Ron,
als je een discussie over critical whiteness en power of definition wil beginnen wens ik je veel succes. Neem dan meteen het begrip 'antideutschen' mee in je discussie want enkele minuten graven in de duitstalige texten die hier gelinkt staan levert op dat ze daar behoorlijk wat aan te danken hebben. Het zijn steeds weer dezelfde auteurs waar ze naar verwijzen. Kort samengevat: oorspronkelijk komt het gedachtengoed uit de VS, met als meest bekende representant de marxistische hoogleraar David Roediger. Een groep radicale marxisten uit Hamburg heeft daar een eigen 'critical german ness' uit ontwikkeld met als gevolg onder meer aanvallen op palestijnse groepen en steundemo's voor Israel. Deze groep heeft het debat op links in Duitsland al jaren weten te vergiftigen door zowel ideologie als de sektarische manier van werken.
Met 'power of definition' is het volgende doelwit zichtbaar : de structuren die iedere behoorlijke organisatie, radicaal links of niet, ontwikkeld heeft om racistisch en sexistisch gedrag tegen te gaan en ervoor te zorgen dat deelnemers/activisten zich veilig kunnen voelen. Je zegt hierover zelf :
"In het kort wordt hiermee bedoeld dat mocht er sprake zijn van ongewenste handelingen het hele kamp zich achter degene zal scharen die zich ongemakkelijk voelt bij het gedrag van een ander. In de reguliere samenleving moet je eerst bewijzen dat er iets is voorgevallen en dan pas worden er maatregelen getroffen. "
Dit laat meteen zien hoe gevaarlijk het is om met een dergelijke ideologische basis een strcutuur te bouwen die de veiligheid van iedereen in de groep moet garanderen. Power is definition is immers niet zichtbaar, er is geen gezamenlijk afspraak over wat toelaatbaar is dus iedereen is een potentiele dader en er is geen reservecircuit om ervoor te zorgen dat er niet de verkeerde mensen worden uitgezet. Bovendien wordt ook nog eens met een karikatuur van de reguliere samenleving gewerkt. Bij racistische en sexistische incidenten wordt er in de 'reguliere' samenleving meestal eerst gehandeld en daarna naar bewijzen gekeken. Met dank aan Geenstijl en co is dan in de huidige regulere samenleving het kwaad al geschied en de potentiele dader al aan het kruis genageld. Ongeveer wat de power of definition mensen graag willen. Gevolg is dus dat iedereen zich onveilig moet voelen in je kamp of organisatie want iedereen is een potenetiele dader.
Openheid, kenbaarheid van de afspraken/regels en het bestaan van een reservecircuit waar iedereen toegang toe heeft (zowel potentiele daders als slachtffers) zijn noodzakelijk voor iedere groep / kamp / organisatie die echt de samenlveing wil verbeteren. Heb je die niet, en dat is bij Noborder al een aantal jaar aan de gang (ik ben er zelf al tijdens Straatsburg 2002 tegen aan gelopen), dan ben je een eigen kleine dictatuur aan het bouwen met alle consequenties van dien. Leuk voor radicale marxisten die de rechteloze dictaturen van voor 1989 terug willen hebben.
Maar we zijn nu 23 jaar verder en er is veel bereikt juist op het gebied van (basis) democratie en het openlijk bespreekbaar maken van racisme en sexisme zonder in bovenstaande valkuilen te lopen. De "safer spaces" aanpak bijvoorbeeld en bemiddelings (mediation) groepen. Ook niet perfect maar de discussies daarover zijn in ieder geval open en voor iedereen te volgen.
critical whiteness en power of definition
Ron,
als je een discussie over critical whiteness en power of definition wil beginnen wens ik je veel succes. Neem dan meteen het begrip 'antideutschen' mee in je discussie want enkele minuten graven in de duitstalige texten die hier gelinkt staan levert op dat ze daar behoorlijk wat aan te danken hebben. Het zijn steeds weer dezelfde auteurs waar ze naar verwijzen. Kort samengevat: oorspronkelijk komt het gedachtengoed uit de VS, met als meest bekende representant de marxistische hoogleraar David Roediger. Een groep radicale marxisten uit Hamburg heeft daar een eigen 'critical german ness' uit ontwikkeld met als gevolg onder meer aanvallen op palestijnse groepen en steundemo's voor Israel. Deze groep heeft het debat op links in Duitsland al jaren weten te vergiftigen door zowel ideologie als de sektarische manier van werken.
Met 'power of definition' is het volgende doelwit zichtbaar : de structuren die iedere behoorlijke organisatie, radicaal links of niet, ontwikkeld heeft om racistisch en sexistisch gedrag tegen te gaan en ervoor te zorgen dat deelnemers/activisten zich veilig kunnen voelen. Je zegt hierover zelf :
"In het kort wordt hiermee bedoeld dat mocht er sprake zijn van ongewenste handelingen het hele kamp zich achter degene zal scharen die zich ongemakkelijk voelt bij het gedrag van een ander. In de reguliere samenleving moet je eerst bewijzen dat er iets is voorgevallen en dan pas worden er maatregelen getroffen. "
Dit laat meteen zien hoe gevaarlijk het is om met een dergelijke ideologische basis een strcutuur te bouwen die de veiligheid van iedereen in de groep moet garanderen. Power is definition is immers niet zichtbaar, er is geen gezamenlijk afspraak over wat toelaatbaar is dus iedereen is een potentiele dader en er is geen reservecircuit om ervoor te zorgen dat er niet de verkeerde mensen worden uitgezet. Bovendien wordt ook nog eens met een karikatuur van de reguliere samenleving gewerkt. Bij racistische en sexistische incidenten wordt er in de 'reguliere' samenleving meestal eerst gehandeld en daarna naar bewijzen gekeken. Met dank aan Geenstijl en co is dan in de huidige regulere samenleving het kwaad al geschied en de potentiele dader al aan het kruis genageld. Ongeveer wat de power of definition mensen graag willen. Gevolg is dus dat iedereen zich onveilig moet voelen in je kamp of organisatie want iedereen is een potenetiele dader.
Openheid, kenbaarheid van de afspraken/regels en het bestaan van een reservecircuit waar iedereen toegang toe heeft (zowel potentiele daders als slachtffers) zijn noodzakelijk voor iedere groep / kamp / organisatie die echt de samenlveing wil verbeteren. Heb je die niet, en dat is bij Noborder al een aantal jaar aan de gang (ik ben er zelf al tijdens Straatsburg 2002 tegen aan gelopen), dan ben je een eigen kleine dictatuur aan het bouwen met alle consequenties van dien. Leuk voor radicale marxisten die de rechteloze dictaturen van voor 1989 terug willen hebben.
Maar we zijn nu 23 jaar verder en er is veel bereikt juist op het gebied van (basis) democratie en het openlijk bespreekbaar maken van racisme en sexisme zonder in bovenstaande valkuilen te lopen. De "safer spaces" aanpak bijvoorbeeld en bemiddelings (mediation) groepen. Ook niet perfect maar de discussies daarover zijn in ieder geval open en voor iedereen te volgen.