IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Some notes on the past nights in Amsterdam.
A time line

The mayor of Amsterdam bans an anti-genocide demonstration that is supposed to be held at the Arena football stadium during the match between Ajax and Maccabi Tel Aviv. On Wednesday night the 6th of November, Israeli hooligans carry out Zionist attacks on houses, attack people that verbally oppose them, tear down and burn Palestinian flags, and shout racist and genocidal slogans. The cops do not intervene and even leave as Maccabi supporters attack a squat. Some Maccabi hooligans destroy a cab and beat up a taxi driver. Not long after this big numbers of taxi drivers meet up, defend themselves and retaliate.

The following day in the afternoon (7.11) Maccabi fans hold a rally on Dam square. They are aggressive, look for fights, throw fireworks and attack people. They again shout genocidal and racist slogans at the Dam and as they make their way to the Arena. During the match, the Maccabi supporters disrupt the minute of silence for the victims in Valencia, Spain. Around 300 people still show up at the Arena to protest against the genocide and the welcoming of Zionists in the city. Cops attempt to kettle, beat and arrest the group protesting, and people resist, throw fireworks and split off in smaller groups. More than 40 people get arrested. After the match Maccabi fans come to the city centre. People decide they will not tolerate these racist and Zionist attacks and the glorification of genocide in their city. Approximately 1,000 people, divided into small groups of between 5-50 people move around the city centre in order to intercept returning Maccabi fans. A large group of Maccabi hooligans moves from the main station towards the city centre, accompanied by cops. They nonetheless manage to arm themselves with sticks, chains and stones and attack people. The Maccabi fans get attacked and beaten by small decentralised groups throughout the night. Shouts of 'Free Palestine' fill the night but in some cases, the attacks are accompanied by anti-Semitic slurs. Some media later reports that some people questioned others on whether they were Jewish to determine whether or not to attack. The police try to disperse the small groups that are attacking the Maccabi supporters, some streets are barricaded, and fireworks are set off. Maccabi supporters are escorted into buses and brought to safety by the police.

The following morning (8.11) media and politicians call the attacks of Thursday night against Maccabi supporters a pogrom and claim Dutch Moroccan youth on scooters were responsible. The mayor declares a city wide state of emergency, which is later extended throughout the week and bans all protests. People defy the protest ban on Sunday 10.11 and hold a demonstration against genocide and the false media narrative that is being spread. Protesters as well as random passerbys are kettled, arrested and beaten by police. A woman wearing a hijab is beaten unconscious by cops and is refused medical attention. She is later transferred to a hospital in critical condition. The protest ban and state of emergency gets extended until the next Thursday. This emergency legislation extends the police’s power to ID-check and stop and search anyone in Amsterdam. There is a big police presence and random checks in Osdorp, Geuzenveld and Bos en Lommer. Dutch Moroccan and Turkish youth are especially targeted with these stop & searches. In the night of Monday 11th, call outs are spread for a riot on Plein '40 – '45, as a response to the woman that was beaten unconscious by police during the demonstration the day before. Fireworks are set off, a tram is smashed and set on fire. People shoot fireworks and rocks at cops. In the early morning the police station of that neighbourhood is attacked which results in one police van being burned.

On Wednesday the 13th hundreds of people again meet in the city centre to defy the protest ban and take a stand against the genocide, they were met with an enormous police force. The manifestation is static and people get kettled in Dam square. A big group leaves before they get enclosed by the police and stay around, shout slogans, some fireworks are set off and cans and bottles get thrown at the cops. For many hours into the evening there is a chaotic situation in the city. 265 people get detained, put in buses and moved to the outskirts of the city.

What does solidarity mean?

