Interview with anarchists from Den Haag in the Avalanche
Wanneer: 31/12/2016 - 15:02
The new Avalanche, Anarchist Correspondence, issue 9 is out. One of the articles is an interview with anarchists from Den Haag. You can read the interview below or download the Avalanche here: https://avalanche.noblogs.org/ The new Avalanche, Anarchist Correspondence, issue 9 is out. One of the articles is an interview with anarchists from Den Haag. You can read the interview below or download the Avalanche here.
Interview with anarchists from Den Haag
A conversation with two anarchist comrades from Den Haag, NL, an overview of the context, struggle and projects of a few anarchists from this city. We chose to transcribe this interview in order to better understand the particular path, circumstances and moments of revolt that have composed the experience of these comrades.
Tell me a bit about the city itself…
A – Den Haag is a city of 500 to maybe 600 thousand people, it is both the home to poor neighbourhoods, such as the Schilderswijk, the poorest neighbourhood in the Netherlands, and of the biggest institutions of justice of the European Union. The motto of the city is “Peace and Justice”.
It is the host of some of the most important military, intelligence and justice institutions of the European Union… Europol, international summit centres, interna- tional courts, embassies…
B – There is also an international zone, protected by security delta, this is not only for the State but also com- panies, it attracts companies, capital. This city has all changed in the last 15 years, some- one in charge, from one day to the next, decided to flip the switch… and everything changed, all the dozens of squats were evicted, cleaned up, made the space for its new international role…
You mentioned before the Schilderswijk, this neigh- bourhood is quite famous, but mostly we hear about it from mainstream news, can you talk a bit about it from your perspective and what kind of presence you have there?
A – The Schilderswijk is densely populated and in the centre of the city it’s a working class immigrant neighbourhood…it’s a quite impressive difference, it changes from one street to the next…two opposite worlds living right beside eachother… a few years ago, particularly this neighbourhood was hit by lots of austerity measures, with many of the public cultural places shutting down, like libraries and social centres, at the same time there was implemented a zero toler- ance policy, with many cameras being installed and frequent police controls.
B – A very intense stop-and-search routine. A the be- ginning it was a test… Police stopped trams, and take everyone out, like a hundred people, and id checks eve- ryone, and could maybe find one knife, justifying this measure, they made it into a permanent routine… this has definitively contributed to increasing the tension in this neighbourhood, with young people being stopped multiple times in one day.
A – Yes, a constant build up of frustration…
Can you talk about the role of religion in the neigh- bourhood? Would you say that with the disappear- ance of many social infrastructures, some religious institutions tried fill the vacuum?
A – Religious of structures were always present, but I have the feeling that a lot of the youth don’t go there…or just a very small part.
B – But these structures are very willing and eager to be in good contact with the city authorities.
A – This neighbourhood always had a bad name, but its mostly the work of journalists, like this one from “Trouw”, who 3–4 years ago wrote an article talk- ing about how in the neighbourhood exists the sharia triangle of the Netherlands – a name based on three houses that were apparently Daesh strongholds. At the time he wrote many many articles, “investigating” the religious fundamentalism. But some time later some of his colleagues made a counter investigation about his sources and his theories, and it turned out to be complete lies. Like people he supposedly interviewed didn’t exist, etc. But by then the damage was done, the reputation was fixed.
But I do remember reading about two pro-Daesh dem- onstrations in the neighbourhood…
A – Yes there were two, but this was also very much distorted by the media. You have to see it like this…The thing about this neighbourhood, is that there are nor- mally many people on the streets, who show curiosity when things happen on the streets. Like when people get arrested, or an accident etc…The people there for the demonstration were around twenty, with around them a lot of onlookers. Out of this the newspapers cre- ated something a lot bigger than it actually was… fol- lowing the narrative “the onlookers were muslims, or looked like muslims, therefore they must be in support of Daesh”… The police obviously could use this really well, to further control and repression.
B –… In those years we were extremely present in the neighbourhood especially to talk about the problem of racism and police brutality, mostly spreading flyers, posters, pamphlets…but also talking to people, really just having many conversations, getting to know them and them us…They [the cops] tried to make it harder to make demonstrations, especially to break down these relationships that were building between anarchists and antifascists and people in the neighbourhood that were curious about our ideas, that wanted to support us, that wanted to act with us…
A – In 2013 we were mostly still talking about racism and police violence, at least these are the basis on which we started to have conversations with people…listen to their stories and share our views…
…Soon we started organizing demonstrations, to not just talk with people but also act together. This was also the time when the police started noticing us, they would follow us around, id check us, and especially when we would talk to people from neighbourhood centres, the cops would immediately approach them, threatening to shut them down if they did not take dis- tance from us. But people came to us to tell us that this was happening.
B – But other people didn’t. There is this story of one neighbourhood centre that had a subsidy of 15.000 eu- ros a year, and after they went to city council and pub- licly took the side of the police, their subsidy went to 170.000 euros.
