Hier kun je discussieren over Michiel de Ruyter, geen held, maar zetbaas van de Nederlandse slavenhandel/Brief aan de TV krant.
MICHIEL DE RUYTER/GEEN HELD, MAAR ZETBAAS VAN DE NEDERLANDSE SLAVENHANDEL/BRIEF AAN DE TV KRANT
ZIE OOK
https://www.astridessed.nl/michiel-de-ruytergeen-held-maar-zetbaas-van-d...
AAN
DE REDACTIE VAN DE TV KRANT
Onderwerp:
Uw recensie in de TV krant, nr 31 [5 t/m 11 augustus]
van de film ''Michiel de Ruyter'',
zaterdag 5 augustus 2017 uitgezonden op NPO1
Geachte Redactie,
Naar aanleiding van uw recensie over de film ''Michiel de Ruyter'',
die afgelopen zaterdagavond 5 augustus is uitgezonden op NPO1,
ga ik u een 17e eeuws pak slaag geven, waar de honden geen brood van
lusten....
En om met de deur in huis te vallen:
Als een dergelijke recensie van een boek of toneelstuk over
het leven van Michiel de Ruyter inderdaad in de 17 of 18e of op
zijn laatst, 19e eeuw, geschreven was, was het weliswaar kwalijk
[want dat blijft], maar nog te rijmen met de toen heersende opvattingen.
In de 21 ste eeuw echter, na dekolonisatie en vooral: na 154 jaar afschaffing
van de slavernij [in Suriname en de ''Nederlandse'' Antillen], [1] ronduit beschamend
en potsierlijk.
Voordat ik u daarover de oren ga wassen, eerst in het algemeen dit over de film:
U lijkt nogal onder de indruk te zijn van het ''on-Nederlands goede'' karakter
van de film, de ''grootsheid'' en meer van al dat fraais.
Dat is natuurlijk uw vrijheid, maar wat MIJ betreft [nog los van het kwalijke
waarop ik aanstonds terugkom] is de film een slechte Hollywoodversie van
bombastisch chauvinisme waarin het ophemelen van een ''heroische'' strijd tegen de
Engelsen.
Van een ''heroische strijd'' voor de ''vrijheid'' van de Republiek der
Verenigde Nederlanden'' was geen sprake:
Het was geen ''Tachtigjarige Oorlog'' [2]
Deze ''Engelse oorlogen'' [in de eerste drie heeft de Ruyter gevochten als commandant,
vice admiraal en admiraal][3]
waren niets anders waren dan ordinaire
handelsoorlogen om de hegemonie ter zee, zowel om de Noordzee, maar belangrijker, de strijd om het [koloniale en slaven] handelsimperium in
Oost-Azie en het Caraibisch gebied [met als uitloper naar Brazilie] [4]
Nu moet u het zelf weten, als u van die filmversie van strijd tegen de Engelsen
[de strijd tussen de ene schurkachtige koloniale mogendheid in de
dop tegen de andere] iets heroisch wilt maken.
Een beetje belachelijk, in de 21 ste eeuw, maar dat is niet mijn hoofdbezwaar.
Waar ik WEL over val is niet alleen, dat u kennelijk instemt met het beeld van Michiel
de Ruyter als ''intelligente goedzak'', wat hij absoluut NIET was [een goedzak, bedoel
ik], maar dat u helemaal heenstapt over het feit, dat in de film met geen woord wordt gerept
over een duistere kant van uw zogenaamde ''zeeheld'' Michiel de Ruyter.
Als commandant, vice admiraal en admiraal in dienst van de Republiek van de Verenigde Nederlanden vocht hij
in drie ''Engelse Oorlogen'' om de Nederlandse hegemonie als handelsnatie
veilig te stellen [en dus NIET voor de vrijheid], wat tot direct gevolg had zijn rol
als ZETBAAS VAN DE NEDERLANDSE SLAVENHANDEL.
Daar komen we nu aan toe:
MICHIEL DE RUYTER/ZEEHELD OF MEDEVERANTWOORDELIJKE
VOOR DE SLAVENHANDEL?
Is het u soms ontgaan, dat achter het geromantiseerde
beeld van Michiel de Ruyter als ”dappere zeeheld” een heel andere,
besmette kant schuilgaat, namelijk zijn medebetrokkenheid aan
die misdaad tegen de menselijkheid, de slavenhandel?
