Wow, erg fijn om te horen dat jullie dit (voorlopig) hebben kunnen voorkomen. Ik (en ik weet zeker dat dit ook voor anderen geldt) hoor graag meer over hoe dit dan in zijn werk is gegaan precies?
Dit is een vorm van acties die in Spanje, de VS, en andere landen nu meer en meer op komt; voorkomen dat mensen uit hun huis worden gezet. Daar zijn hele netwerken gevormd en gebeurt dit op grote schaal. Mocht het mogelijk te zijn om vooraf oproepen te plaatsen, denk ik dat er hier ook zeker heel wat mensen bereid zijn om te komen helpen bij de volgende dreiging van uitzetting.
Vroegâh (steekt pijp nog eens op) heette iets vergelijkbaars in krakerskringen de deurwaardersontruiming. Inderdaad kwam tamelijk eenvoudig de deurwaarder langs, in gezelschap van wat platte petten (politieagenten zonder verdere uitrusting). Als je dan zorgde dat je met genoeg mensen zat, dat hoefden er niet eens idioot veel te zijn, een mens of tien volstond vaak al, die niet van plan waren vrijwillig te vertrekken, dropen ze weer. De boel moest dan weer naar de rechter, teneinde een ontruiming met grotere inzet aan te vragen. Je had dan intussen weer tijd om je zaak nader trachten te verweren en hier aandacht voor te vragen, en in ieder geval om te zien naar vervangende woontruimte, etc.
Het was een soort vast ritueel, er waren natuurlijk wel incidenten waarbij de hermandad niet zomaar wilde afdruipen, maar over het algemeen was het van beide zijden vaste prik. Meestal een gezellige ochtend met je buurtgenoten op de thee.* Om mensen op te trommelen had je de "sneeuwbaltelefoon," oftewel het alarm, een lijst van aangesloten panden en betrokkenen die elkaar doorbelden en zo snel op de been konden zijn; en tevens je buurtstenciltje e.d.
* Om precies te zijn werden in pakweg de jaren 1920/'30 of daaromtrent huisuitzettingen oftewel ontruimingen wegens huurachterstand op dezelfde wijze verhinderd. Het boek *Rood Rotterdam in de jaren '30* van uitgeverij Raket, als je er nog aan kunt komen, geeft daarin nog een fraai inkijkje; alsmede in andere sociale strijd destijds, natuurlijk.
Je zou je iets vergelijkbaars kunnen voorstellen voor de onderhavige kwestie, en ik vermoed dat men in Spanje enz. ook zo te werk gaat. Het internet met z'n openbaarheid leent zich niet altijd goed voor dergelijke mobilisatie; ook zo'n telefoonlijstje kon in verkeerde handen natuurlijk een leuk inzicht verschaffen in bepaalde netwerken, en vergeet ook niet dat de telefoon niet altijd even "privé" hoeft te zijn. Discretie is een schoon goed. Onttrek je aan die openbare kanalen, wees schimmig en onvoorspelbaar. De postduif valt nog niet zo makkelijk te traceren, cq. daar lijkt nog weinig energie in te worden gestoken.
Ook valt niet te garanderen dat men tegenwoordig even toeschietelijk zal reageren; dat zal dan opnieuw al doende en met vallen en opstaan geleerd moeten worden.
Succes ermee, en goed gedaan hierboven, heel goed dat men zich organiseert. Voor zij die nog wat te mekkeren hebben over antikrakers, als je nu anno 2013 nog niet doorhebt dat mensen in precaire (arbeids-, woon-, noem maar op) omstandigheden je (potentiële) kameraden zijn, dan heb je volgens mij toch wat gemist. Hun strijd, onze strijd, etc. (Ja, het rijmt op internationale solidariteit.)
Die woning corporaties zijn erger dan huisjesmelkers. De privatisering v/d corporaties terug draaien is niet genoeg. De tijd van voor de privatisering moet zeker niet terug komen die van de paternalistische machtsmisbruikers macht want wonen schaars goed. Huur betalen moet gewoon geen probleem meer zijn en daarom moet wonen anders gefinancierd zeker niet door huur. Wonen moet gratis voor de bewoner niet meer een groot deel van het inkomen naar huur niet meer een groot deel van de tijd werken om de huur te betalen. Angst voor dakloosheid moet verleden tijd zijn. Is dat onrealistisch ? Ik vind van niet. Als er zo weinig effect van het ook nog eens weinige verzet blijft is binnen 10 jaar de slavernij officieel ingevoerd in West Europa. Onzin ? De machthebbers kunnen toch alles maken ? Met hun nep democratie ?
