Action and Illegal Protest in Solidarity with Imprisoned Comrades in Barcelona
Wanneer: 23/12/2013 - 17:38
What follows is a translation of an article that appeared on Barcelona Indymedia and a brief summary of the Saturday, December 21 protest in Barcelona in solidarity with Monica and Cariñoso and against the latest anti-terrorism case targeting anarchists in Barcelona.
These happening take place against a backdrop of increasingly harsh laws targeting protest and direct action, an increasing use of the antiterrorism law against anarchists (the 5 arrested in Barcelona in mid-November and the 5 arrested for a website in Sabadell, Barcelona province, in May), and a huge presence of surveillance and undercovers following anarchists in several neighborhoods.
"We refuse to live in a prison" (translated from Catalan)
Today, the society in which we are obliged to live appears ever more like a prison. Our movements are registered and our conversations listened to and controlled systematically via our cellphones. Our emails are analyzed and maps of our social networks are created using, for example, Facebook and Twitter.
The national press gets indignant about the tracking of [European] politicians by the NSA but what's certain is that for a long time they have been not only complicit, but directly promoting the sharing of data on a large part of the population between European agencies and the NSA. And on the other hand, we have not seen the same indignation for the dozens of cases of spying on activists carried out by CESICAT [an extralegal or private security apparatus formed by the government of Catalunya, as part of its bid for independence].
An element of devastating quotidianity in this web of social control are the surveillance cameras. They seek to train us to accept "for our own safety" being filmed from the moment we leave our houses in the morning until the moment when we come home at night. Some cities are already installing systems of integrated surveillance with all the cameras in a region linked up to facial and other recognition software.
None of this surprises us, since the very nature of the State is to want to exercise absolute power over life. Freedom is not possible under a power that aims to control and surveille our lives in their entirety. Any attempt to transform this world in accordance with our needs or to recover control over our own lives will be surveilled and punished by the State as an act of criminality. For this reason the struggle for freedom must take the path of illegality.
We refuse to live in a prison. We refuse to be listened to and followed. We refuse to have our movements recorded. We refuse to allow anyone to be obliged to grow up in a world in which they will be recorded, filmed, Twittered, and localized 24 hours a day.
Our first contribution has been to attack several security cameras in the neighborhood of Guinardó. This is just the first drop, but to overflow the glass, many more will be necessary. Only with a true and common effort, will we be capable of severely obstructing this state of total surveillance.
To carry out this task we can: (1) pull down cameras with rope or cable (2) use a ladder and a hammer (3) cover the cameras with paint (4) use a few stones and good aim (5) take apart the cameras with a good tool box (6) cover up with paint, posters, or stickers the cameras that are behind thick glass (like the ones in banks). The task can be carried out in the night or during the day, thus winning the complicity of our neighbors.
Blinding the eye of the State, we can create a terrain safer and more fertile for the realization of many other actions, constructive and destructive, dedicated to the sinking of capitalism and the creation of a world free of any type of oppression.
Finally, we send a solidaristic embrace to Monica and Francisco and the other accused in the most recent repressive blow against the anarchist movement in Barcelona. The real terrorist is the State, which kills people in the [immigrant] neighborhood of Raval, in the immigrant detention centers, and in the police stations with impunity and then surveilles all of us to protect itself from the rage it generates.
We will only be free when we begin to destroy our own cages.
Protest, 21 December 2013
Only about 250 people came out to the solidarity protest for the five people arrested under the anti-terrorist law on November 13, two of whom are still in prison awaiting trial, accused of bombing a cathedral and planning another bombing. The protest commenced in El Forat de la Vergonya, a symbol of past struggles in the center of the city. The small crowd was bracketed by three large banners and several dozen people toting flag/poles. Many were masked. Heading up to Pl. Urquinaona, the crowd filled the air with angry chants and fireworks, while some painted slogans, put up posters, or handed out fliers. When some masked anarchists began to smash a few banks and phone booths along the route, a few young people from the street joined the march. Soon about 20 riot vans were following the march. As the march turned down Via Laietana, the anarchists drowned out, and in some cases caused to flee, the crowds of Christmas shoppers. The smashing increased on Via Laietana. Two riot vans and an array of riot police stood guard at a government building on the right side of the march. They were pelted with rocks and paint bombs. A couple anarchists came out of the crowd and threw two molotov cocktails at the riot police (detonation rate 0%). The low quality of the cocktails and the faulty aim of one of them (coming closer to a terrified pedestrian than to the cops) notwithstanding, this seems to have been the first time that molotov cocktails have been used in Barcelona since the anti-globalization protests of 2012. Their shoddy yet shocking presence is a testament to a generalized lack of practice and perhaps also of things to come.