A – But yeah, generally this scared people, but most people didn’t slam their door in our face, and still came to the demonstrations we organized, and were really an- gry about this police blackmail.
B – But towards us the police harassment continued quite heavy, taking of all our posters, arresting us while we were flyering at the market…But the thing is that in this neighbourhood the anger towards the police was re- ally boiling up. This is still 2013–2014.
You said before that you were mostly talking to people about racist police violence, did your agitation stay on these topics or did it expand to a wider critique?
A – Through all this experience and seeing how the po- lice and mayor were really actively trying to buy people and threaten them, and seeing how the people were re- acting, we could also find out better how all this power is specifically at play, the opportunists, the mediators, the pacifiers, the collaborators etc.
B – So we then started to also talk about this, expanding our critique against all forms of power, about the system that needs them, etc. We really wanted to agitate around how these people are being used by all forms of power, and propose our ideas of self-organization, direct action and struggle.
What kind of concrete proposals were you making?
A – In this time we were making, on a regular basis anti-police demonstration, to which many people from the neighbourhood came, like we started with less than 100 people and at the last one we were 250.
B – This was important for us, because it was a way of organizing with people, not just talking but also acting, and also to show ways of self-organization, but propose ways to do something about the rage, and to also show that this could be done outside of the institutional frames.
A – It was good, because people were pissed off and when you would talk about demos, they actually came… I mean as long as it was in their neighbourhood, they wont leave their neighbourhood…haha
And why did these demonstrations stop?
A – After the pro-Daesh demonstration, and after an anti-Daesh demonstration by fascists, they banned all demos in the Schilderswijk. This was 2014.
B – It was clear that the State had a plan, they permitted a far-right group to demonstrate in the Schilderswijk, which they knew would cause problems… to then imme- diately implement the ban… it was the perfect excuse…
A – So, yeah then we didn’t demonstrate anymore, but we still agitated, kept our connections…
B – Which also played a big role during the days of the revolt, the fact that people knew us, recognized us…
So, yeah the revolt…
A – Mitch Henriquez got strangled to death in June 2015 by cops at a festival in the neighbourhood, there were a lot of people around so everyone was filming it…
B – We didn’t think there would be a revolt like this…it showed that even here in Holland a situation of conflict and rage can exist, spontaneously… we are told over and over that this is such a pacified country we end up be- lieving it… but none of us had expected it…
How do you think you presence in the neighbourhood played a role during this revolt?
A – We could understand the neighbourhood…during the years we could feel the tension was rising, I would say we had a small influence in this, but it’s impossible to measure… repeating over and over it is up to the peo- ple themselves to step up and revolt…
B – We were there on a constant basis, for years, some- thing also new for us, a focus, a consistency…but this mostly paid off for us, an ability to understand some- thing well, what’s at play, a long term project… for our own development this was crucial, a learning process… with the addition that in the end people did rise up for a few days, and we could live these moments together…
Can you tell a bit about how you and your comrades lived these days?
A – We got a message from the mother of a friend of ours, she’s from Aruba [like Mitch Henriquez], she sent us a link to a news site from Aruba talking about what happened in our city that someone had been mur- dered by the police…the media here were not speaking at all about it… so then we translated it and added our own views and critique. Then we searched on social media for more information and we found many vid- eos from witnesses, we putted the videos on youtube. That day hundreds of thousands of people visited our website… not really the usual amount of people that visit our website… haha… Then the Dutch mainstream media picked it up.
B – Then the public prosecutor put out a statement say- ing that he was just ill, and people got really pissed, be- cause it was clear in the videos that he had died…
A – We need to remember that in 2012 the police had already killed a 17 year old boy at the train station, shot him in the neck while he was running away…The police heavily repressed the situation, even beating people up at the vigils and remembrance ceremonies, like young kids, his friends… People still remembered this, and were still pissed.
B – But yeah, with Mitch Henriquez, people immediate- ly announced a demonstration in front of the main police station in the Schilderswijk, a bit the symbol of police racism and brutality… by 5 o’clock that afternoon there were already over 1000 people in front. There were all kinds of people, some from the neighbourhood, some from other poor neighbourhoods, motorcycle gangs, an- archists, black lives matter activists…
A – Then people stormed the station, the riot cops came out, and then immediately people broke open the street, and then it started raining stones… this clash lasted till 4 in the morning…
Did it only stay in front of the police station?
B – It was also spreading to other parts of the neigh- bourhood… attacks against the police lasted for hours… They were not really prepared for this situation… it was really chaotic… but the neighbourhood has many small alleys for people to move really smoothly…they used it well, during the revolt very few people got arrested.
A – The next day the streets were really tense, you could smell it in the air, and by the evening there were again many attacks on the police and fires everywhere
B – …but a little less than the day before…
A – …on the third day the police admitted to having lied in their statement [saying that M.H. had just fallen ill]. This was an other spark.