Het gaat hier om Antikraak, een serieus probleem in Nederland en op tal van anderen plekken. deze manier van wonen holt de woonwet uit, speelt speculanten en malafide woningbouwverenigingen in de hand, en is een te niet doening van rechten waar meer dan honderd jaar voor is gestreden.
Een idee van "die mensen hebben het ook niet makkelijk en kunnen geen kant op" is natuurlijk heel makkelijk te opperen, maar als je in een contract al je rechten weg schrijft dan moet je later niet gaan zeuren dat je word misbruikt. in mijn mening verdienen ook deze mensen een huur woning, maar ga ze niet de hand boven het hoofd houden of een spits punt maken van een buurtstrijd, het zijn en blijven immers antikrakers.
het idee dat je solidair moet zijn met iemand die werkt om iets in stand te houden waar je tegen bent, namelijk leegstand, is rond uit vreemd.
Tja; een tijdje geleden werd hier nog gereageerd op stakingsperikelen in België, dat je daar niet solidair mee hoefde te zijn, immers het betrof maar loonslaven die blij moesten zijn met hun herwonnen vrijheid.
Qua punky gechargeerde stellingname leek me dat nog wel geestig, behalve dan dat ik vrees dat het serieus bedoeld was.
Je kunt natuurlijk kraken zalig verklaren in de strijd tegen leegstand en speculatie en zo nog een trits zaken, en je zo anno 2013 in je isolement wentelen, misschien weinig effectief maar wel van vreemde smetten vrij.
Of je zou kunnen zeggen dat zij die onder de bestaande verhoudingen gebukt gaan je (potentiële) medestanders zijn, en zien waar je hier de krachten kunt bundelen. (Terzijde: Paul Virilio schreef nog eens heel aardig over hoe antimilitarisme zich tegen het militaire apparaat zou moeten keren, niet tegen militairen; het laatste, als het wegzetten van een bevolkingsgroep, omschreef hij als een vorm van discriminatie. Ik zou even niet meer weten in welk titeltje hij dit aanstipt, en werd er dacht ik op gewezen door een artikel over hem van Bilwet; het is dan ook niet uitgesloten dat dit eerder Bilwets samenvatting was, en niet zozeer Virilio's opvatting ;) )
Solidariteit impliceert en vereist natuurlijk empathie, inlevingsvermogen, het je kunnen verplaatsen in de ander en zijn of haar situatie. Wat andere woordjes om bij stil te staan zouden kunnen zijn humor en pragmatisme.
Ik was actief kraker toen, voor zover ik me daarvan bewust ben, het fenomeen antikraak z'n intrede deed. Dat zou dan pakweg begin-midden jaren 1990 moeten zijn geweest. Ik denk niet dat ik me daar al te genuanceerd over uitliet, vond het inderdaad eerder zoals de "maffers" uit grofweg de jaren dertig: Huurders bij huurstakingen. Wel meen ik dat ik hierbij onderscheid probeerde te maken tussen het fenomeen antikraak zelf, en antikrakers; het is niet uitgesloten dat ik mezelf hierbij terugkijkend meer tolerantie toedicht dan het geval was.
We zijn inmiddels zo'n twintig jaar verder. Was kraken vaak al moeilijk realiseerbaar voor veel mensen (geen tijd voor, niet in staat zijn om met nog meer onzekerheden om te gaan, de weg domweg niet kennen; last but not least, zich niet thuisvoelen in die "scene"), dit lijkt me er geenszins makkelijker op geworden. Nu sociale voorzieningen wegvallen, de pure noodzaak om te overleven voor velen, het nog veel dwingender zijn van de nood tot werken en anderszins meedraaien met de maatschappij. Weinig tijd over voor velen om, ik noem maar iets, het nodige uitzoekwerk te verrichten voor je pandje of dit op te knappen, enz. Ten slotte natuurlijk het kraakverbod, wat het sowieso geen haalbare kaart meer zal maken tenzij voor een paar die-hards. (Ook in "mijn tijd" overigens had je het na een tijd wel gehad met laten we zeggen om de drie maanden moeten verhuizen en wéér alles uitzoeken en nooit weten waar je aan toe was en wanneer je eruit geflikkerd zou worden. Inderdaad helemaal niet eenvoudig om er nog iets van een ander leven op na te houden onder die omstandigheden, en het belanden in iets van een "bolwerk" met enig perspectief op de langere termijn was dan ook een welkome zaak.)