On the days leading up to the football match messages were sent around urging people to stay inside, take off their keffiyehs and buttons, close doors, barricade squats and take down Palestinian flags and banners, out of fear of getting attacked. To the comrades and friends that participated in sharing this call, we would like to ask the question: what does solidarity mean to you? Or are your ideas a uniform you take off when it gets to hot under your feet? When the enemy rampages through our streets calling for genocide and the blood of ‘Arabs’? Do you stay and fight with those that cannot slip of their appearance with the ease of removing a banner or is your solidarity conditional to your comfort?

Some anarchists chose to go out these nights -- we were not many and our contribution could have been way more significant. Still we have some observations and dreams we would like to share here. We find it important to talk about what happened as a way to look forward, adapt and offer some thoughts on ways to intensify and broaden the struggle. We are also aware that all words wasted on this situation are potentially a distraction from the unimaginable horrors taking place in Gaza on a daily basis. We write this in order to incite rather than to distract. Let these nights serve as a reminder that we can do more than defend ourselves, we can take the initiative and attack.

Media and repression

Media and repression go hand in hand. This is not something new, but it is important to recognise the mechanisms at play to understand how they work and what is to come. Recent headlines about the incidents in Amsterdam speak the language that prepares repression and militarisation. During these events it became again evident that the media is being used by the Israeli state and their NATO allies to create a false truth to manipulate public opinion, legitimise repression, harsher security measures, new “anti-terrorist” legislation, and increase power and justify militarisation. More concrete things we saw these days is the ban on protest in Amsterdam and the extension of police stop & search powers. All regimes need enemies to blame for the problems they themselves create, to justify their institutions of repression and ultimately to justify their own existence. Just as it is obvious that Israel needs to keep alive the narrative that Jewish people can only really ever be safe within it's borders.

The current scapegoat of the Dutch state are Dutch Moroccan youth and those that choose to revolt instead of passively stand by while witnessing the horrors of this world. Jewish identity is being instrumentalised for political agendas. Dominant media narratives and politicians breed racism. On the one hand by framing ‘Arabs’ and Dutch Moroccan youth as responsible for the problems the state created. On the other hand, by constantly equating Israel and Zionism with Jewishness. Saying that what took place is reminiscent of the darkest days of the history of Amsterdam, calling what happened a pogrom, is insulting to the memory of the holocaust. It erases the voices of the anti-Zionist Jewish comrades that were also present that night and breeds more anti-Semitism. This constant false equation of Jewishness with Zionism is anti-Semitic. We are obviously appalled by the checking of passports and anti-Semitic slurs which were shouted on the street that night. While there were certainly anti-Semitic incidents that night it was clear to us that rather than a pogrom this was the city defending itself from invading ultra-nationalist and Zionist football hooligans who had instigated violence the night before. We propose an anti-authoritarian praxis which rejects any of the tools that power uses to maintain itself, including racism. We consider it a victory that Zionist Maccabi supporters, many of whom are IDF soldiers directly involved in genocide, were not able to safely walk the streets that night.

Some thoughts on Tactics

On the night of the 7th and during the riots that followed relatively few arrests were made while the police was out in full force, partially because the cops were busy protecting the Maccabi supporters, but also because of the decentralised way of acting. The cops could not control or contain people moving around the city in smaller groups. They simply couldn’t afford the manpower, time and risk of making arrests. This allowed for a whole range of liberatory moments to take place. This makes us wonder, how could we intensify these situations of revolt in the future? What if we agitate at more static demonstrations for these tactics to be used, to disperse in smaller groups and attack, instead of stay in one place, get arrested and take a beating? What if the cables of street lights and camera’s would be cut, making the view for the police even less clear. What if attacks on other targets would be carried out elsewhere, dividing the cops further and making use of the chaos in the streets to get to those responsible for and benefiting from the genocide? What if barricades would be set alight and tires slashed, significantly slowing down the police’s ability to move around?

Let's find each other in the streets these coming days and nights, look where the opportunities are and be creative.

