Plaats een aanvulling
fw: De Dwangbuis van Staatssecretaris Teeven en van ons eigen denken.
Wanneer: 12/05/2013 - 12:34
'... Niet alleen staatssecretaris Teeven, maar ook wij hebben onszelf in een dwangbuis geplaatst zolang wij nog in verouderde termen blijven denken over grenzen, migratie en asiel. Ons denken is opgesloten door de media en hun gemis aan toekomstvisie, alsook de steeds maar opgeroepen schrikbeelden van zwarte, gele of met groene vlaggen gewapende massa's die ons vredige bestaan komen bedreigen.
Berusten is een mogelijkheid, of anders de dagelijkse voeding van 'de publieke-opinie' niet langer te slikken en daar ruchtbaarheid aan geven.'
Tjebbe van Tijen, http://www.flickr.com/photos/7141213@N04/8725524995/ :
De Dwangbuis van Staatssecretaris Teeven en van ons eigen denken.
"...maatregelen OM HERHALING TE VOORKOMEN" zei staatssecretaris Teeven in het Kamerdebat van 18 april over de dood door zelfmoord in - 'vreemdelingen detentie' - van de Russische asielzoeker Alexander Dolmatov afgelopen januari. (1) Inmiddels is duidelijk geworden wat die "maatregelen" inhouden.
De hongerstaking in asielzoekers detentie, in de periode 30 april - 8 mei 2013, inspireerde het justitiële apparaat tot allerlei maatregelen, van het plaatsen in een isoleercel tot het aanleggen van een dwangbuis.
Dat laatste woord wordt tegenwoordig niet meer gebruikt, zoals uit dit citaat van een advocaat van een asielzoeker - Frans Willem Verbaas - over zijn cliënt op de lokale televisie AT5 blijkt: "'Hij voelde zich zeer geïntimideerd', zei de raadsman. Volgens hem kreeg zijn cliënt ook anti-zelfmoord kleding aan, terwijl hij niet suïcidaal was. Inmiddels eet de asielzoeker weer." (2)
"Anti-zelfmoord-kleding" zo wordt het beleid in Nederland met eufemistisch taalgebruik 'gehumaniseerd'. Een 'gevangenis' heet een 'detentiecentrum', 'deportatie' wordt 'uitzetten' en arrestatie bij aankomst van vluchtelingen heet 'grensdetentie'. In deze 'newspeak' - onder staatssecretaris Teeven - heet een 'dwangbuis' dus 'anti-zelfmoord-kleding'.
Het woord 'dwangbuis' wordt in onze tijd meestal in overdrachtelijke zin gebruikt en staatssecretaris Teeven is zelf inmiddels - figuurlijk - ook in een dwangbuis geplaatst. Moest hij niet aan de dwang van een Kameroense honger en dorst-staker toegeven, in weerwil van de harde praktijk van Justitie in Nederland om "nooit toe te geven" aan zulke dwangmiddelen van een individu? Chemisch dwangbuizen (psycho-farmica) en dwangvoeding middels een ingebrachte katheter, is de logische volgende stap in het productieproces van de Staats Vreemdelingenfabriek.
Uiteindelijk zijn Humane Gevangenissen onbestaanbaar en gaat het er om dat wat als 'crimineel' gedefinieerd wordt en tot opsluiting kan leiden, zoveel mogelijk te beperken. Het is beter het vreemdelingenbeleid te herzien en te zien wat buiten het strafrecht gehouden kan worden dan een grote groep van mensen - ongeacht hun daadwerkelijk gedrag - te criminaliseren.
Het Hof van Holland - Nederland - als een effectief omhekte fysieke, sociale en economische eenheid, is een illusie. Een illusie die in zijn meest radicale vorm door de PVV van Geert Wilders in stand gehouden wordt. Dit was nog deze week in de zendtijd voor politieke partijen op de Nederlandse televisie te zien met leuzen als: de gulden terug; de opmars van islamisten gestuit; Nederland uit de EU...
Activisten roepende in de zandwoestijn rond om het tussen snelwegen en landingsbanen geplaatste Detentiecentrum bij Schiphol, hadden afgelopen dagen een omgekeerd taalgebruik. "Een concentratiekamp" noemden zij de 'Justitionele-inrichting', begrensd door puntige hoge hekken vol bewakingscamera's.
Een VVD kamerlid met deze uitspraak in een televisie-actualiteitsrubriek geconfronteerd, struikelde over zijn woorden van verontwaardiging om deze benaming. Zonder dat het woord 'vergassing' door de eerder genoemde activisten gebruikt was, riep hij dat het geen pas gaf om het woord 'concentratiekamp' te gebruiken en ging vervolgens zelf spontaan verder het begrip te vernauwen en suggereerde dat de lawaai demonstranten buiten de detentie-inrichting hun vergelijking doortrokken tot de Duitse KZ's (Konzentrationslager) en de daarbij gebruikelijke gaskamers. (3) Dat de idee en praktijk van het moderne 'concentratiekamp' in oorsprong ook andere voorbeelden kent, onder meer ten behoeve van de uitroeiing van de indianen in Noord Amerika, de bestrijding van de in oorsprong Hollandse Boeren door de Engelsen in Zuid Afrika en de pogingen van de Franse regering om de opstand in Algerije onder controle te brengen, lijkt een historisch gegeven dat bij deze jonge generatie VVD politici onbekend gebleven is.
