Gelukszoekers
Hier kun je discussieren over Gelukszoekers.
Het brengt me naar een promotiepraatje van een liberale partij waarin wordt opgeroepen om allemaal bij te dragen aan de maatschappij. Om kansen te zoeken. Te ondernemen. Risico’s te durven nemen. Je grenzen te verleggen. Jezelf te ontwikkelen. Niet bij de pakken neer te zitten.
Van daar uit draagt het woord me naar een veel gehoord sentiment uit de Nederlandse samenleving dat we moeten streven naar meer welvaart, economische groei, meer consumptie, meer materialistisch bezit. Hoe dunner de TV en hoe groter het huis hoe beter.
Ik ben terecht gekomen op een doodlopende weg. Deze wordt veroorzaakt door een kortsluiting in mijn gedachten. Mijn oorspronkelijke associatie bij het woord gelukszoekers verbeelde zwarte mensen in gammele bootjes. Mijn nieuwe associatie tekent een witte zakenman in een dure auto.
Allen op zoek naar een beter leven. De een neemt risico’s op de beurs, de ander door zijn leven te riskeren. Allen willen ondernemen en zichzelf ontwikkelen. Ik sta aan de grond genageld, met mijn gezicht naar de blinde muur. Het beangstigende idee bekruipt mij dat de waardering of afkeer voor een wijze van handelen wordt bepaald door de huidskleur van degene die de handelingen verricht.
Ik schud het idee van me af en zak neer op de grond, mijn hoofd naar beneden gericht. De volgende gedachte is niet minder beangstigend. Is bepaald handelen alleen geoorloofd voor mensen die op een specifieke plek in de wereld geboren zijn?
Deze weg wil ik niet gaan, dus ik sta op en keer om. Ik loop de stad uit. Het open land geeft mijn gedachten nieuwe inspiratie, dankzij de wind van zee en de geur van pas gemaaid gras.
Het woord zweeft door mijn gedachten en na enkele keren tollen vind ik opeens luid en duidelijk het grote, zware, veelomvattende en prachtige woord GELUK. Het is zo’n belangrijk deel van het woord en toch moest ik er diep naar graven. Gelukzoekers zoeken geluk. Wat is dat eigenlijk – geluk? Ik besluit dat die vraag voor een nieuwe reis is, maar realiseer me dat ik er mijn hele leven al naar zoek.
Soms bewust, soms totaal onbewust, maar als constante factor in mijn leven. Soms vind ik er stukjes van en soms raak ik ze weer kwijt. Ik kijk om me heen naar passerende mensen - fietsende mensen, mensen met een kinderwagen, mensen op een paard. Zouden zij ook zoeken naar geluk? Of eigenlijk: zouden er mensen bestaan die niet zoeken naar geluk? De volgende vraag formuleert zich in mijn gedachten: mag het woord gelukszoekers wel bestaan? Staat het niet synoniem voor het woord ‘mens’?
Ik lig op mijn rug in het gras en zie de wolken over drijven. Ik schrijf het woord nog een keer uit, met slierten wolk: GELUKSZOEKERS. Ik besluit dat ik het een prachtig woord vind. Dan blaas ik het weg en concludeer: dit woord verdient een tweede leven.
Onbedoeld beschrijf je het
Onbedoeld beschrijf je het probleem in Nederland namelijk dat de meerderheid er van buiten af tegen aan kan kijken lekker op de rug in het gras. Een luxe. Wel laat je merken dat je sympathie toch wat meer bij die " vluchteling " ligt.
Lekker op het strand of in het gras liggend net doen of er niks aan de hand is de andere kant op kijken of roepen " ik ben geen racist maarrrrr.... " . Of een beetje filosoferen.
O.k. zie het onder ogen het gaat niet om de plek waar je bent geboren
maar wel om huidskleur sociaal economische achtergrond je mogelijkheid je aan te passen inhoeverre je gedisciplineerd bent of juist niet je intelligentie je fysieke mogelijkheden. Tegelijk is het ook zo dat als steeds meer mensen zich geroepen voelen te gaan handelen dus het recht in eigen hand te nemen dat dat ook gevolgen heeft. Met name als je na gaat dat driekwart van de Nederlanders niet meer vluchtelingen wil. Maar dat uiten ze alleen in opinie peilingen. Voor de rest laten ze het aan anderen over in het gras liggend zo van wat kan mij het eigenlijk allemaal schelen ze doen maar. Een grote luxe een die we eigenlijk niet meer hebben.
Volksverlakkerij
"Maar dat uiten ze alleen in opinie peilingen."
Mijn mening is nog nooit gevraagd.
Een opiniepeiling is alleen geloofwaardig
als een ieder daar aan kan deelnemen.