Paul Moussault revisited
Hier kun je discussieren over Paul Moussault revisited.
Foto: Moussault rechts met geverfd haar, bij de presentatie van het RVF-boek in de Rooie Rat, 29 maart 2009.
Tweede van links ‘terrorisme expert’ Jacco Pekelder.
----
DoCom, ‘Documentatie Communisme’, is een selfpublishing project van ene Peter Multacognovi, één van de namen waarachter in werkelijkheid Paul Moussault schuilgaat, een figuur die vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw enige bekendheid als provocateur heeft verworven. Wat hij onder de naam DoCom documenteert zijn geschriften van groepen die in het verleden op de een of andere manier iets met gewapende strijd te maken hebben gehad. Tot nu toe zijn vijf titels verschenen: een bundel met willekeurig samengeraapte en slecht vertaalde geschriften van Ulrike Meinhof en een ‘Bibliotheek van de Guerilla’ met vier evenzo slecht in elkaar gezette collecties over Che Guevara, de palestijnse PFLP, de Japanese Red Army en de Weather Underground.
Dat er met name bij de bundel geschriften van Ulrike Meinhof auteurs- en uitgeversrechten geschonden zijn mag voor sommigen niet zoveel betekenen, maar daarmee is het voor lezers wel moeilijker gemaakt om te herkennen dat er met de inhoud van de teksten naar goeddunken is geknoeid. Gelukkig zijn de boeken door het Centraal Boekhuis tegengehouden, tenminste wat betreft de reguliere distributie.
Bij Uitgeverij Papieren Tijger zijn er bovendien drie boeken van zijn hand verschenen, daaronder twee samen met Jan Lust geschreven verhalen over het Nederlandse Rood Verzetsfront RVF en het Centrum voor Terrorisme en Contraterrorisme aan de Universiteit van Leiden. Bij kennissen in Amsterdam en Antwerpen heeft Moussault in 2011 vrijmoedig toegegeven dat hij voor het RVF-boek geld en documenten van de AIVD heeft gekregen, die hij graag aannam omdat hij bij de Sociale Dienst een grote schuld wegens uitkeringsfraude had. Jan Lust leeft als econoom en Peru-expert in Latijns-Amerika en heeft er geen problemen mee lessen over (counter)guerilla op een politieschool in Lima te geven, waar Moussault naar verluid ook vaak verblijft.
In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw heeft Moussault de zogeheten Knipselkrant verspreid, een verzameling van krantenknipsels en perscommuniqués over van alles wat maar in de verste verte met gewapende strijd te maken had. Zonder eigen analyse een opeenhoping van meestal Engelse en Duitse statements, een mengelmoesje van authentieke en minder authentieke teksten zonder enige kritische beschouwing of duidelijke selectiecriteria. Op het laatst werd er nauwelijks meer onderscheid gemaakt tussen echte sociaal-revolutionaire bewegingen en groepen zoals bijvoorbeeld de door westerse geheimdiensten gesponsorde Abu Nidal. Een amalgaam zoals dat tegenwoordig ook onder de term ‘terrorisme’ in de officiële geschiedschrijving en mainstream media wordt gehandhaafd.
Zelf schrijft Moussault in zijn boek Rood Verzetsfront (pag. 245): ‘Door Michael Köhler en Paul Moussault werd besloten dat er in Brussel tegen een nog nader te bepalen Japanse firma een bomaanslag zou worden gepleegd.’ Op 1 mei 1986 werd de Japanner Yu Kikumura op Schiphol gearresteerd met een kilo TNT en zes ontstekers die voor deze aanslag waren bestemd. Moussault werd drie dagen later gearresteerd maar uiteindelijk evenals Kikumura ‘wegens onrechtmatig verkregen bewijs’ weer vrijgelaten, zonder proces. Dat werpt toch wel vragen op. Het boek over het Rood Verzetsfront is dan ook geheel vanuit de blikwinkel van de AIVD geschreven, van de insinuaties over personen tot een grafiek van verbindingen en een lijst met namen van betrokkenen aan toe.