Welke 'maatregelen' om welke 'herhalingen' te voorkomen kan men zich terugdenkend aan dit illegalen-debat over vreemdelingen, asielzoekers en hun behandeling, in gemoede afvragen. Het ontnemen van ieder 'dwangmiddel' dat een individu kan aanwenden om zijn menselijke waardigheid in stand te houden? Het hem of haar onmogelijk maken te vertrekken om ergens anders een beter bestaan op te bouwen; zich te verzetten tegen gevangenneming; protesteren tegen de omstandigheden van opsluiting; ontnemen van het laatste middel van verzet de hongerstaking?
Totale controle bestaat niet en teveel aan en te sluitende controle door de staat leidt altijd tot excessen. De redelijke verhouding tussen doel en middel verdwijnt voordat men het goed en wel beseft uit het zicht.
De toegenomen mobiliteit, de doorbreking van alle grenzen door onze moderne informatiesystemen, de globalisering van de economie en het massa-toerisme, hebben een situatie van structurele ongelijkheid gecreëerd die vraagt om een andere visie op wat grenzen en op wat vreemdelingen zijn. (4)
Niet alleen staatssecretaris Teeven, maar ook wij hebben onszelf in een dwangbuis geplaatst zolang wij nog in verouderde termen blijven denken over grenzen, migratie en asiel. Ons denken is opgesloten door de media en hun gemis aan toekomstvisie, alsook de steeds maar opgeroepen schrikbeelden van zwarte, gele of met groene vlaggen gewapende massa's die ons vredige bestaan komen bedreigen.
Berusten is een mogelijkheid, of anders de dagelijkse voeding van 'de publieke-opinie' niet langer te slikken en daar ruchtbaarheid aan geven.
----
(1) "Teeven in Kamer onder vuur over affaire-Dolmatov"
http://www.metronieuws.nl/nieuws/teeven-in-kamer-onder-vuur-over-affaire-dolmatov/SrZmdq!4ShUWtId6C5A/
(2) AT5 nieuws:
"De hongerstakers protesteerden tegen hun opsluiting. Ze wilden dat ze als als asielzoekers worden behandeld en niet als crimineel worden opgesloten. Ze vinden hun detentie onmenselijk, aldus de Werkgroep Deportatieverzet.
Sommige asieladvocaten stellen dat de hongerstakende asielzoekers soms op Schiphol in een isoleercel worden geplaatst zonder dat daar een medische reden voor is. Een van die advocaten, Frans Willem Verbaas, zegt dat dat deze week nog bij zijn cliënt is gebeurd.
'Hij voelde zich zeer geïntimideerd', zei de raadsman. Volgens hem kreeg zijn cliënt ook anti-zelfmoord kleding aan, terwijl hij niet suïcidaal was. Inmiddels eet de asielzoeker weer."
http://www.at5.nl/artikelen/102702/hongerstaking-asielzoekers-schiphol-v...
(3) Kamerleden Ard van der Steur (VVD) en Peter Oskam (CDA) roepen Teeven op niet te bezwijken onder de druk van de asielzoekers in hongerstaking. Dat zeggen zij in BNR Juridische Zaken. In detentiecentra op Schiphol en in Rotterdam protesteren uitgeprocedeerde asielzoekers tegen de, volgens hen, inhumane manier waarop ze worden behandeld. Deze link geeft ook een radiofragment waarin Van Tongeren (GroenLinks) blijkt geeft enig begrip te hebben voor de wanhoopsdaad die een honger- en/of dorststaking is.
http://www.bnr.nl/incoming/277786-1305/bnr-juridische-zaken-cda-en-vvd-t...
(4) Een stimulerende start om een ander denken op gang te brengen geeft deze UNESCO publikatie: "Migration Without Borders. Essays on the Free Movement of People" (2007)
-
What would happen if border controls were to be suppressed and people granted the right to move freely throughout the world?
-
The right “to leave” a country, laid down in Article 13 (2) of the Universal Declaration of Human Rights, has no corresponding right “to enter” a country. This apparent contradiction has produced a publication, edited by two UNESCO programme specialists on international migration.
-
It attempts to explore the scenario of a world where migration knows no borders. Given the current context of strict border controls and a heightened social and political awareness of the issue, this scenario of a world where each person would be free to move around from one country to another and settle wherever he or she chooses, may appear somewhat utopian. But today’s Utopia could become tomorrow’s reality and this publication attempts to analyse the ethical and economic challenges as well as the social consequences of totally free movement all over the world.
-
With contributions by Aderanti Adepoju, Rafael Alarcón, Graziano Battistella, Alejandro I. Canales, Jonathan Crush, Han Entzinger, Bimal Ghosh, Nigel Harris, Jan Kunz, Mari Leinonen, Alicia Maguid, Israel Montiel Armas, Sally Peberdy, Mehmet Ugur and Catherine Wihtol de Wenden, this reference work is a mine of new ideas which fuel the debate and contribute to finding new angles for research into fair and balanced migration policies that respect human rights.
-
This investigation into the free movement of populations constantly reminds us that nowadays access to freedom of movement reflects people’s unequal rights. Although the majority of the world’s population are able to leave their country, only a tiny minority have the right to enter whichever country they choose. Nationals of developed countries and highly qualified people can move around more or less freely, whereas others are dependent on the uncertain granting of visas and residence permits before they can cross a border.
http://www.unesco.org/new/en/social-and-human-sciences/themes/internatio...