Anarchists

Enkele opmerkingen over de afgelopen nachten in Amsterdam

Een tijdlijn

De burgemeester van Amsterdam verbiedt een anti-genocide demonstratie die gehouden zou worden bij de Arena tijdens de wedstrijd tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv. Op woensdagavond 6 november worden huizen aangevallen door Israëlische hooligans, mensen die zich verbaal verzetten worden achtervolgd, Palestijnse vlaggen worden van gevels getrokken en verbrand, terwijl er racistische en genocidale leuzen geroepen worden. De politie grijpt niet in en gaat zelfs weg als Maccabi-aanhangers een kraakpand aanvallen. Enkele Maccabi-hooligans vernielen een taxi en slaan een taxichauffeur in elkaar. Niet lang daarna komen grote aantallen taxichauffeurs bijeen, verdedigen zich en nemen wraak.

De volgende dag in de namiddag (7.11) houden Maccabi-fans een manifestatie op de Dam. Ze zijn agressief, zoeken ruzie, gooien met vuurwerk en vallen mensen aan. Ze schreeuwen opnieuw genocidale en racistische leuzen op de Dam en onderweg naar de Arena. Tijdens de wedstrijd verstoren de Maccabi-supporters de minuut stilte voor de slachtoffers in Valencia, Spanje. Ongeveer 300 mensen komen nog steeds opdagen bij de Arena om te protesteren tegen de genocide en het verwelkomen van zionisten in de stad. politie probeerd de protesterende groep in te sluiten, te slaan en te arresteren, maar de mensen verzetten zich, gooien met vuurwerk en splitsen zich op in kleinere groepen. Meer dan 40 mensen worden gearresteerd. Na de wedstrijd komen Maccabi-fans naar het stadscentrum. Mensen besluiten dat ze deze racistische en zionistische aanvallen en de verheerlijking van genocide in hun stad niet zullen tolereren. Ongeveer 1.000 mensen, verdeeld in groepjes van 5-50 mensen, bewegen zich door het stadscentrum om terugkerende Maccabi-fans te onderscheppen. Een grote groep Maccabi-hooligans beweegt zich van centraal station richting het stadscentrum, vergezeld door agenten. Toch slagen ze erin om zich te bewapenen met stokken, kettingen en stenen en vallen ze mensen aan. De Maccabi-fans worden de hele nacht aangevallen en geslagen door kleine gedecentraliseerde groepen. Geschreeuw van 'Free Palestine' vult de nacht, maar in sommige gevallen gaan de aanvallen gepaard met antisemitische leuzen. In de media wordt later gemeld dat sommige mensen anderen ondervragen of ze Joods zijn om te bepalen of ze wel of niet zullen aanvallen. De politie probeert de kleine groepen die de Maccabi-supporters aanvallen uiteen te drijven, sommige straten worden gebarricadeerd en er wordt vuurwerk afgestoken. Maccabi-supporters worden in bussen geleid en door de politie in veiligheid gebracht.

De volgende ochtend (8.11) noemen media en politici de aanvallen van donderdagavond op Maccabi-supporters een pogrom en beweren dat Nederlandse Marokkaanse jongeren op scooters verantwoordelijk waren. De burgemeester roept een noodverordening uit voor de hele stad, die later wordt verlengd, en verbiedt alle protesten. Mensen negeren het protestverbod op zondag 10.11 en houden een demonstratie tegen de genocide en het onjuiste mediaverhaal dat wordt verspreid. Demonstranten en willekeurige voorbijgangers worden ingesloten, gearresteerd en geslagen door de politie. Een vrouw die een hijab draagt wordt bewusteloos geslagen door agenten en krijgt geen medische hulp. Ze wordt later in kritieke toestand overgebracht naar het ziekenhuis. Het protestverbod en de noodverordering worden verlengd tot de volgende donderdag. Deze noodwetgeving breidt de bevoegdheid van de politie uit, iedereen in Amsterdam kan zonder aanleiding staande gehouden worden voor ID-checks en kan gefouilleerd worden. Er is een grote politieaanwezigheid en willekeurige controles in Osdorp, Geuzenveld en Bos en Lommer. Vooral Nederlands Marokkaanse en Turkse jongeren zijn het doelwit. In de nacht van maandagde 11e worden er oproepen verspreid om te rellen op Plein '40 - '45, als reactie op de vrouw die de dag ervoor bewusteloos werd geslagen door de politie tijdens de demonstratie. Er wordt vuurwerk afgestoken, een tram vernield en in brand gestoken. Mensen gooien vuurwerk en stenen naar de politie. In de vroege ochtend wordt het politiebureau van die buurt aangevallen, waarbij een politiebus in brand wordt gestoken.