Zoals uitvoerig weergegeven in de Knipselkrant en Moussault’s RVF-boek, zouden er tussen 1985 en 1987 meerdere pogingen door inlichtingendiensten zijn gedaan om Moussault tot samenwerking te bewegen. Over een van die gesprekken met ambtenaren van Westduitse ‘veiligheids’diensten in september 1986 heeft Moussault nog in 2011 bij een boekhandelaar uit Antwerpen opgeschept. Dat hij op verschillende momenten contact met de voorloper van de AIVD, de BVD, heeft gehad, staat vast. Op 6 maart 2009 werd Paul Moussault geinterviewd in Oog Forum, een wekelijks radioprogramma over het politieke en culturele nieuws in Groningen, waar hij ondermeer beweerde dat de BVD-dossiers, waarop zijn RVF-boek voor een groot deel is gebaseerd, in de jaren tachtig jaren aan hem ‘waren toegespeeld, deze zijn dus ongecensureerd. Ze lagen op een gegeven moment op de mat.’
Eind jaren tachtig maakte Moussault deel uit van een groepje binnen de Amsterdamse kraakbeweging dat zichzelf ‘Politieke Vleugel’ noemde maar linksradikale politiek met intrige en chantage verwisselde. Nadat hij in oktober 1986 al een oproep tot liquidatie van een vermeende verrader, met diens adresgegevens en al, in de Knipselkrant had geplaatst, volgde eind 1987 een brochure met de titel ‘Parels voor de zwijnen’, waarin op 80 bladzijden de ‘normvervaging’ in de kraakbeweging werd gehekeld en het in elkaar slaan en doodschieten van ‘verraders’ als middel daartegen werd gesuggereerd. De brochure bevatte ook een lijst van tien advocaten die ‘verraders’ zouden hebben verdedigd, zoals Pieter Bakker Schut en Ties Prakken.
In oktober 1988 ging de groep, die zich ondertussen ‘Onderzoeksgroep’ noemde, tot actie over en sloeg met knuppels gewapend twee linkse boekwinkels, Slagerzicht en Frontline, kort en klein. Een overval op kraakcentrum De Eerste Hulp werd teruggeslagen, maar een van hun medewerkers ontvoerd en met electroshocks mishandeld.
Daarna werd het groepje, na een lang verhaal dat in Joost Seelens documentaire De stad was van ons is beschreven, eindelijk uit de kraakbeweging uitgesloten.
Ook internationaal werd er na veel getreuzel eind 1988 tot een definitief boycot van Moussault en zijn publicaties overgegaan.
(Zie http://www.iisg.nl/staatsarchief/publicaties/destad/hoofdstuk09.php en https://www.youtube.com/watch?v=UEYgVLkRweM; zie ook https://www.indymedia.nl/nl/2009/03/57936.shtml en
http://www.socialhistoryportal.org/sites/default/files/raf/0519891200_0.pdf)
De enige als ‘links’ geldende boekwinkel die zijn spullen tot de dag van vandaag aanprijst en verkoopt is de Rooie Rat in Utrecht. Daar werd zelfs een debat rond het RVF-boek georganiseerd met Moussault, vermomd met kortgeknipt, zwartgeverfd haar, en ’s lands ‘terrorisme expert’ Jacco Pekelder. Blijkbaar hoort de Rooie Rat nog steeds bij degenen die geen onderscheid tussen rood en bruin kunnen maken. In tijden dat banken, media en openbare bibliotheken zich als lange arm van de AIVD beschouwen moet ons dat misschien ook niet meer verbazen.
Ondertussen beschouwt Moussault zich nog steeds als de erfgenaam van het Rood Verzetsfront. Toen uitgeverij Ambo in 2005 een uiterst denigrerend boek over de jaren zeventig uitgaf, richtte Moussault zich niet tegen de verdraaiingen en leugens die daarin werden opgewarmd, maar claimde auteursrechten op de RVF-affiches die op de omslag van het boek waren afgebeeld. Ambo kocht hem met 250 euro af. Hetzelfde probeerde hij hetzelfde jaar bij het Internationale Instituut voor Sociale Geschiedenis en de uitgeverij van het Fort van Sjakoo, waar hij echter terecht werd afgepoeierd. Nog steeds vermomd, daagde Moussault twee jaar later nog eens in de Amsterdamse boekwinkel Fort van Sjakoo op, maar werd, ondanks dreigementen met zijn gewaande karatevaardigheden, meteen weer de winkel uitgezet.