B – A demonstration was again announced at the po- lice station, the police immediately tried to push people back, and the riot started again, and this was the most hardcore day… people were better organized, in groups, with materials…
A – There were lots of really heavy fireworks… con- stant heavy fireworks, we really don’t know where such a quantity came from… then there were molo- tovs, to which the police responded by shooting live ammunition in the air… there were lots of undercover cops, the really nasty ones that usually arrest people quite brutally, on that day the table turned and they got properly beaten up… anyways, all cops were run- ning that night…
Was there only attacks on the police or did the riots expand to other forms of power?
A – There were also many banks that got completely trashed, and the main supermarket was looted… but people didn’t attack the small shops of the neighbour- hood…you know they all know each other…
B – Then on fourth day everyone just got mass arrested, and the main mosque send out young people in yellow vests to convince people to go home…but they were mostly ignored… it was people from a radical mosque, but they took the opportunity to ally themselves with the mayor, to become friends…
It sounds really angry… was it also joyful?
A – It depends on the moment I guess, sometimes it felt like people were blinded by rage, while in other mo- ments it felt like they were playing.
What happened after those days?
B – After the revolt many people got arrested…many people weren’t masked, and they released all this foot- age and pictures, lots of raids…
A – These arrests went on for a year, some people stayed a long time, but most of the people we didn’t know, and we didn’t really know how to deal with it, we supported a few people that we knew.
B – Then we made an anarchist newspaper, a wall news- paper, speaking of the revolt how it should continue, and against this rhetoric that the media pushed saying that the only people there were thugs and hooligans from other cities and anarchists.
A – They especially blamed anarchists for organizing the riot, this was not fair, in the sense of disrespectful for the people of the neighbourhood, who rose up themselves…
B – …of course it’s typical, they want to find their small group of people to focus on and separate from the rest, the bad apples… but they also continued the narrative that the people of the neighbourhood, poor, marginalized people are not capable of taking matters into their own hands… it keeps portraying them in this helpless role…
A – So they started to really focus on us… they arrested one person putting up a newspaper, at first he spent 3 days in prison and then got charged with 8 weeks for incitement to violence and discrimination…
B – Hundreds of posters were put up during a few days… Then we made an other poster…the amount of attention they put on this is pretty crazy, it was on na- tional news…
Why do you think they are so scared of a poster?
A – It’s hard to say if they are just paranoid that our ideas become contagious, and that people rise up, or if it’s just a tactic to put all the blame on the anarchists to avoid and deny talking about the fact that actually it is an entire neighbourhood that is angry and is capable of doing something about it…
B – I mean I don’t think its just paranoia, its a strategy… because its just a poster… a revolt does not start just from a poster, that would be great…I mean if it did our job would be a lot easier…
A – But anyways the neighbourhood was a bit quiet, there was an intense manhunt, people laid low…
Can you talk specifically about the kind of repression that hit the anarchists since the revolt?
A – Since then there has been a lot of repression… eviction of our social centre, arrests, area bans for the neighbourhood… I suppose it also made us quite tired… still determined but repression was working.
B – The mayor is on a quest to get rid of us. He is furi- ous…he used all his weapons…from our files we know that he called out this special meeting to discuss about the anarchist problem. This meeting is called CTER (Counter terrorism, extremism and radicalization) in which he sits at the table with authorities with differ- ent repressive functions, like national secret services, local secret services, prosecutors, tax agency. Then all these institutions accumulate their information about a certain group and put it in one file, called the CTER file, they do mapping of the group, pick people out, and then they strategize together on ways of building the repres- sion from different angles. So we had a lot of surveil- lance, harassment, evictions, controls, bans, arrests, fines, court cases. Eventually this might lay the ground for charges like “criminal organization” or “terrorist or- ganization”, but yeah, nothing is sure… And all the in- dividuals in this file get a different treatment, and they experiment with their arsenal of repressive measures to see what works best…
How did you react on this? Or better usually when people are hit by repression they just react, it’s hard to build a perspective...
A – We discussed about it, wrote about it, spread it, put it into context, not to just say that these are random incidences, but to say that they have an agenda, this is a strategy…
B – But every time a small thing happened we acted, we made a spontaneous demonstration in the Schil- derswijk after the person got arrested for the newspa- per, after the area ban we did a flyering action at the city hall, with quite some disturbance… but these were small things…
A – The accumulation of all this bullshit and also seeing that we were not the only anarchists facing repression in this country gave us the idea of calling out for a big demonstration [Fight Repression, November 2016].
The “Fight Repression” demonstration of November 2016, right? What was behind the idea of making an open call out? I mean it is quite a big risk in the Neth- erlands, anti–authoritarian demonstrations are heav- ily repressed since years in this country…
B – We wanted to make an open call out, we wanted many people to come, to show that we are not alone, and that we are supported, to include different stories of repression, in fact to talk about the fact that every- one faces repression, and give the opportunity even for those who are not organized to fight against it.