Op woensdag de 13e komen honderden mensen opnieuw bijeen in het centrum van de stad om het protestverbod te weerleggen en zich te verzetten tegen de genocide, ze worden opgewacht door een enorme politiemacht. De manifestatie is statisch en mensen worden ingesloten op de Dam. Een grote groep vertrekt voordat ze worden ingesloten door de politie en blijft in de buurt, schreeuwt leuzen, er wordt wat vuurwerk afgestoken en met blikjes en flesjes naar de politie gegooid. Gedurende vele uren in de avond heerst er een chaotische situatie in de stad. 265 mensen worden vastgehouden, in bussen gezet en naar de buitenwijken van de stad verplaatst.

Wat betekent solidariteit?

Op de dagen voorafgaand aan de voetbalwedstrijd werden er berichten rondgestuurd waarin mensen werden opgeroepen om binnen te blijven, hun keffiyehs en buttons af te doen, deuren te sluiten, kraakpanden te barricaderen en Palestijnse vlaggen en spandoeken weg te halen, uit angst om aangevallen te worden. Aan de kameraden en vrienden die deelnamen aan het delen van deze oproep, willen we de vraag stellen: wat betekent solidariteit voor jou? Of zijn je ideeën een uniform dat je uittrekt als het te heet onder je voeten wordt? Wanneer de vijand door onze straten raast en oproept tot genocide en het bloed van 'Arabieren'? Blijf je dan en vecht je met hen die niet hun uiterlijk kunnen uitrekken met het gemak van het verwijderen van een spandoek of is je solidariteit afhankelijk van je comfort?

Sommige anarchisten kozen ervoor om deze nachten naar buiten te gaan -- we waren niet met velen en onze bijdrage had veel groter kunnen zijn. Toch hebben we enkele observaties en dromen die we hier willen delen. We vinden het belangrijk om te praten over wat er gebeurd is als een manier om vooruit te kijken, ons aan te passen en wat suggesties te doen voor manieren om de strijd te intensiveren en te verbreden. We zijn ons er ook van bewust dat alle woorden die aan deze situatie worden verspild mogelijk afleiden van de onvoorstelbare afschuwelijkheden die dagelijks in Gaza plaatsvinden. We schrijven dit om aan te zetten tot actie, niet om af te leiden. Laat deze nachten dienen als een teken dat we meer kunnen doen dan onszelf verdedigen, we kunnen het initiatief nemen en aanvallen.

Media en repressie

Media en repressie gaan hand in hand. Dit is niets nieuws, maar het is belangrijk om de mechanismen die hierbij een rol spelen te herkennen om te begrijpen hoe ze werken en wat er komen gaat. Recente nieuwsberichten over de incidenten in Amsterdam spreken de taal die repressie en militarisering voorbereidt. Tijdens deze gebeurtenissen werd opnieuw duidelijk dat de media worden gebruikt door de Israëlische staat en hun NAVO-bondgenoten om een valse waarheid te creëren om de publieke opinie te manipuleren, repressie te legitimeren, strengere veiligheidsmaatregelen, nieuwe "antiterroristische" wetgeving, en machtsvergroting en militarisering te rechtvaardigen. Meer concrete dingen die we deze dagen zagen is het protestverbod in Amsterdam en de uitbreiding van de stop & search bevoegdheden van de politie. Alle regimes hebben vijanden nodig om de schuld te geven van de problemen die ze zelf creëren, om hun repressieve instrumenten te rechtvaardigen en uiteindelijk om hun eigen bestaan te rechtvaardigen. Net zoals het duidelijk is dat Israël het verhaal levend moet houden dat Joodse mensen alleen echt veilig kunnen zijn binnen haar grenzen.

