IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Opgelet: Anja Hermans en de ex-commies van indymedia.be zijn op z'n zachtst gezegd omstreden...

'tis een lang verhaal en mensen moeten vooral zelf beslissen hoe ze daar in staan, maar het lijkt me in ieder geval belangrijk om onderstaande door te nemen alvorens iets van Anja Hermans en cornuiten voor waar aan te nemen.

http://ovl.indymedia.org/news/2008/02/21707.php

EEN BEWEGING DIE VERGEET ?
De comeback van Anja Hermans

Een beweging die vergeet houdt al snel op een beweging te zijn. Niet alleen omdat we op die manier onszelf loskoppelen van al diegenen die gevochten hebben voordat wij er waren, maar ook omdat we onszelf zo elke lering uit ervaringen ontzeggen. Jammer genoeg gaat dat niet alleen op voor strijdervaringen, maar ook voor pijnlijke zaken zoals desolidarisering wanneer kameraden gearresteerd worden of verraad om je eigen hachje te proberen redden. Daarom lijkt het ons belangrijk om even de puntjes op de i te zetten.

Enkele jaren geleden werden twee mensen, Anja Hermans en Geert Waegemans, veroordeeld tot vele jaren gevangenisstraf voor een reeks brandaanvallen tegen de vleesindustrie onder de naam Animal Liberation Front (ALF). Daarnaast zette ook de hele repressieve machine zich in werking, wat vele huiszoekingen, schaduwingen, ondervragingen enzovoort tot gevolg had. Minstens twee flikken kropen gedurende lange tijd in een krakersjasje en infiltreerden het groepje rond het ALF. Ze werden snel ontmaskerd en ondanks het intensieve speurwerk verzamelden de flikken maar moeizaam materieel bewijs.

De klap kwam echter, alleszins gedeeltelijke, vanuit de beweging. Na de veroordelingen bleek al snel dat Anja Hermans al voor de arrestaties informatie doorgaf aan de politie. Zo tipte ze bijvoorbeeld op voorhand de brandaanslag tegen de vleesfabriek Damar in Temse. De politieagenten die de boel ’s nachts in de gaten hielden, waren echter in slaap gedommeld toen de vlammen uit het dak schoten. Nadat beiden gearresteerd waren, verklaarde Hermans op een cruciaal moment in de ondervragingen, via de pers, dat Geert haar sloeg en een dronkaard was waarop de speurders de mentale wapens in handen hadden om Geert te breken.

Enkele maanden geleden verscheen een boek geschreven naar gesprekken met Anja Hermans onder de naam “Van idealiste tot terroriste en terug” waarin ze haar versie van het verhaal vertelt. Niet alleen probeert ze zichzelf in de kijker te werken door nog meer details over anderen vrij te geven, daarenboven is haar boek één lang verhaal van desolidarisering van alles waar de anti-autoritaire beweging voor staat. Daarmee werkt ze indirect mee aan de repressie, terwijl het enige dat haar te doen staat, is: haar mond houden en zich niet meer vertonen in de beweging. Naar aanleiding van haar boek gaf ze meerdere interviews aan de pers, waarmee ze met de vingers wees naar verschillende groepen jongeren die ‘wel eens dezelfde weg als haar zouden kunnen opgaan’, net zoals ze enkele maanden eerder, toen het gerecht haar nog wat dingen aanwreef, via een open brief met de vinger gewezen had naar Geert. Toen zei ze dat het gerecht zich beter zou bezighouden met ‘diegenen die geen spijt hebben en wiens ideeën niet veranderd zijn.’

Hermans dingt niet alleen naar de aandacht van de pers en de maatschappij, ze probeert vooral ook opnieuw contacten te zoeken binnen de ‘beweging’. Zo werd ze omarmd door verschillende Dissent!-groepen en gaf ze, cynisch genoeg, enkele maanden geleden een legal workshop naar aanleiding van de G8-top in Duitsland, in het Anarchistisch Centrum ‘t Assez in Gent. Daarnaast hanteert ze met veel plezier het fototoestel om op betogingen rond te struinen.

Laat duidelijk zijn dat wij met deze tekst geen discussie willen aangaan met Anja Hermans, noch met diegenen die vinden dat het allemaal niet zo erg niet. Evenmin willen we haar afschilderen als ‘vijand nummer 1’ waar iedereen maar over moet gaan zagen. Met deze tekst hopen we dat iedereen over de nodige informatie beschikt om zijn of haar eigen conclusies te trekken - informatie waar te lang te vaag mee omgesprongen is. Daarenboven lijkt het ons niet de vraag of Hermans veranderd is, of ze haar verraad betreurt. Ze heeft genoeg kansen gehad om daar eventueel een discussie over op gang te brengen. Ze koos er daarentegen voor om desolidariserende interviews te geven, het gerecht en de gevangenis te bedanken dat ze haar geholpen hebben haar fouten in te zien, een boek met persoonlijke details over anderen uit te brengen,... Wij denken dat gezien haar houding in het verleden en haar puur sociaal-democratische ideeën in het heden, er voor haar geen plaats is in de anti-autoritaire beweging. Als ze daarenboven van alle daken verkondigt dat het nu haar ‘missie’ is om jongeren te behoeden voor het slechte pad, dan is duidelijk dat ze niet meer is dan een schakel in de preventieve repressie.

Als we het hebben over veiligheid en geborgenheid binnen een beweging die haar vijanden niet vergeet, dan denken we dat alles begint met gedeelde affiniteit. Dat wil zeggen, het delen van ideeën die fundamenteel zijn voor ons. De beste garantie tegen infiltranten of verklikkers is wederzijdse kennis van elkaar en veel discussie over de ideeën waar je voor staat.

Februari 2008