Dus onder de huidige omstandigheden -- we schrijven 2013 -- lijkt het me een goede zaak om te zien of je sámen een vuist kun maken, mét -- in dit geval -- eventuele antikrakers die je aan je zijde kunt vinden, tégen leegstand en speculatie, om van de algehele malaise maar te zwijgen. Ik zie eerlijk gezegd helemaal niet waarom dat elkaar zou moeten bijten. Stel je voor dat al die antikrakers weigeren zich nog langer te laten koeioneren! Zou dat niet de aanklacht bij uitstek zijn, en gepast voor deze tijd?* Trommel net zo goed je flexwerkende en zzp'ende medemens op, en wel degelijk de arbeider, natuurlijk, sterker nog verdiep je misschien eens in wat hún bezielt, en zet je eigen gelijk even opzij.
"Blijf daar niet zo lullig staan, kom erbij en sluit je aan."
Liefde & vrijheid, KL.
* Het werd bij een van de andere artikelen hierover dacht ik al aangehaald, maar dat "wegtekenen" van je rechten moet ook met een kritisch oog worden bekeken: Bepaalde basisrechten kun je helemaal niet wegtekenen, wat voor komisch contractje je er ook over opstelt. Het is als met de "garantietermijn" bij menig product: Dergelijke bepalingen zijn niets waard, als je ermee naar de rechter stapt zal deze eenvoudig stellen dat een stofzuiger het zo lang behoort te doen, punt. Dat vrijwel niemand dit doet is omdat ze het niet weten, en de rompslomp weegt niet op tegen de baten.
Wat is er dan beter dan antikrakers hun rechten bij te brengen, zodat men inderdaad niet meer over zich heen laat lopen? En wie raak je daarmee? Juist, de malafide woningcorporaties en huiseigenaren. En wie weet kun je al doende samen nog wel meer gemeengoed vinden, activiteiten ontwikkelen... voor je het weet heb je zo maar een "beweging." Who knows, who knows, indeedy.
nb Ik denk laat ik nog eens op de site van die Bond Precaire Woonvormen (BPW) rondneuzen. Hun pagina "Over de bond/Achtergrond" biedt allicht verdere aanknopingspunten. Ik kopieer het hier maar even in z'n geheel; het origineel bevat verdere links en verwijzingen.
Achtergrond
Achtergrond ontstaan Bond Precaire Woonvormen
De hedendaagse woningmarkt vereist steeds meer flexibiliteit van bewoners en woningzoekenden. Door toename van leegstand, het aanhoudende woningtekort onder de bevolking (WoON 2009: zo’n 130.000 woningen tekort) en andere structurele problemen op de woningmarkt, wordt er steeds meer gebruik gemaakt van flexibele verhuurvormen waaronder short stay, campuscontracten, tijdelijke verhuur onder de Leegstandswet, bruikleenovereenkomsten en antikraak. Een risico dat de groei van deze precaire woonvormen met zich meebrengt, is dat het reguliere verhuur met volledige huurrechten en een gezonde, goed functionerende (sociale) woningvoorraad, onder druk zet en langzaamaan verdringt. Woningzoekenden komen hierdoor steeds vaker in een bijna rechteloze situaties terecht.
Antikraak
Antikraak is een fenomeen dat al zo’n 30 jaar bestaat en ooit is ontstaan om kraak van leegstaande panden te voorkomen. Inmiddels wordt antikraak ingezet om de huurwetgeving te omzeilen en is het de goedkoopste vorm van bewaking van panden geworden. Met woonrechten of -genoegen van antikraakbewoners heeft het niets te maken. De Bond Precaire Woonvormen beschouwt de toename van antikraak als een ongewenste ontwikkeling op de woningmarkt.
Want ongehinderd door wetgeving, worden in de door antikraakbureaus gebruikte ‘bruikleen’-contracten tal van bepalingen opgenomen die in strijd zijn met mensenrechten en de Grondwet. Zo wordt o.a. de huisvrede niet gerespecteerd, worden hoge bruikleen-vergoedingen niet gespecificeerd, worden korte opzegtermijnen van twee weken gehanteerd, kunnen contracten zonder opgaaf van redenen worden stopgezet en zijn er strenge waarschuwing- en boetesystemen om bepalingen die een verregaande inbreuk maken op de persoonlijk levenssfeer te handhaven. Bovendien worden bewoners helaas regelmatig geconfronteerd met intimidaties, willekeur en machtsmisbruik door het antikraakbureau. De onevenwichtige machtsverhouding die de constructie antikraak is, werkt dit in de hand. Antikraakbewoners durven vrijwel nooit (juridische) actie te ondernemen vanwege de intimidaties en uit angst op straat gezet te worden.
