Door verschillende politieambtenaren wordt een kloof tussen de niet-dodelijke wapens (wapen- stok en pepperspray) en het dodelijke (vuurwapen) ervaren. De huiver om daadwerkelijk te moeten schieten, zit er bij veel politiemensen diep in. Vanuit deze optiek wordt dan ook met interesse gekeken naar de mogelijkheden van de taser
De invoering van de taser is veel vaker onderwerp van studie geweest dan de uitschuifbare wa-
penstok. Waarschijnlijk, omdat het om een heel nieuw type wapen gaat, terwijl de uitschuifbare
wapenstok een variant is op een lang bestaand politiewapen. De taser heeft twee functionalitei-
ten: het afschieten van pijltjes (probe mode) en het direct op het lichaam plaatsen (stun mode).
In beide gevallen wordt er een stroomstoot van hoog voltage (maar laag ampère) door het
lichaam van de getroffenen gejaagd. Het grote verschil is, dat bij de pijltjesstand de spiercontro-
lefunctie wordt uitgeschakeld, waardoor de persoon in kwestie door de knieën gaat, terwijl in de
stun mode de tegenstander pijn wordt aangedaan, zonder het verlammende effect. Er wordt van
verschillende kanten gewezen op het gevaar van misbruik van deze laatste functie van de taser
door politiemensen. Er kan pijn worden toegebracht, soms zonder sporen achter te laten, waar-
mee het risico van 'instant justice' (informeel bestraffen) toeneemt.
De invoering van de taser (1999) laat zowel in Australië als de Verenigde Staten zien, dat het
wapen snel de ranglijst aanvoert en veel vaker wordt aangewend dan de wapenstok of pepper-
spray. Of het totaal aan politiële geweldsaanwendingen hierdoor toeneemt en – als dat zo is – in
welke mate, wordt onvoldoende duidelijk uit de door ons bekeken studies. Het effect van de
invoering op het gebruik van het vuurwapen is verschillend in deze landen. In Australië neemt
het vuurwapengebruik toe, terwijl het vuurwapengebruik in de VS afneemt. Het is niet duidelijk
waarom het vuurwapengebruik in Australië is toegenomen en in hoeverre er een oorzakelijk
verband is met de invoering van de taser.
De taser wordt in de nader bekeken landen breed ingezet. In Australië wordt de taser in 40% van
de gevallen gebruikt voor het breken van fysiek verzet, terwijl de taser maar voor 10% wordt
gebruikt bij dreiging met wapens door burgers. Ook in Canada wordt de taser breed benut en
slechts in 5% van de zaken als gevolg van een bedreiging met een wapen van de zijde van de
burger.
Er is niet veel bekend over de effectiviteit van de taser in de stun mode. In de pijltjesstand is de
taser effectief, mits de pijltjes doel raken. In Canada missen in ongeveer een op de vijf keer de
pijltjes hun doel, in de zin dat een of beide pijltjes niet in de persoon in kwestie vast blijven
zitten, dan wel geheel het doelwit missen. Bij het afvuren van de pijltjes is er het gevaar dat
deze gevoelige lichaamsdelen raken. Gegevens uit Engeland laten zien dat het richten van de
15 taser echter vaak al voldoende is; de taser wordt in Engeland maar een op de drie keer daadwer-
kelijk ingezet (in probe en/of stun mode). In Canada wordt ook gewezen op het afschrikwek-
kende effect van de taser, maar hier kan het effect niet goed worden gedocumenteerd.
De ervaringen uit het buitenland wijzen wat letselkans betreft deels dezelfde kant op. Consensus
is er over het feit dat burgers minder risico op letsel lopen door de taser. Deze consensus geldt
echter niet voor de kans op letsel bij politiefunctionarissen; de resultaten van sommige studies
laten een afname van de letselkans zien, terwijl er andere onderzoeken zijn die geen wezenlijke
verandering van letselkans aantonen. De taser is echter niet een ongevaarlijk wapen en kan in
uitzonderlijke gevallen mogelijk fatale gevolgen hebben.
