IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Wat met vaccinaties?.
Wat met de vaccinaties?

Terwijl de Griekse staat – zoals zoveel Europese staten – de druk op haar bevolking opdrijft om zich te laten vaccineren, hebben velen hun overgave aan die dwang afgedaan als “het maken van de verantwoordelijke keuze”. Laat het duidelijk zijn dat we denken dat mensen terechte redenen kunnen hebben om zich te laten vaccineren. We hebben geen enkel moreel standpunt omtrent je wel of niet laten vaccineren. Maar wij blijven zelf wel weigerachtig. We denken dat de ware reden achter het discours van “je verantwoordelijkheid nemen” het vergroten van de staatsmacht is. Ze creëren een tweeledige maatschappij waarin zij die gehoorzamen privileges krijgen en zij die niet willen of kunnen gehoorzamen worden afgestraft. Dit betekent een versterking van controle en ongelijkheden.

Geloof de leiders

We denken dat we hier niet heel veel tijd aan moeten vuil maken. We werden gedwongen om maskers te dragen, terwijl we alleen waren in een park. We werden beboet omdat we ‘s nachts alleen op straat rondliepen, terwijl de metro’s gedurende de dag overvol zaten. We werden beledigd omdat we op een plein zaten, terwijl de fabrieken op volle capaciteit draaiden. En we hebben hen, cynisch genoeg, de kosten van het voorzien van extra ziekenhuisbedden zien afwegen tegen het stopzetten van sommige delen van de economie. We hebben hen de keuze zien maken om meer flikken in te huren, terwijl er mensenlevens op het spel stonden. We hebben hen zien proberen om verzet in de kiem te smoren, terwijl ze steeds meer uitbuitende en onderdrukkende maatregelen door onze keel probeerden te rammen. Ze zijn alle geloofwaardigheid kwijtgeraakt en ze weten het. Het enige dat hun nog rest is ons de armen achter de rug te binden ons te chanteren.

Geloof de cijfers

Er wordt ons gezegd dat de cijfers duidelijk zijn. Dat gevaccineerd worden de veilige(re) keuze is. Maar zelf als we aanvaarden dat de huidige data rond de vaccins correct zijn, is er heel veel data die we (nog) niet hebben. Het eerste wat opvalt is dat alle huidige vaccins tijdelijk zijn goedgekeurd dankzij een noodprocedure. Geen enkele van de Covid-19 vaccins is volledig goedgekeurd en ze kunnen dat ook niet zijn, omdat er geen data bestaan omtrent de effecten op lange termijn. We kunnen veronderstellingen maken op basis van soortgelijke vaccins uit het verleden (en voor de mRNA vaccins bestaan er geen zulke precedenten) , maar er bestaan geen garanties over de lange termijn. Iedereen die zich laat vaccineren zou zich daarvan moeten bewust zijn. Alleen al daarom is elke verplichting of druk om je te laten vaccineren ethisch verkeerd.

De data die we wel hebben omtrent de vaccins komen vooral uit onderzoek in labo’s en gecontroleerde omgevingen. Deze tests moeten gedaan worden binnen streng gecontroleerde voorwaarden (zelf als ze getest worden op mensen die gewoon doorgaan met hun dagelijks leven) om enige betekenisvolle conclusie te kunnen trekken rond oorzaak en gevolg. Maar het echte leven heeft vele complicaties, storingen en onvoorziene omstandigheden. Dus kan de beschikbare data het gedrag van vaccinaties slechts op een heel beperkte manier voorspellen. En ja, we hebben de aanbevelingen gezien omtrent wie je best welk vaccin niet geeft, de lijst van mogelijke neveneffecten die al doende geüpdatet wordt. Onvoorziene problemen beginnen zich al voor te doen. Op deze schaal kunnen neveneffecten die slechts voorkomen bij een klein percentage van de mensen, een collateral damage van duizenden mensen in de echte wereld betekenen. Zelf in de meest voorspoedige tijden legt de moderne geneeskunst een verre van onberispelijk parcours af, wat betreft het respecteren van het leven in al haar diversiteit, nuances, complexiteiten en totaliteit. Vergis je niet, dit is een lopend experiment op een massieve schaal.

