Identitair Verzet ontmaskerd
Wanneer: 19/04/2014 - 10:50
Plotseling zijn ze er, via een opgehangen spandoek, door een persbericht,middels een nachtelijke prikactie. En weg zijn ze weer. De actiegroep Identitair Verzet bestaat inmiddels al anderhalf jaar en weet regelmatig de kranten te halen. En dat allemaal zonder zichzelf te laten zien. Wat is dat eigenlijk, Identitair Verzet? Wie zitten daar achter?
Identitair Verzet is een extreemrechtse actiegroep die ontstond in de herfst van 2012. De oprichters waren daarvoor ook al actief in het extreemrechtse wereldje. Zij splitsten zich bij de oprichting van Identitair Verzet af van de extreemrechtse actiegroep Voorpost. Deze breuk heeft waarschijnlijk geen politieke achtergrond, maar zal eerder veroorzaakt zijn omdat verschillende personen niet meer met elkaar door één deur kunnen. Zowel Voorpost als Identitair Verzet richten zich immers op dezelfde doelen en gebruiken dezelfde actiemethodes. Beide groepen staan voor een ‘identitaire’ koers, het idee dat het Nederlandse volk, de Nederlandse identiteit, één is. Dat volk hoort op deze plaats op de wereld en moet zich verzetten tegen de ‘vervuiling’ door immigranten, door buitenlandse bedrijven en buitenlandse invloed op de Nederlandse taal. Dat combineren beide organisaties met de wens om in plaats van een parlementaire democratie een fascistisch staatssysteem te creëren, met een sterke leiding die de eenheid van het Nederlandse volk in stand houdt.
lees verder op http://kafka.antenna.nl/?p=5462
Na de oprichting van Identitair Verzet in 2012 duurde het een aantal maanden voor de groep tot actie over ging. Er volgde een reeks van opvallende acties die tot op dit moment doorgaat. Sommige acties waren opvallend omdat ze mediageniek waren, sommige acties omdat de timing goed was en sommige acties omdat ze schokkend waren. Een kort – niet volledig – overzicht van enkele acties.
Een van de eerste acties richtte zich tegen de opvang van uitgeprocedeerde vluchtelingen in Amsterdam, de zogenaamde ‘Vluchtkerk’. Identitair Verzet kondigde een demonstratie aan. Dat bleek een mediagenieke keuze, omdat dat onder sympathisanten van de Vluchtkerk tot veel commotie leidde. Vanwege de te verwachten onrust mocht Identitair Verzet van de Gemeente Amsterdam niet voor de Vluchtkerk demonstreren, maar moesten ze uitwijken naar een ander deel van de stad. De actievoerders van Identitair Verzet besloten daarop af te zien van hun voornemen tot demonstreren en kwam niet opdagen. Maar de groep had nadrukkelijk de media gevonden zonder iets te hoeven doen. En dat smaakte naar meer.
In juni 2013 wist Identitair Verzet opnieuw veel aandacht te genereren. De actiegroep reageerde op een groot fraudeschandaal rond gestolen examens op de Rotterdamse Islamitische school Ibn Ghaldoun. Activisten van Identitair Verzet grepen deze gebeurtenis aan om zich af te zetten tegen moslims. Zij kwamen ‘s nachts naar de school en sloten een toegangshek af met zware sloten. De leerlingen die de volgende ochtend eindexamen moesten doen komen vervolgens met grote moeite de school binnen. De actie kreeg mediabrede aandacht en opvallend veel instemming onder rechtse Nederlanders.
Een week later werd een schokkende actie gevoerd bij een standbeeld van Nelson Mandela. Dat beeld was recent onthuld in aanwezigheid van Bisschop Tutu[i]. De voormalige Zuid-Afrikaanse president, vrijheidsstrijder en Nobelprijswinnaar Mandela wordt door groepen als Identitair Verzet gezien als een communistische terrorist, die de racistische dictatuur van hun blanke identitaire broeders om zeep heeft geholpen. Activisten van Identitair Verzet plaatsten een autoband bij het beeld van Mandela, een verwijzing naar de gruwelijke executiemethode ‘necklacing’[ii].