De geschiedenis leert ons dat degenen die het hardst ‘verraad’ roepen, vroeg of laat zelf in verraad eindigen. Maar bij een obscurantist als Moussault gaat het er vooral om verwarring te stichten, te desoriënteren, te doen alsof, daardoor te ontmoedigen, ervoor te zorgen dat mensen niet meer kunnen onderscheiden tussen authentieke politieke ontwikkelingen en omgedraaide feiten. Dat soort figuren hoeft de AIVD of enige andere inlichtingendienst niet eens te ronselen. Kleine stootjes in de ene of andere richting, schaduwen, een beetje geld, een paar ‘informaties’, weer laten vallen, met anderen in contact brengen, geschiedenisvervalsingen in omloop brengen, shitkommentaren in blogs achterlaten.... allemaal subtiliteiten die genoeg zijn om links potentieel en verzet onder de duim te houden.
En het werkt, zolang als wij het toelaten.
Quote
"Yet the highest ambition of the integrated spectacle is still to turn secret agents into revolutionaries, and revolutionaries into secret agents."
Guy Debord
nog meer Moussault
https://www.indymedia.nl/nl/2009/03/57936.shtml
Paul Moussault wie was dat ook al weer?
Op 9 januari 2009 verscheen bij uitgeverij de Papieren Tijger het boek Rood verzetsfront; Aanzetten tot stadsguerrilla in Nederland - een reconstructie, [ http://www.papierentijger.org/] van de hand van Paul Moussault en Jan Lust. Paul Moussault, waar kennen we die naam toch van, wat was er toch met die man? Hieronder zullen we uiteenzetten wie Paul Moussault ook al weer was.
HOE VERLEDEN IS DE VERLEDEN TIJD??
Oproep tot een boycot van de verkoop van het zojuist verschenen van boek van Paul Moussault & Jan Lust over het Rood Verzetsfront.
Moussault is vanaf eind jaren zeventig tot eind jaren tachtig actief geweest binnen een club die het Rood Verzets Front (RVF) heette, die aanvankelijk vanuit Hoogeveen, later vanuit Groningen en nog later vanuit Amsterdam opereerde. Het RVF kwam voort uit de radicaal maoïstische beweging de Rode Jeugd. Het RVF hield zich voornamelijk bezig met het uitgeven van brochures met ronkende persverklaringen van gewapende-strijdgroepen in West Europa, het aan de kaak stellen van isolatiefolter op politieke gevangenen, het "Handboek tegen de smeris" en een periodiek verschijnend blad genaamd de Knipselkrant. De Knipselkrant was, zoals de titel al zegt, een bundeling van knipsels, aanvankelijk over een breed scala aan onderwerpen, maar vanaf begin jaren tachtig meer en meer gefocust op verklaringen en discussiestukken van gewapende-strijdgroepen. Aan een redactioneel beleid deed de Knipselkrant over het algemeen niet, dwz de Knipselkrant nam zelf geen stelling, het verspreidde alleen stukken van anderen. Moussault is jarenlang de centrale spil in de `redactie' geweest. Hij had alle touwtjes in handen, hij kreeg de informatie binnen, hij bepaalde wat er wel en niet in het blad kwam waarbij hij radicaal verzet dat in Nederland plaatsvond volstrekt negeerde. De overige medewerkers van de Knipselkrant werden meestal als voetvolk gebruikt, inhoudelijk hadden ze meestal niets in de melk te brokkelen. Heel bot gezegd was de Knipselkrant het soloproject van Moussault. Moussault was (en is) een einzelgänger die zijn eigen koers uitzette, alleen knopen doorhakte en kennis niet wilde delen. Hij monopoliseerde, in vertrouwd stalinistische stijl, de macht en informatie. Hij was zo autoritair als het opereren en de ideologie van de organisaties waarvoor hij warm liep.
