IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 08/04/2014 - 15:49

op2 b.v. tegen de bewoners van de Tweede Oosterparkstraat renovatie blok O2

Wij hebben Vrijdag 4 April een vonnis gekregen. De beslissing of het in onze interesse is om langer te blijven moeten wij nog bezien. Er is altijd veel in zulke omstandigheden te zeggen.
Maar dit project langer stil leggen zonder waardevole toevoeging gaat namelijk een zekere tegenzin bij ons oproepen. Maar na meer dan een deciennium van vertragingen nemen wij deze laatste pauze om te zien wat er bereikt is:
In dit specifieke geval hebben wij niet voor een herziening van het woningbouwbeleid gezorgd. We hebben de sloop van het woningbouwbeleid niet tegengehouden. Ook hebben we het nieuwe beleid niet direct menselijker gemaakt.
Wij hebben de sloop van het blok 2de Oosterparkstraat niet tegen kunnen houden. Dat werd mogelijk gemaakt door andere krachten.
In dit specifieke geval hebben wij tientallen mensen aan een onderdak gehlopen. "Aan een huis geholpen" is in dit geval een gevoelig liggende omschrijving, aangezien het merendeel van de begunstigden, helemaal aan het einde, "leegstandsbeheerders" waren. De dankbare slachtoffers van de "vrije woningmarkt". Warneer zullen zij ons ooit bedanken?
We hebben wel degelijk de verdere verkrotting van de gebouwen tegen gewerkt, wat de kans verbeterd dat een gebouw van de sloopbal gered kon worden. Dit had voorkomen kunnen worden door het behouden van onderhoudsgeld voor deze gebouwen, een bekend winst drukkende lastpost op het huidige bonus systeem. Daarnaast hebben wij de stabiele woningsomstandigheden gebruikte om ons activisme te verbreden en verdiepen.
"Activisme" is tegenwoordig een “hot-topic”, want recentelijk heeft een zeker persoon een omstreden uitspraak gedaan omtrent dit onderwerp toen hij in gesprek was met een groep protesterende vluchtelingen. Wat hij zei was dat hij vrijheid van meningsuiting best oke vond, maar je er daadwerkelijk naar handelen is not done. En dit gericht aan mensen die zonder handelen nogsteeds in parken, onder bruggen of in nog mensonterende situaties zouden moeten vertoeven. Mensen die uit laanden kommen dat oft niet als “veilig” bestempeld mag worden.
Aangezien krakers woonrecht-activisten zijn, kan dit nog weleens tot problemen leiden. Een politica die zegt dat praten "wel" en politieke activiteiten "niet" aanvaardbaar zijn is zo iemand die niet echt in het politiek engagement van de bevolking geloofd.
Wij zijn bezig met het aan de kaak stellen van de ontmenselijkheid van het woningbeleid, de bestreiding van leegstand, malafide huisbazen en speculanten. En door het gevaarlijkste activisme van allen, zelf organizatie, zijn wij ook ef in in alerlei andere onderdelen van het socio/politieke machtsveld. Wij zijn actief in migratie, privacy, het toezicht houden op de overheid (het is prima om politici te vertrouwen, mits ze beide handen altijd boven tafel hebben) en het aanspreken van corperaties in de breedste zin van het woord, en nog veel meer.
Mischien worden wij daarom gebeten door honden en krijgen wij klappen van schuimbekkende agenten.
Maar onze strijd begint met “'thuis”. Niet alleen onze personelijk 'thuis maar met het gedrag van hogere (en lagere tot basale) machten die het huisvestings beleid opvoeren tot een economish winstgevend middel zonder te denken aan het “'thuis” van de rest van ons.
Antikraakers (leegstandsbeheerders in een andere benoeming) mogen alleen het 'thuis van een dienaar voelen.
