IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over “Rumoer yn Appelscha”, in reaksje op it stik fan Kees Stêd .
Onwaarheid 1 is dat net it bestjoer de boel hat litte escaleren yn Appelskea, mar dat de groep dy't him tooit mei de namme ‘van onderop’ dêrop hat aangestuurd. It bestjoer hat ein jannewaris fan dit jier de noodklok lûd neidat de tige verslechterde finansjele situaasje yn 2017 dúdlik wie wurden. Fanút har ferantwurdlikheid as bestjoer hat sy dúdlik sein dat it terrein mei it each op de mooglikheid, dat in diel fan de kampeerders foar it tredde opeenvolgende jier net soe betelje, yn april net iepen koe. En of elkenien dy no al twa jier net hie betelle, syn rekkening woe foldwaan om dat te foarkomme. Fierder interen op de finansjele reserves soe onverantwoord west hawwe.
Op dizze noodkreet kaam fan de groep fan onderop gjin in tal reaksje, let stean dat der oer de openstaande jierren 2016 en 2017 waard betelle. Yn de lêste wike fan maart 2018 blykte sels dat de groep hielendal net fan plan wie noch ea oan de stifting te beteljen. Doe't restte it bestjoer lyts bytsje oars dan te dwaan wat hja earder hie oankundige. Hoe pijnlijk it ek wie: it terrein moast sletten wurde om de fêste útjeften safolle mooglik te reduceren.

Onwaarheid 2 is dat it bestjoer alles bepaalt en de kampeerders neat te sizze hawwe. Ta earste binne de measte bestjoersleden sels ek kampeerder en dus brûker. It bestjoer hat de ôfrûne jierren yn de praktyk in “slapend” bestean laat wêrtroch sy amper wat bepaalde. Yn de praktyk hat hieltyd ien ynformele verenigingsstructuur gefunctioneerd. It bestjoer hat omtrint útslutend as kampeerder oan de besluitvorming dielnommen. Allinne de kontrakten en de finânsjes wiene benammen it domein fan it bestjoer.

Onwaarheid 3 is de stelling dat de brûkers mear te sizze woene hawwe en dat it bestjoer dêr neat fan woe witten. In diel fan de brûkers wol krekt mear te sizze hawwe dan jûn de hjoeddeistige ynformele verenigingsstructuur gangbaar is. In flink diel fan de kampeerders stiet ek noch hieltyd efter de âlde struktuer, om't sy de besluitvorming yn de kampeerdersvergaderingen foldwaande fynt. Niettemin hat it bestjoer hieltyd sein dat in feriening fan kampeerders bespreekbaar is. It idee is wol altyd west dat alle kampeerders hierachter moasten kinne stean.

Onwaarheid 4 is dat yn dit ramt beweerd wurdt dat it bestjoer stelselmatig fersiken en besluten njonken him neerlegt. Dit is abslút net it gefal west. Dizze beweringen tsjinje allinne om dêrnei de betaalstaking te rechtvaardigen. Sa krige de PL-groep in eigen budzjet (in voorschot fan tûzenen euro’s) en in eigen rekkening. Dit levere yndie diskusje op om't yn de histoarje fan it terrein dit noch net earder oan de oarder west is by in PL-groep.

Dêrnei hold de PL-groep him net oan de yn de kampeervergadering makke ôfspraken, lykas it yntsjinje fan in begrutting, it meitsjen fan in finansjeel ferslach as ferantwurding oan de kampeerdersvergadering, de afdracht fan jilden en it betelje fan in bydrage oan de exploitatie. Ek harren gie it om de macht en net om de ynhâld (hja holden nammentlik de hiele opbringst fan de PL sels, wylst de stifting de kosten foar foarsjenningen en ûnderhâld mocht betalen). Ek sy hawwe twa jier lang har útjeften net ferantwurde en har rekeningen net betelle.

Onwaarheid 5 is dat it bestjoer gjin representatieve fertsjintwurdiging yn it stichtingsbestuur woe, om't de minsken op it kampeerterrein net capabel soene syn. De krêft fan de stifting, eigner fan it terrein, is altyd west dat it bestjoer in homogene groep fan gelijkgezinden wie, dy garant stie foar it voortbestaan fan it terrein. Dit is 85 jier lang suksesfol bliken. De tins derefter wie dat it bestjoer sa gjin machtsstrijd yn eigen rûnte soe krije. En as it bestjoer sliepend moat syn (lykas de groep fan onderop wol) wêrom is dan zeggenschap oer de gearstalling fan it bestjoer sa nijsgjirrich? Dêr kin mar in reden foar syn: fan onderop is út op macht!