In 1988 brak er in de Amsterdamse kraakbeweging een enorm conflict uit. Velen van jullie, die de film "De stad was van ons" hebben gezien (de tekst is te lezen op de website: http://www.neha.nl/~staatsarchief/publicaties/destad/hoofdstuk09.php) dan wel het boek Bewegingsleer ( http://thing.desk.nl/bilwet/bilwet/Bewegingsleer/) hebben gelezen, weten waarschijnlijk waar het over gaat. Kort samengevat voor degenen die de film niet zagen. Een groepje veteranen uit de kraakbeweging (uit verschillende Amsterdamse buurten) hadden vanaf 1980 zich een steeds grotere machtspositie (het `bonzendom') opgebouwd. Vanaf een zeker moment is dit groepje (met in de hoofdrollen Theo van der Giessen en Jack van Lieshout) zich gaan tooien met de naam Politieke Vleugel van de Kraakbeweging (PVK). Eind 1987 publiceerde de PVK de brochure "Parels voor de zwijnen. Het verval en verraad binnen de actie-beweging in Nederland", een brochure over het verraad van de Mariënburcht-arrestanten, die veel stof deed opwaaien. Begin oktober 1988 ontstond er in Amsterdam een conflict tussen de PVK en het grootste deel van de kraakgroep in Oost over de invulling van de avonden in het toenmalige kraakcentrum De Eerste Hulp (de voorloper van het latere Bankroet dat eind jaren negenetig ophield te bestaan). De PVK wenste geen vrouwenavond in De Eerste Hulp, aparte vrouwenavonden (of migrantenavonden, enz) zou tot niets anders leidden dan deelstrijd, aldus de PVK.
Het conflict rondom De Eerste Hulp werd uiteindelijk op keiharde wijze uitgevochten. De PVK trachtte meerdere malen het Infocafe terug te kraken. Toen dat niet lukte vielen ze met zes mensen linkse boekwinkel Slagerszicht & Infocentrum Frontline (in die tijd aan de Albert Cuypstraat gevestigd) binnen en sloegen daar alles kort en klein en braken één iemand zijn arm. Uit de verklaring van Slagerszicht/Frontline: "Vlak voor sluitingstijd werden we `getrakteerd' op een korte maar heftige aanval. De groep [de PVK] wist binnen enkele minuten het pand om te toveren in een grote puinhoop. Gewapend met knuppels werden boekenkasten omver getrokken, ruiten ingeslagen, een typemachine, radio's telefoon en een kopieerapparaat vernield" [uit: Bewegingsleer, Ravijn, Amsterdam, 1990]. Er werd voor ¦10.000,- (€ 4500,-) schade aangericht. Vervolgens vielen ze, gewapend met knuppels en traangas, de Eerste Hulp nogmaals aan en nadat ze daar weggeslagen waren door de mensen van kraakgroep Oost en sympathisanten uit andere buurten, ontvoerden ze een sympathisant van kraakgroep Oost. Deze persoon, die ook in de film De stad was van ons zijn verhaal verteld, werd op hardhandige wijze verhoord en bedreigd met electro-shocks.
De drie weken daarna gingen de schermutselingen met de PVK door. Leden van de PVK scheurden in groepjes in auto's door de stad en bedreigden op allerlei plekken mensen waarvan zij vermoeden dat die sympathiseerden met de Eerste Hulp. Diverse mensen werden het ziekenhuis ingeslagen. Uiteindelijk vindt 28 oktober 1988 de eindconfrontatie plaats. Vanuit een stedelijk vergadering van de kraakgroepen gaat een grote groep mensen, met steun van mensen van buiten Amsterdam, langs de woningen van de diverse PVK-leden. Hun auto's worden compleet gesloopt en een aantal woningen worden stevig `verbouwd'. Een aantal leden van de PVK wordt het ziekenhuis ingeslagen. Met dit stedelijk optreden kwam er een eind aan het optreden en de invloed van de PVK.
