Mokum Kraakt bezet pand op Kinkerstraat
Wanneer: 14/03/2022 - 14:29
ONS STATEMENT
Wij zijn actiegroep Mokum Kraakt. Wij zijn een samensmelting van Hotel Mokum, Kinderen van Mokum en andere krakers: jong en oud, ervaren en nieuw, maar allemaal boos, vol liefde voor Amsterdam en klaar om te vechten voor hun stad. We zijn sinds 10 maart gevestigd op Kinkerstraat, één van de vele leegstaande winkelpanden in Amsterdam. Amsterdam is namelijk van haar bewoners, niet van het grootkapitaal. Wij eisen radicale verandering. Wij eisen toegankelijke, leefbare en betaalbare woonruimte. Wij eisen een eerlijke en vrije stad.
Onder de gladde, opgeruimde, strakke straten staat de stad op krakende palen. Het is bijna niet te zien dat onder een laag van monocultuur de fundering voor een levendige stad begint te barsten. In de kieren die Mokum Kraakt, vormen zich ruimtes voor tegencultuur. Ruimtes om te experimenteren, te ontmoeten en te wonen.
Het probleem is dat dure appartmenten en hotels boven sociale huur gesteld worden, expats en toeristen boven bewoners, repressieve kraakwetten boven oplossingen voor de woningnood, en zo dreigt de stad uit haar voegen te barsten. Sociale huurwoningen worden doorverkocht als onbetaalbare koophuizen. De lokale tent op de hoek is verdwenen vanwege de te hoge huurstijging. Mensen met een migratieachtergrond worden gediscrimineerd in hun zoektocht naar een woning en zij met een beperking kunnen geen toegankelijke huisvesting vinden. Studenten wonen in schoenendozen waar letterlijk het dak vanaf waait.
De oorzaak van de voornoemde voorbeelden is niet slechts een kwestie van beleid, incompetente politici of gebrek aan woningen. Dit zijn gevolgen. De daadwerkelijke oorzaak is het kapitalistische systeem waar wij in leven. Het genereren van winst wordt door onze overheid en gemeente geprioritiseerd boven onze veiligheid. Het beleid rondom de woningmarkt is hier doelbewust op ingericht en vereist radicale omwenteling om deze wooncrisis op te lossen. Vooral gemarginaliseerde groepen zijn de dupe van dit systeem: mensen met een migratieachtergrond, arme mensen, mensen met een fysieke of mentale beperking of ongedocumenteerden.
Van een hotel naar een wasserette: ons nieuwe thuis op Kinkerstraat 304 huisvestte eerst Wasserette Nicole, maar is door eigenaren Sandstenen Projecten en Bas Boterbloem Beheer B.V. langdurig leeg gelaten. De Kinkerbuurt staat symbool voor een stad die gentrificeert en veryupt. Een stad die alleen nog maar plek biedt voor monocultuur en de superrijken. Nu wonen wij hier en stichten wij hier een vrijplaats voor goedkope cultuur, voor kunst, autonomie en alternativiteit, waar discussies en ontmoetingen zullen plaatsvinden. Daarbij zullen we onder andere kunstexposities, filmavonden en volkskeukens organiseren.
Met deze actie voeren we druk uit op de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. We bevinden ons op een maatschappelijk kantelpunt en nu, meer dan voorheen, moet de politiek voor haar inwoners opkomen. Helaas heeft de meerderheid van de lokale partijen nauwelijks concrete en radicale oplossingen voor de huidige woningnood: zelfs zogenaamd 'linkse' partijen reppen geen woord over leegstand. Terwijl de ergste wooncrisis sinds de Tweede Wereldoorlog door Nederland raast, staan er tienduizenden woningen in Amsterdam leeg. In tien jaar Rutte is het aantal daklozen verdubbeld. Er wonen bijna een miljoen twintigers bij hun ouders. Ondertussen wordt er een strenge nieuwe kraakwet ingevoerd om kraken nog erger te criminaliseren. Vanaf juli 2022 moeten rechters kraakzaken binnen 72 uur behandelen, met voorrang op alle andere lopende zaken. Dit is onuitvoerbaar en zowel de rechtspraak als de politie heeft hier fel tegen geprotesteerd. Kraken is de enige manier voor Amsterdammers om het heft in eigen hand te nemen en een dak boven hun hoofd te vinden. De geschiedenis van de stad is vormgegeven door krakers en veel van de culturele bolwerken van Amsterdam zijn ontstaan vanuit kraakpanden, zoals de Melkweg of Paradiso. Het is ongelooflijk dat kraken nu nog harder aangepakt wordt terwijl er dramatische woningnood en verregaande leegstand door het hele land is. Het is schrijnend dat er gebouwen leeg staan terwijl mensen op straat slapen.