In de tweede helft van 2013, een jaar na oprichting, lieten activisten van Identitair Verzet zich voor het eerst in levende lijve zien. Dat leverde weinig verrassingen op. Tijdens een meerdaagse demonstratie van linkse activisten tegen streng migratiebeleid, demonstreerden activisten van Identitair Verzet. Eén keer dook een drietal vermomde activisten op een gehuurd bootje op met een spandoek. Opvallend was dat ook bij deze actie geprobeerd werd om anoniem te blijven door bivakmutsen op te zetten. Dat plan mislukte toen de activisten door de politie werden opgebracht. De tweede keer organiseerde Identitair Verzet een kleine tegendemonstratie en wist een groepje extreemrechtse vechttypes te mobiliseren, waaronder Roy Matthijsse, Willem van Dijk, Tom van den Hoek en Pascal Fraipont. De politie wist de groepen uit elkaar te houden.
Ook bij een grote demonstratie van PVV-aanhangers in 2013 was Identitair Verzet aanwezig. Bij die demonstratie liepen veel rechts-extremisten rond vanuit verschillende organisaties. Opvallend was dat de activisten van Identitair Verzet op die dag samenwerkten met activisten van het neonazistische Blood & Honour. De groepen begonnen de dag vreedzaam met het uitdelen van folders van Identitair Verzet. Na afloop van de toespraak van Geert Wilders bleek echter wat de groepen werkelijk van plan waren. De rechts-extremisten probeerden gevechten te organiseren. Zij stuurden PVV-aanhangers en ADO-hooligans richting een linkse demonstratie en probeerden deze groepen tot geweld te bewegen. Dat lukte bijna, maar ook hier wist de politie tussenbeiden te komen voor het uit de hand liep. De rechts-extremisten werden door de politie verwijderd.
Enige maanden later, in februari 2014, probeerde Identitair Verzet tijdens een lokale demonstratie om inwoners van Leiden op te zetten tegen een veroordeelde pedoseksuele misbruiker in die stad en tegen de gemeente die hem een woning had toegewezen. In dezelfde week organiseerde Identitair Verzet zelf ook een kleine actie tegen deze toewijzing bij het Leidse stadhuis. Tenslotte kondigde Identitair in april 2014 nog een demonstratie aan in een Eindhovense migrantenwijk. Zij wilden daar Marokkaanse buurtbewoners ‘aanspreken’ en verklaarden niet uit te zijn op onrust. Uiteindelijk werd de demonstratie weer afgeblazen.
Bij al deze acties werd, ondanks dat activisten van Identitair Verzet probeerden hun identiteit geheim te houden, wel duidelijk wie er achter Identitair Verzet schuil gaat. De belangrijkste persoon achter Identitair Verzet is Paul Peters. Daarnaast blijkt er steeds een aantal fanatieke extreemrechtse activisten uit diverse hoeken bereid te zijn om deel te nemen aan de organisatie en acties van Identitair Verzet. Peters is echter de oprichter, contactpersoon, organisator en voorlichter van Identitair Verzet. En Peters is geen onbekende.
Hij is al sinds medio jaren negentig actief en heeft een lange geschiedenis van acties, arrestaties, geweld en provocaties. Ondanks het feit dat hij een bekende publieke verschijning is vanwege zijn lange geschiedenis van omstreden politieke activiteiten blijft Peters zich verschuilen achter allerlei leugens en pseudoniemen. De gedachte daar achter is ons niet bekend, maar mogelijk wil hij dit nieuwe initiatief niet belasten met zijn eigen bezwaarde verleden. Zo gebruikt hij nu als woordvoerder van Identitair Verzet diverse pseudoniemen als ‘Peter de Graaf’, ‘Steven de Graaff’ en ‘Helene Veer’. Opvallend is dat Paul Peters behalve over zijn naam, ook over allerlei andere zaken leugens vertelt. Ten tijde van de demonstratie bij de Vluchtkerk vertelde hij dat de vijf organisatoren uit Amsterdam-West komen (geen van de betrokkenen bij Identitair Verzet woont in Amsterdam). Hij geeft bij herhaling aan dat Identitair Verzet tientallen aanhangers heeft, waaronder veel studenten, wat ook niet waar is.
