Re: story's from ter apel
Bovenstaande verhalen even vertaald in het Nederlands:
Verhalen uit Ter Apel
Mijn naam is Qsay. Ik kwam in 2007 vanuit Irak (Bagdad) naar Nederland. I moest Irak verlaten want ik vreesde voor mijn leven nadat ze mijn broer hadden vermoord, omdat hij voor het zelfde bedrijf werkte als ik.
Ik werkte voor een Amerikaans bedrijf en kreeg net als mijn broer doodsbedreigingen voordat hij werd vermoord. De moord staat op video. Ik liet deze zien aan de Nederlandse staat om duidelijk te maken waarom ik niet terug kan naar Irak. Maar ze zeiden tegen me dat Irak veiilg genoeg is en ik kreeg geen papieren.
Ik voelde dat mijn leven in de handen van de Nederlandse staat was want als ik terug moet zullen ze me vermoorden.
Ik heb een Nederlandse vrouw en ik heb twee dochters met haar. Wat moeten zij doen zonder hun vader? Dat is waarom ik niet terug kan. Mijn vrouw en dochters hebben me hier nodig. Als ik terug ga, zal ik sterven. Ik heb geen keus.
Het enige dat ik wil is mijn dochters zien opgroeien en er hard voor werken om hen gelukkig te maken. Op dit moment ben ik hier in Ter Apel in het tentenkamp direct naast het detentiecentrum. Ik slaap in een tent samen met 270 tot 290 mensen van over de hele wereld, zoals Irak of Iran maar ook uit Somalie Afrika en veel andere landen.
*
Er zijn wat mensen uit Somalier in het tentenkamp in Ter Apel.
We zijn hier om veel verschillende redenen. Sommigen van ons zijn bedreigd door gevaarlijke organisaties zoals Al Shabab. Anderen zijn hier vanwege religieuze redenen of politieke overtuiging. De mensen van de Somalische groep zijn hier al sinds 4 tot 7 jaar, niemand heeft een strafblad.
Sommige mensen zijn ziek geweest en er is hier in het kamp ook een vrouw zwanger van een tweeling. Tot gisteren konden we geen dokter vinden die bereid was om ons te helpen maar vandaag kwam een gepensioneerde dokter naar het kamp om de zieken te helpen. De zwangere vrouw is nu in het ziekenhuis voor controle. We hopen dat het allemaal goed is.
We hebben geprobeerd op de papieren die we nodig hebben te regelen. Het was een erg moeilijke tijd. We hebben alles geprobeerd te regelen wat ze ons vroegen maar uiteindelijk werden we geweigerd.
We zijn hier alleen maar in de hoop op een beter leven. We willen niet teruggestuurd worden naar de situatie waaruit we vandaag zijn gekomen.
*
Mijn naam is Sharoes en ik ben 25 jaar oud. Ik ben hier sinds 2009 omdat ik in God geloof op de Christelijke manier. Vanwege religieuze redenen was ik mijn leven niet zeker in Iran.
Ik was al Christen in Iran maar toen ik hier kwam ben ik opnieuw gedoopt en kwam te wonen bij Nederlandse mensen die ook Christen waren. Ze waren erg aardig en hielpen me in tijden van moeilijkheden.
Maar nu ik mijn verblijfspapieren niet heb gekregen, weet ik niet meer waar ik heen kan of kan blijven. Als ik zou kunnen blijven zou ik gaan werken als rij instructeur of met reclameborden maar voordat dit kan moet ik eerst een verblijfsvergunning hebben en moet ik zorgen dat ik voor ziektekosten verzekerd ben.
Ik verblijf in het tentenkamp en probeer met kleine klusje te helpen zoals tenten opzetten.
Als ik terug gestuurd zou worden, zou ik in groot gevaar zijn en moeten vrezen voor mijn leven. Ik hoop gewoon dat ik snel mijn papieren zal krijgen zodat ik kan beginnen te werken aan een betere toekomst hier. Ook moet ik zorgen dat ik in de tussentijd niet ziek word want ik kan mezelf niet verzekeren. Ik zou tegen iedereen willen zeggen dat de papieren erg belangrijk zijn om te voorkomen dat slechte mensen anderen in dezelfde situatie als ik kunnen uitbuiten. Soms hoor ik verhalen over jonge vrouwen die in de gedwongen prostitutie belanden omdat anders hun baas hen aangeeft bij de politie.
Het meest van alles wil ik hier legaal met papieren verblijven met een baan en ziekteverzekering of studeren om een betere baan te kunnen krijgen maar ik zit hier vast in een tent.
Wat kan ik nu doen? Ik kan niet terug. Dat is onmogelijk.