Huur?
Antikraakbewoners betalen ongespecificeerde “bruikleen” vergoedingen in de orde van 100 tot 350 euro per persoon per maand. Deze vergoedingen staan los van betalingen voor gas, water, en licht. Deze laatste worden apart aan de leveranciers betaald, ofwel door bewoners zelf ofwel door de eigenaar van het pand, niet door het antikraakbureau.
Dit betekent dat zij in feite huur betalen en recht zouden moeten hebben op huurbescherming. Immers, een échte bruikleenovereenkomst kost de bruiklener niets. Het wettelijk kader stelt echter nauwelijks eisen aan bruikleenovereenkomsten, waardoor het een middel is geworden om huurrechten te omzeilen, terwijl er toch huur geïnd kan worden onder het mom van ‘bruikleenvergoeding’.
Keurmerk is leeg
Het Keurmerk Leegstandsbeheer dat begin juli 2010 is gepresenteerd door de antikraakbureaus, brengt in dit alles weinig verandering. ?Sterker nog, het Keurmerk Leegstandsbeheer, dat door de antikraakbranche zelf is vervaardigd zonder dat er eisen aan werden gesteld door de politiek, normaliseert slechts de bestaande situatie en verbetert niets aan de rechteloze positie van antikrakers. Zo zet het keurmerk de opzegtermijnen van antikraakcontracten op minimaal 2 weken in plaats van die te verruimen; bepaalt het de hoogte van de bruikleenvergoeding op maximaal 200 euro per persoon per maand (exclusief eventuele bijkomende kosten zoals BTW, nutsvoorzieningen, gemeentelijke belastingen etc.); en blijft de privacyschending van antikraakbewoners bestaan ook al zouden de pandcontroles volgens het keurmerk aan een protocol moeten voldoen.
Strijdig met de Grondwet en EVRM
Ondanks het keurmerk staan in de gebruikte contracten nog steeds ruim 50 onredelijke bedingen die, zo blijkt uit onderzoek van de Bond Precaire Woonvormen, in strijd zijn met de Grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dit leidt tot tal van problematische situaties in de praktijk. Het keurmerk is dus geen oplossing voor de rechteloze positie waarin antikraakbewoners zich bevinden maar een verdere legitimering hiervan.
Wet kraken en leegstand
Begin juni werd de wet kraken en leegstand aangenomen door de Eerste Kamer. De wet stelt kraken strafbaar en gemeenten verder verantwoordelijk voor de bestrijding van leegstand. Tezamen met de toename van leegstand met name op de kantorenmarkt, is deze wet een van de recente ontwikkelingen die gemeenten er toe aanzetten om een nieuwe omgang met hun leegstand te vinden. In de discussie omtrent het wetsvoorstel heeft er een omslag plaatsgevonden in de waardering voor antikraak.
Enerzijds bereikte kritiek (o.a. van Hugo Priemus, de docu ‘Leegstand zonder zorgen’, de klachtensite ‘Tijdelijk Beroofd’ en de Nederlandse Woonbond) op de rechteloze woonvorm het parlement en werden er kamervragen over gesteld. Een motie van Anker en Van Heugten riep op tot zelfregulering van de antikraakbranche en het keurmerk. Een amendement van Janssen die de rechtspositie van kraakwachten beoogde te verbeteren, werd door de motie afgeketst.
Anderzijds promoten de indieners van de wet antikraak als adequaat middel om leegstand terug te dringen. Gelet op het feit dat er in de wet geen extra financiële middelen zijn ingeruimd voor gemeentes is een verdere uitbesteding aan antikraakbureaus bijzonder aannemelijk. De wet legitimeert daarmee de rechteloosheid die schuilt in het principe van antikraak en normaliseert de precaire situatie van antikraakbewoners. De al moeilijke positie van woningzoekenden komt door deze wet nog verder onder druk te staan.
WOW GOEDE ZAAK! Ik wil ook
WOW GOEDE ZAAK! Ik wil ook met dit soort acties helpen!
Wow, erg fijn om te horen dat
Wow, erg fijn om te horen dat jullie dit (voorlopig) hebben kunnen voorkomen. Ik (en ik weet zeker dat dit ook voor anderen geldt) hoor graag meer over hoe dit dan in zijn werk is gegaan precies?
