IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Y.U.C.S. (young urban creative squatter)

Ik wil wonen in Amsterdam

en ik heb zogenaamd noodzaak aan

ruimte om mijn creativiteit te uiten.

Want dat is heel belangrijk,

voor deze stad en maatschappij!

Er moet toch ruimte zijn, voor mijn creativiteit?

Daar ligt toch de prioriteit, als het om grootstedelijke

sociaal-economische problematiek gaat?

Problemen heb ik ook ja, namelijk dat ik geen betaalbare atelier ruimte kan vinden!

Dat is toch vreselijk, een groot onrecht zelfs! Wee mij!

Daar doe ik dus wat aan.

Ik ga kraken, want ik ben eigengereid, zelfstandig en kordaat,

een vrij en wild levend wezen wiens leven

tot voorbeeld kan dienen van velen

die nu nog niet zo vrij willen of kunnen zijn als ik al ben

ooh ze moesten toch eens weten

wat ik eigenlijk wel niet voor een ander beteken!

Ik ben een yucs!

Ik kraak voor jou en mij

weer een cultureel centrum er bij

die hadden we nog niet namelijk

daar hebben we pas echt behoefte aan

hier in Amsterdam

en je ziet toch zelf wel

dat al die radicale cultuur van de kraakscene uit het verleden

heel goed heeft gewerkt?

het is toch niet alsof al die radicale cultuur

maar al te gemakkelijk voor commercieel gewin

werd toegeëigend omdat het misschien

niet zo radicaal was als we zelf dachten

en omdat wij toch écht wel een

bedreiging vormden voor de heersende cultuur.

Nee joh, dat lijkt maar zo.

Het is toch ook niet zo alsof je dat wel

aan had kunnen zien komen? Alsof dat zich

nooit eerder zo had voorgedaan. Alsof het inzetten op culturele

verandering geheel een oprechte poging was om de maatschappij

te veranderen en niet vooral een gunstige manier om dat uit te dragen,

daar sociale credits voor te vragen, zichzelf als politiek radicaal op de borst te slaan

maar toch vooral een eigen levensstijl te creëren

en een eigen culturele scene te faciliteren?

Nee, het was toch heel redelijk om te blijven verwachten dat het door

middel van kraken ooit wel zou lukken

politieke verandering af te dwingen? Dat zou toch alleen al

reden moeten zijn, voor een ieder die zichzelf radicaal of alternatief waant,

om de lifestyle en subcultuur van de gemiddelde kraker te steunen,

om die te omarmen en tegen aan te schuren. Om te zeggen,

de kraakscene, dat is het summun van alternatieve cultuur!

Dat is het bastion van rebels verzet! Kraker zijn, dat is toch waar

iedereen die ooit op de middelbare school alto was

ooit van droomde om bij te horen?

De zogenaamde autonome kraker, dat is toch

de held van een ieder die een alternatieve wereld voorstaat?

Ondanks dat ik mij, wanneer het me uitkomt, vereenzelvig met

arme en daklozen, weet ik me toch altijd

onderscheidend te kleden. Want dat iemand mij

voor een “gewone” dakloze of armoedige aanziet

dat is natuurlijk de bedoeling niet!

Mijn ouders gaven mij een kekke naam

misschien dat die een beetje verraad

dat ik ben opgegroeid in welvaart.

Mijn oud klasgenootjes?

Ja, die laten hun ouders betalen

om hier te blijven wonen.

Maar ik ben kunstenaar!

In mijn wereldje is dat niet cool,

dat past niet bij mijn imago

van alternatief levende kunstenaar.

Dus ook al is de nood nou weer niet zó hoog,

en ook al zijn er mensen, waar ik mij mee vereenzelvig

(als het me goed uitkomt dan)

die geen sociaal vangnet hebben

die zich het niet kunnen veroorloven om

“experimenteel te leven”,

daar heb ik geen boodschap aan.

Noem die dan maar schapen of slaven.

Dan moeten ze ook maar gaan kraken.

Ik ben een yucs.

Ik neem dat risico toch ook?

Ik bouw zelf iets op, ik zou zelfs willen zeggen:

“Ik ben zelfvoorzienend, ik ben bereid voor ieders toekomst

een duurzame levensstijl te verkennen.”

Ik ben toch ook bereid om met dikke truien en stevige schoenen aan het lekker zelf te doen?