Wat niet mag, kan nog steeds. Illegaal is niet hetzelfde als immoreel. Wij geloven in directe actie: op eigen houtje, op eigen kracht, strijden voor verandering zonder afhankelijk te zijn van de toestemming van een instituut of autoriteit. De wet is op dit moment ingericht om het eigendomsrecht beter te beschermen dan het recht op huisvesting. Zoals we bij de ontruimingen van de Waldeck Pyrmontlaan en de J.C. van Hattumweg begin maart hebben gezien: met geweld wordt het recht van eigenaren om iets te bezitten dat ze niet gebruiken verdedigd, terwijl het recht op huisvesting keer op keer geschonden wordt. Dus breken wij de wet om aan te tonen hoe onrechtvaardig die is.
Bij de ontruiming van Hotel Mokum was er woede om het onbegrijpelijke besluit en rouw om het verloren symbool, dat stond voor een kentering in het denken over de stad. Er was gelukkig ook veel steun en activistisch tegengeluid, en mensen die er een mooie herinnering aan hadden overgehouden, dat het ook anders kán zijn. Hetzelfde geldt voor alle mensen die met liefde naar Klokhuis kwamen, waar altijd een sfeer van creativiteit en vrijzinnigheid hing. We zijn deze mensen niet vergeten. Zij hebben ons op de been gehouden en aan ons bewezen dat dit probleem veel breder gevoeld wordt dan alleen door ons. Na jaren van bezuinigingen, isolatie, een onmenselijk kraakverbod en verdorring van de stad gaan wij alles op alles zetten om het tij te keren.
Nu zitten wij hier in de Kinkerbuurt, in een voormalige wasserette die leeg stond en waarschijnlijk op den duur vervangen zou worden door een dure patisserie of elitaire lederwarenwinkel, zoals bij andere panden van deze eigenaar gebeurde. Zo verandert een oude arbeiderswijk als de Kinkerbuurt in een toeristische hotspot, en worden de bewoners weggejaagd door rijzende huurprijzen en vervangen door kapitaalkrachtige mensen. Deze wijk, en Oud-West in het algemeen, wordt steeds meer symbool voor de oprukkende monocultuur en op hol geslagen gentrificatie. Gentrificatie is verkapte segregatie en betreft vaker dan gemiddeld mensen met een migratie-achtergrond, die verdrukt worden door witte mensen met meer geld . De oorspronkelijke bewoners -- mensen van kleur, arme mensen, kunstenaars, studenten -- die een buurt gezellig en hip hebben gemaakt, worden verdrukt om die gezelligheid en hipheid duurder en ontoegankelijker te maken.
In de kieren die Mokum Kraakt, ontstaat ruimte voor tegencultuur. Ruimtes om te experimenteren, te ontmoeten en te wonen. Wij komen in actie tegen de wooncrisis, de leegstand, de kraakwet en een gemeenteraad die niet opkomt voor haar inwoners. Wij eisen het volgende van de lokale politiek: kies nu, na deze verkiezingen, eindelijk partij voor de bewoners in plaats van het kapitaal. Roep Amsterdam uit tot kraakvriendelijke stad. Geef de Amsterdammers de volksvertegenwoordiging die zij verdienen en nodig hebben, doe recht aan de geschiedenis van onze stad en zorg voor een radicaal nieuwe toekomst. Tegelijkertijd kunnen we ook niet wachten op politici, want de crisis is nu aan de gang. Dus wij vragen aan onze mede-Amsterdammers: vecht voor je stad en kom in actie voor je rechten. En als je daar aan toe bent: help een handje, bezet een pandje! Laat deze stad rammelen, knarsen, piepen en kraken! MOKUM KRAAKT!
