"Langzaam werd mij duidelijk, dat wij, hulpvaardige bloggers, petitietekenaars, publicisten, journalisten en buurtbewoners, onze opvattingen over wat nodig is refereren aan onze eigen normen. Deze mannen waren helemaal niet bezig met spullen en betere opvang, zij waren er. De oproep van een twitteraar om kaarsjes te brengen om het wat gezelliger te maken ’s avonds, gonsde door mijn hoofd. Wat een onzin. In dit kamp met mensen zonder verwachtingen, zijn kaarsjes en gezelligheid het laatste wat nodig is. Een typisch Nederlandse opvatting over hoe het hoort in koude tijden.
Er was helemaal niets gezellig daar en ik bespeurde ook geen enkele behoefte daaraan.
Eigenlijk bespeurde ik geen enkele emotie bij deze mannen. Geen leed, geen hoop, geen lach, geen verdriet, alleen maar een vorm van hier en nu. “Wat heb je nodig?” besloot ik te vragen. “We hebben goede ideeën nodig. Vertel dit door, laat het zien, praat erover, dat hebben we nodig.” Ik beloofde dat ik dat zou doen. We namen afscheid en vertrokken. Doorweekt waren we, merkte ik nu pas."
Dat is het inderdaad. Ideeen en mogelijkheden voor een betere toekomst. Niet even een ietwat betere of tijdelijke oplossing, maar een "echte" oplossing, die ervoor zorgt dat we mensen als "mensen" zien in plaats van onderscheid te maken tussen autochtoon/"legaal" en de ander/"illegaal". Helaas is een dergelijke oplossing in de huidige maatschappij ver te zoeken. Dit kan alleen maar als het op natiestaat, kapitalisme en hebzucht gerichte systeem op de schop gaat. En hiervoor in de plaats een samenleving gericht op solidariteit, behulpzaamheid, vrijwillige samenwerking, autonomie en naar ieders behoefte in plaats van hebzucht.
Een radicaal streven misschien, maar de enige echte oplossing...
marielle wat een mooi
marielle wat een mooi stuk:
"Langzaam werd mij duidelijk, dat wij, hulpvaardige bloggers, petitietekenaars, publicisten, journalisten en buurtbewoners, onze opvattingen over wat nodig is refereren aan onze eigen normen. Deze mannen waren helemaal niet bezig met spullen en betere opvang, zij waren er. De oproep van een twitteraar om kaarsjes te brengen om het wat gezelliger te maken ’s avonds, gonsde door mijn hoofd. Wat een onzin. In dit kamp met mensen zonder verwachtingen, zijn kaarsjes en gezelligheid het laatste wat nodig is. Een typisch Nederlandse opvatting over hoe het hoort in koude tijden.
Er was helemaal niets gezellig daar en ik bespeurde ook geen enkele behoefte daaraan.
Eigenlijk bespeurde ik geen enkele emotie bij deze mannen. Geen leed, geen hoop, geen lach, geen verdriet, alleen maar een vorm van hier en nu. “Wat heb je nodig?” besloot ik te vragen. “We hebben goede ideeën nodig. Vertel dit door, laat het zien, praat erover, dat hebben we nodig.” Ik beloofde dat ik dat zou doen. We namen afscheid en vertrokken. Doorweekt waren we, merkte ik nu pas."
Dat is het inderdaad. Ideeen en mogelijkheden voor een betere toekomst. Niet even een ietwat betere of tijdelijke oplossing, maar een "echte" oplossing, die ervoor zorgt dat we mensen als "mensen" zien in plaats van onderscheid te maken tussen autochtoon/"legaal" en de ander/"illegaal". Helaas is een dergelijke oplossing in de huidige maatschappij ver te zoeken. Dit kan alleen maar als het op natiestaat, kapitalisme en hebzucht gerichte systeem op de schop gaat. En hiervoor in de plaats een samenleving gericht op solidariteit, behulpzaamheid, vrijwillige samenwerking, autonomie en naar ieders behoefte in plaats van hebzucht.
Een radicaal streven misschien, maar de enige echte oplossing...