(ja dat moet wel he, als je zo veel bezig bent, met do it yourself mentaliteit

andere mensen joh, die timmeren nooit aan hun eigen huis,

die werken nooit in hun eigen tuin,

die weten geen eens meer hoe dat moet, wij zijn echt

nog zo'n beetje de enige die dat doen, zo bijzonder he)

Je ziet toch aan hoe het er bij ons uit ziet

dat wij ondertussen óntzettend goed

geworden zijn in zelf dingen maken?

onze bescheiden huisjes zijn toch het toonbeeld

van duurzaamheid? ik ben toch ook bereid

te leven met een houtkachel in de winter?

en dat die handgebreide truien ook zo lekker hip staan

nou, dat neem ik er voor lief dan bij!

Ach ja en als het nou toch niet is

wat ik er van had verwacht, als ik onverwacht

toch promotie krijg, of een partner

die niet in die scene zit

of ik heb er gewoon geen zin meer in

en ik wil ondertussen een wat vaster huis

dan overbrug ik die periode

dan klop ik weer bij mijn ouders aan

of bij vrienden uit de scene misschien.

(want jaja, wij zijn als gemeenschap

zo geweldig en sociaal, wíj zorgen voor elkaar!)

en dan schrijf ik me alsnog in

wie weet, misschien krijg ik wel een urgentieverklaring

ik sta toch immers op straat?

Maar denken in termen van klasse?

Ach joh, hou er over op, dat is zo achterhaald toch!

Ik beroep mij graag

op subculturele verworvenheden

dan heb ik het over “wij”

wij krakers, hebben toch zo veel voor de stad gedaan?

Dan zeg ik graag: “Kijk waar wíj voor staan, al die idealen!

Welke precies nog relevantie hebben in mijn eigen tijd

nee, dat moet je me niet vragen, daar denk ik liever niet over na.

Dat leidt maar af van het toevoegen van culturele waarde.

En daar lag immers de prioriteit.”

Ik ben een yucs.

Ik geloof niet in privé bezit.

Dat heb ik achter de hand, en wie weet

als ik er echt zin in heb, noem ik me zelf

misschien wel anarchist.

Dat simpelweg uiten, het liefst op het internet,

of “onder elkaar”

maakt mij toch bij uitstek radicaal?

Dat gaat toch tegen alle burgerlijke normen in?

Of ik er naar leef?

Nee ook dat moet je me niet vragen.

Wanneer ik in de problemen zit

dan verwacht ik natuurlijk wel sympathie

en het liefst een donatie alstublieft.

Wanneer ik geld had, dan gaf ik dat immers ook vrijwillig weg

om mensen te helpen die uit hun huis zijn gezet. Echt waar.

Liever dat dan het uitgeven aan wiet of bier natuurlijk.

Want ik werk wel hard, wij zij geen uitkeringstrekkers

dat kun je ons niet verwijten, wij weten best

dat je dáár mee vereenzelvigen een strategische stap te ver is.

Mensen uit de bijstand? Daar hebben wij niks mee te maken hè.

Dat zijn maar van die gewone mensen die niet vrij leven en geen kunst maken.

Die zijn afhankelijk van de staat.

Kijk, als het nou om subsidie ging, dan konden we er nog wat mee.

En trouwens, die kunnen toch ook gewoon gaan kraken, net als wij?

Eigenlijk kiezen ze er gewoon voor afhankelijk te blijven.

Ze kunnen zich toch bij ons aansluiten?

Wij verwelkomen toch allerlei soorten mensen? Dat zie je toch?

Er lopen hier toch allemaal mensen die er níet hun best

voor hebben gedaan om duidelijk te maken hoe alternatief ze wel niet zijn?

Het is toch duidelijk dat je niet onze ideeën hoeft te delen

over wat dat is, het goede leven, om gebruik te mogen maken

van onze geweldige zogenaamd zelfgecreëerde sociale voorzieningen en bijdragen?

Nee nee, wij zijn niet afhankelijk van de staat.

Wij yucs, zijn onafhankelijk en vrij!

Wij haten de staat, dat hoort er bij,

ook al geven ze ons gratis woonruimte,

ook al geeft de staat ons meer dan aan een ander.

Dat wijzen we dan af (maar wel onder voorbehoud, we staan open voor

een betere aanbieding, en we kunnen best onderhandelen)

,maar we zijn wel onafhankelijk.

Aangezien wij alles delen en dat wat door slechte huisjesmelkers

(en hun slechtheid maakt wat wij doen altijd goed)

werd misbruikt aan de gemeenschap willen teruggeven

eigenen we ons zelf bezit toe.

Dan wel als groep, want van privé bezit willen wij niks weten.

Want we nemen maar iets tijdelijk in gebruik, het is geen echt bezit.