Wat vooral opvalt aan de organisatie Identitair Verzet is een goede neus voor provocerende acties, de grens opzoeken in de hoop dat anderen geweld zullen gaan gebruiken en de zweem van leugens en geheimzinnigheid over de identiteit en achtergrond van de organisatie.
Identitair zonder identiteit. Vreemd.
In april 2013 wilde de nieuwe extreem-rechtse beweging Identitair Verzet betogen tegen de groep vluchtelingen die onderdak gevonden hadden in een Amsterdamse kerk. Nadat de vluchtelingen en anti-racisten tegendemonstraties aankondigden, was het snel gedaan met die aspiraties en werd de demonstratie afgeblazen. Maar wie gaan er nu eigenlijk schuil achter het minuscule Identitair Verzet, en belangrijker, wie zijn hun Europese bondgenoten?
De zogenoemde identitaire beweging in Europa kent haar oorsprong in Frankrijk. Daar werd in 2003 het Bloc Identitaire opgericht door een aantal voormalige leden van de Unité Radicale. Die laatste organisatie was kort daarvoor verboden, omdat een van hun leden een moordaanslag had gepleegd op Jacques Chirac. De dader schoot twee keer op de toenmalige president, maar die bleef ongedeerd. De voorzitter van het Bloc is Fabrice Robert. Hij was eerder een van de leiders van de Unité Radicale. Robert is ook oprichter van de extreem-rechtse rockgroep Fraction Hexagone. Die band maakte deel uit van de Rock Identitaire France-beweging. Robert werd in 1992 veroordeeld tot een maand voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete van tienduizend frank wegens de ontkenning van de Holocaust. Volgens Robert heeft het Bloc tussen de drie- en vierduizend leden en kent het verschillende regionale afdelingen waarvan enkelen semi-autonoom onder eigen naam opereren. De jongerenbeweging van het Bloc heet overigens Génération Identitaire en het Bloc beschikt ook over een eigen vrouwenorganisatie, Antigones geheten.
Tegen “rasvermenging”
Het Bloc Identitaire beweert dat het “alle jonge Fransen” vertegenwoordigt “die trots zijn op hun afkomst en erfgoed”. Het verzet zich tegen “rasvermenging” en tegen het “imperialisme” van de moslims en de Amerikanen. Die laatsten zouden alle lokale culturen willen vernietigen en onderwerpen aan “de dictatuur van de vrije markt”. Het Bloc heeft campagnes en demonstraties georganiseerd tegen moslims, migranten en socialisten. Men identificeert zich met een aantal andere extreem-rechtse bewegingen in Europa. Zo heeft men nauwe banden met het Vlaams Belang, de FPÖ in Oostenrijk, de Lega Nord in Italië, het Zwitserse SVP, de fascistische en van oorsprong Catalaanse partij “Plataforma per la Libertad” en andere kleine identitaire bewegingen in Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Portugal en Rusland. Over en weer bezoekt men elkaars conferenties en activiteiten. Internationale bijeenkomsten van het Bloc trekken tot wel vijfhonderd bezoekers. Eind 2012 vierde het Bloc haar tiende verjaardag. Een van de sprekers was de Italiaanse Europarlementariër Mario Borghezio van Lega Nord. Die zei: “Lang leve de blanken van Europa, lang leve onze identiteit, onze etniciteit, ons ras”. Borghezio raakte eerder in opspraak nadat hij ideeën van de Noorse massa-moordenaar Anders Breivik “excellent” had genoemd. En afgelopen april kreeg Borghezio weer de volle laag wegens racistische opmerkingen aan het adres van de eerste zwarte Italiaanse minister. Zij wil volgens hem “haar tribale tradities uit Congo aan het land opleggen” en “zij ziet er uit als een goede schoonmaakster, maar niet als een goede minister”. Van dit soort internationale vrienden moet het Bloc het hebben.