Wat heeft die PVK nu met Paul Moussault te maken zullen jullie denken. Moussault was kort voor het conflict met de PVK definitief uitbrak, naar Amsterdam verhuisd en in de Staatsliedenbuurt gaan wonen. Hij werkte daar nauw samen met de PVK. Moussault behoorde tot de ploeg die zowel Slagerszicht/Frontline en de Eerste Hulp binnenviel. Ook in `zijn' blad de Knipselkrant koos Moussault de kant van de PVK. Na de eindconfrontatie met de PVK, was de PVK definitief uitgekotst door de scene in Amsterdam en daarbuiten. Slagerszicht/Frontline riep na de confrontatie in oktober '88 internationaal op tot een boycot van de PVK, het Rood Verzets Front en de Knipselkrant. Daar werd door de scene in heel Europa gevolg aan gegeven. Die boycot is nooit herroepen. Daar is ook geen enkele reden toe geweest. Immers de meeste leden van de PVK, noch Moussault hebben zich ooit gedistantieerd van hun handelswijze in de jaren tachtig.
Een van de redenen voor die boycot was ook de duistere rol die Moussault had gespeeld na de arrestatie op 25 mei 1988 van H.A. - een toenmalige kameraad van hem, die bij de Duitse grensovergang Helmstedt werd opgepakt met een koffer vol exemplaren van het in Duitsland verboden boek Widerstand heißt Angriff. Hoewel Moussault al vrij snel op de hoogte was van deze arrestatie heeft hij het eerst zes weken stil proberen te houden en vervolgens zoveel mogelijk dwars gelegen bij het opzetten van een steuncampagne voor H.A. Moussault weet het, na maanden van traineren, zelfs tot een lastercampagne in de Knipselkrant tegen de nog steeds vast zittende H.A. te brengen. Impliciet verklaart het RVF, via het door Moussault opgestelde perscommuniqué, dat H.A. met hen in verbinding heeft gestaan, daarmee de zaak van de Duitse smeris in de kaart spelend. Over verraad gesproken!
De reden waarom we deze oude geschiedenis weer ophalen is dat Paul Moussault nu blijkbaar, samen met een zekere Jan Lust – wat mogelijkerwijs een pseudoniem is voor Moussault zelf, aangezien hij de laatste twintig jaar meestal alleen opereert - een boek geredigeerd heeft over een geschiedenis van het Rood Verzetsfront. De Knipselkrant heeft altijd weinig aandacht besteed aan ontwikkelingen in Nederland, wat de ondertitel (“aanzetten tot stadsguerrilla”) van het zojuist verschenen boek bovendien ook nog eens in een volstrekt belachelijk daglicht stelt. Anderzijds kan je misschien ook concluderen dat Moussault met zijn blad een vergelijkbare rol speelde als het latere ’t Info van de hand van de Zaanse politieprovocateur en informant Lex Hester. Het aanzetten tot..., nooit zelf stelling nemen en informatiemonopolist spelen. Vanaf begin jaren tachtig was Moussault de spil in het RVF en werden de mensen die meewerkten eigenlijk enkel geïnstrumentaliseerd door hem. Het RVF had als collectief eigenlijk al opgehouden te bestaan rond 1980. Diverse leden van het RVF uit de begin tijd (tweede helft jaren zeventig) willen al sinds decennia niets meer met Moussault te maken hebben en distantiëren zich zelfs van hem. Deze kernleden zullen dan ook zeer zeker niet meegewerkt hebben aan de totstandkoming van dit boek.
Moussault’s optreden in het verleden en zijn politieke stellingname lijken mij al genoeg grond om zijn boek links te laten liggen en de verkoop ervan te boycotten. Het boek is zijn reconstructie van zijn politieke egotrip. Net zo goed als hij in het verleden mensen heeft geïnstrumentaliseerd, instrumentaliseert hij nu de geschiedenis en zijn uitgever. Het is stuitend om te zien dat Uitgeverij de Papieren Tijger het manuscript van deze manipulator uit heeft gegeven. De uitgever van de Papieren Tijger gaat lang genoeg mee om te weten dat Paul Moussault in 1988 in de ban is gedaan. En niet ten onrechte. Waarom zou je iemand een podium bieden die zelf jarenlang heeft gepropageerd dat mensen en structuren die niet op zijn lijn zitten zonder scrupules fysiek uitgeschakeld mogen worden (of het nu om de Mariënburcht-arrestanten gaat, of om de Belg Peter Borman, of om de overvallen op de Eerste Hulp en Slagerszicht)?