At this point the riot police tailing the march had still not gotten out of their vans. Presumably, they had orders not to increase the level of disorder and violence in the midst of holiday shoppers 4 days before Christmas. On comparable occasions, when a crowd of anarchists exceeded the level of destruction that security planners probably expected, it took the riot police between 30 minutes and 1 hour to get their orders changed. This time, the crowd had already returned to the narrow streets of La Ribera before 15 minutes had passed, setting fire to a dumpster closing off the street behind them with a whoosh of gasoline. The march dispersed, apparently with no arrests.
Deze gebeurtenis vindt plaats op een moment dat wetten drastisch repressiever worden ten aanzien van protest en directie actie. De anti-terrorisme wet wordt in toenemende mate toegepast tegen 'anarchisten' en steeds meer wordt er gesurveilleerd met o.a. undercover technieken om 'anarchisten' in verschillende buurten te volgen. Medio november werden er in Barcelona 5 'anarchisten' gearresteerd vanwege de website Sabadell.
'We weigeren om gevangen te leven'
Vandaag de dag zijn we verplicht om te leven in wat op een gevangenis lijkt te zijn. Onze beweging worden geregistreerd en er wordt naar onze gesprekken geluisterd omdat ze systematisch worden afgeluisterd via onze mobiele telefoons. Onze emails worden geanalyseerd en mappen worden bijgehouden van onze sociale netwerken door het volgen van bijvoorbeeld Facebook en Twitter.
De landelijke pers is verontwaardigt over het observeren van [Europese] politici door de NSA. Wat voor een lange tijd vanzelfsprekend was en omstreden° is nu vooral een directe promotie geworden om data op grote schaal uit te wisselen tussen Europese agentschappen en de NSA. Bovendien ervaren we niet dezelfde verontwaardiging wat betreft talloze zaken waarin activisten worden bespioneerd door de CESICAT (een° veiligheidsdienst van de Catalaanse autoriteiten vanwege de onafhankelijkheid die ze wensen).
Een voorbeeld van deze verwoestende controledrift° in de web van sociale controle zijn de surveillance camera's. Er wordt geprobeerd ons te doen geloven dat ze nodig zijn voor “onze veiligheid” om gefilmd te worden vanaf het moment dat we in de ochtend onze woningen verlaten tot het moment dat we 's avonds weer thuiskomen. In enkele steden zijn er al systemen van geavanceerde surveillance met camera's in regio's gekoppeld aan gezichtsherkenning en andere herkenning° software.
Dit alles verbaast ons niet omdat de de strekking° van de staat is om het leven volledig te willen beheersen. Vrijheid is niet mogelijk met een macht die probeert ons leven volledig te controleren en surveilleren. Elke poging om deze wereld te veranderen in overeenstemming met onze behoefte zelf over onze leven te beslissen zal worden gesurveilleerd en gestraft door de staat als een criminele handeling. Daarom kiezen we voor een illegale strijd voor vrijheid.
We weigeren om gevangen te leven. We weigeren om afgeluisterd te worden en gevolgd. We weigeren dat onze bewegingen worden vastgelegd.
