IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Waarom protesteren de Spaanse mijnwerkers? De belangrijkste elementen van het conflict .
Aan de komst van de ‘Zwarte Mars’ is al anderhalf maand van hevige protesten voorafgegaan. Het begon op 23 mei, toen de twee grote vakbewegingen van Spanje een staking van de hele mijnsector uitriepen. Toen het overleg tussen de vakbonden en de regering op 30 mei vastliep, is er een staking voor onbepaalde tijd begonnen.

Een groepje mijnwerkers heeft zich voor weken in de mijnschachten van Asturië verschanst. Een andere groep heeft het provinciehuis van León bezet. De snelwegen en de spoorwegen aan de grenzen van Asturië en León zijn dagenlang geblokkeerd. De oproerpolitie is kleine dorpen in de bergen binnengevallen, en heeft zonder aanzien des persoons met rubberen kogels en rookbommen geschoten, met als gevolg dat de burgemeester van Ciñera en enkele kinderen gewond zijn geraakt. Terwijl de demonstranten zich met zelfgemaakte projectielen verweren, is het gebied tot een slagveld verworden.

Achtergrond

De productie van steenkool is de laatste jaren in Spanje afgenomen om aan de Europese milieuregels te voldoen. In 2006 heeft de Spaanse regering de zogenoemde Plan Carbón geactiveerd. Het doel van dit plan is om de kolenindustrie geleidelijk stop te zetten voor 2018, zodat Spanje zich kan houden aan de deadline van de EU voor het beëindigen van staatssteun aan financieel ongezonde mijnen. Volgens dit plan zou de regering €703 miljoen per jaar reserveren ter bevordering van de industriële hervorming van de betreffende regio’s.

Onlangs heeft de nieuw verkozen regering echter een abrupte verlaging van 64% van het Plan Carbón aangekondigd, van 703 naar 253 miljoen euro, als onderdeel van de bezuinigingsmaatregelen om de crisis te bestrijden. Deze verlaging betreft niet alleen het budget voor de productie van kolen (van 301 miljoen naar 111 miljoen), maar ook het budget voor de aanleg van nieuwe infrastructuur (van 167 miljoen naar 101,6 miljoen), de oprichting van nieuwe bedrijven voor economische diversificatie (van 167 miljoen naar 39 miljoen), studiebeurzen voor jongeren (van 56 miljoen naar 2 miljoen, een daling van 98%) en middelen voor de veiligheid op het werk (die volledig zal worden afgeschaft).

Voor de mijnwerkersgemeenschappen zijn deze bezuinigingen de laatste druppel. Ze hebben de levenstandaard in hun regio’s zien verslechteren als gevolg van het verdwijnen van economische activiteit, en met lede ogen moeten aanschouwen hoe de totstandkoming van alternatieven door incompetent bestuur en corruptie is dwarsboomt. Het meest recente schandaal dat aan het licht is gekomen is het nieuws dat Goldman Sachs geïmporteerde steenkool uit Colombia heeft opgeslagen in Asturië, om die later met grote winst tegen Spaanse prijzen te kunnen verkopen.

De werkloosheid is flink gestegen en de jeugd blijft uit het gebied trekken. Vandaag zijn er nog 4000 mensen rechtstreeks in dienst bij de mijnen, en nog eens 4000 via uitbesteed werk. Als de banen die indirect te maken hebben met de mijnen daarbij worden opgeteld, dan is uitgerekend dat de bezuinigingen 30.000 families of 200.000 mensen direct zullen treffen. Het afschaffen van de steenkoolindustrie op zo’n korte termijn zal het reeds precaire sociale weefsel in de mijnbouw regio’s uit elkaar doen vallen, en de dorpen tot ontvolking veroordelen.

Het is belangrijk op te merken dat het beleid van de Spaanse regering er niet op is gericht om vervuilende industrieën door milieuvriendelijke alternatieven te vervangen, maar door het streven naar een grotere invoer van steenkool uit regio’s met lagere lonen en slechtere arbeidsomstandigheden. Zoals de 15M (de Indignados beweging) al heeft opgemerkt, vallen de bezuinigingen samen met het besluit om de winning van aardolie op de Canarische Eilanden door Repsol te bevorderen, en om de operationele levensduur van kerncentrales zoals Garoña in Burgos te verlengen. In Spanje zijn steenkoolreserves in overvloed, maar moeilijk te ontginnen. Daardoor is Spaanse steenkool minder concurrerend dan die van veel andere landen. Hoewel de productie van steenkool in Spanje vanaf 1991 van 20 miljoen ton naar 8,5 miljoen ton is gedaald, is de consumptie ervan juist toegenomen. Dit betekent dat Spanje meer dan twee keer zoveel kolen importeert dan produceert.

Na de nucleaire ramp in Fukushima en de stijging van brandstofprijzen, is steenkool weer terug in de mode. Ongeveer 26% van de elektriciteit in de EU wordt uit steenkool opgewekt. Europa is daarbij steeds meer afhankelijk van energie-importen uit landen buiten de Unie. Landen met steenkoolreserves, zoals Duitsland, overwegen om nieuwe mijnen te openen.

CCOO en UGT, de belangrijkste vakbonden achter de mijnwerkersprotesten, willen de EU daarom dwingen om, voor het aanhouden van landelijke steenkoolreserves, de stopzetting van steun aan de steenkoolindustrie per 2018 te heroverwegen. Zij hopen hiervoor op hulp te kunnen rekenen van landen met een ontwikkelde mijnbouwsector, zoals Polen en Duitsland.

Eisen

De vakbonden vragen de overheid om zich te houden aan het Plan Carbón voor 2012, en om samen te onderhandelen over de begroting van de komende jaren. De kans dat de overheid haar besluit zal herzien is echter zeer laag, omdat het vreest dat dit een precedent kan worden voor andere sectoren die onder bezuinigingsmaatregelen lijden.

Maar de strijd van de mijnwerkers geniet brede steun onder de bevolking, voor wie het eigen leven meer precair is geworden. Op de dag dat de “Zwarte Mars” in Madrid is aangekomen, kondigde de regering een verhoging van de BTW tot 21% aan, en een verdere matiging van de salarissen van ambtenaren. Dit heeft geleid tot een toename van sympathie voor de protesten, zoals bleek uit het warme onthaal dat de mars ten deel viel in de dorpen waar het doorheen liep. In Madrid vergezelde een enorme menigte de optocht naar de ministerie van Industrie, onder het scanderen van hun slogans, en het zingen van het mijnwerkerslied “En el Pozo María Luisa”, tot ze botsten met de oproerpolitie. 76 mensen raakten hierbij gewond, onder wie journalisten.

In hun steunverklaringen aan de mijnwerkers hebben verschillende organisaties, zoals de 15M (Indignados beweging), de eisen van de vakbonden aangevuld met midden en lange termijn eisen, zoals: een onderzoek naar de subsidie-uitgaven van de afgelopen jaren, een duidelijk plan voor duurzaam en hernieuwbaar energie-beleid, en een einde aan bezuinigingen die het financiële systeem bevoordelen ten koste van de arbeidersklasse.

http://www.reinform.nl/why-are-the-spanish-miners-protesting-key-points-of-the-conflict/