A – At the starting point there was lots of police, they immediately kettled us in, said that we were not allowed to wear masks, closed it up even more and arrested eve- ryone, one by one, it took them hours.
B – People got released a few hours later. 25 people managed to remain anonymous, to not be identified.
A – It was really shit how it went, but we are not de- feated, people there were motivated, were up for it. We were really impressed that more than 250 showed up… I mean these days it does give a lot of strength and cour- age to see that you are not alone, and that many people are angry about repression, feel it on their own skin, want to fight it, but we also need to find new ways of expressing this fight, ways of being more unexpected, a new imagination.
What projects do you have for the future?
A – We need to build some new points of reference for ourselves and for people interested in our ideas, to gather and discuss, organize. A lot has been taken away from us and to continue to struggle with some kind of consistency we need to have some points of reference. We are building a social space, where we will have a bookstore and a meeting space for a little bit of stability. This will be on the edge of the Schilderswijk. But we want to especially continue the struggle in this neighbourhood, it would be a pity to let all this effort go to waste, so we will continue to agitate, act, be present.
Why did you agree to this interview?
B – It’s a way to confront ourselves with an experience of struggle, to talk about it, so we can share it and think about it…the problems we are facing, how we and others can learn from them, sharpen ours and their struggle… and perhaps there are some elements of our situation of the last years that can be interesting and helpful for other comrades…
https://autonomendenhaag.wordpress.com
Vertaling
De nieuwe Avalanche, Anarchistische Correspondentie, nummer 9 is uit. Een van de artikelen is een interview met anarchisten uit Den Haag. Je kunt het interview hieronder lezen of downloaden bij the Avalanche: https://avalanche.noblogs.org/
Interview met anarchisten uit Den Haag
Een gesprek met twee anarchistische kameraden uit Den Haag, NL, een overzicht van de context, strijd en projecten van enkele anarchisten uit deze stad. We kozen ervoor om dit interview te transcriberen met het oog op een beter begrip van het bijzondere verloop, omstandigheden en tijdstippen van de opstand die de ervaring van deze kameraden hebben gevormd.
Vertel eens over de stad zelf...
A - Den Haag is een stad met 500 tot misschien 600.000 inwoners, het is zowel de thuisbasis van arme wijken, zoals de Schilderswijk, de armste wijk van Nederland, en van de grootste instellingen van Justitie van de Europese Unie. Het motto van de stad is "Vrede en Recht".
Het is gastheer van een aantal van de belangrijkste militaire, inlichtingendiensten en justitiële instellingen in de Europese Unie... Europol, de internationale top-centra, internationale rechtbanken, ambassades...
B - Er is ook een internationale zone, beschermd door Security Delta, niet alleen de staat, maar ook bedrijven, het trekt bedrijven en kapitaal aan. Deze stad is helemaal veranderd in de afgelopen 15 jaar, alsof een verantwoordelijke van de ene dag op de andere besloot de schakelaar om te zetten... en alles te veranderen. Tientallen kraakpanden werden ontruimd, opgeruimd, ruimte makend voor een nieuwe internationale rol ...
Je noemde eerder de Schilderswijk, deze buurt is vrij bekend, maar meestal horen we erover uit de commerciële media. Kun je er iets over zeggen vanuit jouw perspectief en hoe je daar betrokken bent?
A - De Schilderswijk is een dichtbevolkte gekleurde volkswijk in het centrum van de stad... er zijn indrukwekkende verschillen van de ene straat op de andere... twee tegengestelde werelden vlak naast elkaar... deze wijk in het bijzonder werd een paar jaar geleden getroffen door tal van bezuinigingsmaatregelen, met veel openbare culturele plaatsen die werden gesloten, zoals bibliotheken en sociale centra. Op hetzelfde moment werd een zero tolerance-beleid ingevoerd met bewakingscamera's en frequente politiecontroles.
B - Heel veel preventieve fouilleringsacties. In het begin was het een proef... De politie hield trams tegen, liet iedereen uitstappen, iets van honderd mensen, en controleerden de id van iedereen, ze konden misschien een mes vinden, wat de maatregel kon rechtvaardigen. Ze maakten het tot permanent beleid... dit heeft er definitief bijgedragen aan verhoogde spanningen in de buurt, met jonge mensen die dagelijks meerdere malen staande worden gehouden.
A - Ja, een constante opbouw van frustratie...
Kun je iets zeggen over de rol van religie in de wijk? Kun je zeggen dat met de verdwijning van vele sociale infrastructuur, een aantal religieuze instellingen het vacuüm probeerde te vullen?
A - Religieuze structuren waren altijd aanwezig, maar ik heb het gevoel dat een groot deel van de jongeren er niet komt... of slechts een zeer klein deel.
B - Maar deze structuren zijn zeer bereidwillig en enthousiast om goed contact te onderhouden met het stadsbestuur.