Het Bloc gebruikt in haar publicaties en vlaggen een opvallend geel symbool op een zwarte achtergrond: een cirkel met een soort omgekeerde v erin, een lambda. Die letter staat in het Griekse alfabet voor dertig. Men heeft de letter ontleend aan de bekende film “300”, waarin driehonderd krijgers uit Sparta schilden dragen met datzelfde symbool. Zij vechten tot de laatste man tegen de koning van Perzië en zijn gigantische leger. De identitairen zien zichzelf graag in die traditie: een kleine maar heroïsche groep die strijdt tegen de vermeende invasie van moslims. Een
ander symbool van de beweging is een wild everzwijn. Dat dier zou volgens hen bekend staan om z’n kracht en vastberadenheid. Maar Bloc-voorzitter Robert vindt het ook “wel grappig” dat men als een symbool een wild varken heeft gekozen, omdat moslims die dieren uit religieuze overtuigingen niet eten. Het Bloc heeft ook een eigen extreem-rechtse persdienst en nieuwswebsite: Novopress. Die “eigen media” maken “het mogelijk om een nieuw en breder publiek aan te trekken”. Het Bloc beweert zelfs in meer dan tien Europese landen nationale redacties te hebben, maar feit is dat de Ierse versie van Novopress allang uit de lucht is en de Italiaanse versie sinds januari 2013 niet meer is bijgewerkt. Rond 2005 was er ook kortstondig een Nederlandse versie van Novopress op internet te vinden. Die werd opgericht door Marcel Rüter, ex-kopstuk van de nazistische partij CP’86 en voormalig leider van Voorpost Nederland.
Nieuw-rechts?
Ideologisch is het Bloc te positioneren als een onorthodoxe en extreem-rechtse beweging die slim gebruikt maakt van nieuw-rechtse ideeën. Nieuw-rechts is een stroming binnen het extreem-rechtse landschap die in tegenstelling tot nazi’s kiest voor cultureel racisme in plaats van het botte biologisch racisme. Zo verkondigt het Bloc dat andere culturen niet minderwaardig of inferieur zouden zijn – die visie is sinds de Tweede Wereldoorlog immers verdacht – maar dat hun cultuur domweg niet past binnen de Europese traditie. Het Bloc pleit net als veel nieuw-rechtse bewegingen voor een federaal Europa gebaseerd op historische naties, regio’s en provincies, en van vreemde smetten vrij. De identitairen ontlenen inspiratie aan Franse nieuw-rechtse denkers als Alain de Benoist en Guillaume Faye, en aan de nieuw-rechtse denktank GRECE. Ook koketteert het Bloc graag met de denkbeelden van Antonio Gramsci. Volgens die marxist heeft een revolutie pas kans van slagen als ook de cultuur van een land fundamenteel verandert, als de “culturele hegemonie” van de elite doorbroken wordt. Daartoe is een “culturele revolutie” nodig, waarbij “het hart” van de bevolking gemasseerd wordt. Dat wil het Bloc bereiken door discussie, ideologische scholing en door verspreiding van het eigen gedachtegoed via cultuur, theater en muziek. Het Bloc probeert zich te ontdoen van oude labels, zelfs als dat betekent dat men onderweg politieke bruggen moet verbranden. Zo stelt de beweging dat men “niet links en niet rechts” is, ook al zal dat bij sommige extreem-rechtse bloedbroeders pijn doen. Verder zijn er binnen de beweging ecologische, regionalistische en katholieke stromingen te vinden. De meest militante jeugdafdeling van het Bloc zetelt in Parijs en heet het “Apache Project”. Deze afdeling pronkt met Apache-Indianen, omdat die ook voor het “eigen volk” vochten. Het Apache Project profileert zich vooral als nationalistisch, maar ook als anti-kapitalistisch en anti-bourgeois. Men zet zich zelfs af tegen de politie. Deze afdeling opereert in de geest van de zogenoemde autonome neo-nazi’s elders in Europa: ze jatten ideeën van links, van de situationisten, en maken gebruik van anti-kapitalistische retoriek om zich een rebels karakter aan te meten. Dat zou jongeren moeten trekken die op zoek zijn naar spanning.
