IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Na het vonnis tegen Joke Kaviaar: geen andere eervolle keus dan verzet en ‘opruiing’.
De ijzige wind van die veroordeling zou wel eens lang kunnen aanhouden, lang nadat de laatste sneeuw is gesmolten in regen of lentezon. Het is een ijzige tocht die krachtige verwarmende tegenwind vereist. Joke Kaviaar dreigt in de cel te verdwijnen omdat ze tot actief verzet oproept tegen de onderdrukking van vluchtelingen. Dat mag niet ongestoord gebeuren, de strijd die ze voert dient te worden voortgezet. Natuurlijk gaat ze in hoger beroep. maar er is meer nodig, buiten de rechtszaal.

Waar heb ik het over? Afgelopen middag is Joke Kaviaar veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf onvoorwaardelijk, wegens een viertal teksten die volgens het Openbaar Ministerie ‘opruiing’ tot illegale daden tegen het ‘openbaar gezag’ inhielden. Het opruiend karakter van de teksten werd bewezen geacht door de rechtbank. De rechtbank veegde bezwaren tegen de strafbaarstelling ervan zoals die door de verdediging naar voren werden gebracht, met slechts een zeer summiere toelichting van tafel. Je mag dus in Nederland niet zegen dat uit belastinggeld betaalde terreurnetwerken zoals het IND gedwarsboomd dienen te worden door de werking ervan daadwerkelijk en actief te saboteren. Terwijl precies dát nodig is: dwarsliggerij, sabotage, ontregeling van de machinerie des doods. En net zo nodig als de ontregeling zelf is het oproepen tot deze ontregeling, oftewel ‘opruiing’. Waarom?

Mensen opsluiten om ze klaar te zetten voor deportatie; mensen deporteren; mensen straffen omdat ze zich hiertegen verzetten – kortom: mensen terroriseren, met de dood bedrijven en soms daadwerkelijk de dood in jagen – is volkomen legaal in Nederland. Ja, de dood injagen, zoals de uit Rusland gevluchte Aleksandr Dolmatov de dood is in gejaagd door hem na afwijzing van zijn asielverzoek in detentie te stoppen – hetgeen zelfs volgens officiële procedures volgens zijn advocaat onrechtmatig was – waar hij zelfmoord pleegde… als het tenminste zelfmoord was. Je kunt met dit detentie- en deportatiebeleid als verantwoordelijk minister zelfs carrière maken, en als IND-bureaucraat wordt je nog betaald ook. Alweer, uit belastinggeld, uit geld dat ons wordt afgeperst en waarvan dus medemensen worden mishandeld en erger. Medemensen die niets hebben misdaan, die enkel geprobeerd hebben om te verhuizen van een plaats waar het leven voor hen ondraaglijk was naar een plaats waarvan ze hoopten dat het leven er draaglijk was. IJdele hoop, als het aan de IND-bureaucratie en de verantwoordelijke politie – en de marechaussee die helpt bij uitzetting, en de ME die helpt bij het ontruimen van actiekampen van protesterende vluchtelingen ligt.

Het plegen van misdaden tegen de menselijkheid door minister, IND, marechaussee en ME is hier ook geen incident. Het is deel van hun kerntaken. Als het waar zo zijn dat we een rechtsstaat hadden die alle vormen van criminaliteit bestreed; als het waar was dat politie, OM en rechtbanken er waren om ook de genoemde groepen deportatieterroristen al dan niet in uniform maar allemaal in staatsdienst, plus de verantwoordelijke minister, te beletten om hun misdaden te plegen en aan te pakken waar ze dat toch doen – dan was er misschien geen reden om het zelf te doen, al zou ook dan het eigen initiatief van mensen die met hun medemensen begaan zijn, gewaardeerd moeten worden en niet bestraft. Maar dat is allemaal hypothetisch, en onwerkelijk. Er is geen rechtstaat, er is een dwangstaat, en andere soorten staten bestaan niet. De politie gaat geen politie arresteren wegens het uitvoeren van politiewerk – waaronder assistentie bij detentie en deportatie immers valt. De IND, de marechaussee, de minister – ze hebben niets te duchten van de ‘rechtsstaat’; ze kunnen ongehinderd doorgaan met hun georganiseerde zware criminaliteit. Dat betekent dat die vorm van criminaliteit vanuit de staat, de overheid, niet wordt aangepakt.

Er is geen rechtsstaat; als het aan de staat ligt, duurt het onrecht voort. Dat is onduldbaar. Dus moet die vorm van criminaliteit door anderen – door jou en door mij – worden aangepakt. Met alle daartoe dienstige middelen. En waar de wet een instrument is in handen van de deporterende en opsluitende machten, is het absurd om van degenen die deze misdadigheid – van die machten – willen bestrijden, te verwachten of te verlangen dat ze zich aan de wet houden. Het plegen van daden, wettig en/of onwettig – om het opsluiten en deporteren te doen ophouden van mensen die proberen of geprobeerd hebben naar Nederland te komen en er in leven proberen te blijven, is nodig.

Laten we dat invullen en praktisch maken. Het vakkundig slopen van detentiecentra waar vluchtelingen en mensen zonder verblijfsvergunning worden opgesloten verdient aanbeveling, met sloopvergunning of zonder. Het doorknippen van hekken rond zulke centra verdient aanbeveling, en op toestemming daarvoor dient niet te worden gewacht. Het onklaar maken van welk deel van de infrastructuur die ‘justitie’ en politie hanteren ok vluchtelingen te registreren, controleren, intimideren, terroriseren en uiteindelijk deporteren verdient aanbeveling. Dat geldt computers, computerbestanden, archieven, gebouwen van de IND, plaatsen vaan opgepakte vluchtelingen en migranten zonder geldige papieren worden opgesloten, vergaderplekken van beleidsfunctionarissen tot en met de hoogste daarvan minister Teeven en zijn eventuele opvolgers. Dat alles dient onbruikbaar gemaakt te worden. Het moet allemaal gewoon kapot, zodat de machinerie haar moordende werk niet meer kan doen. Hetzelfde ontregelwerk verdienen nu ook de rechtbanken die meewerken aan het opsluiten van iemand als Joke Kaviaar. Het bekladden van het kille gebouw can de meervoudige gerechtskamer in Haarlem met de leus “schande!” is wat mij betreft bepaald niet misplaatst.

Dat is allemaal tegen de wet, dat klopt, en we weten sinds vandaag weer extra duidelijk dat ook het oproepen tot dit soort activiteiten – wat ik dus nadrukkelijk doe – tegen de wet is. Maar waar de misdaad gelegaliseerd is, rest tegenstanders van die misdaad niets anders dan het breken van wetten, tenzij ze willen buigen en daarmee de misdaad vrij baan willen laten, al hun dan krachteloos blijkende morele bezwaren ten spijt. Het is een keus die mensen als Joke Kaviaar maken, en hopelijk steeds meer mensen. Maar het is nauwelijks een vrije keus. De bruutheid van de macht, haar verachtelijke verachting voor kwetsbare mensen en hun levens, laat ons immers naar eer en geweten geen andere optie.

Peter Storm