Tijdelijk bewoners (van de niet “opgepimt benoeming van leegstandsbeheerders” soort) krijgen de merendeel van hun huisrechten, maar worden niet wijs dat na vijf (binnenkort zeven) jaar zij hun volle woonrechten opeisen kunnen. Deze precaire bewoners krijgen na vier en half jaren te horen dat zij niet langer met hun contract mogen blijven. Maar als zij de restanten van hun rechten wegtekenen, mogen zij langer blijven. Van de goeddunk van de goedgebonnusde heren.
P.T.L.
De tijdelijk bewoners kunnen daarom alleen een precair 'thuis voelen. En moeten zij iedere paar jaar het gevoel opnieuw herbouwen.
Reguliere huurders (die gelukkigen met een contract voor onbetaald tijd met volle woonrechten) worden soms weggemasseerd, -gepest, of -gejaagd onder aanvoering van mensen die de interesses van de huisbazen beschermen. Anderen zijn echter ingesloten in een plekje omdat donnerpunten en socialewoningbouwverkoop hen van, soms noodzakelijk, doorstroming afhoudt.
Verkleinen van het aanbod, door sloop en extreme prijsverhogingen, doet niets aan het vlot trekken van het doorstromings “beleid.” Maar het sloop van huizen heeft wel het hen gewenst effect van het uitzetten van de minder vermogende mensen buiten de A-10.
Er is ook de 'thuis van de buurt. De gevoel dat de mensen die je iedere dag op straat zijn een onderdeel van het de allerdaagse leven “'thuis”. Tot de mensen verdwijnen uit beeld vanwege de sloop of verkoop van hun huizen.
Dit heet “stadsvernieuwing.”
En dit begint veelal met het besluit onderhoudsgeld voor gebouwen te onttrekken omdat het (meestal nog niet officiel) keus gemaakt was iets nieuwes, en duurders, her of der neer te zetten.
Nu ja, vandaag de dag moeten de bonnusen draaien.
Dit begin van de verkrotting heeft zijn effect niet direct. Na een paar jaar beginnen bewoners te klagen. Van vocht en tocht. Van boven en onderen en van voren en achteren. De eigenaar begint met weinig tot nix eraan te doen. Na veel jaren en vele klachten verdedigt de eigenaar zich door te roepen dat het pand gesloopt moet worden.
Hoezo “moet”? Er is zelden een vaste besluit. En veel van de schade aan deze gebouwen komt door de onthouden van onderhoud. Toegegeven, de winst op renovatie is meestal lager dan op nieuwbouw. Maar socialewoningbouw is voor sociale doeleinden, en niet voor de profijt marge of bonnussen.
Zo wie zo willen de regenten op het Binnenhof de wetten zo wijzigen dat ieder de rechten van leegstandsbeheerders krijgen. Dan wordt pas de doorstroming bevorderd.
Gelukkig zullen 2e Oosterparkstraat 35 t/m 47, op zijn wijze, hersteld worden. Tenminste, dat hopen wij vandaag. Morgen moeten wij oppassen dat een gemene wending het blok niet naar de puinhoop afvoert. En met hun ervaring in de lessen van A-B-C hoeven de eigenaaren helemaal niets te doen met deze panden om hopen geld erop te verdienen . Behalve de panden laten verkrotten.
En daar zitten wij nu. Wij wachten op de ontruiming voor de winst van vraagwaardige heren. Heren die deze panden van de woningbouw corporatie ter geld zullen maken.
En volgens onze burger “vader” moeten wij passief babbelen over deze vragenswaardige uitverkoop van deze eeuwe lang opgeboud socio/maatschaapelijk lands belang. Een belang die de hele maatschapij dient. Door de zwakkeren in de samenleving te ondersteunen. En aan ons allemaal te laten zien dat wij elkaar hoog houden.
Wij kunnen onder zulke omstandigheden niet passief blijven. Wij moeten met onze stemmen en acties laten zien dat er verzet is tegen de waardebepaling op onze bestaan.
Wij zullen strijden voor een menselijke waarde voor onze menselijke bestaan. Wij zullen in axie blijven komen tegen de plaatsing van pleuro tekenen op alle aspecten van mensen en de mensheid. Wij zullen blijven staan ook onder de drijging van de knuppels en tanden, en de water-kanonen en gas granaten.

Kraakgroep 2ops