En dat bepaald niet als ondergeschikte klerk, maar als
admiraal, de hoogste militaire functie ter zee in die dagen.
Even uw geheugen opfrissen:
In dienst van de Republiek der Verenigde Nederlanden veroverde
Michiel de Ruyter tussen en tijdens de zogenaamde ''heroische''
strijd tegen de Engelsen, de eerder op de Nederlanders buitgemaakte
slavenforten en dat bepaald NIET om de slaven te bevrijden, maar om
de slavenhandel weer in Nederlandse handen te brengen. [5],
waarmee hij voor de komende eeuwen de Nederlandse slavenhandel
en daaruit voortkomende slavernij veilig stelde. [6]
Een misdaad tegen de menselijkheid. [7]
Dat is andere koek, he
Terecht hebben diverse actiegroepen in het verleden
tegen deze film geprotesteerd, juist vanwege het weglaten
van deze misdadige kant van de ''zeeheld'' Michiel
de Ruyter. [8]
ZeeSCHURK is een beter woord! [9]
Het is dan ook van een schandalige belachelijkheid, dat u
van Michiel de Ruyter spreekt als een intelligente GOEDZAK
en met verhalen komt aanzetten, dat hij ''dolt met zijn dochters''
Vooral dat laatste zegt niets:
President Truman, de man achter de atoomaanvallen op Hiroshima
en Nagasaki [10], ook misdaden tegen de menselijkheid,
hield ook van zijn dochters......
De Ruyter wordt hier dus niet sympathieker of onsympathieker door.
Hij blijft wie hij historisch is:
Een facilitator van een misdaad tegen de menselijkheid.
Zie voor alle drogredenaties ter verdediging van de Ruyter's 17e eeuwe rol,
noot 11.
SAMENGEVAT:
Dat u het chauvinistisch-bombastische karakter van de film
''Michiel de Ruyter'' ophemelt, is lichtelijk lachwekkend, maar dat
is een ding.
Maar wat ik u kwalijk neemt, is dat u geen enkel punt van
kritiek uit op het feit, dat in de hele film geen beeld, geen letter
wordt gewijd aan de zo belangrijke en beruchte rol van de Ruyter
ter facilitering van de Nederlandse slavenhandel.
En dat gebeurde tijdens de Tweede Engelse Oorlog .......[12]
Dat de filmmakers slavernij en misdaden tegen de menselijkheid
impliciet hebben gebagatelliseerd door er in de hele ''Michiel
de Ruyter'' film niet over te reppen, is zeer kwalijk te noemen,
maar te verwachten [het ''verdient'' niet lekker, als teveel
aandacht wordt geschonken aan pijnlijke zaken], maar dat
u als TV krant in dit chauvinistisch-vergoeilijkende moeras
meegaat en deze koloniale film nog ophemelt ook,
is niet alleen een staaltje van slechte filmkritiek.
Het is meedoen aan het vergoeilijken van een van de de meest misdadige
bladzijde in de Nederlandse geschiedenis.
En daarom dit 17e eeuwe pak slaag aan u!
Het wordt tijd, dat u wakker wordt in de 21 ste eeuw en hopelijk
heeft deze brief daartoe een bijdrage geleverd!
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
UW RECENSIE
ZIE VOOR NOTEN ONDERIN
TV KRANT
FILM VAN DE WEEK
MICHIEL DE RUYTER
''Michiel de Ruyter'' was met een budget van 8 miljoen euro veruit
de duurste Nederlandse film van het jaar. Maar dat geld is
uitstekend besteed. Vanaf de eerste scene waarin Michiel de Ruyter's
vrouw (Sanne Langelaar) uit een kerkdienst wegloopt en vanuit de duinen
over het strand naar een zeeslag kijkt, ademt deze film grootsheid. Op
prachtige locaties in het hele land, altijd in sfeervol gefilterd licht en met
prachtige kostuums wordt het leven van Michiel de Ruyter {Frank Lammers)
verteld en komt tegelijkertijd het ontstaan van onze huidige monarchie aan
bod.
De veldslagen kenmerken zich door vele tientallen explosies waarbij wolken
houtsnippers in slow motion op de camera afstuiven en de zeevaarders ondanks
al dat geweld rustig blijven staan.
Frank Lammers is op zijn plek als de intelligente goedzak de Ruyter.
