit tot kraakvriendelijke stad. Geef de Amsterdammers de volksvertegenwoordiging die zij verdienen en nodig hebben, doe recht aan de geschiedenis van onze stad en zorg voor een radicaal nieuwe toekomst. Tegelijkertijd kunnen we ook niet wachten op politici, want de crisis is nu aan de gang. Dus wij vragen aan onze mede-Amsterdammers: vecht voor je stad en kom in actie voor je rechten. En als je daar aan toe bent: help een handje, bezet een pandje! Laat deze stad rammelen, knarsen, piepen en kraken! MOKUM KRAAKT!
OUR STATEMENT
We are action group Mokum Kraakt (=Mokum squats). We are a mix of Hotel Mokum, Kinderen van Mokum and other squatters: young and old, experienced and new, but we're all angry, full of love for Amsterdam and ready to fight for our city.
Since 10th of march we are settled on Kinkerstraat, in one of the many empty shops in Amsterdam. Because Amsterdam belongs to its residents, not to big capital. We demand radical change. We demand accessible, livable and affordable housing. We demand a just and free city.
Underneath the clean and smooth streets, the city is collapsing. It's almost invisible how the foundation of a lively city is beginning to burst under a layer of monoculture. In the cracks that Mokum Squats, spaces for counterculture are forming themselves. Spaces to experiment, to meet and to live.
The problem is that expensive appartments and hotels are being put above social rent, expats and tourists are being put above residents, repressive laws against squatting are being put above solutions for the housing crisis - and that's how the city is on the verge of collapsing. Social rent houses are being sold on the private market for unaffordable prices. The local hub on the corner has disappeared because of the increasing rent.
People with a migration background are being discriminated against in their search for a place to live and people with a disability cannot find accessible housing. Students are living in shoe boxes of which the roof is literally blown away by the wind.
The cause of the aforementioned examples is not just a matter of policy, incompetent politicians or a lack of houses. These are consequences.
The real cause is the capitalist system in which we live. The generating of profit is prioritized by our government and municipality, instead of our safety. Especially people with a migration background, poor people, people with a physical or mental disability or undocumented people are at the receiving end of this system.
From a hotel to a launderette: our new home on Kinkerstraat 304 used to house Wasserette Nicole (=laundry Nicole) but the owners, Sandstenen Projecten and Bas Boterbloem Beheer B.V. have left it empty for a long time. The Kinker neighborhood is symbolic for a city that gentrifies and caters more and more to yuppies. A city that only gives space to monoculture and to the superrich. Now we live here and we fund a free space for cheap culture, for art, autonomy and alternativeness, where discussions and meetings will take place. We will also organize things such as art expositions, movie nights and community dinners.
With this action, we put pressure on the upcoming municipal elections. We are at a societal crossover point and now - more then ever - the politicians of this city must stand up for its residents. Unfortunately, the majority of local parties barely offers any concrete or radical solution for the current housing crisis: even the so-called "leftist" parties aren't even saying one word about the structural vacancy of buildings. While the worst housing crisis since the Second World War is upon the Netherlands, ten thousands of houses in Amsterdam are standing empty. In the ten years time that Rutte has been prime minister, the amount of homeless people has doubled. Almost a million people in their twenties are living at their parents'. Meanwhile, a new and severe law against squatting has been made to even further criminalize squatting. Starting july 2022, the examining judicial magistrates will have to handle squatting cases within 72 hours, with a priority over all other cases. This is undoable and Estates-General, the council of jurisdiction, the prosecution and the police force have voiced a negative vote-advice in regard to this law. Squatting is the only way for Amsterdam's residents to take matters into their own account and find a roof above their head. The history of the city has been shaped by squatters and many of the cultural hotspots of Amsterdam originally existed through squatted places, such as Melkweg or Paradiso. It is unbelievable that squatting is now criminalized heavier while the dramatic need for housing and the structural vacancy of buildings is rampant all across the country. It's poignant that buildings remain empty while people are sleeping on the streets.
What's not allowed, is still possible. Illegal is not the same as immoral. We believe in direct action: on our own, with our own power, to struggle for change without being dependent of the permission of an institute or authority. At the moment, the law is designed to protect the right for private property more then the right for housing. As we've seen at the evictions of Waldeck Pyrmontlaan and J.C. van Hattumweg at the beginning of this march: violently, the right of owners to own something they don't use is being defended, while the right for housing is being violated.
So we break the law to show how unjust the law is.
At the eviction of Hotel Mokum, there was anger about the incomprehensible decision to evict. And there was grief about the loss of a symbol, a symbol that stood for a change in thinking about the city. Thankfully, there was also a lot of support and activist counter-sound, as well as people that cherished a good memory about the fact that alternatives are possible. The same can be said about all the people that used to love to come to Klokhuis, where there was always an atmosphere of creativity and free-mindedness. We haven't forgotten these people. They have kept us going and they've proven to us that this problem is felt on a way broader scale then just by us. After years of budget cuts, isolation, an inhumane squatting ban and withering of the city, we will try our best to do everything to turn things around.
Now we're here in the Kinker neighborhood, in a former launderette that was left empty and that was probably going to be replaced by an expensive patisserie or elitist shop for leather wear, as happened with other buildings of the same owner. That's how an old working class neighborhood such as the Kinker neighborhood becomes a tourist hotspot, while residents are pushed away by increasing rent prices and replaced by richer people. This neighborhood, and Old West in general, is more and more becoming symbolic for the monoculture on the rise and the skyrocketing gentrification. Gentrification is hidden segregation and it more often affects people with a migration background, who are being pushed away by white peope with more money. The original residents - people of color, poor people, artists, students - that made a neigborhood cozy and cool, are pushed away to make the atmosphere they created more expensive and less accessible.
In the cracks that Mokum Squats, space for counterculture comes to life. Spaces to experiment, to meet and to live. We act against the housing crisis, the structural vacancy, the law against squatting and the city council that doesn't stand up for its residents. We demand the following of local politics: finally start chosing the side of residents instead of the side of capital, now and after the elections. Make Amsterdam a squatting-friendly city. Give those who live in Amsterdam the representation they deserve and need, recognize the history of our city and ensure a radically new future. At the same time, we cannot wait for politicians to come around, because the crisis is now. So we ask our fellow Amsterdammers: fight for your city and for your rights. And if you can: help a bit, squat a bit! Let this city rattle and squat! MOKUM SQUATS!
[Edit: statement op verzoek aangepast (zin over wetswijziging in 2022).]