En ook de Utrechtse boekhandel De Rooie Rat weet heel goed wie Moussault is en wat hij gedaan heeft, maar ook zij bieden hem een podium door op 29 maart aanstaande een debat met hem en rond zijn boek te organiseren. Onbegrijpelijk.
Anderhalf jaar geleden wist Paul Moussault te melden, toen hij in de Amsterdamse boekhandel Het Fort van Sjakoo wederom (na jarenlange afwezigheid wegens een winkelverbod) te horen kreeg dat hij ondanks zijn kortgeknipte, zwartgeverfde haar, nog steeds niet welkom was in die boekhandel, dat zijn optreden in 1988 “een tactische fout” was geweest. Dat kenmerkt helemaal zijn denkwijze van toen en nu. Hij had een inschattingsfout gemaakt voor wat betreft de krachtsverhoudingen en dat was alles. Politiek gezien meende hij dus helemaal niets verkeerd gedaan te hebben.
Voor wie nog wat meer (uit journalistieke hoek) wil weten over het Rood Verzetsfront en De Rode Jeugd, zie o.a.:
het artikel van Antoine Verbij in de Groene Amsterdammer over het RVF:
http://www.groene.nl/2005/12/De_angst_voor_een_duitse_politiestaat/9 (wat tevens als hoofdstuk is opgenomen in zijn boek Tien rode jaren; Links radicalisme in Nederland 1970-1980, Ambo, Amsterdam, 2005.
En het boek ‘n Hollandse stadsguerrilla”; Terugblik op de Rode Jeugd van Frans Dekkers en Daan Dijksman (Uitgeverij Balans, Amsterdam, 1988)
En verder is er in het IISG ( http://www.iisg.nl) uiteraard een zo goed als complete collectie aanwezig van de uitgaven van het RVF en de Knipselkrant.
Voor wie meer wil weten over de PVK affaire, zie o.a.:
Bilwet, Bewegingsleer: Kraken aan gene zijde van de media, roofdruk van 2e herziene druk, verkrijgbaar bij het Fort van Sjakoo ( http://www.sjakoo.nl), 2008.
Zonder auteur, De stad was van ons, 28 Vraaggesprekken met krakers en kraaksters, Uitgeverij de Snotneus, Amsterdam, 1998. (Alleen nog af en toe antiquarisch te vinden) en online: http://www.iisg.nl/staatsarchief/publicaties/destad/index.php.
Eric van Duivenvoorden: Een voet tussen de deur; Geschiedenis van de kraakbeweging 1964-1999, Arbeiderspers, Amsterdam, 2000. (Alleen nog af en toe antiquarisch te vinden)
En natuurlijk de bladen uit die tijd: De Zwarte, Bluf, Aanzet. Allen in te zien in het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis ( http://www.iisg.nl).
Paul Moussault
Wat een zootje onzin. Ronald Augustin, heb jij niks anders te doen dan super ouwe koeien uit de sloot te halen? Man, dat is 35 jaar geleden. 35 JAAR !!!
Ben jij niet goed nij je hoofd?
Wat heb jij gedaan sinds de jaren 70? Geen moer.
Lex Hester ontkent en heeft altijd ontkent dat hij ook maar iets met de politie van doen heeft gehad, nooit.
Dus wat lul jij eigenlijk. Ken jij hem?
Nee. Waar baseer jij je op?
Op slap geouwehoer van die lamlullen van Sjakoo? Jeroen en Niels?
Paul en Lex waren tenminste aktief, en ja, ze verspreiden orginele revolutionaire teksten, wat is daaraan verkeerd?
Knoeien met teksten? Bewijs het, met je grote bek.
Kan je niet, want het is niet waar.