De huidige zondebok van de Nederlandse staat zijn Nederlandse Marokkaanse jongeren en degenen die ervoor kiezen om in opstand te komen in plaats van passief toe te kijken terwijl ze getuige zijn van de verschrikkingen van deze wereld. Joodse identiteit wordt geïnstrumentaliseerd voor politieke agenda's. Dominante mediaverhalen en politici kweken racisme. Enerzijds door 'Arabieren' en Nederlandse Marokkaanse jongeren te framen als verantwoordelijk voor de problemen die de staat heeft gecreëerd. Anderzijds door Israël en het zionisme voortdurend gelijk te stellen aan joodsheid. Zeggen dat wat er gebeurde doet denken aan de donkerste dagen uit de geschiedenis van Amsterdam, het een pogrom noemen, is een belediging voor de herinnering aan de holocaust. Het wist de stemmen uit van de antizionistische Joodse kameraden die ook aanwezig waren die nacht en creëert meer antisemitisme. Deze constante valse vergelijking van joodsheid met zionisme is antisemitisch. We zijn natuurlijk geschokt door de controle van paspoorten en antisemitische leuzen die die avond op straat werden geroepen. Hoewel er die avond zeker antisemitische incidenten plaatsvonden, was het voor ons duidelijk dat dit geen pogrom was, maar een stad die zichzelf verdedigde tegen binnenvallende ultranationalistische en zionistische voetbalhooligans die de avond ervoor tot geweld hadden aangezet. Wij stellen een antiautoritaire praxis voor die alle middelen verwerpt die de macht gebruikt om zichzelf in stand te houden, inclusief racisme. We beschouwen het als een overwinning dat zionistische Maccabi-aanhangers, van wie velen IDF-soldaten zijn die direct betrokken zijn bij genocide, die avond niet veilig over straat konden lopen.

Enkele gedachten over tactiek

In de nacht van de7e en tijdens de rellen die volgden, werden er relatief weinig arrestaties verricht terwijl de politie op volle sterkte was, deels omdat de agenten druk bezig waren met het beschermen van de Maccabi-supporters, maar ook vanwege de gedecentraliseerde manier van handelen. De agenten konden mensen die zich in kleinere groepen door de stad bewogen niet controleren of in toom houden. Ze konden zich gewoonweg niet de mankracht, de tijd en het risico veroorloven om arrestaties te verrichten. Dit maakte een hele reeks bevrijdende momenten mogelijk. Dit doet ons afvragen hoe we deze situaties van opstand in de toekomst kunnen intensiveren. Wat als we er bij meer statische demonstraties voor ageren om deze tactieken te gebruiken, om in kleinere groepen uiteen te gaan en aan te vallen, in plaats van op één plek te blijven, gearresteerd te worden en een pak slaag te krijgen? Wat als de kabels van straatlantaarns en camera's zouden worden doorgesneden, waardoor het zicht voor de politie nog minder duidelijk wordt. Wat als er elders aanvallen op andere doelen zouden worden uitgevoerd, waardoor de politie nog meer verdeeld zou raken en er gebruik zou worden gemaakt van de chaos op straat om degenen die verantwoordelijk zijn voor en profiteren van de genocide te pakken? Wat als er barricades in brand worden gestoken en banden worden doorgesneden, waardoor de politie aanzienlijk minder goed kan bewegen?

Laten we elkaar de komende dagen en nachten op straat opzoeken, kijken waar de kansen liggen en creatief zijn.

Anarchisten