We weigeren om te tolereren dat iedereen verplicht wordt om in een wereld volwassen te worden waarin iedereen kan worden geregistreerd°, gefilmd en met Twitter 24 uur per dag wordt gelokaliseerd. Onze eerste bijdrage was om verschillende bewaking camera's aan te vallen in de buurt Guinardó. Dit is slechts een eerste poging geweest. Om de controle° van de staat te verbannen° is een strikte sabotage nodig voor een daadwerkelijk gezamenlijk resultaat. Om deze doelstelling te bereiken willen we allereerst (1) camera's naar beneden halen met een touw of kabel (2) Gebruik een lader en een hamer (3) spray de camera's met verf (4) gooi succesvol° stenen (5) demonteer de camera's met de juiste toolbox (6) bedek de camera's met verf, posters of stickers die verborgen zijn achter veiligheidsglas (bijvoorbeeld in bankgebouwen). De werkzaamheden kunnen in de nacht of gedurende de dag worden gedaan in het voordeel van de buurt.
Verblindt de waarneming van de staat zodat we een veilige openbare° ruimtes kunnen creeeren die vatbaar zijn voor verschillende (de)constructieve acties° gericht op het omver halen van het kapitalisme. Creeer een vrije openbare ruimte° waarin kapitalisme verdwijnt en alle vormen van repressie.
We zijn solidair met Monica en Francisco en anderen die beschuldigd worden in de meest recente repressie golf tegen de 'anarchiste' beweging in Barcelona. Het daadwerkelijke terrorisme is de staat die mensen [immigranten] vermoorde in de buurt Raval, in de detentiecentra en in politiebureaus. Ze surveilleren ons om zichzelf te beschermen tegen de woede die is ontstaan.
We zijn vrij zodra we onze gevangen bevrijden.
Protest. 21 december 2013
Een° 250 mensen zijn gekomen in solidariteit en protest met de met de vijf mensen die gearresteerd zijn in het kader van anti-terrorisme wetgeving op 13 november. Twee van hen zijn nog steeds in bewaring in afwachting waarvan ze beschuldigd worden zoals het laten exploderen van een bom bij een cathedraal en andere plannen. Het protest begon in El Forat de la Vergonya, het symbool van het laatste verzet in het centrum van de stad. De geringe demonstratie was omringd met drie grote spandoeken en uiteenlopende mensen met vlaggen en symbolen°. Veel demonstranten waren vermomd. Onderweg naar het politiebureau Urquinaona hebben demonstranten luid gescandeerd en vuurwerk gebruikt. Anderen hebben slogans gespraid, posters en flyers overhandigd.
Toen sommige vermomde 'anarchisten' tijdens de route een bank en telefooncellen gingen aanvallen waren er ook jongeren die mee deden. Al heel gauw waren er 20 ME busjes die de demonstratie volgden. Zodra de demonstratie langs over Via Laietana ging vluchtten enkelen in de massa van de kerstmis consumenten°. Het conflict verergerde op Via Laietana. Er stonden 2 ME bussen en een rij oproerpolitie bij het overheidsgebouw dichtbij. De confrontatie vond plaats op Via Laietana. Enkele 'anarchisten' kwamen uit de demonstratie en waren uitgerust met stenen en verfbommen°. Andere anarchisten gooiden twee molotov brandstoffen. De slechte kwaliteit van de molotovs en de stomme fout dat het eerder een toevallige bijganger raakte dan de politieagenten was een teleurstelling. Het was een slechte kwaliteit van de molotovs maar toch is het de eerste keer dat brandbommen zijn gegooid sinds het anti globaliseringsprotest van 2012. Het gebrek aan brandbommen en de schock uitwerking is misschien een aankondiging° wat er zal gebeuren.
Op het moment is de politie die de staart van de demonstratie volgt nog niet uit hun auto's gestapt. Ze hadden instructies de openbare veiligheid niet te verstoren in de dagen van kerstmis boodschappen. In vergelijkbare situaties wanneer een groep anarchisten probeerden wanorde te scheppen waren de orde handhavers snel aanwezig. De Me was binnen 30 minuten en een uur aanwezig°. Deze keer was de meute de smalle straten van La Ribera gepasseerd en werd er vuur gestoken in afvalcontainers met een vuurlinie van benzine. De mars hield uiteindelijk op en zonder arrestaties°.
° is een bewerkte vertaling mede dankzij co's van http://infogroepalaska.wordpress.com