Wanneer: 09/04/2016 - 17:31
Voor de tiende keer in ongeveer een half jaar tijd moest de vluchtelingengroep Wij Zijn Hier op zoek naar een nieuw onderkomen. Vandaag, 10 april, is het pand de Tripolis zoals afgesproken met de eigenaar na drie weken verblijf verlaten en is de Vluchtmandela een feit. De voormalige brandweerkazerne in het Nelson Mandelapark in Amsterdam Zuidoost werd gekraakt. Het adres is: Karspeldreef 511.
De kazerne is vorige maand verhuisd. Er lijkt geen nieuwe bestemming te zijn voor
het gebouw. Het pand is eigendom van de gemeente. De groep vindt het fijn weer terug
te zijn in Zuidoost. Vanwege de afgelegen ligging, kunnen er geen buren direct
worden geïnformeerd maar men hoopt wel in contact te komen met mensen uit de buurt.
Afgelopen week vierde Wij Zijn Hier de 60e verblijfsvergunning. Door de faciliteiten
die het netwerk rondom Wij Zijn Hier hen biedt, lukt het mensen de verblijfsstatus
te krijgen die hen tot die tijd onterecht onthouden is. Tegelijk was het een
ongelooflijk moeilijke tijd voor de mensen die er nog niet in geslaagd zijn om
voldoende bewijs voor hun asielverzoek te verzamelen en die steeds in onzekerheid
leven over waar zij moeten slapen.
Ondanks de vermoeidheid en stress, blijven de vluchtelingen zich zichtbaar te maken.
In de politiek, in de media, via acties en presentaties informeren zij de
samenleving over het gat in het Nederlandse asielbeleid.
Helaas zijn water en elektra aansluitingen weggehaald en niet terug aan te sluiten. Verder is het een zeer geschikt pand op een geweldige locatie maar zonder voorzieningen wordt het wel weer bikkelen. Er is een noodvoorziening voor water buiten geplaatst: een 1000 liter tank, met dank aan Theaterstraat.
Maandag wordt er gesproken met het stadsdeel.
http://www.at5.nl/artikelen/154763/Asielzoekers%2520Wij%2520Zijn%2520Hie...
Van Tripolis naar kazerne
door Patrick Meershoek
We Are Here, de groep uitgeprocedeerde vluchtelingen, heeft weer een nieuw onderkomen: de voormalige brandweerkazerne in Zuidoost.
Amsterdam - De uitgeprocedeerde asielzoekers van We Are Here beginnen zo langzamerhand aardig ingeburgerd te raken. Een dag na alweer een nieuwe kraakactie, ditmaal in de leegstaande brandweerkazerne in het Nelson Mandelapark in Zuidoost, vraagt woordvoerder Halim zich bezorgd af waarom de wethouder nog geen contact heeft opgenomen om afspraken te maken over de aanleg van elektra en stromend water.
Die voorzieningen ontbreken helaas in de gekraakte kazerne, sinds gisteren omgedoopt in de Vluchtmandela. "We hebben ook geen vuilnisbakken," wijst Halim op de losse zakken die tegen het hek van de kazerne zijn gedeponeerd. Als die gebreken kunnen worden verholpen, is het nieuwe onderkomen een prima plek. "Op de bovenverdieping zijn de slaapkamers. We kunnen hier met zestig mensen goed wonen. En we zitten in het park, dus niemand heeft last van ons."
De nieuwe kraak was noodzakelijk omdat de rechter had bepaald dat de groep eind vorige week het onderkomen in het kantoorgebouw Tripolis in Zuid diende te verlaten. Onduidelijk is hoe lang de mannen en vrouwen in het Mandelapark kunnen verblijven. De brandweer heeft het gebouw in maart verruild voor de nieuwe kazerne aan de Langbroekdreef, en het voornemen is het pand binnen afzienbare tijd te slopen.
Voor de uitgeprocedeerde vluchtelingen is de tijdelijkheid niet plezierig, maar ook een onderdeel van de permanente campagne die wordt gevoerd om hun situatie onder de aandacht te brengen. Zij mogen niet blijven, maar kunnen volgens eigen zeggen ook niet terug naar de landen van herkomst, in dit geval Eritrea, Somalië, Libië en Algerije.
Dat vluchtelingen het elkaar in hetzelfde schuitje nog behoorlijk moeilijk kunnen maken, bewijst Amellah. De 66-jarige Algerijn kreeg van de groep geen toestemming om zijn intrek te nemen in de kazerne en bivakkeert nu naast het gebouw, met een matras, een stoel en enkele tassen met bezittingen in een kamertje in de openlucht.
Gevraagd naar de reden vertelt Amellah dat hij een pied noir is, een zwartvoet zoals de Algerijnen heten die in de koloniale tijd op de hand van de Fransen waren. Of die scheidslijn werkelijk van kracht is in de brandweerkazerne is de vraag, maar Amellah verzucht dat hij van de ene dictatuur in de andere is beland.
Het Parool . . . . . 11-04-2016
VIEW ORIGINAL PAGE: pagina 13
GRAPHIC: â†' Amellah bivakkeert buiten de gekraakte kazerne. De Algerijn zou niet naar binnen mogen omdat zijn ouders in de koloniale tijd hebben samengewerkt met de Fransen.
Jean-Pierre Jans
Jorris Verboon