Behalve als we weg moeten, dan is het wel op eens “ons terrein”.

Dat het er op neer komt dat we per persoon

ons eigenlijk een kapitaal toe eigenen,

die terreinen zijn door die verderfelijke speculatie

immers miljoenen waard, doet er toch niet toe?

Wij doen er toch iets mee wat de gemeenschap ten goede komt?

En dan vinden wij dus dat wij er over mogen beslissen

wat het juiste is om te doen met zogenaamd publiek bezit.

Dat is hoe het moet, wen er maar aan

want wij horen bij deze stad!

We hoeven die stad niet te noemen bij naam,

dat kan er maar een zijn.

Want ondanks dat we zo ten midden van de

maatschappij staan en er alles aan doen

om sociaal en hulpvaardig te zijn voor iedereen

reikt onze welwillendheid niet verder dan Amsterdam.

Want wij weten hoe je dat doet, vrij leven

een eigen utopie maken en dan op zo’n onovertroffen manier

dat ze ons eigenlijk zouden moeten toejuichen en na doen!

Als mensen dat niet doen, dan komt dat omdat

ze rechts zijn, fascisten misschien zelfs, burgerlieden,

kapitalisten en yuppen die van ons geweldig vrije leven

niks begrijpen.

Mensen die niet weten waar ze het over hebben,

omdat ze niet verder komen dan consumeren en werken.

Omdat ze er voor gekozen hebben om slaafs te zijn!

Slaaf van hun baas of hypotheek, want wat nou geen keuze.

Wij hebben toch ook een keuze en waarom zouden wij

ons zelf niet gewoon met ieder ander vergelijken?

Dat ze niet weten waar ze het over hebben

en onze manier van leven niet begrijpen en kennen

dat is toch heel vreemd, aangezien wij zo ons best hebben gedaan

ten midden van de maatschappij te staan?

Dat is toch vreemd, aangezien wij altijd met open vizier

iedereen die verhaal kwam halen te woord hebben gestaan?

Omdat wij zo veel sociaal werk doen,

mensen opvangen en huisvesten

hoef je een dakloze op straat maar onze naam te noemen

en ze zullen zelf zeggen, ooh die mensen zijn geweldig.

(echt waar, ga het maar uittesten)

De armen en verworpenen der aarde

staan in de rij om zich bij ons aan te sluiten,

die staan bij ons in rijen aan het hek

ze smeken ons om onze hulp

want zij weten hoe goed wij voor hun zijn

en wat wij voor hen betekent hebben.

Daarom lijken de plekken waar wij ons welzijnswerk doen

ook vooral op een gaarkeuken, op een opvangplek,

een daklozen centrum en veilige haven of

een schuldhulpcentrum, een blijf van mijn lijf huis,

of als je wil, een retraite,

in plaats van op een groot open lucht atelier

of alternatief festival terrein.

Wij helpen toch zeker niet alleen mensen

die tijdelijk “dakloos” zijn en geen woonruimte vinden

omdat ze wel in Amsterdam móeten wonen vnawege hun

creatieve bestaan?

Wij helpen toch zeker niet alleen mensen die op ons lijken

,die “dakloos” zijn omdat ze ontruimd zijn?

De zwervers en junks, de mensen die leven in tenten,

ergens in een bosje naast een snelweg,

de mensen die stelen om te overleven,

daar keren wij ons toch niet van af?

En al zal dat wel zo zijn, al deden wij dat wel

dan mag dat ons niet verweten worden hoor.

Het is toch niet alsof wij van de daken schreeuwen

hoe veel sociaal en cultureel werk wij eigenlijk doen.

Dat mag ons dan niet verweten worden,

het is toch immers niet alsof wij

onze sociale bijdrage aandragen als

reden om gefaciliteerd te worden door de maatschappij?

Het is toch niet alsof wij ons zelf te goed voelen

om op een terrein te verblijven

tussen de “gewone mensen” in een woonwijk

ergens op een terrein langs een snelweg?

Het is toch niet alsof wij hoog opgeven

over wat we allemaal wel niet voor de gemeenschap

hebben betekent, in plaats van voor ons zelf?

Dat wij zelf zo veel profijt hebben

van deze wonderlijke unieke manier van leven,

die beschermt zou moeten worden,

zo nodig zelfs door de VN,

dat is maar toeval.

Dat is alleen maar een bijkomstigheid

van onze hulpvaardig- en goedheid.

Wij zijn yucs en de Amsterdammer heeft ons nodig,

of hij dat nou wil of weet of niet!