Cannes, zes jaar geleden: de directeuren van woningcorporaties Ymere en Stadgenoot, Bouwfonds en wethouder Duco Stadig tekenen in de mediterrane zon een contract voor de ontwikkeling van het Polderweggebied. Het gebied wordt voor een schijntje verkocht maar in goed vertrouwen dat de kopers, verenigd in de Ontwikkelingscombinatie Polderweggebied (OCP), gelijk gaan beginnen met bouwen. Maar nog steeds is er niet gebouwd in oostelijk Oostpoort. Het contract blijkt volledig dichtgetimmerd: de OCP heeft het stadsdeel inmiddels tientallen miljoenen gekost (MuzyQ, kosten sanering, bouwrijp maken grond, gemiste erfpachtopbrengsten, miljoenen subsidie). OCP ligt aan het subsidie-infuus van de overheid maar de overheid kan en wil OCP nergens toe bewegen. Sterker, er is een omerta opgelegd.
En zo komen we bij het Dierenasyl. OCP wil het Dierenasyl nu innemen als verkoopkantoor. Een verkoopkantoor voor woningen die de komende jaren nog niet worden gebouwd. Het stadsdeel zegt dat het daar niet aan mee wil werken maar, u raadt het al, doet het toch. Het is pijnlijk om te zien dat bestuurders naar de pijpen van ontwikkelaars dansen, zelfs nadat ze al zo vaak een blauwtje hebben gelopen. We wachten en zetten in op een moment van politieke moed. Dat politici opeens zeggen: “EY! OCP! LAAT DIE MENSEN IN DAT DIERENASYL EENS FF LEKKER ZITTEN, WANT DIE DEDEN MEER IN DE AFGELOPEN MAANDEN DAN JULLIE IN JAREN!” Zoiets. De man die dat kan doen is Thijs Reuten, wethouder grote projecten van Oost. Hij is eigenaar van het gebied en hij heeft het voor het zeggen, al denkt hij zelf of dat niet zo is.
Wij, van onze kant, zijn bereid het pand te kopen, en wel met winst voor OCP. We willen de ontwikkeling zelf ter hand nemen en laten zien dat we het mooier kunnen ontwikkelen dan de subsidieverslaafde stropdassen.
Van: http://valreep.wordpress.com/2011/12/17/wat-cannes-met-het-polderweggebi...