Manifest
Eind 2012 bracht het Bloc een video uit op youtube. In die “oorlogsverklaring” pleit men voor een zuiver blank Europa. Men spreekt namelijk over “ons land, ons bloed en onze identiteit”, die bedreigd zouden worden door “gedwongen rasvermenging”. Ook bracht de identitaire beweging een manifest uit. Daarin zet men zichzelf vooral af tegen de generatie van 1968. Dat was het jaar waarin jongeren en arbeiders in veel westerse landen in verzet kwamen tegen het oubollige en rechtse gezag. Die generatie zou volgens de identitairen vandaag de dag nog steeds hun sociaal-democratische principes opdringen aan “het volk”. Volgens het manifest “haten en veroordelen de 68-ers alles dat traditioneel is en elke wil tot identiteit”. “Dit geloof” zou leiden “tot het uitsterven van het existentiële Europa”. Maar volgens de identitaire beweging “komt een nieuwe politieke stroming in heel Europa op: die heeft een ziel, een symbool, een thema: identiteit. Zij is de stroming van onze generatie”. Volgens het manifest zouden 68-ers zich “niet bekommeren om de kinderen”. De identitairen daarentegen “dromen allen van een prachtig gezinsleven”. Ook beschuldigen de identitairen de 68-ers ervan “de mannen hun mannelijkheid en daadkracht afgenomen te hebben” en dat ze vrouwen “ingeprent hebben dat vrouwelijkheid achterhaald is, dat het niet nodig is om kinderen en een familie te hebben”. Over abortus zijn de identitairen ook duidelijk. Dat noemt men “doodslag”.
Volgens het manifest zijn de 68-ers voorts “pleitbezorgers van de multikulti”. Maar “wij zitten in klassen met meer dan tachtig procent migranten, waarvan het merendeel messtekende Turken, drugsverkopende Afrikanen en fanatieke moslims” is, aldus de chargerende identitairen. Ze “willen niet dat Mehmed en Mustafa Europeanen worden” en die mogen van hen dan ook niet integreren en “onze identiteit overnemen”. Men doet daarom de racistische oproep aan moslims en alle Afrikanen: “Breek jullie tenten af en verlaat ons continent. Jullie hebben eigen continenten”. Geheel in de geest van nieuw-rechts stellen de identitairen niets tegen migranten an sich te hebben, mits ze maar niet in Europa zijn. “Wij allen verwerpen racisme. Niemand mag op basis van de achtergrond van mensen hen discrimineren of onderdrukken”, zeggen ze. Maar – natuurlijk – “er zijn nu eenmaal te onderscheiden volken, culturen en identiteiten”. Volgens de identitairen vormt “het bestaan van miljoenen moslims in Europa een blijvende bedreiging”. En in termen van de nazi’s – die spraken over “Judenfrage” – ziet men “het moslimvraagstuk” als het grootste probleem van deze tijd. Om dat deels te keren is het Bloc voorstander van een “demografische oorlogsvoering”. Men moedigt blanken aan om maar zoveel mogelijk kinderen te maken om weerstand te bieden tegen “de grote populatie van niet-Europese mensen”. Dat zou “een militante daad” zijn.
Het Bloc Identitaire stelt een buitenparlementaire beweging te zijn: “Niemand van ons gelooft nog dat stemmen iets zal veranderen”. Deze opstelling doet opportunistisch aan, daar het Bloc door de jaren heen wel aan lokale verkiezingen heeft meegedaan. Maar dat leidde nauwelijks tot succes. Met het Front National van de familieclan Le Pen onderhoudt het Bloc een haat-liefde verhouding. Aan de ene kant fungeert het Bloc als een soort ideeënbox voor het Front National. Aan de andere kant is de partij voor het Bloc niet extreem genoeg. Zo is tot spijt van het Bloc het Front geen openlijk voorstander van het deporteren van de al in Frankrijk levende migranten. Het Bloc is wel voorstander van “het omkeren van de migratiestroom”. Het Bloc verwijt de partij van Le Pen verder dat het “vijandig” staat tegenover de Europese Unie, terwijl het Bloc zelf wel voorstander is van een federaal Europa, van raszuivere staten en regio’s welteverstaan. Ook Marine Le Pen heeft al meerdere keren op de vrijages van het Bloc gereageerd. Zij hamert erop dat er te veel onderlinge “fundamentele verschillen” zijn, maar roept gezien de populariteit van het Bloc wel hun aanhangers op om op haar partij te stemmen.
