IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

http://www.parool.nl/amsterdam/oud-wethouder-roel-walraven-86-kraakt-pan...

http://www.at5.nl/artikelen/156213/groep-actievoerders-bezet-pand-borger...

foto'tjes

Foto: 

Onder het motto 'Amsterdam is niet te koop' houdt een groep krakers al een week een pand aan de Borgerstraat in West bezet,
http://www.at5.nl/artikelen/156397/Krakers%2520in%2520opstand%2520tegen%...

Open brief aan parool

Amsterdam 20-05-2016

Wij sturen deze brief in naar aanleiding van de commotie rondom de actiebezetting van actiecollectief Niet Te Koop, afgelopen woensdag in de Kinkerbuurt, in stadsdeel Oud-West. Actiecollectief Niet Te Koop! is in de Borgerstraat een door Stadgenoot in de verkoop gegooide sociale huurwoning ingetrokken om deze samen met de buurt onverkoopbaar te verklaren. Deze actie is een eerste van velen om de groeiende onrust en onvrede over het woonbeleid in Amsterdam niet alleen een stem te geven., maar ook te laten zien. Deze actie is vanuit verschillende organisaties georganiseerd, waaronder Huurdersvereniging Oud-West, Recht Op Stad, FairCity en het Studentenkraakspreekuur.

In het Parool van afgelopen donderdag heeft Ton Damen hiervan verslag gedaan met als titel: “Oud-wethouder Roel Walraven (86) Kraakt pand in Oud-west.” De titel geeft heel goed aan dat het niet gaat om enkel een bezetting, maar het gaat hier om een directe actie tegen het huidige woonbeleid in Amsterdam. Deze actie richt haar pijlen op de meerderheid aan corporaties die welbewust bezig zijn met het kapot maken van het sociale woonbeleid in en om Amsterdam. Met als enig excuus dat zij de wens van het “democratisch gekozen stadsbestuur” uitvoeren.

Stadgenoot geeft, bij monde van De Ruiter, tot onze verbazing aan dat hij niet vooraf op de hoogte is gesteld over deze geslaagde bezettingsactie. Ook geeft De Ruiter aan dat de motieven van de bezetters hem niet aanspreken. Hij bedoelt waarschijnlijk te zeggen dat hij de eis van huurdersverenigingen en buurtgroepen: “Voor een volledige stop op de verkoop en het boven de sociale huurgrens gooien van sociale huurwoningen, totdat er een concrete oplossing is gevonden voor de huidige noodsituatie in de huursector” hem niet behagen. Daarmee geeft De Ruiter ons eindelijk de bevestiging dat dit onderwerp simpelweg “onbespreekbaar” was en is voor zowel de gemeente als de corporaties.

Stadsgenoot ’s antwoord op deze bezettingsactie is dan ook te begrijpen: “Kraken mag niet in Amsterdam. Dat is volkomen illegaal!. Wij zullen de schade gaan verhalen, waaronder op Roel Walraven.”

Het is zorgwekkend dat elke keer als het punt woningnood wordt aangesneden en er wordt gewezen op sociale verplichtingen die we van de woningbouwcorporaties mogen verwachten. De woningbouwcorporaties zich tonen als de beste jongetjes van de klas en het antwoord meteen klaar hebben liggen: “Wij zijn al aan het bijbouwen en er komen zeker ook woningen vrij voor sociale huur.”

Wat er daadwerkelijk gebeurd is dat er niet genoeg geld is om de drukte van de woningmarkt in toom te houden. Door middel van flex-contracten, anti-kraak, tijdelijke huurcontracten en campuscontracten wordt er een tijdelijke “pleister”-oplossing bedacht voor de blijvende vraag naar betaalbare woonruimte. Deze pleisters dekken het zicht op de wond af, maar geven geen permanente genezing: de grote onzekerheid voor de mensen die in deze situaties worden gedrukt wordt alleen maar bevestigd, zonder enige uitkijk op een vaste woonruimte. Het is bijna te pijnlijk om waar te zijn.

Wij begrijpen overigens prima waarom de corporaties met dit antwoord komen. Want het is razend moeilijk geworden om nog woningen of bouwlocaties te vinden in de stad. Het aanrukkende toerisme en de hoge concentratie aan AirBnB’s binnen de ring maken het er ook niet gemakkelijker op. Niet alleen de corporaties zijn eindelijk de nieuwe speculanten geworden, iedereen met wat geld of een stuk, al dan niet geërfd vastgoed in bezit kapitaliseert om het even wat.