Dit is een vorm van acties die in Spanje, de VS, en andere landen nu meer en meer op komt; voorkomen dat mensen uit hun huis worden gezet. Daar zijn hele netwerken gevormd en gebeurt dit op grote schaal. Mocht het mogelijk te zijn om vooraf oproepen te plaatsen, denk ik dat er hier ook zeker heel wat mensen bereid zijn om te komen helpen bij de volgende dreiging van uitzetting.
Keep up the good work.
re:
Vroegâh (steekt pijp nog eens op) heette iets vergelijkbaars in krakerskringen de deurwaardersontruiming. Inderdaad kwam tamelijk eenvoudig de deurwaarder langs, in gezelschap van wat platte petten (politieagenten zonder verdere uitrusting). Als je dan zorgde dat je met genoeg mensen zat, dat hoefden er niet eens idioot veel te zijn, een mens of tien volstond vaak al, die niet van plan waren vrijwillig te vertrekken, dropen ze weer. De boel moest dan weer naar de rechter, teneinde een ontruiming met grotere inzet aan te vragen. Je had dan intussen weer tijd om je zaak nader trachten te verweren en hier aandacht voor te vragen, en in ieder geval om te zien naar vervangende woontruimte, etc.
Het was een soort vast ritueel, er waren natuurlijk wel incidenten waarbij de hermandad niet zomaar wilde afdruipen, maar over het algemeen was het van beide zijden vaste prik. Meestal een gezellige ochtend met je buurtgenoten op de thee.* Om mensen op te trommelen had je de "sneeuwbaltelefoon," oftewel het alarm, een lijst van aangesloten panden en betrokkenen die elkaar doorbelden en zo snel op de been konden zijn; en tevens je buurtstenciltje e.d.
* Om precies te zijn werden in pakweg de jaren 1920/'30 of daaromtrent huisuitzettingen oftewel ontruimingen wegens huurachterstand op dezelfde wijze verhinderd. Het boek *Rood Rotterdam in de jaren '30* van uitgeverij Raket, als je er nog aan kunt komen, geeft daarin nog een fraai inkijkje; alsmede in andere sociale strijd destijds, natuurlijk.
Je zou je iets vergelijkbaars kunnen voorstellen voor de onderhavige kwestie, en ik vermoed dat men in Spanje enz. ook zo te werk gaat. Het internet met z'n openbaarheid leent zich niet altijd goed voor dergelijke mobilisatie; ook zo'n telefoonlijstje kon in verkeerde handen natuurlijk een leuk inzicht verschaffen in bepaalde netwerken, en vergeet ook niet dat de telefoon niet altijd even "privé" hoeft te zijn. Discretie is een schoon goed. Onttrek je aan die openbare kanalen, wees schimmig en onvoorspelbaar. De postduif valt nog niet zo makkelijk te traceren, cq. daar lijkt nog weinig energie in te worden gestoken.
Ook valt niet te garanderen dat men tegenwoordig even toeschietelijk zal reageren; dat zal dan opnieuw al doende en met vallen en opstaan geleerd moeten worden.
Succes ermee, en goed gedaan hierboven, heel goed dat men zich organiseert. Voor zij die nog wat te mekkeren hebben over antikrakers, als je nu anno 2013 nog niet doorhebt dat mensen in precaire (arbeids-, woon-, noem maar op) omstandigheden je (potentiële) kameraden zijn, dan heb je volgens mij toch wat gemist. Hun strijd, onze strijd, etc. (Ja, het rijmt op internationale solidariteit.)
...
Waarom zou je een kameraad maken van iemand die mee werkt aan het in stand houden van leegstand als dat het gene is waar je tegen strijd?
en om hier een kreet als "hun strijd, onze strijd" (internationale solidariteit) te gebruiken is bezopen, want antikraak is verre van sociaal.
geweldige actie!!! Hoewel ik
geweldige actie!!!
Hoewel ik het niet kan helpen om qua anti kraak te denken ''je wist waar je aan begon''. Veder wel super actie hoor!
Re: Ontruiming van Camelot en Patreon vanmorgen tegengehouden
Die foto is echt geniaal. Die blik van de figuur met camelot jasje.. "Daar stond je dan vanochtend, in de kou"
Als je versterking nodig hebt, laat het weten!
Die woning corporaties zijn
Die woning corporaties zijn erger dan huisjesmelkers. De privatisering v/d corporaties terug draaien is niet genoeg. De tijd van voor de privatisering moet zeker niet terug komen die van de paternalistische machtsmisbruikers macht want wonen schaars goed. Huur betalen moet gewoon geen probleem meer zijn en daarom moet wonen anders gefinancierd zeker niet door huur. Wonen moet gratis voor de bewoner niet meer een groot deel van het inkomen naar huur niet meer een groot deel van de tijd werken om de huur te betalen. Angst voor dakloosheid moet verleden tijd zijn. Is dat onrealistisch ? Ik vind van niet. Als er zo weinig effect van het ook nog eens weinige verzet blijft is binnen 10 jaar de slavernij officieel ingevoerd in West Europa. Onzin ? De machthebbers kunnen toch alles maken ? Met hun nep democratie ?