Provocatieve acties en geweld
Het Bloc staat bekend om haar haatzaaiende, maar tegelijkertijd onorthodoxe en provocatieve acties. Die hebben vaak een ludiek karakter en weten daardoor veel media-aandacht te genereren. Ook maken de identitairen slim gebruik van de sociale media. Hun Facebook-pagina is al 18 duizend keer “geliked”. Volgens Bloc-voorzitter Robert hebben hun acties “een significante impact op het politieke leven in het land”. Hij stelt dat hun “grootste overwinning semantisch is”, omdat tegenwoordig “bijna iedereen het woord identiteit gebruikt”. De beweging staat bekend om acties tegen de fastfoodketen Quick, omdat die tegen het zere been van het Bloc halalvlees verkoopt. Bij deze acties droegen de identitairen varkensmaskers, in een racistische poging de moslims te schofferen. Ook kondigde men dit soort acties aan als “Marches des cochons”, oftewel “Marsen van de varkens”. Een aantal acties van het Bloc viel extra in het oog en kreeg zelfs internationale media-aandacht. In juni 2010 organiseerde men een “worst en wijn-feest” in de nabijheid van een moskee waar moslims wegens ruimtegebrek ook buiten op straat hun gebed deden. Het feest was bedoeld om iedereen te wijzen op “het primaat van de Europese cultuur” door het drinken van wijn en het eten van varkensvlees. Dit soort ‘feesten’ wordt vaker georganiseerd, maar ze worden ook regelmatig verboden door de autoriteiten. Met de islamofobe acties zette het Bloc de straatgebeden van moslims op de politieke kaart en uiteindelijk werden ze door de overheid verboden.
Een andere bekende actie bestond uit het uitdelen van “soupes identititaires” aan daklozen. Met opzet deed het Bloc varkensvlees in de soep, zodat moslims en joden er niet van konden eten. In de Franse gemeente Strasbourg, echter, werd zo’n actie door de autoriteiten verboden vanwege het racistische en antisemitische karakter. Een andere botte actie van het Bloc was gericht tegen het Franse initiatief “Een dag zonder migranten”. Met die actie willen migranten protesteren tegen racisme door 24 uur niet naar hun werk te gaan en zodoende aan te tonen dat ze onmisbaar zijn voor de Franse economie. Het Bloc voerde actie tegen de migranten met de leus “24 uur zonder hen – waarom niet het hele jaar!”. In oktober 2012 bestormden zeventig jongeren van het Bloc een in aanbouw zijnde moskee in Poitiers. Men bezette het gebouw en stond massaal op het dak. Ook plakt het Bloc in migrantenwijken regelmatig straatnaamborden over met leuzen als “Rue de la Charia”, oftewel “Shariastraat”. Het Bloc was verder betrokken bij de recente grote demonstraties tegen het homohuwelijk in Frankrijk. Daar liep men zij-aan-zij met orthodoxe katholieken, conservatieven en leden van het Front National. Ondanks pogingen van het Bloc om zich respectabel voor te doen, laven verschillende Bloc-activisten zich aan geweld. Zo werden in april 2011 twee anti-fascisten in Lyon bij een kantoor van het Bloc aangevallen. Een van de twee liep een gebroken kaak op, na een slag met een stok. Een van de daders werd veroordeeld tot vijftien maanden cel. In april 2012 mishandelde een groep identitairen een Chileense student in Toulouse, waarbij die een schedelbreuk opliep. Twee van de identitairen werden vervolgd. In juli 2012 sloopten identitaire activisten twee terrassen van horecagelegenheden in Lyon, omdat de eigenaren Noord-Afrikanen waren. De identitairen riepen daarbij racistische leuzen en waren bewapend met fietskettingen en ijzeren staven. En in april 2013 schopte en mishandelde een identitaire activist een journalist tijdens een grote anti-homo-actie in Lyon. De dader kreeg achttien maanden gevangenisstraf.