A - Deze wijk had altijd een slechte naam, maar het is vooral het werk van journalisten, zoals die van "Trouw", die 3 of 4 jaar geleden een artikel schreef over hoe er in de wijk een Sharia-driehoek van Nederland bestaat - een naam gebaseerd op drie huizen die blijkbaar Daesh-bolwerken waren. Destijds schreef hij veel artikelen, "onderzocht" het religieus fundamentalisme. Later maakte een aantal collega's een tegenonderzoek over zijn bronnen en zijn theorieën, en het bleken complete leugens te zijn. Net als de mensen die hij zogenaamd had gëinterviewd niet bestonden, enz. Maar toen was het kwaad al geschied, de reputatie stond vast.
Maar ik herinner me berichten over twee pro-Daesh-demonstraties in de buurt...
A - Ja, er waren er twee, maar ook dit werd sterk vertekend door de media. Je moet het zo zien... In deze buurt zijn er normaal gesproken veel mensen op straat, die nieuwsgierigheid tonen als er dingen op straat gebeuren. Wanneer er mensen worden gearresteerd, of een ongeval, enz... De demonstratie telde ongeveer twintig mensen, met eromheen een hoop toeschouwers. Hiervan maakten de kranten het een stuk groter dan het eigenlijk was... volgens het narratief "de toeschouwers waren moslims, of zagen eruit als moslims, en daarom moeten ze Daesh wel steunen" ... De politie kan dit uiteraard echt goed gebruiken, om te heersen en de repressie te bevorderen.
B - ... In die jaren waren we zeer aanwezig in de wijk, in het bijzonder om te praten over het racismeprobleem en politiegeweld, vooral met het verspreiden van flyers, posters, brochures... maar mensen te spreken, eigenlijk alleen maar het hebben van vele gesprekken, waren we om ze te leren kennen en ze ons... ze [de politie] geprobeerd om het moeilijker maken om demonstraties te maken, in het bijzonder deze relaties die aan het bouwen waren tussen anarchisten en antifascisten en mensen in de buurt die nieuwsgierig naar onze ideeën waren, dat wilde om ons te steunen af te breken, dat wilde om te handelen met ons...
A - In 2013 spraken we vooral over racisme en politiegeweld, in ieder geval was het de basis waarmee we gesprekken begonnen met mensen ... luisteren naar hun verhalen onze standpunten delen...
...Al gauw begonnen we met het organiseren van demonstraties, om niet alleen met mensen te praten, maar ook gezamenlijk te handelen. Dit was ook de tijd dat de politie ons begon op te merken, ze zouden ons rond volgen, id checken, en vooral wanneer we mensen zouden spreken van buurtcentra, zou de politie hen direct benaderen, dreigen ze te sluiten als ze geen afstand namen van ons. Maar mensen kwamen naar ons om te vertellen dat dit gebeurde.
B - Maar andere mensen niet. Er is het verhaal van een buurtcentrum dat per jaar een subsidie van 15.000 euro kreeg, en nadat ze ging naar de gemeenteraad gingen en publiekelij de kant van de politie kozen, hun subsidie naar € 170,000 ging.
A - Dus ja, over het algemeen schrok het mensen af, maar de meeste mensen sloegen de deur niet dicht in ons gezicht, en kwamen toch naar de demonstraties die wij organiseerden, en waren echt boos over de chantage van de politie.
B - Maar tegen ons bleef de politieintimidatie vrij zwaar, al onze posters in beslag nemen, ons arresteren terwijl we flyeren op de markt... Maar het ding is dat in deze buurt de woede tegenover de politie echt een kookpunt bereikte. Dit is nog steeds 2013-2014.
Je zei eerder dat je meestal met mensen spreekt over racistisch politiegeweld, heeft je opwinding verblijf op deze onderwerpen of niet uit te breiden tot een bredere kritiek?
A - Door al deze ervaring en te zien hoe de politieorganisatie en de burgemeester waren echt actief te proberen om mensen te kopen en hen te bedreigen en te zien hoe de mensen waren re- handelen, kunnen we ook beter uit hoe al deze kracht is specifiek op het spel , de opportunisten, de bemiddelaars, de fopspenen, de medewerkers etc.
B - Dus begonnen we ook over praten, het uitbreiden van onze kritiek tegen alle vormen van macht, over het systeem dat ze nodig heeft, enz. We wilden echt ageren rond het thema hoe deze mensen worden gebruikt door alle vormen van macht, en voor te stellen onze ideeën van zelforganisatie, directe actie en strijd.
Welke concrete voorstellen werden je het maken?
A - In deze tijd werden we maken, op een regelmatige basis anti-politie demonstratie, waar veel mensen uit de buurt kwamen, net als we met minder dan 100 mensen en bij de laatste waren we 250 begonnen.
B - Dit was belangrijk voor ons, want het was een manier om mensen te organiseren, niet alleen praten, maar ook handelen, ook om manieren van zelforganisatie te laten zien, maar manieren voor te stellen om iets met de woede te doen, en ook te laten zien dat dit buiten de institutionele raamwerken kan worden gedaan.
