Ware vrede.
Hier kun je discussieren over Ware vrede..
Om de eurocrisis te doorbreken, zullen we onze hoop niet moeten vestigen op de nieuwe economische cijfers en ramingen die de Europese Commissie vrijdag presenteert, maar weer oog moeten krijgen voor het ideaal waar de EU ten diepste op gegrond is, te weten: “Nooit meer oorlog”. Dat voor de verwerkelijking van dit alomvattende ‘vredesideaal’ politieke eenheid vereist is staat buiten kijf. Zo langzamerhand wordt het echter duidelijk dat dit doel nooit bereikt zal kunnen worden via een Europees beleid dat draait om het primaat van de economie in plaats van de politiek. De economie staat namelijk los van het algemeen belang, nooit meer oorlog, omdat zij slechts dienstbaar is aan haar eigen belang, economische groei.
Verkiezingen zullen hier geen verandering in brengen, omdat het heersende primaat van de economie boven de partijen en daarmee boven de verkiezingsstrijd staat, dus geen punt van discussie is tussen de partijen. Om die moedeloos makende economische heerschappij te doorbreken stel ik voor de komende verkiezingstijd te gebruiken voor bezinning, met als doel de 12e september te transformeren van verkiezings- in democratiseringsdag. Een nationale discussiedag, waarop het primaat van de economie geplaatst wordt in het licht van het ultieme politieke doel, ‘nooit meer oorlog’.
De technische mogelijkheden voor zo’n brede maatschappelijke discussie zijn ruimschoots aanwezig. Nu nog de Haagse wil voor het benutten daarvan. Zolang die achterwege blijft zal er geen begin gemaakt kunnen worden met een beleid dat perspectief biedt op ware vrede. Daaronder versta ik een vrede onder VN-vlag, die in alle VN-lidstaten jaarlijks uitbundig gevierd wordt met een Bevrijdingsdag, waar een waardige Dodenherdenking (een Dodenherdenking die de tweedeling ‘goed en kwaad’ - met alle controverses van dien - overstijgt) aan voorafgaat.
Verenigd Europa
Het belangrijkste obstakel is voor een verenigd Europa lijkt vooralsnog het nationalisme binnen de afzonderlijke lidstaten. Je zou verwachten dat de Europese beleidsmakers eieren voor hun geld zouden kiezen: dit nationalisme absorberen en omvormen tot een pan-europees nationalisme, waarin terdege rekening wordt gehouden met de wensen van het gewone volk. Dat is een propagandamiddel sine qua non. Maar de EU-bonzen zijn blind voor de feiten en doof voor tegenwerpingen. De eerste cruciale fout die de EU-beleidsmakers maken is dat ze niet beseffen dat de Europese unie de doorsnee burger tot nog toe weinig zichtbaars heeft opgeleverd, en al helemaal Jan de arbeider niet. Marktwerking is verworden tot marktfundamentalisme. Privatisering van overheidsinstellingen heeft geleid tot een meedogenloze kaalslag van de openbare ruimte. Massa-immigratie heeft concurrentiepositie van de arbeiders aangetast. De tweede cruciale fout die de Europese beleidsmakers maken is dat ze niet meer beseffen dat een staat (dus ook een Europese superstaat) in de eerste plaats dient tot bescherming van het volk dat zich in/tot zo'n staat verenigt. Zelfs aan de meest fundamentele eis die aan zo'n Superstaat gesteld zou moeten worden: goed bewaakte buitengrenzen, wordt niet voldaan. Is het niet een beetje naief om te denken dat mensen zich aan een hogere macht (Europa) zouden willen onderwerpen als deze hogere macht geen bescherming biedt (in de vorm van beveiligde buitengrenzen), maar ons juist verplicht bestaande bescherming (de nationale grenzen) weg te nemen? Het nieuwe motto dient te zijn: Nationalisten aller Europese landen verenigt u. Het is dit, of het is, naar alle waarschijnlijkheid, helemaal geen verenigd Europa.