Het gaat hier om Antikraak,
Het gaat hier om Antikraak, een serieus probleem in Nederland en op tal van anderen plekken. deze manier van wonen holt de woonwet uit, speelt speculanten en malafide woningbouwverenigingen in de hand, en is een te niet doening van rechten waar meer dan honderd jaar voor is gestreden.
Een idee van "die mensen hebben het ook niet makkelijk en kunnen geen kant op" is natuurlijk heel makkelijk te opperen, maar als je in een contract al je rechten weg schrijft dan moet je later niet gaan zeuren dat je word misbruikt. in mijn mening verdienen ook deze mensen een huur woning, maar ga ze niet de hand boven het hoofd houden of een spits punt maken van een buurtstrijd, het zijn en blijven immers antikrakers.
het idee dat je solidair moet zijn met iemand die werkt om iets in stand te houden waar je tegen bent, namelijk leegstand, is rond uit vreemd.
zo lang het maar recht in de leer is
Tja; een tijdje geleden werd hier nog gereageerd op stakingsperikelen in België, dat je daar niet solidair mee hoefde te zijn, immers het betrof maar loonslaven die blij moesten zijn met hun herwonnen vrijheid.
Qua punky gechargeerde stellingname leek me dat nog wel geestig, behalve dan dat ik vrees dat het serieus bedoeld was.
Je kunt natuurlijk kraken zalig verklaren in de strijd tegen leegstand en speculatie en zo nog een trits zaken, en je zo anno 2013 in je isolement wentelen, misschien weinig effectief maar wel van vreemde smetten vrij.
Of je zou kunnen zeggen dat zij die onder de bestaande verhoudingen gebukt gaan je (potentiële) medestanders zijn, en zien waar je hier de krachten kunt bundelen. (Terzijde: Paul Virilio schreef nog eens heel aardig over hoe antimilitarisme zich tegen het militaire apparaat zou moeten keren, niet tegen militairen; het laatste, als het wegzetten van een bevolkingsgroep, omschreef hij als een vorm van discriminatie. Ik zou even niet meer weten in welk titeltje hij dit aanstipt, en werd er dacht ik op gewezen door een artikel over hem van Bilwet; het is dan ook niet uitgesloten dat dit eerder Bilwets samenvatting was, en niet zozeer Virilio's opvatting ;) )
Solidariteit impliceert en vereist natuurlijk empathie, inlevingsvermogen, het je kunnen verplaatsen in de ander en zijn of haar situatie. Wat andere woordjes om bij stil te staan zouden kunnen zijn humor en pragmatisme.
Ik was actief kraker toen, voor zover ik me daarvan bewust ben, het fenomeen antikraak z'n intrede deed. Dat zou dan pakweg begin-midden jaren 1990 moeten zijn geweest. Ik denk niet dat ik me daar al te genuanceerd over uitliet, vond het inderdaad eerder zoals de "maffers" uit grofweg de jaren dertig: Huurders bij huurstakingen. Wel meen ik dat ik hierbij onderscheid probeerde te maken tussen het fenomeen antikraak zelf, en antikrakers; het is niet uitgesloten dat ik mezelf hierbij terugkijkend meer tolerantie toedicht dan het geval was.
We zijn inmiddels zo'n twintig jaar verder. Was kraken vaak al moeilijk realiseerbaar voor veel mensen (geen tijd voor, niet in staat zijn om met nog meer onzekerheden om te gaan, de weg domweg niet kennen; last but not least, zich niet thuisvoelen in die "scene"), dit lijkt me er geenszins makkelijker op geworden. Nu sociale voorzieningen wegvallen, de pure noodzaak om te overleven voor velen, het nog veel dwingender zijn van de nood tot werken en anderszins meedraaien met de maatschappij. Weinig tijd over voor velen om, ik noem maar iets, het nodige uitzoekwerk te verrichten voor je pandje of dit op te knappen, enz. Ten slotte natuurlijk het kraakverbod, wat het sowieso geen haalbare kaart meer zal maken tenzij voor een paar die-hards. (Ook in "mijn tijd" overigens had je het na een tijd wel gehad met laten we zeggen om de drie maanden moeten verhuizen en wéér alles uitzoeken en nooit weten waar je aan toe was en wanneer je eruit geflikkerd zou worden. Inderdaad helemaal niet eenvoudig om er nog iets van een ander leven op na te houden onder die omstandigheden, en het belanden in iets van een "bolwerk" met enig perspectief op de langere termijn was dan ook een welkome zaak.)