A - Het was goed omdat mensen boos waren en wanneer je over demonstraties in hun buurt sprak, kwamen ze... Ik bedoel zolang het in hun buurt was, daarbuiten niet... haha
En waarom stopten de demonstraties?
A - Na de pro-Daesh-demonstratie en na een anti-Daesh-demonstratie van fascisten, werden alle demo's in de Schilderswijk verboden. Dit was in 2014.
B - Het was duidelijk dat de staat een plan had. Ze gaven een extreem-rechtse groepering waarvan ze wisten dat het problemen zou veroorzaken toestemming in de Schilderswijk te demonstreren... om het dan onmiddellijk een verbod op te leggen... het was het perfecte excuus...
A - Dus ja, toen konden we niet meer demonstreren, maar we agiteerden nog, hielden onze connecties aan...
B - Wat ook een grote rol speelde tijdens de opstand was het feit dat mensen wisten ons herkenden ...
Dus de opstand...
A - Mitch Henriquez werd in juni 2015 gewurgd door de politie op een festival in de buurt, er waren veel mensen bij zodat iedereen aan het filmen was...
B - We wisten niet dat er zou een opstand als dit ... bleek dat ook hier in Nederland een situatie van conflict en woede kan bestaan, spontaan ... wordt ons verteld over en dat dit zo'n gepacificeerd land we uiteindelijk zijn - Lieving het ... maar niemand van ons had verwacht ...
Hoe denk je dat jullie aanwezigheid in de buurt een rol speelde tijdens deze opstand?
A - We konden de omgeving begrijpen ... in de jaren konden we voelen de spanning steeg, zou ik zeggen dat we een kleine invloed in dit gehad, maar het is onmogelijk om te meten ... herhalen over en het is aan het volk zelf intensiveren en in opstand komen ...
B - Wij waren er op een constante basis, al jaren, iets ook nieuw voor ons, een focus, een consistentie ... maar dit vooral zijn vruchten afgeworpen voor ons, het vermogen om iets goed te begrijpen wat er op het spel, een lange termijn project ... voor onze eigen ontwikkeling was deze cruciale, een leerproces ... met de toevoeging dat uiteindelijk mensen niet opstaan voor een paar dagen, en we konden deze momenten samen te leven ...
Kun je iets vertellen over hoe jij en je kameraden deze dagen leefden?
A - We kregen een bericht van de moeder van een vriend van ons, ze is van Aruba [zoals Mitch Henriquez]. Ze stuurde ons een link naar een Arubaanse nieuwssite over wat er gebeurd is in onze stad, dat iemand was vermoord door de politie... de media hier spraken er niet over... dus toen vertaalden we het en voegden onze eigen opvattingen en kritiek eraan toe. Toen zochten we op sociale media naar meer informatie en vonden we veel video's van getuigen, we zetten de video's op youtube. Die dag bezochten honderdduizenden mensen onze website... niet echt de gebruikelijke hoeveelheid bezoekers voor onze website... haha ... Toen pakten de reguliere Nederlandse media het op.
B - Toen deed de officier van justitie een verklaring dat hij gewoon ziek geworden was, en werden mensen echt boos, omdat de video duidelijk laat zien dat hij was overleden...
A - We moeten niet vergeten dat in 2012 de politie al een 17-jarige jongen had gedood bij het station, schoot hem in de nek, terwijl hij wegliep... De politie had de situatie zwaar onderdrukt, sloegen zelfs de mensen neer bij de wakes en herinneringsceremonies waarbij jonge kinderen, zijn vrienden... Mensen waren het niet vergeten en waren nog steeds boos.
B - Dus ja, met Mitch Henriquez kondigden mensen onmiddellijk een demonstratie aan voor het hoofdbureau in de Schilderswijk, zo'n beetje het symbool van politieracisme en wreedheid... vijf uur 's middags met meer dan 1000 mensen ervoor. Er waren allerlei mensen, een aantal uit de buurt, een aantal uit andere arme wijken, motorbendes, anarchisten, Black lives matter activisten...
A - Toen begonnen mensen het station te bestormen, de ME kwam naar buiten, en toen braken mensen meteen de straat open en begon het stenen te regenen... de clash duurde tot vier uur in de ochtend...
Bleef het bij het politiebureau?
B - Het verspreidde zich naar andere delen van de wijk... de aanvallen tegen de politie duurde uren... Ze waren niet echt voorbereid op deze situatie... het was echt chaotisch... maar de buurt heeft veel kleine steegjes waar mensen echt makkelijk kunnen bewegen... ze gebruikten ze goed, tijdens de opstand zijn heel weinig mensen gearresteerd.
A - De volgende dag hing in de straten veel spanning in de lucht, en tegen de avond waren er weer veel aanvallen tegen de politie en overal branden.
B - ...maar iets minder dan de dag ervoor...
A - ...op de derde dag gaf de politie toe dat ze gelogen hadden in hun verklaring [dat MH gewoon ziek was geworden]. Dit was de volgende vonk.