Je gelooft hem als hij met zijn dochters dolt of met speelgoedscheepjes
uitlegt wat zijn strategie is.
Natuurlijk is ''Michiel de Ruyter'' niet foutloos.
De film is wat aan de lange kant, bevat wel heel erg veel zeeslagen en de
acteurs zijn soms minder goed verstaanbaar.
Maar dat zijn kleine minpuntjes in een overtuigende actiefilm, die
alle remmen losgooit, visueel vol flair verteld wordt en on-Nederlands
goed is.
Roel Reine is een echte actieregisseur, de Nederlandse versie van
Michael Bay (''Armageddon'', ''Transformers'') !
ZIE VOOR NOTEN
https://www.astridessed.nl/michiel-de-ruytergeen-held-maar-zetbaas-van-d...
OF
http://community.dewereldmorgen.be/blog/astridessed/2017/08/08/michiel-d...
Multicultureel
Zeeheld Michiel de Ruyter: niet altijd geliefd en bijna vergeten
Dat De Ruyter weer in genade werd aangenomen, heeft te maken met een kant die veel mensen nog niet van hem kenden. Hij bleek zeer multicultureel.
Niet alleen deed de zeeheld goede zaken met de Marokkaanse vorst Sidi Ali ben Mohammed, die de zeeheld stilletjes bewonderde, maar ook was De Ruyter beste maatjes met een vrijgekochte Afrikaanse slaaf, Jan Compagnie geheten. Daarbij gaf hij ook nog eens leiding aan ‘multiculturele bemanningen’. Ruwweg de helft van de mannen op zijn vloot kwam uit het buitenland.
http://www.elsevierweekblad.nl/cultuur/article/2015/01/zeeheld-michiel-d...
Jan Compagnie
“Op dezelven dag viel iets voor dat waardig is verhaalt te worden: een wonderbaare ontmoetig. Eenige van de Hollanfche scheepen verzeilden beooften het eiland Goeree, en hunne boots voeren aan de kaap of het vafte land om water. Onder anderen begaf zich de Schoutbynacht van der Zaan aan land daar hy een’ ouden Neeger vond, die Nederduitfch verftond en fprak, en hem vraagde wie als Adniraal ’t gebied had over de Hollandfche vloot? Van der Zaan zeide, Michiel de Ruiter; De Neger daar op, Michiel, Michiel, Michiel de Ruiter, ik heb omtrent vijf- of zesenveertig jaar geleeden, te Vliffingen een bootsmans jongen gekent, die Michiel de Ruiter heette. Waar op van der Zaan hem verzekerde, dat die zelve Michiel nu Admiraal van de vloot was. Maar de Neger kon ’t bezwaarlyk gelooven, zeggende, Michiel, toen Bootsmansjonge en nu Admiraal, dat kan niet zyn. Als van der Zaan by zyn zeggen bleef, verzocht de Neger, Jan Kompany genoemt, dat men hem aan de Ruiters boord zou brengen; op dat hy zyn’ ouden makker en fpeelgezel, met wien hy gevaaren had, noch eens mocht zien en fpreeken. Men was hem te wil: en de Ruiter hem, na ’t verloop van zo veele jaaren, ziende en hoorende fpreeken, ftond niet min verwondert dan de Neger over die zeldzaame ontmoeting. Hier zag de Neger dat de Bootsmans jongen eertyds zyn medemaat, een Admiraal van deeze Hollandfche vloote was geworden, en hy vertelde, dat het geluk hem, weleer een’ arme slaaf, ook had begunftigt, en tot ‘ Onderkoning’ over eenige Negers van dat geweft verheven. Daarna begoft hy te fprekenvan d’oude tyd hunner kindsheit, en toonde een fterke ja byna ongelooffelyke geheugenis te hebben. Hy wift al de naamen der bruggen , ftraaten en kaajen te Vliffingen onderfcheidelijk te noemen en men hoorde hem vele voorvallen van zyne jeugt, en al wat hem in in ’t gezelfchap van de Ruiter, te waater of te land, was bejegent, omftandiglyk verhaalen. De Ruiter onthaalde hem vriendelyk, en had groot vermaak in zyn gefprek, dat hem d’onnoozele geneugten van zyne kommerlooze jaaren in de gedachten bragt”.
[spam deleted]
[spam deleted]