IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Het daghet in het Zeeuwsche.
De zogenaamde ‘tegenprestatie’ in de vorm van onbetaalde ongeschoolde arbeid die gemeenten sinds 1 januari van dit jaar van bijstandsgerechtigden mogen eisen in het kader van de aanscherping van de Wet Werk en Bijstand (WWB) is voor deze gemeenten geen verplichting die hun van regeringswege is opgelegd. De maatregel valt onder de gemeentelijke beleidsvrijheid en is voor de gemeenten dus facultatief. Hun ambtenaren hoeven dus niet eens ambtelijke ongehoorzaamheid aan de dag te leggen om bijstandsgerechtigde burgers daar niet mee te kwellen.

Niettemin werken veel gemeenten van harte mee aan deze maatregel van staatssecretaris De Krom (VVD), die gekarakteriseerd kan worden als erg populistisch van aard en vooral bedoeld om te scoren bij de zogenaamde ‘Hardwerkende Nederlander’ ('Henk & Ingrid'). Zo liet een gemeente als - nota bene - Arnhem, dat voor zijn gedwongen tewerkstellingsbeleid reeds door de rechter op zijn vingers is getikt in de zaak Bennie Beck, al ruim voor de jaarwisseling, toen het wetsvoorstel nog maar amper door de Eerste Kamer was en terwijl andere gemeenten klaagden over de veel te korte tijd die zij kregen voor de invoering van de nieuwe wet - weten helemaal klaar te zijn voor de implementatie van het nieuwe beleid en bereid te zijn dit nog verder aan te scherpen.

Een van de braafste jongetjes van de klas is ook de Gelderse gemeente Druten, dat, blijkens een bericht uit de Gelderlander van 15-12-2011, een uit tot deze vorm van arbeid gedwongen bestaand ‘zwerfvuilteam’ van bijstandsgerechtigden heeft, dat straten en plantsoenen schoonhoudt.

Toch schijnt er hier en daar ook een enkele gemeente te bestaan die principiële bezwaren heeft tegen het door De Krom ingevoerde beleid, dat immers strijdig is met tal van internationale verdragen die gedwongen arbeid verbieden.

Zo meldde de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) onlangs (9-1-2012) dat de gemeente Terneuzen “heeft besloten geen gebruik te maken van deze wet. De gemeente schaart de maatregel onder de noemer ‘dwangarbeid’ en voert aan dat veel van haar cliënten niet in staat zijn om te werken.”

De volgende dag kwam de PZC uitvoerig terug op het bericht en liet een hoge ambtenaar van de afdeling Sociale Zaken aan het woord: ‘“Vooralsnog gaan we geen dwangarbeid toepassen”, zegt Jeroen Becker. De Teamleider Werk en Inkomen noemt de maatregel ‘heel populistisch’. Het appelleert aan het gevoel van ‘ik vind dat ze maar moeten gaan werken’. Maar dit zijn vaak zorgbehoeftige cliënten. Deze maatregel is bijna niet uit te voeren. Zelfs de discussie wie er onder moeten vallen, is niet goed gevoerd.”

In Zeeland lijkt het licht van de menselijkheid voor het eerst weer door te dringen in de hoofden van lokale beleidsmakers. Leve de gemeente Terneuzen!