B - Opnieuw werd een demonstratie werd aangekondigd op het politiebureau, de politie probeerde meteen mensen terug te dringen, en opnieuw begon een rel. Deze dag was de meest hardcore... mensen waren beter georganiseerd, in groepen, met materialen...
A - Er was echt veel zwaar vuurwerk... constant zwaar vuurwerk, we weten echt niet waar een zoveel vandaan kwam... toen waren er molotovs, waarop de politie reageerde door met scherp in de lucht te vuren... er waren veel stillen, de echt nare exemplaren die meestal mensen bruut arresteren, op die dag waren de rollen omgekeerd en werden ze goed in elkaar geslagen... hoe dan ook, de smeris moest rennen die nacht...
Waren er alleen aanvallen op de politie of breiden de rellen zich uit naar andere vormen van macht?
A - Er waren ook veel banken die volledig werden vernield, en de belangrijkste supermarkt werd geplunderd... maar de mensen vielen niet de kleine buurtwinkels aan - ... je weet dat ze elkaar allemaal kennen...
B - Toen, op de vierde dag werd iedereen massaal gearresteerd, en de grootste moskee stuurde jongeren in gele vesten om mensen te overtuigen naar huis te gaan... maar ze werden grotendeels genegeerd... het waren mensen uit een radicale moskee, maar ze nam de gelegenheid om bondgenoot te worden met de burgemeester, om vrienden te worden...
Het klinkt alsof er veel woede was... was er ook plezier?
A - Het hing van het moment af en ik denk dat het soms voelde alsof mensen werden verblind door woede, terwijl op andere momenten het voelde alsof ze aan het dollen waren.
Wat gebeurde er na die dagen?
B - Na de opstand werden veel mensen gearresteerd ... veel mensen waren niet gemaskerd, en lieten veel filmpjes en foto's zien, veel invallen ...
A - De arrestaties gingen een jaar lang door, sommige mensen bleven lang, maar de meeste mensen die we niet kennen, en we hebben niet echt weten hoe om te gaan met het, gesteund we een paar mensen die we kenden.
B - Dan hebben we een anarchistische krant, een muurkrant over de opstand hoe het moet blijven, en tegen deze retoriek dat de media geduwd te zeggen dat de enige mensen er misdadigers en hooligans uit andere steden en anarchisten waren.
A - Ze gaven vooral de schuld aan anarchisten voor het organiseren van de rellen. Dit was niet eerlijk, in de zin van respectloos voor de mensen van de wijk, die zelf in opstand kwamen...
B - ... natuurlijk is het typische, ze willen hun kleine groep mensen te vinden om zich te concentreren op en gescheiden van de rest, de rotte appels ... maar ze bleef ook het verhaal dat de mensen van de wijk, arme, gemarginaliseerde mensen zijn niet in staat nemen het heft in eigen handen... het blijft portretteren hen in deze hulpeloze rol...
A - Dus ze begonnen om echt te focussen op ons... ze gearresteerd één persoon het ophangen van een krant, in eerste instantie bracht hij 3 dagen in de gevangenis en toen werd beschuldigd van 8 weken voor het aanzetten tot geweld en discriminatie...
B - Honderden affiches werden in de loop van een paar dagen te zetten... Dan hebben we een andere poster... de hoeveelheid aandacht die zij op dit is behoorlijk gek, het werd landelijk nieuws ...
Waarom denk je dat ze zo bang zijn voor een poster?
A - Het is moeilijk te zeggen of ze gewoon paranoïde zijn dat onze ideeën besmettelijk zijn en mensen in opstand komen, of dat het gewoon een tactiek is om alle schuld bij de anarchisten neer te leggen om te voorkomen en te ontkennen praten over het feit dat eigenlijk is het een hele buurt dat is boos en in staat is om er iets aan te doen...
B - Ik bedoel, ik denk niet dat gewoon paranoia is, het is een strategie... want het is maar een poster... een opstand begint niet met een poster, dat zou geweldig zijn... Ik bedoel, in dat geval zou ons werk een stuk gemakkelijker zijn...
A - In elk geval hield de buurt zich een beetje rustig, er was een intense klopjacht aan de gang, mensen hielden zich koest ...
Kun je specifiek hebben over de aard van de repressie die de anarchisten sinds de opstand raakte?
A - Sindsdien is er veel onderdrukking... de ontruiming van ons sociaal centrum, arrestaties, gebiedsverboden in de buurt... Ik veronderstel dat het ons ook moe maakte... nog steeds vastbesloten maar de repressie werkte.