Banken geven grif een hogere hypotheek aan eigenaren die hun huis kunnen doorverhuren aan toeristen. En de stad heeft ook haar financiële huishouden op orde te brengen. En omdat de doorloop extreem kort is, staan investeringsmaatschappijen en vastgoedspeculatiebureau ‘s te trappelen. Het is een grote chaos in de stad. De verzorging van niet rendabele, sociale huurwoningen is dan maar een lastige taak die ze staatsrechtelijk op hun broek gemauwd zijn.

Het zal daarom wel zijn dat wij van Niet Te Koop! zo warm welkom zijn geheten door het buurtje waar we zijn neergestreken met onze eerste actie. Niets anders dan enthousiasme en begrip is ons deel. Zelfs zuchten van opluchting: eindelijk gebeurt er wat!

De buurt rondom de Borgerstraat is expliciet gebouwd voor de sociale huursector. Iedereen die hier woont is maar wat blij dat ze er, ondanks de al tot de bovengrens gestegen sociale huurprijzen, een leven (hebben) kunnen opbouwen. Dat leven, hun huis, hun toekomst, wordt door Stadgenoot op een waagschaal gezet. Omdat het wil cashen, zolang het nog kan. En het enige wat deze corporatie erover weet te zeggen is: “Kopen of verhuizen, bij ons moet je niet zijn met je problemen.”

We zijn, samen met de bewoners hier, niet minder dan woedend en ontzettend verontwaardigd over zoveel onbegrip en harteloosheid. Toch blijven we aandringen en zullen we onvermoeid laten zien wat er aan de hand is. Juist aan de corporaties, de bestuurders en de politici van deze stad. En ook zij blijven welkom en zijn uitgenodigd om dit weekend langs te komen. Niet in de hoedanigheid van politicus, bestuurder of vertegenwoordiger. Maar als mens. Onder de mensen.

Zie ook: [30-05, 13:00] Op visite bij Stadgenoot: Stad voor iedereen, wonen is een recht!, https://www.indymedia.nl/node/33571 .

de Volkskrant 27 mei 2016

Reportage Kraken in Oud-West

Nieuwe generatie krakers aan het werk in Amsterdam

Niet leegstand, maar verkoop bedreigt het sociale huurbestand in de hoofd-stad. Uit protest bezetten krakers een woning.

VAN ONZE VERSLAGGEVER TJERK GUALTHÉRIE VAN WEEZEL

AMSTERDAM

245 duizend euro is de vraagprijs voor het appartement in de Amsterdamse Borgerstraat. Een benedenwoning van 54 vierkante meter in een jarentachtigcomplex van rood baksteen, in het up and coming stadsdeel Oud-West. Aan de achterkant een eigen terrasje, grenzend aan een royale binnentuin. Wie de hoofdstedelijke woningmarkt een beetje volgt, weet dat de kopers ervoor in de rij zullen staan.

Maar sinds vorige week woensdag hangt er een bordje 'Niet te koop' voor het raam. Een groep actievoerders heeft de woning bezet. Het zijn leden van huurdersvereniging Oud-West die samen optrekken met enkele krakers. De bezetters willen verhinderen dat woningcorporatie Stadgenoot het appartement verkoopt aan de hoogste bieder. De actie moet het begin zijn van een breed verzet tegen de uitverkoop van sociale huurwoningen in Amsterdam.

Al jaren loopt het aantal sociale huurwoningen in de stad gestaag terug. Maar het ongenoegen over die trend groeit de laatste jaren. Zeker nadat twee maanden geleden bekend werd dat het aandeel sociale huurwoningen in acht van de 22 buurten onder de 35 procent ligt. Daarmee dreigt het Amsterdamse ideaal te verdwijnen van de 'ongedeelde stad', waarin arm en rijk overal door elkaar wonen. Ook in Oud-West gaat het hard. Tussen 2013 en 2015 is het aandeel sociale huurwoningen gezakt van 33 procent naar 31 procent. Dat betekent dat in dit tempo het aantal sociale huurwoningen in dit stadsdeel in tien jaar met minimaal eenderde vermindert.