Duitsland en Nederland
Het zwaartepunt van de identitaire beweging ligt in Frankrijk. Maar er zijn, zoals gezegd, ook identitaire bewegingen in andere landen. Het laatste jaar zijn er nieuwe groepen bij gekomen in Duitsland, Oostenrijk en Nederland, alhoewel het daar nog vrij weinig voorstelt. In Wenen vond in september 2012 een dansworkshop voor tolerantie plaats met Afrikaanse en Haïtiaanse deelnemers. Opeens doken er tien jongemannen op die allen spook-, varkens- en apenmaskers droegen. Die apenmaskers zijn natuurlijk een racistische toespeling op mensen met een donkere huidskleur. De identitairen hadden een muziekinstallatie bij zich waarop technomuziek werd afgespeeld. Men danste in het rond en droeg plakkaten met opschriften als “Verdans de tolerantie” en “Bas de multikulti weg”, in verwijzing naar de harde basmuziek. Rond dezelfde tijd flikte de Duitse Identitäre Bewegung hetzelfde kunstje tijdens de “interculturele weken” in Frankfurt. De identitairen hebben ondertussen in tientallen gemeenten in Duitsland afdelingen opgericht. Een eerste landelijke bijeenkomst trok echter slechts vijftig mensen. De aanhang van de identitairen in Duitsland lijkt te bestaan uit lieden van de German Defence League, de regionale partij Pro NRW, rechtse studentenverenigingen en de website Politically Incorrect. Maar er zijn ook aanhangers uit de klassieke neo-nazi-scene. Zo hebben voormalige kopstukken van de autonome neo-nazi’s medio 2011 een Identitäre Gruppe in Frankfurt opgericht. Aan de andere kant zijn er ook weer neo-nazi’s die niets moeten hebben van de identitairen. Die menen dat de identitairen zich feller tegen Joden uit moeten spreken, omdat die “schuldig” zouden zijn aan de komst van moslims in het westen.
In Nederland bestaat Identitair Verzet sinds begin 2013. Men noemt zichzelf “de Groot-Nederlandse actiegroep voor Nederland en Vlaanderen”. Ook deze identitairen gebruiken in hun huisstijl de geel-zwarte kleuren van hun buitenlandse collega’s. Maar in plaats van de omgekeerde v gebruikt men een daarop gelijkend omegasymbool als logo. In maart plakten enkele mensen van Identitair Verzet posters in Boskoop tegen de komst van een zogenoemd “Polenhotel”, omdat “Oost-Europeanen geen enkele binding hebben met onze gemeenschap en ons land”. In april schermden identitairen in Den Haag een kunstzinnig borstbeeld van Jozef Stalin in een soort oude telefooncel af met folie. Ook deelde men flyers uit tegen de stalinist. Het borstbeeld is overigens omringd met een plastic vis en een oubollige lamp. Volgens de kunstenaars vormt het juist een aanklacht tegen het stalinisme, maar die boodschap is aan de ‘ludieke’ identitairen voorbijgegaan. Later in april wilde Identitair Verzet betogen tegen de vluchtelingen in een Amsterdamse kerk, maar dat werd uiteindelijk afgelast.
Het lijkt erop dat de extreem-rechtse activist Paul Peters een van de organisatoren is van het clubje. Hij werd eerder veroordeeld wegens het bekladden van joodse graven met hakenkruisen en teksten als “Juden raus”. Verder was hij tot voor kort “kringbestuurder” bij de fascistische beweging Voorpost. En op de Facebook-pagina van Identitair Verzet zijn vooral de usual suspects van extreem-rechts actief. Daarbij is te denken aan Gertrud Bossdorf, de vriendin van Peters, en aan John Middelman van Voorpost. Verder reageren er types als Ben van der Kooi, die een aantal jaar geleden in de gevangenis zat als verdachte van een brandaanslag op een moskee, en Wesley Hols, kaderlid van de nazistische NVU. Hoe dan ook, met dit soort extreem-rechtse figuren in de gelederen en op de Facebook-pagina ligt het niet in de lijn der verwachting dat Identitair Verzet een grote Nederlandse beweging zal worden. Dat geldt echter niet voor de beweging in andere landen, zoals Frankrijk.