IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Kaptalisme IS racisme.
Het afgelopen jaar heeft Black Lives Matter (BLM) een tijd lang, geheel terecht, veel aandacht gekregen in het nieuws. Toch is er weinig veranderd en zal er weinig veranderen, zolang er alleen maar gefocust wordt op racisme en structurele achterstelling, dit zijn ‘slechts’ de symptomen van het hele systeem. Racisme is niet structureel in het systeem geslopen. Kapitalisme is per definitie racistisch van aard. Kapitaal kan alleen groeien als goederen goedkoper geproduceerd worden dan ze uiteindelijk kosten. Het resultaat is dan ook dat er automatisch een klassenverschil ontstaat tussen de bazen enerzijds en de producerende arbeiders anderzijds. Het feit dat de ene klasse sowieso neerkijkt op de andere klasse, schept de voorwaarde om deze klassenongelijkheid verder te trekken, door de hele structuur van de maatschappij. Zodra de arbeidersklasse zich verongelijkt voelt ten opzicht van de bazenklasse, ontstaan er protesten en opstanden. Om deze opstanden zoveel mogelijk te voorkomen, hebben de bazen behoefte aan een lagere klasse waar de arbeiders hun frustraties op kunnen botvieren. In de meeste westerse landen, zijn dit mensen van kleur, met een andere religieuze overtuiging of een eigen invulling aan hun seksuele voorkeuren en/of geslacht geven.
Kapitalisme is dus bewust ontworpen met de nadruk op klassenongelijkheid, om ‘de massa’ te betrekken en betrokken te houden bij deze (voor de heersende klasse) zeer lucratieve maatschappelijke organisatie, dienen er dus meerdere klassen te zijn, om naar beneden te kunnen te trappen. Traditioneel is de minst geaccepteerde ‘klasse’ eeuwenlang de vrouw geweest, mannen hebben vrouwen in de westerse wereld tot de eerste feministische golf in 1848 sowieso hevig onderdrukt. Maar ook na die periode, tot op de dag van vandaag, blijven vrouwen door veel actoren in de westerse maatschappijen als ‘minder’ behandelt worden. Het is maar de vraag in hoeverre dit totaal archaïsche mechanisme überhaupt wordt ontmanteld.

Hoewel seksisme nauwe raakvlakken heeft met racisme, worden de twee vaak van elkaar onderscheiden. Daarom zal ik nu een stap verder gaan en de ongelijkheid tussen wit en niet wit moeten behandelen.
Officieel werd de slavernij in Nederland afgeschaft in 1863, toch werd de tot 1914 de slavernij gehandhaafd in de Nederlandse koloniën. Pas toen werd de slavernij afgeschaft op het eiland Samosir, toenmalig Nederlands Oost-Indië. Hoewel de slavernij formeel in 1863 werd afgeschaft, waren de eerder tot slaaf gemaakten, verplicht om middels een contract te blijven werken op de plantages in West-Indië (huidig Zuid-Amerika) en kregen de slavenhouders in 1873 een vergoeding vanuit de staat. De voormalig tot slaaf gemaakten, kregen overigens geen enkele compensatie. Deze onrechtmatigheid is tot op heden nog steeds niet verholpen. Sterker nog, in de jaren 60 en 70 van de 20ste eeuw had Nederland een enorm gebrek aan arbeidskrachten en besloten de VVD en het CDA om ‘gastarbeiders’ over te laten komen vanuit Turkije en Marokko, op basis van de belofte dat ze weer naar hun moederland zouden keren, waardoor er geen enkele nadruk lag op intergratie of het leren van de Nederlandse taal. Toen in de jaren 80 en 90 bleek dat deze mensen helemaal niet terug zouden kunnen (danwel willen), werden velen uit deze groepen gezien als een probleem en ontstonden er clubs als de NVU, Centrum Partij en de Centrum Democraten. Al deze reactionaire groepen werden aanvankelijk door de gematigde partijen, zoveel mogelijk buitengesloten, dit terwijl ook toen, de hypocrisie van de gematigde partijen continu werden bedekt met de mantel der liefde.