Vooral veel oudere buurtbewoners , die nu nog kunnen traplopen, vrezen dat zij uit de buurt moeten verhuizen als zij over een paar jaar slechter ter been zijn, zegt bezetter Korrie Molenaar van de huurdersvereniging. 'Daarom was het ook zo pijnlijk dat dit appartement op de begane grond te koop werd gezet.'

Aan een tafeltje in de woonkamer, waar verder slechts een paar tassen en slaapzakken liggen, spuien de bezetters nog meer grieven. Over de almaar stijgende huren en de krankzinnige koopprijzen. En over de enorme hoeveelheid hotels die er de afgelopen jaren is bijgebouwd op plekken waar ook woningen hadden kunnen komen. Over de verhuurdersheffing, waardoor woningcorporaties jaarlijks 1,7 miljard aan de schatkist moeten overdragen. En over alle commerciële projecten waarin de corporaties zich begin deze eeuw hebben gestort - nu hebben ze dus geld nodig om hun schulden af te lossen.

In de buurt is er steun voor de bezetting, zegt kraker 'Joris'. Hij heeft net met buurtbewoonster Loes geflyerd, en kreeg opvallend veel positieve reacties. 'Mensen zijn bang dat ze hier worden verdreven.'

Ook gepensioneerd stratenmaker Jan staat achter de actie. Hij is samen met zijn vrouw Inge begin jaren tachtig in het complex aan de Borgerstraat komen wonen. 'Op zich heb ik niets tegen de nieuwe bewoners die appartementen kopen. Die mensen met centen zijn vaak wat netter op hun omgeving en daar houden wij wel van.'

Twee trappen hoger schreeuwt Inge: 'Ja, ik hou het trappenhuis hier altijd schoon.'

Jan: 'Maar als je er even verder over nadenkt, wil ik toch liever dat ook mensen met weinig geld hier kunnen blijven wonen.'

Jan en Inge steunen de bezetting ook omdat de actievoerders hebben beloofd dat ze zich niet zullen verzetten als de politie de woning komt ontruimen. 'Het wordt hier dus geen bende met barricaden.'

Dat die uitzetting er zal komen, lijdt geen twijfel. Stadgenoot heeft de 'illegale bezetting' al met klem veroordeeld. Zeker omdat met het 'democratisch gekozen stadsbestuur' is afgesproken dat corporaties sociale huurwoningen mogen verkopen. Stadgenoot heeft aangifte gedaan en het ligt voor de hand dat er op enig moment in de komende weken politie voor de deur staat.

Daarmee zijn ze nog niet van bezetters af, zeggen deze geheimzinnig. 'We kunnen er nog niet te veel over zeggen, maar de volgende stap is al in voorbereiding', zegt Korrie Molenaar. 'Dit wordt een stadsbrede beweging.' De krakers knikken instemmend.

Minder sociale huurwoningen in Amsterdam

Amsterdam heeft relatief zeer veel sociale huurwoningen. Eind jaren tachtig besloeg het aandeel zelfs rond de 80 procent van het gehele woningbestand in de stad. De politiek wilde dat er ook meer koopwoningen bij zouden kopen. Afgelopen twintig jaar is dat aandeel afgenomen tot iets onder de 60 procent. Nu trekken politici weer aan de rem. Woonwethouder Laurens Ivens (SP) heeft met de woningcorporaties en huurdersverenigingen afgesproken dat de corporaties tot 2019 maximaal 2.000 sociale huurwoningen per jaar verkopen. Verder mogen zij nog eens jaarlijks 1.000 sociale huurwoningen 'liberaliseren', dat wil zeggen verhuren op de vrije markt. Daar staat tegenover dat ze elk jaar 1.200 'eenheden' bijbouwen, waarvan minimaal 800 reguliere sociale huurwoningen en de rest studentenhuizen. Volgens dat plan verdwijnen er bij de corporaties dus nog steeds rond de 1.800 sociale huurwoningen per jaar. In werkelijkheid gaat het nog veel harder. Rond de 50 duizend Amsterdamse sociale huurwoningen zijn namelijk in bezit van particuliere verhuurders. Door de nieuwe huurwetgeving kunnen meer dan 30 duizend van die woningen worden geliberaliseerd of verkocht zodra de zittende huurder vertrekt. Daarover heeft het stadsbestuur niets te zeggen.