Dus onder de huidige omstandigheden -- we schrijven 2013 -- lijkt het me een goede zaak om te zien of je sámen een vuist kun maken, mét -- in dit geval -- eventuele antikrakers die je aan je zijde kunt vinden, tégen leegstand en speculatie, om van de algehele malaise maar te zwijgen. Ik zie eerlijk gezegd helemaal niet waarom dat elkaar zou moeten bijten. Stel je voor dat al die antikrakers weigeren zich nog langer te laten koeioneren! Zou dat niet de aanklacht bij uitstek zijn, en gepast voor deze tijd?* Trommel net zo goed je flexwerkende en zzp'ende medemens op, en wel degelijk de arbeider, natuurlijk, sterker nog verdiep je misschien eens in wat hún bezielt, en zet je eigen gelijk even opzij.
"Blijf daar niet zo lullig staan, kom erbij en sluit je aan."
Liefde & vrijheid, KL.
* Het werd bij een van de andere artikelen hierover dacht ik al aangehaald, maar dat "wegtekenen" van je rechten moet ook met een kritisch oog worden bekeken: Bepaalde basisrechten kun je helemaal niet wegtekenen, wat voor komisch contractje je er ook over opstelt. Het is als met de "garantietermijn" bij menig product: Dergelijke bepalingen zijn niets waard, als je ermee naar de rechter stapt zal deze eenvoudig stellen dat een stofzuiger het zo lang behoort te doen, punt. Dat vrijwel niemand dit doet is omdat ze het niet weten, en de rompslomp weegt niet op tegen de baten.
Wat is er dan beter dan antikrakers hun rechten bij te brengen, zodat men inderdaad niet meer over zich heen laat lopen? En wie raak je daarmee? Juist, de malafide woningcorporaties en huiseigenaren. En wie weet kun je al doende samen nog wel meer gemeengoed vinden, activiteiten ontwikkelen... voor je het weet heb je zo maar een "beweging." Who knows, who knows, indeedy.
statement Bond Precaire Woonvormen
nb Ik denk laat ik nog eens op de site van die Bond Precaire Woonvormen (BPW) rondneuzen. Hun pagina "Over de bond/Achtergrond" biedt allicht verdere aanknopingspunten. Ik kopieer het hier maar even in z'n geheel; het origineel bevat verdere links en verwijzingen.
*************
http://bondprecairewoonvormen.nl/achtergrond/ :
Achtergrond
Achtergrond ontstaan Bond Precaire Woonvormen
De hedendaagse woningmarkt vereist steeds meer flexibiliteit van bewoners en woningzoekenden. Door toename van leegstand, het aanhoudende woningtekort onder de bevolking (WoON 2009: zo’n 130.000 woningen tekort) en andere structurele problemen op de woningmarkt, wordt er steeds meer gebruik gemaakt van flexibele verhuurvormen waaronder short stay, campuscontracten, tijdelijke verhuur onder de Leegstandswet, bruikleenovereenkomsten en antikraak. Een risico dat de groei van deze precaire woonvormen met zich meebrengt, is dat het reguliere verhuur met volledige huurrechten en een gezonde, goed functionerende (sociale) woningvoorraad, onder druk zet en langzaamaan verdringt. Woningzoekenden komen hierdoor steeds vaker in een bijna rechteloze situaties terecht.
Antikraak
Antikraak is een fenomeen dat al zo’n 30 jaar bestaat en ooit is ontstaan om kraak van leegstaande panden te voorkomen. Inmiddels wordt antikraak ingezet om de huurwetgeving te omzeilen en is het de goedkoopste vorm van bewaking van panden geworden. Met woonrechten of -genoegen van antikraakbewoners heeft het niets te maken. De Bond Precaire Woonvormen beschouwt de toename van antikraak als een ongewenste ontwikkeling op de woningmarkt.
