De meeste mensen hier zullen vaccinaties, ook voor corona, een goed idee vinden. Tegelijkertijd worden er gevaarlijke precedenten geschept. En kunnen we het onderliggende principe niet negeren: van wie is je lichaam? Van jou, of een of ander collectief? En zelfs al zou je het ok vinden dat je lichaam niet van jou is, die te overhandigen aan specifiek onze huidige kapitalistische staat..??
Stel je voor. Een busje met medisch personeel rijdt door de straten, op jacht naar niet-gevaccineerden. Ze hebben een lijst met adressen waar deze 'wappies' zich ophouden. En kunnen op afstand scannen of mensen op straat gevaccineerd zijn. Ondersteund door ME trappen ze deuren van huizen in. Overmeesteren ze de wappies. Terwijl 3 van hen zo'n wappie vasthouden, ramt een vierde een naald in hun arm. Succes!
Vrijwel iedereen vindt dit (nog?) te ver gaan. Gelukkig.
Stel je voor. Een ouder iemand uit een risicogroep voor corona wil graag veilig een feestje vieren. Die nodigt wat mensen uit, en vraagt of ze gevaccineerd zijn. Een paar zegge van niet. De persoon uit de risicogroep vraagt hen om niet naar het feestje te komen.
Vrijwel iedereen vindt dit ok.
Vrijwel iedereen vindt dat je zelf moet kunnen beslissen over wat er je lichaam in gaat. Vrijwel iedereen vindt dat je zelf moet kunnen beslissen met wie je om gaat. Maar waar ligt de grens? Wanneer wordt uitsluiting dwang? Als je niet naar de kroeg of bioscoop mag, niet naar je werk of school mag, of pas als je niet eens naar buiten mag of mensen thuis mag ontvangen als je niet gevaccineerd bent? Of zelfs dan niet? Is een pistool tegen je kop dan ook geen dwang, omdat je toch ook voor de dood kan kiezen?
Hoog tijd dat we het hierover gaan hebben. En grenzen trekken. Of moeten we de zeggenschap over ons eigen lichaam maar gewoon opgeven? Is je lichaam als nu van anderen, van 'de samenleving' (lees: van de staat), omdat het een potentiële bron van gevaar voor anderen is? En zo ja, wat is er dan mis met het eerste scenario?