Vertaalfouten misschien, maar waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt.
Jij maakt mensen zwart, maar je lult maar wat en hebt geen bewijzen.
Want die zijn er niet.
Tussen neus en lippen mensen proberen kapot te maken.
lukt niet en zal nooit lukken, want jij bent een grote loser met een grote bek, die nodig eens dicht geslagen zou moeten worden.
Ronald en Monique, RAF en Revolutionaire Kern. Ha, het mocht wat.mooi soort, Indymedia.
Schaam je.
Paul Moussault
Degene op die foto, is NIET Paul Moussault. Lijkt er niet op.
In geen duizend jaar.
Wie is het wel? Geen idee, maar niet Paul Moussaul, die is in de zestig, oude man. Net als Augustin, die is in de zeventig.
Allemaal vele tientallen jaren geleden.
Laat toch rusten die oude onzin.
En kap met die censuur, Indymedia.
Plaats alle reacties die niet ronduit fascistisch zijn. Hou op met alleen te plaatsen, waar jullie het mee eens zijn.
Anders is er GEEN discussie.
Trouwens toch een beetje HETkenmerk van Indymedia.
Paul Moussault
Paul Moussault maakte deel uit van de PVK?
Helemaal niet waar. Paul is nooit geen lid geweest van de Politieke Vleugel vd Kraakbeweging. Weet ik, was erbij.
Augustin niet. Die was nergens bij. Ook nu niet.
Het kollektief van de Knipselkrant, niet alleen Paul, koos POLITIEK de kant van de PVK en terecht. Was hun goed recht, niets mis mee. Wat jullie er ook van vinden.
Net zoals ook het gevangenenkollektief van de CCC dat deed en de hen ondersteunende organisatie in België.
De CCC was een communistsche stadsguerrillagroep uit België, wiens teksten door de Knipselkrant zijn vertaald, goed vertaald, zoals alle vertalingen, ook die van Ulrike.(Rust in Vrede) Waar zijn haar teksten veranderd? Waar? Toon dat aan dan, aan de hand van de orginele duitse teksten. Dat kan je niet. Want het is niet waar.
Het was een politiek-militant conflict en van BEIDE zijden is grof geweld gebruikt. Dus nou niet doen of Slagerszicht en Frontline heilig zijn.
Ja, hoog te paard zaten ze wel, net als jij, Ronald. Stap maar eens af, je schept op, zou Ulrike zeggen.
Wat lul jij nou, met Paul was erbij toen Slagerszicht werd aangepakt? Ben jij een snitch ofzo, je moet je grote bek eens leren dicht houden. Wat weet jij nou eigenlijk? Niks. Zo simpel is dat. Je hebt het over het Fort van Sjakoo, maar daar weet jij helemaal niets van, geen moer.
Jij weet niet wat daar allemaal is gebeurd. Het Fort stelde iets voor in 1980, met Theo, Eef, Tjebbe, Peter en Lex,ten tijde van Geen Woning, Geen Kroning, wat mede door hen werd geinitieerd en georganiseerd. Feit. Daarna is het nooit meer iets geweest, ook vandaag niet.
Niet in enig relevant politiek revolutionair opzicht in elk geval.
Met je Lex werkte voor de politie. Niet waar, heeft ie ook altijd categorisch ontkent, dat weet men heel goed en er zijn geen bewijzen voor, geen enkele.
En kom niet aan met die alcoholist Sjoerd Bos, want die lulde maar wat en speelde zijn eigen spelletjes, die inlichtingensmeris van de PID. Mooie getuige.
Ken jij Lex? Nee.
Ken jij Paul? Nee.
Houd dan eens op met het stomweg herhalen van leugens en onbewezen beweringen. Sukkel.
Beiden hebben meer gedaan voor revolutionair links dan jij. Feit.
Waar was jij na je duitse oponthoud? Wat heb jij gedaan voor de revolutie? Behalve op je lauweren rusten? Niks, helemaal niks.
En nou op je 70e maak je Paul en ook Lex tot je doelwit? Lazer op man.
O, en Paul staat NIET op die 2009 foto. Dat is NIET Paul.