De vraag van bovenstaande persoon stel ik me ook al een slordige 14 maanden, namelijk sinds kort na mijn arrestatie door de Nationale Recherche op 13 september 2011, waarna ik drie dagen in volledige beperkingen werd vastgehouden, waarbij huiszoeking werd gedaan (fishing expedition) en van alles in beslag werd genomen. Dat alles vanwege 'opruiing' en nog wel met 'terroristisch oogmerk'. "reden": vier opinie artikelen over migratiepolitiek op mijn website evenals op indymedia.
Ja, ik heb me afgevraagd waarom Bits of Freedom niet reageerde toen het landelijk parket van het OM hierover met een persbericht uitkwam. Waarom geen kritische vragen als een schrijfster en internet publiciste met dit soort zaken wordt geconfronteerd. Al was het maar een mail naar betrokken schrijfster: "hee, wij zijn van BOF, wat is er gebeurd?". Je zou toch denken: het is hun field of expertise..?
Niets van dat al. Totale stilte terwijl hier op Indymedia en elders op internet indertijd steun op gang kwam in de vorm van steunverklaringen, mirrors, en (oproepen tot) verspreiding van de teksten.
14 maanden, zo lang duurt het al dat justitie mij onder druk probeert te zetten om de teksten van het internet te halen, om mij te pressen mijn toon te matigen, of liever nog helemaal niet meer te schrijven en te publiceren. Maar dat beetje vrijheid, dat bit of freedom, om te kunnen schrijven wat ik wil, is mij te dierbaar om er mee op te houden, en dus kan ik niets anders doen dan de druk te trotseren, wat daarvan ook de consequentie mag zijn.
11 maanden geleden is het, dat justitie vervolgens mijn website off line haalde, met een zgn. notice en take-down bevel. De ISP gehoorzaamde braaf. Opnieuw heeft toen het OM een persbericht uitgebracht. En opnieuw deed BOF het zwijgen toe. Waarom toch?
Een dag later was de site weer online. "inclusief de opruiende teksten" aldus een proces verbaal dat hierover in het dossier zit.
De steungroep 13 september heeft herhaaldelijk getracht BOF te benaderen om te reageren, om er iets mee te doen, maar niets van dat al.
Ik heb daarom zo een vermoeden dat BOF het niet aandurft om het voor mij op te nemen, maar dan vergeet BOF dat het niet alleen om mij gaat.
Dit is namelijk een testcase van het landelijk parket van het OM: Voor het eerst wordt iemand ervan beschuldigd iets geschreven te hebben met 'terroristisch oogmerk'. De zaak is dus zonder precedent. Deze zaak ís het precedent. Het is ook het enige wat het landelijk parket heeft kunnen verzinnen om de zgn. 'asielextremisten' aan te pakken, hetgeen waarvoor ovj Schram van het landelijk parket speciaal is aangesteld.
Ik citeer uit het onvolledige dossier in de zaak tegen mij:
De doelstellingen van het opsporingsonderzoek:
Voor het onderzoek Gulkana zijn de volgende doelstellingen geformuleerd:
Het nemen van strafvorderlijke beslissingen gericht op:
1. Doen ophouden feit
2. Ontmoedigen verdachte en groepering
3. Signaal afgeven aan verdachte, groepering en bevolking
Dit laat zien dat het OM er alles aan is gelegen om de zaak tegen mij te gebruiken niet alleen om mij de mond te snoeren maar om meer mensen de mond te snoeren.
De zaak is bovendien een testcase om
1. juridisch uit te proberen hoever men het wetsartikel opruiing kan oprekken én het begrip 'met terroristisch oogmerk'
2. te kijken of ze hiermee wegkomen, m.a.w. hoeveel verzet levert het arresteren en censureren van een internetpubliciste op.
Daarnaast is justitie duidelijk bezig om een scheidslijn te trekken tussen wat zij noemen de 'trusted media' (volkskrant e.d.) en alle andere media, dwz de bloggers, online magazines etc. In het kader daarvan is deze zaak óók een testcase: Ik vind namelijk dat ik mezelf moet kunnen beroepen op de vrijheden die volgens de wet een columnist zich kan permitteren, nl. in het kader van opinievorming de zaken scherp stellen. En dát is dus wat de staat niet wil, dat we dat allemáál maar mógen. Het is voorbehouden aan de columnisten met naamsbekendheid en een contract met een grote krant.
Dit alles is dus waarom ik vind dat BOF zich wél met mijn zaak zou moeten bezighouden. Daar komt bij dat BOF zeer terecht de ontwikkeling van Clean IT kritisch volgt. Men is namelijk bang dat de staat met gemak allerlei uitingen maar als terrorisme zal aanmerken om onwelgevallige meningen te kunnen censureren. Laat dát nou precies zijn wat in mijn zaak nu al gebeurt. Temeer dus reden voor BOF om nog vóór Clean It een feit wordt, nu al op de achterste poten te staan.
Want als niemand, en zeker een organisatie als BOF, zich wat aantrekt van wat justitie in mijn zaak uitprobeert, dan dendert de machine door en is mijn zaak nog maar het begin.