Onwaarheid 6 is dat de betaalstaking it gefolch soe syn fan onwil fan it bestjoer om wat dien te krijen. Dit is onzinnig sjoen de ynformele verenigingsstructuur wêryn de besluitvorming altyd leidend west is, ek foar it bestjoer. Wêr hat it bestjoer dan net mei ingestemd? Kees Stêd verzuimt foarbylden te neamen.

De betaalstaking is fan begjin ôf oan in dwangmiddel west om it bestjoer foar it blok te kinnen sette en om as machtsmiddel yn te setten op it terrein. It bestjoer betellet ommers oant de dei fan hjoed de rekeningen en waard op dizze manier finansjeel uitgekleed! It iennige dat it bestjoer achterôf te verwijten falt, is dat sy dit net earder troch hat hân en der earder nei hat hannele.

It bestjoer hat nammentlik twa jier lang de ferwachting hân dat de niet-betalers noch har bydrage soene betelje as de petearen om in feriening fan (alle) kampeerders soene begjinne. De groep fan onderop liet ein maart fan dit jier lykwols witten, de achterstallige bydragen net nei de stifting, mar nei de nij te foarmje feriening oer te gean meitsjen. Sa waard de betaalstaking in dwangmiddel om de troch de groep fan onderop winske foarm fan feriening troch de strot fan it bestjoer en de oare kampeerders te triuwe. It stie letterlik yn de mail: “bestuur; mar fluch efkes tekenjen en dan meitsjogge wy it jild over” (allinne net nei de stichting). En dizze minsken hawwe sels de mûle iepen oer it bestjoer dat dingen doordrukt.

Onwaarheid 7 giet om de verenigingsconstructie wêrta besletten soe binne yn in gearkomste wêr alle partijen oan meidiene. Foarôf hie it bestjoer oanjûn net mear te wolle gearkomme salang net alle kampeerders har rekkening soene hawwe betelle. Dit om in onzuivere diskusje te foarkomme wêrby de groep fan onderop, ûnder dreiging fan net betelje, har sin doordrukt. It bestjoer en in oantal oare kampeerders ontbraken dus op dizze gearkomste. Dochs waard de feriening oprjochte nettsjinsteande it feit dat dúdlik wie, dat in flink diel fan de kampeerders gjin diel fan dizze feriening woe útmeitsje. Ek hjir jout de groep fan onderop it valse byld dat sy út namme fan alle kampeerders sprekt, en dat sy samar kinne beslissen dat it staangeld nei de feriening moat wurde oermakke. Dat is lykas sa wat as in huurder dy perfoast dat hy de hier net mear oan de woningstichting betellet mar oan in oare partij.
Ek waarden ynienen allegear werkgroepen oprjochte en fan nije leden foarsjen, en waarden de persoanen dy't oant dan ta dizze taken vervulden zondermeer oan de kant set. En de groep fan onderop hat in nije e-maillijst opsteld foar de feriening wêr't it bestjoer (sels kampeerder) en in oantal oare kampeerders fan is bûten sletten! Dit is klear de demokratsy wêr de groep fan onderop foar stiet! In moai foarbyld fan hoe de groep te wurk giet is, dat de nije feriening begjin maaie in gearkomste hat útskreaun wêr sûnder mis in diel fan de kampeerders net foar wurdt útnoege. Klear is earne besletten dat in hiele groep kampeerders net mear mei meepraten.

It bestjoer hat ûnderwilens litte witten, har zeggenschap net oan in feriening te kinnen oerdrage dy net yn stiet is alle kampeerders te verenigen. It soe betsjutte dat der aanst eersterangs en tweederangs kampeerders op it terrein syn. In groep dy wat te sizze hat en in groep dy neat mear te sizze hat. De groep fan onderop jout hjir gjin útlis oer.

Wylst der meardere opsjes syn, hat in voorbereidende “structuurgroep” allinne de mooglikheid fan in feriening mei in vruchtgebruikconstructie útwurke. Dit is de opsje dy't de groep fan onderop persé woe. In opsje dy 10.000 euro kost om op te rjochtsje en dy alle zeggenschap nei de feriening overdraagt foar de doer fan mar leafst 30 jier. De stifting bliuwt as eigner juridysk aansprakelijk mar hat yn dit gefal totaal neat mear te sizze. Ek in moai staaltje demokratsy.

