Plaats een aanvulling
Plan ter beëindiging van vluchtelingencrisis voorgesteld aan politici
Wanneer: 05/09/2015 - 00:32
Olli Salvatore, auteur van het boek 'De Redding van Europa' informeert sedert 1 September 2015 diverse politici in binnen- en buitenland over een plan dat hij zelf bedacht om de vluchtelingencrisis te beëindigen. Belgisch vicepremier Kris Peeters (CD&V) antwoordde hem reeds dat hij de voorgestelde ideeën 'zeer waardevol' vindt en gaf zijn medewerkers opdracht het plan te onderzoeken op slaagkansen. Ook onder andere Angela Merkel, François Hollande, Mark Rutte, David Cameron en EU-president Juncker werden reeds door de schrijver ingelicht en gevraagd om een mening.
Hierna een samenvatting van het plan: Installeer een Duitse ambassade aan de Turkse zijde van de Syrische grens, een ambassade die deel uitmaakt van een enorm stuk land dat omheind is en plaats biedt aan tenten en barakken waar honderdduizenden vluchtelingen langere tijd verblijf kunnen houden. Van zodra de vluchtelingen het terrein betreden vallen ze onder Duits toezicht en kunnen ze asiel aanvragen, zonder zich zelf in Duitsland te bevinden. De lust om verder te reizen en een gevaarlijke overtocht te maken overzee zal hen worden ontnomen vermits ze zich veilig zullen voelen zolang ze een onderkomen vinden op het gebied behorende tot de ambassade.
De asielaanvraag kan gedurende jaren in behandeling worden genomen, zolang de oorlog in de regio voortduurt. Europa intussen zorgt ervoor, in samenwerking met Ngo's, dat de vluchtelingen voorzien worden van alle basisbehoeften zoals voedsel en medische assistentie en onderwijs voor de kinderen. Natuurlijk hoeven we niet onnodig tijd te verspillen met de bouw van een nieuw luxueus ambassadegebouw: in overleg met de Turkse overheid kiezen we voor een solide, beschikbaar gebouw dat leeg staat en per direct de status van ambassade krijgt opgeplakt. Het gebouw bevindt zich, zoals gezegd, op een immens leegstaand terrein van enkele tientallen vierkante kilometers qua oppervlakte, voldoende groot dus om de toestroom van zoveel vluchtelingen op te vangen.
Het ter plaatse houden van al die ontheemden is ook nuttig om ze achteraf weer gemakkelijk naar hun plaats van herkomst te laten terugkeren, van zodra de oorlog tot een einde is gekomen. Intussen stellen ze zich tevreden met de wetenschap dat hun asielaanvraag voor Duitsland in behandeling is genomen.
Dezelfde methode kunnen we toepassen in dat andere vertrekpunt van duizenden vluchtelingen, Libië, waar ze massaal vertrekken in de hoop ook Frankrijk en Engeland te bereiken. Als we aan de Libische kust op dezelfde manier een Franse en Engelse ambassade openen, deel uitmakende van even grote terreinen als geschetst hierboven, kunnen we ook deze mensen een gevoel van bescherming geven en hen doen besluiten daar te blijven, in afwachting van betere tijden en de afloop van hun asielaanvraag. Intussen blijven ze immuniteit genieten zolang ze het terrein niet verlaten.
Waarom ik denk dat landen als Turkije en Libië bereid zullen worden gevonden om gedurende langere tijd (drie jaar bijvoorbeeld) grote stukken land af te staan aan buitenlandse ambassades? Omdat ze voor hun bereidwillige medewerking natuurlijk iets in ruil zullen verwachten. Turkije bijvoorbeeld wacht al decennia lang om als volwaardig lid te worden opgenomen in de Europese Unie. Als ze instemmen met het plan kunnen de opgelegde voorwaarden daarvoor in de nabije toekomst worden versoepeld bijvoorbeeld. De Libische overheid anderzijds heeft af te rekenen met verzetshaarden van opstandelingen gelinkt aan Al Qaeda en IS. Als zij instemmen met het plan dan kan Europa op haar beurt eventueel besluiten om extra militaire en logistieke hulp te sturen ter ondersteuning van het zwakke regime.
Anderzijds, waarom zou Europa zelf haast moeten maken om dit plan goed te keuren? De niet aflatende immigratie zorgt voor maatschappelijke spanningen en oprispingen van extreemrechts die voor gevaarlijke tendensen zorgen. Daarenboven worden Europese politici door de publieke opinie meer en meer medeverantwoordelijk gehouden voor de dood van duizenden bootvluchtelingen en verstekelingen omdat ze er maar niet in slagen dit nijpende probleem het hoofd te bieden.
OLLI SALVATORE, bedenker van het plan en auteur van het boek 'De Redding van Europa'