Wat BOF zou moeten of kunnen zeggen...?
De vraag van bovenstaande persoon stel ik me ook al een slordige 14 maanden, namelijk sinds kort na mijn arrestatie door de Nationale Recherche op 13 september 2011, waarna ik drie dagen in volledige beperkingen werd vastgehouden, waarbij huiszoeking werd gedaan (fishing expedition) en van alles in beslag werd genomen. Dat alles vanwege 'opruiing' en nog wel met 'terroristisch oogmerk'. "reden": vier opinie artikelen over migratiepolitiek op mijn website evenals op indymedia.
Ja, ik heb me afgevraagd waarom Bits of Freedom niet reageerde toen het landelijk parket van het OM hierover met een persbericht uitkwam. Waarom geen kritische vragen als een schrijfster en internet publiciste met dit soort zaken wordt geconfronteerd. Al was het maar een mail naar betrokken schrijfster: "hee, wij zijn van BOF, wat is er gebeurd?". Je zou toch denken: het is hun field of expertise..?
Niets van dat al. Totale stilte terwijl hier op Indymedia en elders op internet indertijd steun op gang kwam in de vorm van steunverklaringen, mirrors, en (oproepen tot) verspreiding van de teksten.
14 maanden, zo lang duurt het al dat justitie mij onder druk probeert te zetten om de teksten van het internet te halen, om mij te pressen mijn toon te matigen, of liever nog helemaal niet meer te schrijven en te publiceren. Maar dat beetje vrijheid, dat bit of freedom, om te kunnen schrijven wat ik wil, is mij te dierbaar om er mee op te houden, en dus kan ik niets anders doen dan de druk te trotseren, wat daarvan ook de consequentie mag zijn.
11 maanden geleden is het, dat justitie vervolgens mijn website off line haalde, met een zgn. notice en take-down bevel. De ISP gehoorzaamde braaf. Opnieuw heeft toen het OM een persbericht uitgebracht. En opnieuw deed BOF het zwijgen toe. Waarom toch?
Een dag later was de site weer online. "inclusief de opruiende teksten" aldus een proces verbaal dat hierover in het dossier zit.
De steungroep 13 september heeft herhaaldelijk getracht BOF te benaderen om te reageren, om er iets mee te doen, maar niets van dat al.
Ik heb daarom zo een vermoeden dat BOF het niet aandurft om het voor mij op te nemen, maar dan vergeet BOF dat het niet alleen om mij gaat.
Dit is namelijk een testcase van het landelijk parket van het OM: Voor het eerst wordt iemand ervan beschuldigd iets geschreven te hebben met 'terroristisch oogmerk'. De zaak is dus zonder precedent. Deze zaak ís het precedent. Het is ook het enige wat het landelijk parket heeft kunnen verzinnen om de zgn. 'asielextremisten' aan te pakken, hetgeen waarvoor ovj Schram van het landelijk parket speciaal is aangesteld.
Ik citeer uit het onvolledige dossier in de zaak tegen mij:
De doelstellingen van het opsporingsonderzoek:
Voor het onderzoek Gulkana zijn de volgende doelstellingen geformuleerd:
Het nemen van strafvorderlijke beslissingen gericht op:
1. Doen ophouden feit
2. Ontmoedigen verdachte en groepering
3. Signaal afgeven aan verdachte, groepering en bevolking
Dit laat zien dat het OM er alles aan is gelegen om de zaak tegen mij te gebruiken niet alleen om mij de mond te snoeren maar om meer mensen de mond te snoeren.
De zaak is bovendien een testcase om
1. juridisch uit te proberen hoever men het wetsartikel opruiing kan oprekken én het begrip 'met terroristisch oogmerk'
2. te kijken of ze hiermee wegkomen, m.a.w. hoeveel verzet levert het arresteren en censureren van een internetpubliciste op.
Daarnaast is justitie duidelijk bezig om een scheidslijn te trekken tussen wat zij noemen de 'trusted media' (volkskrant e.d.) en alle andere media, dwz de bloggers, online magazines etc. In het kader daarvan is deze zaak óók een testcase: Ik vind namelijk dat ik mezelf moet kunnen beroepen op de vrijheden die volgens de wet een columnist zich kan permitteren, nl. in het kader van opinievorming de zaken scherp stellen. En dát is dus wat de staat niet wil, dat we dat allemáál maar mógen. Het is voorbehouden aan de columnisten met naamsbekendheid en een contract met een grote krant.
Dit alles is dus waarom ik vind dat BOF zich wél met mijn zaak zou moeten bezighouden. Daar komt bij dat BOF zeer terecht de ontwikkeling van Clean IT kritisch volgt. Men is namelijk bang dat de staat met gemak allerlei uitingen maar als terrorisme zal aanmerken om onwelgevallige meningen te kunnen censureren. Laat dát nou precies zijn wat in mijn zaak nu al gebeurt. Temeer dus reden voor BOF om nog vóór Clean It een feit wordt, nu al op de achterste poten te staan.
Want als niemand, en zeker een organisatie als BOF, zich wat aantrekt van wat justitie in mijn zaak uitprobeert, dan dendert de machine door en is mijn zaak nog maar het begin.