B - De burgemeester is op een missie om zich te ontdoen van ons. Hij is furieus... hij gebruikte al zijn wapens... uit onze dossiers weten we dat hij deze speciale bijeenkomst organiseerde om het anarchistische probleem te bespreken. Deze bijeenkomst wordt CTER (Counter terrorisme, extremisme en radicalisering) genoemd, waarin hij aan tafel zit met de autoriteiten met verschillende repressieve functies, zoals de nationale geheime diensten, lokale geheime diensten, officieren van justitie, belastingdienst. Toen al deze instellingen hun informatie verzamelden over een bepaalde groep en zet het in een dossier voegden, het zogeheten CTER-bestand, brachten zij de groep in kaart, selecteren mensen, en bepalen vervolgens strategieën voor manieren om de repressie vanuit verschillende invalshoeken op te bouwen. Dus we kregen met veel surveillance te maken, intimidatie, ontruimingen, controles, verboden, arrestaties, boetes, rechtszaken. Uiteindelijk zou dit de basis leggen voor beschuldigingen van eem "criminele organisatie" of "terroristische organisatie", maar ja, niets is zeker... En alle individuen in dit dossier krijgen een andere behandeling, ze experimenteren met hun arsenaal aan repressieve maatregelen om te zien welke het beste werkt...
Hoe reageerde je hierop? Anders gesteld, meestal wanneer mensen worden getroffen door repressie reageren ze gewoon, het is moeilijk om een perspectief te bouwen...
A - We bespraken het, schreven erover verspreiden het, plaatsen het in de juiste context, niet om maar te zeggen dat dit willekeurige incidenten zijn, maar om te stellen dat ze een agenda hebben, een strategie...
B - Maar elke keer een klein ding gebeurde we gehandeld, maakten we een spontane demonstratie in de Schilderswijk nadat de persoon werd gearresteerd voor de muurkranten-, na het gebiedsverbod deden we een flyer-actie bij het stadhuis, met heel wat verstoring tot gevolg... maar het waren kleine dingen...
A - De optelsom van al deze onzin en de wetenschap dat we niet de enige anarchisten in dit land waren die worden geconfronteerd met repressie gaf ons het idee van roepen voor een grote demonstratie [Fight Repression, november 2016].
De "Fight Repression"-demonstratie in november 2016, toch? Welk idee zat erachter voor een open oproep? Ik bedoel, het is wel een groot risico in Nederland, anti-autoritaire demonstraties worden al jaren zwaar onderdrukt in dit land...
B - We wilden een open oproep uit te maken, wilden we veel mensen om te komen, om te laten zien dat we niet alleen zijn, en dat we worden ondersteund, om verschillende verhalen van onderdrukking, in feite om te praten over het feit dat overal één omvatten gezichten repressie, en de gelegenheid, zelfs voor degenen die niet zijn georganiseerd om te vechten tegen het.
A - Bij het beginpunt was er veel politie, ze onmiddellijk sloten ons direct in, zeiden dat we geen maskers mochten dragen, sloot ons nog meer in en arresteerden iedereen voor een. Het duurde uren.
B - Mensen werden een paar uur later vrijgelaten. 25 mensen erin geslaagd om anoniem te blijven, om niet te worden geïdentificeerd.
A - Het was echt klote hoe het ging, maar we zijn niet verslagen, mensen waren daar gemotiveerd, waren er klaar voor. We waren echt onder de indruk dat er meer dan 250 mensen op afkwamen... Ik bedoel, het geeft nu heel veel kracht en moed om te zien dat je niet alleen bent, en dat veel mensen boos zijn over onderdrukking, deze zelf fysiek te voelen, de wil om het te bestrijden, maar we moeten ook zoeken naar nieuwe manieren voor deze strijd, om ons op meer onverwachte manieren uit te drukken, een nieuwe verbeelding.
Welke projecten komen er in de toekomst?
A - We moeten een aantal nieuwe aanknopingspunten bouwen voor onszelf en voor mensen die geïnteresseerd zijn in onze ideeën, te verzamelen en te bespreken, te organiseren. Er is al veel van ons weggenomen en om te blijven strijden met een soort consistentie moeten we een aantal aanknopingspunten hebben. We bouwen aan een sociale ruimte met een boekhandel en een vergaderruimte dat voor een klein beetje stabiliteit zorgt. Dit zal aan de rand van de Schilderswijk zijn. Maar we willen vooral de strijd in deze buurt voortzetten, het zou jammer zijn al deze inspanningen verloren te laten gaan, dus we zullen blijven ageren, handelen, aanwezig zijn.
Waarom ging je akkoord met dit interview?
B - Het is een manier om onszelf te confronteren met een ervaring van strijd, om erover te spreken, zodat we het kunnen delen en erover kunnen nadenken... de problemen waarmee we geconfronteerd worden, hoe wij en anderen van hen kunnen leren en onze strijd kunnen verscherpen... en misschien zijn er een aantal elementen in onze situatie van de afgelopen jaren die interessant en nuttig kunnen zijn voor andere kameraden...
https://autonomendenhaag.wordpress.com
Zie ook: Arubaanse man doodgeslagen door Haagse politie, https://www.indymedia.nl/node/28525
en Demonstratie Fight repression!, https://fightrepressiondemo.noblogs.org/