Re: [Italië] Arrestaties en huiszoekingen
Brief van Tomo, een lid van Parole Armate
Chaos is om de hoek... (over de operatie “durf”)
Hetzelfde verhaal herhaalt zichzelf.
In de context van een maxi-operatie (“operatie durf”... maar wat is die naam in godsnaam?) tegen anarchisten en brandstichters van de sociale vrede, werd mijn huis in de nacht van 12 op 13 juni om vier uur 's ochtends binnengevallen door de ROS eenheden van Perugia en Bologna, gesteund door een aantal lokale agenten (in tegenstelling tot de laatste keer dat er een inval plaatsvond in mijn huis, vonden ze deze keer niets). Ze waren op zoek naar dezelfde dingen die ze de andere keer wilden vinden: computers, explosieve materialen, etc.
Deze keer was er echter een charmante verrassing: de heren in uniform, de bevelen opvolgend van de befaamde non M. Comodi, vertelden mij dat ik nu onder onderzoek sta, gebaseerd op het gebruikelijke artikel 270bis van het Italiaanse Wetboek van Strafrecht.
Ik wil graag duidelijk maken dat, ook al is mij nu een piketadvocaat toegewezen, ik van plan ben om iedere legale verdediging te weigeren, omdat ik geen enkele autoriteit erken, juridisch of anders.
Ik wil ook toelichten dat ik als een individu in oorlog met de maatschappij de praktijk van directe actie steun, en zodoende de acties van de Informele Anarchistische Federatie (FAI) steun.
Hoe dan ook, dit was een klassieke inval in grootse stijl die ertoe heeft geleid dat een dozijn anarchisten in voorlopige hechtenis zitten en meer dan twintig mensen onder gerechtelijk onderzoek staan, waaronder een aantal kameraden van de CCF – het is echter te vroeg om een algemeen beeld te krijgen van de situatie.
Wat kan er gezegd worden? Het is overbodig erop te wijzen dat, ondanks alle jaren in gevangenschap waaronder ze ons kunnen begraven, het vuur dat we in ons dragen intussen niet te stoppen is.
Het breidt zich uit, is fel, en ontmoet de vlammen van onze kameraden met wie we affiniteit hebben overal; diegenen die, in een wereld zoals deze, een enkele positie accepteren: die van de aanval.
Deze prachtige kameraden, wiens haat brandt als duizend schitterende zonnen in de lucht, zijn de vrienden en broers en zussen waarmee we woede en pijn delen, tranen en glimlach, twijfels en passies die wegen als keien en fluiten als lood; diegenen die de maatschappij, haar wetten en verdedigers bedreigen met hun bestaan; de ontembare rebellen die de nachten doen oplichten en de stad verven met de kleuren van vernietiging en rebellie.
Zelfs vanachter de tralies van een bajes of in de rechtbanken zijn hun blikken, hun woorden en gedachten gevaarlijke wapens, en veranderen ze in geslepen vijlen om te ontsnappen, ondanks het feit dat rechters en openbare aanklagers proberen om elke glimp van individuele kracht in hen te verstikken.
Maar dit menselijke afval kan de iconoclastische razernij dat zich verspreid als een virus geen halt toeroepen.
Wij zijn de infectie... en er is geen genezing; noch voor de “meesters”, noch voor de “bedienden”.
Chaos is om de hoek...
Een gigantische, gloeiende, medeplichtige omhelzing van vuur voor jullie, kameraden.
TOTALE SOLIDARITEIT MET DE GEARRESTEERDEN AND ONDERZOCHTE REBELLEN
VOOR DE VERNIETIGING VAN DE MAATSCHAPPIJ
DAT HET GEBRUL VAN HET BUSKRUIT DE STILTE VAN DE SOCIALE VREDE VERSCHEURT
VIVA L'ANARCHIA! LANG LEVE ANARCHIE!
Tomo, 13 juni 2012, dal mio Nulla