Oare opsjes om de ferhâlding fan zeggenschap tusken stifting en kampeerders te regelje, syn net útwurke nettsjinsteande it feit dat guon leden fan de structuurgroep hawwe oanjûn dit wol te winsken. It wie lykwols onbespreekbaar foar de groep fan onderop. Dit hat der mei ta laat, dat der trije minsken út de structuurgroep syn getreden of net mear belutsen waarden by it fierdere ferrin. Klear wie it net de bedoeling, dat oare mooglike opsjes om de ferhâlding tusken bestjoer en feriening te regelje yn kaart waarden brocht. It bestjoer hat hieltyd oanjûn dat de kampeerders út ferskillende mooglikheden soene kinne moatte kieze. Dy kar hawwe hja nea krigen.

It is gjin onwaarheid dat der in bestjoerslid is opgestapt en as kampeerder is fuortgien. Dizze persoan hat openlijk yn de mail oanjûn, der persoanlik net langer tsjin te kinnen dat hy troch de oanhingers fan fan onderop voortdurend as ‘vijand’ waard betiteld. Hy is gewoan weggepest. Sa wurde de bestjoersleden de ôfrûne jierren behannelet en sa wurde hja ek troch Kees afgeschilderd. En net allinne it bestjoer hat lêst fan dizze drok. Troch toedoen fan de groep fan onderop is in sfear fan intimidatie en bedreiging ûntstean, fan persoanlike oanfallen en vijandschap dy syn wjergea net kent op it terrein. Der is ûnderwilens in hiele rige kampeerders fuortgien, der syn minsken op de wachtlijst dy har plak op it terrein net akseptearje, en besikers dy net mear komme om't de sfear sa enoarm verslechterd is.

Dit yn tsjinstelling ta de lêste 20 jier, wêryn bestjoer en kampeerders yn goede gearwurking soarge hawwe foar in nij gebou op it terrein, foar de toevoer fan elektriciteit nei de caravans, foar renovatie fan it toiletgebouw en foar oanlizzen fan in nije riolearring. It bestjoer soarget ek foar in sûn finansjeel belied (sadat de prizen fan it staangeld leech kinne bliuwe) mei in jierferslach dat elk jier op de aginda fan de kampeervergadering stiet.

Dit bestjoer mar benammen ek it kampeerterrein fertsjinje in bettere behanneling dan harren no ta diel falt. ûnderwilens mei dúdlik syn dat in groep kampeerders dy voortdurend in machtsstrijd fiert, him net hâldt oan de rigel dy wol foar oaren jildt (nammentlik; wa net betelle moat fuortgean) en dy no har eigen sin doordrijft ta koste fan oare kampeerders, dêr net heart.

En krekt sy prate fan anargisme en democratie…

De iennige reden wêrom it bestjoer earder ris nei bûten is getreden, is om te reagearen op de oprop fan de PL-voorbereidingsgroep om mei de PL dochs nei Appelskea te kommen, nettsjinsteande it feit dat dêr de foarsjenningen syn ôfsletten. Mei gjin wurd sprekt dizze groep hjiroer. It bestjoer fynt dit onverantwoord, mei it each op de gâns âlders mei bern dy't der alle jierren komme. Harren op it ferkearde skonk sette is op 'e nij in foarm fan machtsmisbruik. Dit bart allinne om it bestjoer te dwarsbomen, en jout totaal gjin blyk fan ferantwurdlikheid foar it ongemak fan mooglike besikers.

Dit alles hie Kees Stêd kinne ûntdekke as hy him net sa eenzijdig hie litte ynformearje en, lykas it in sjoernalist betaamt, hear en wederhoor hie tapast. Hy hat him blykber kritiekloos fan alles op de mouwe litte spelden troch fan onderop, en him sûnder neitinke foar har karke litte spannen. Sels hâlde sy him stil en litte oaren har ongezouten miening spuien en no is Kees sels har spreekbuis. Dat past net by immen mei in goede reputaasje yn de alternative sjoernalistike hoeke.

Wy wolle ôfslute mei de opmerking dat wy fansels alle beweringen, dy't yn dit stik syn makke, kinne onderbouwen. En fansels syn wy beskikber foar Kees Stêd as hy syn ferhaal noch wol toetsen. As minsken werklik witte wollen wat him hjir ôfspilet dan hoeven hja it mar te freegjen.

It stichtingsbestuur fan it Terrein oant Vrijheidsbezinning