Want ongehinderd door wetgeving, worden in de door antikraakbureaus gebruikte ‘bruikleen’-contracten tal van bepalingen opgenomen die in strijd zijn met mensenrechten en de Grondwet. Zo wordt o.a. de huisvrede niet gerespecteerd, worden hoge bruikleen-vergoedingen niet gespecificeerd, worden korte opzegtermijnen van twee weken gehanteerd, kunnen contracten zonder opgaaf van redenen worden stopgezet en zijn er strenge waarschuwing- en boetesystemen om bepalingen die een verregaande inbreuk maken op de persoonlijk levenssfeer te handhaven. Bovendien worden bewoners helaas regelmatig geconfronteerd met intimidaties, willekeur en machtsmisbruik door het antikraakbureau. De onevenwichtige machtsverhouding die de constructie antikraak is, werkt dit in de hand. Antikraakbewoners durven vrijwel nooit (juridische) actie te ondernemen vanwege de intimidaties en uit angst op straat gezet te worden.
Huur?
Antikraakbewoners betalen ongespecificeerde “bruikleen” vergoedingen in de orde van 100 tot 350 euro per persoon per maand. Deze vergoedingen staan los van betalingen voor gas, water, en licht. Deze laatste worden apart aan de leveranciers betaald, ofwel door bewoners zelf ofwel door de eigenaar van het pand, niet door het antikraakbureau.
Dit betekent dat zij in feite huur betalen en recht zouden moeten hebben op huurbescherming. Immers, een échte bruikleenovereenkomst kost de bruiklener niets. Het wettelijk kader stelt echter nauwelijks eisen aan bruikleenovereenkomsten, waardoor het een middel is geworden om huurrechten te omzeilen, terwijl er toch huur geïnd kan worden onder het mom van ‘bruikleenvergoeding’.
Keurmerk is leeg
Het Keurmerk Leegstandsbeheer dat begin juli 2010 is gepresenteerd door de antikraakbureaus, brengt in dit alles weinig verandering. ?Sterker nog, het Keurmerk Leegstandsbeheer, dat door de antikraakbranche zelf is vervaardigd zonder dat er eisen aan werden gesteld door de politiek, normaliseert slechts de bestaande situatie en verbetert niets aan de rechteloze positie van antikrakers. Zo zet het keurmerk de opzegtermijnen van antikraakcontracten op minimaal 2 weken in plaats van die te verruimen; bepaalt het de hoogte van de bruikleenvergoeding op maximaal 200 euro per persoon per maand (exclusief eventuele bijkomende kosten zoals BTW, nutsvoorzieningen, gemeentelijke belastingen etc.); en blijft de privacyschending van antikraakbewoners bestaan ook al zouden de pandcontroles volgens het keurmerk aan een protocol moeten voldoen.
Strijdig met de Grondwet en EVRM
Ondanks het keurmerk staan in de gebruikte contracten nog steeds ruim 50 onredelijke bedingen die, zo blijkt uit onderzoek van de Bond Precaire Woonvormen, in strijd zijn met de Grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dit leidt tot tal van problematische situaties in de praktijk. Het keurmerk is dus geen oplossing voor de rechteloze positie waarin antikraakbewoners zich bevinden maar een verdere legitimering hiervan.
Wet kraken en leegstand
Begin juni werd de wet kraken en leegstand aangenomen door de Eerste Kamer. De wet stelt kraken strafbaar en gemeenten verder verantwoordelijk voor de bestrijding van leegstand. Tezamen met de toename van leegstand met name op de kantorenmarkt, is deze wet een van de recente ontwikkelingen die gemeenten er toe aanzetten om een nieuwe omgang met hun leegstand te vinden. In de discussie omtrent het wetsvoorstel heeft er een omslag plaatsgevonden in de waardering voor antikraak.
Enerzijds bereikte kritiek (o.a. van Hugo Priemus, de docu ‘Leegstand zonder zorgen’, de klachtensite ‘Tijdelijk Beroofd’ en de Nederlandse Woonbond) op de rechteloze woonvorm het parlement en werden er kamervragen over gesteld. Een motie van Anker en Van Heugten riep op tot zelfregulering van de antikraakbranche en het keurmerk. Een amendement van Janssen die de rechtspositie van kraakwachten beoogde te verbeteren, werd door de motie afgeketst.
Anderzijds promoten de indieners van de wet antikraak als adequaat middel om leegstand terug te dringen. Gelet op het feit dat er in de wet geen extra financiële middelen zijn ingeruimd voor gemeentes is een verdere uitbesteding aan antikraakbureaus bijzonder aannemelijk. De wet legitimeert daarmee de rechteloosheid die schuilt in het principe van antikraak en normaliseert de precaire situatie van antikraakbewoners. De al moeilijke positie van woningzoekenden komt door deze wet nog verder onder druk te staan.
[spam deleted]
[spam deleted]