Sinds de opkomst van Pim Fortuyn in 2001 (hij werd vermoord in 2002), bleek het Nederlandse stemvee erg gevoelig voor populisme en is er een ware storm ontstaan in het oprichten van steeds rechtser partijen, welke allemaal claimen ‘voor de gewone burger’ op te komen, maar keer op keer het grote geld dienen. Verder zaaien deze partijen ruiterlijk met nep nieuws over ‘links’, dat ‘links’ alleen maar belastingen wilt verhogen (wat inderdaad geldt voor de allerrijksten en dus niet voor de gemiddelde en lage inkomens). Door dit soort ‘nieuws’ continu de wereld in te slingeren, vaak gefaciliteerd door de commerciële media, gaan mensen zelf in deze wanen geloven en kunnen deze partijen vrolijk door blijven gaan in het verder bouwen aan verdeeldheid tussen de verschillende klassen. Hierdoor is het voor de heersende klasse instrumenteel is om ‘links’ (lees voorstanders van een rechtvaardige en gelijkwaardige wereld) zo klein mogelijk te houden en de groei op (extreem)rechts onder controle te houden, vandaar ook dat de meer klassiek rechtse (neo)liberale VVD momenteel heel wat concessies doen in de richting van de meer linkse standpunten. Simpelweg omdat veel van het stemvee merkt dat die neoliberale natte droom van Rutte en de zijnen, steeds meer een nachtmerrie blijkt voor hun eigen kinderen en hun eigen oude dag.

Maar om hun eigen machtspositie te handhaven hebben ze de bedrijven nodig, diezelfde bedrijven die een voor hen zo effectief en soepel mogelijk functionerend kapitalistisch systeem nodig, dus moet de werkende klasse een andere klasse (of groep) nodig om naar beneden te kunnen trappen. Het is immers altijd makkelijker om naar beneden te trappen dan naar boven te bijten.

Na wat ik net uiteen heb gezet, rijst de volgende vraag ”Heeft BLM dan wel een bestaansrecht?” Ja zeker, momenteel leven we in een kapitalistische samenleving en het ziet er niet naar uit dat dit snel radicaal zal veranderen. Elke stap in de richting van gelijkwaardigheid is een stap in de goede richting, daarnaast moeten wij als anarchisten/autonomen ons juist solidair verklaren met de BLM beweging, net als dat wij ons in solidariteit dienen op te stellen, in de queer strijd, het (trans)feminisme en de strijd tegen validisme. Dus steun je lokale BLM activisten, help ze waar je kan en ga de discussie met ze aan, dat kapitalisme op gespannen voet leeft met het intersectionalisme, trek de discussie breed.

Gelukkig zien we in Nederland ook steeds meer mensen die zich actief (willen) inzetten in de klassenstrijd, op weg naar een eerlijke en rechtvaardige wereld.

Zelfs in het Nederlandse kabinet zit momenteel een gekleurde vrouw, die zich al jaren inzet tegen discriminatie en racisme. Of zij iets weet te bereiken, via de parlementaire route, betwijfel ik. Lijnrecht tegenover haar zitten er ook een aantal mensen, van verschillende partijen, die graag alle grenzen potdicht gooien voor mensen die, om welke reden dan ook, hun huis en haard achterlaten om in een, hun vreemd, land opnieuw een leven op te bouwen.

Ondanks dat ik twijfel aan de aanpak van mevrouw Simons, hoop ik van harte dat ze mij mijn ongelijk weet te bewijzen. Ook denk ik dat het vooral ook belangrijk is dat Anarchisten, autonomen, krakers, antiracisten en andere ‘radicalen’ mevr. Simons niet onheus gaan bejegenen. Als lid van de tweede kamer, zal ook zij her en der moeten gaan schipperen om het voor haar maximale te bereiken. Deze concessies zijn echter ook de reden dat ik geen enkel vertrouwen heb in een parlementaire weg naar gelijkwaardigheid.