Uit het Rapport: Rapport
Uit het Rapport: Rapport Politiele bewapening in perspectief
http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/rapporten/2012/09/...
Door verschillende politieambtenaren wordt een kloof tussen de niet-dodelijke wapens (wapen- stok en pepperspray) en het dodelijke (vuurwapen) ervaren. De huiver om daadwerkelijk te moeten schieten, zit er bij veel politiemensen diep in. Vanuit deze optiek wordt dan ook met interesse gekeken naar de mogelijkheden van de taser
De invoering van de taser is veel vaker onderwerp van studie geweest dan de uitschuifbare wa-
penstok. Waarschijnlijk, omdat het om een heel nieuw type wapen gaat, terwijl de uitschuifbare
wapenstok een variant is op een lang bestaand politiewapen. De taser heeft twee functionalitei-
ten: het afschieten van pijltjes (probe mode) en het direct op het lichaam plaatsen (stun mode).
In beide gevallen wordt er een stroomstoot van hoog voltage (maar laag ampère) door het
lichaam van de getroffenen gejaagd. Het grote verschil is, dat bij de pijltjesstand de spiercontro-
lefunctie wordt uitgeschakeld, waardoor de persoon in kwestie door de knieën gaat, terwijl in de
stun mode de tegenstander pijn wordt aangedaan, zonder het verlammende effect. Er wordt van
verschillende kanten gewezen op het gevaar van misbruik van deze laatste functie van de taser
door politiemensen. Er kan pijn worden toegebracht, soms zonder sporen achter te laten, waar-
mee het risico van 'instant justice' (informeel bestraffen) toeneemt.
De invoering van de taser (1999) laat zowel in Australië als de Verenigde Staten zien, dat het
wapen snel de ranglijst aanvoert en veel vaker wordt aangewend dan de wapenstok of pepper-
spray. Of het totaal aan politiële geweldsaanwendingen hierdoor toeneemt en – als dat zo is – in
welke mate, wordt onvoldoende duidelijk uit de door ons bekeken studies. Het effect van de
invoering op het gebruik van het vuurwapen is verschillend in deze landen. In Australië neemt
het vuurwapengebruik toe, terwijl het vuurwapengebruik in de VS afneemt. Het is niet duidelijk
waarom het vuurwapengebruik in Australië is toegenomen en in hoeverre er een oorzakelijk
verband is met de invoering van de taser.
De taser wordt in de nader bekeken landen breed ingezet. In Australië wordt de taser in 40% van
de gevallen gebruikt voor het breken van fysiek verzet, terwijl de taser maar voor 10% wordt
gebruikt bij dreiging met wapens door burgers. Ook in Canada wordt de taser breed benut en
slechts in 5% van de zaken als gevolg van een bedreiging met een wapen van de zijde van de
burger.
Er is niet veel bekend over de effectiviteit van de taser in de stun mode. In de pijltjesstand is de
taser effectief, mits de pijltjes doel raken. In Canada missen in ongeveer een op de vijf keer de
pijltjes hun doel, in de zin dat een of beide pijltjes niet in de persoon in kwestie vast blijven
zitten, dan wel geheel het doelwit missen. Bij het afvuren van de pijltjes is er het gevaar dat
deze gevoelige lichaamsdelen raken. Gegevens uit Engeland laten zien dat het richten van de
15 taser echter vaak al voldoende is; de taser wordt in Engeland maar een op de drie keer daadwer-
kelijk ingezet (in probe en/of stun mode). In Canada wordt ook gewezen op het afschrikwek-
kende effect van de taser, maar hier kan het effect niet goed worden gedocumenteerd.
De ervaringen uit het buitenland wijzen wat letselkans betreft deels dezelfde kant op. Consensus
is er over het feit dat burgers minder risico op letsel lopen door de taser. Deze consensus geldt
echter niet voor de kans op letsel bij politiefunctionarissen; de resultaten van sommige studies
laten een afname van de letselkans zien, terwijl er andere onderzoeken zijn die geen wezenlijke
verandering van letselkans aantonen. De taser is echter niet een ongevaarlijk wapen en kan in
uitzonderlijke gevallen mogelijk fatale gevolgen hebben.