Geloof de wetenschap

Er wordt ons gezegd dat we vertrouwen moeten hebben in de wetenschap. Maar als we zelf alleen nog maar gaan kijken naar de aanbevelingen die tijdens één jaar en een half corona gedaan werden is dat statement naïef of onoprecht. Aan het begin van de pandemie werd het dragen van maskers, in Europa, sterk afgeraden. De theorie van toen was dat het virus zich via contact verspreidde en dat ontsmetting het juiste antwoord was (er was een tekort aan maskers, dus die werden voorbehouden aan het personeel in de zorg). Maanden later veranderde die mening en werd de consensus dat het virus zich via de lucht verspreidt en dus niet via contact. Plots werden maskers het antwoord op alles. Ondanks dat, bleven we alles ook nog is desinfecteren (in plaats van bijvoorbeeld te verluchten – dit heet het gezondheidstheater, het idee van veiligheid heeft de hoogste prioriteit). Dit is een voorbeeld van de wetenschap die mis kan zitten en van de brede maatschappij die er nog veel langer over doet om te beseffen dat ze mis zaten.

Een ander voorbeeld uit de pandemie, over hoe we de wetenschap niet zomaar moeten geloven is de ophef rond de lab-lek theorie. Vroeg tijdens de pandemie verklaarde een artikel dat ondertekend werd door verschillende wetenschappelijke experts dat de hypothese dat Covid-19 uit een labo zou kunnen komen absolute nonsens was. In die periode werd dat artikel de basis voor de mainstream media, politiekers of experts om elke vernoeming van de lab-lek hypothese als samenzwering af te doen. Het duurde een heel jaar, ondanks het feit dat dit virus in deze periode elke dag in het nieuws kwam, vooraleer sommige wetenschappers en journalisten iets kritischer naar dit artikel gingen kijken. Hun conclusie was dat het hoofdbewijs irrelevant was en dat sommigen van de auteurs er alles bij te winnen hadden dat de goede naam (van de methoden) van het laboratorium dat de eerste verdachte zou zijn binnen de lab-lek hypothese, niet in het gedrang zou komen. Nu is het breed geaccepteerd dat een lab-lek de moeite waard is om onderzocht te worden (om duidelijk te zijn: zowel de lab-lek hypothese als de zoönose hypothese1 zijn bevestigd noch ontkracht, ze zijn beiden tot op zekere hoogte geloofwaardig). Dit is een voorbeeld dat aantoont dat de wetenschappelijke methode in het echt niet zo robuust of waterdicht is, als ze beweert te zijn. Consensus kan verschuiven dankzij niet-wetenschappelijke argumenten (politiek opportunisme, financieel gewin, …) of dankzij een kleine groep van zeer gespecialiseerde wetenschappers die de tijd of de zin niet hebben om elkaar te controleren. De filosofie en de sociologie van de wetenschap hebben als sinds de 2e helft van de 20e eeuw aangetoond dat er een kloof bestaat tussen de ideologie van de wetenschap en haar realiteit (Zie bijvoorbeeld Paul Feyerabend en Pierre Thuillier). Toch blijven mensen vasthouden aan een zeer naïef idee van wat wetenschappers doen.

Geloof in groepsimmuniteit

Er wordt ons gezegd dat we moeten mobiliseren om groepsimmuniteit te bereiken en terug “vrij” te zijn van het virus. Hiervoor wordt het doel om 70% van de bevolking te vaccineren naar voor geschoven. Maar eigenlijk dateert dit getal van vooraleer de varianten de kop op staken (zoals de Delta variant). Die zijn besmettelijker en de vaccins bieden er minder bescherming tegen. Laat ons ook niet vergeten dat de vaccinaties ontwikkeld zijn om de ernstigheid van de ziekte te verminderen en dat de daling van besmettingen een neveneffect is (De meeste niet-mRNA vaccins lijken er ook niet echt goed in te zijn). Dankzij de nieuwe varianten lijken veel experten nu te geloven dat 80 of 90% van de bevolking gevaccineerd moet worden om groepsimmuniteit te bereiken. Dat getal betekent dat – als we ervan uitgaan dat het onethisch is om minderjarigen op grote schaal een vaccin toe te dienen dat nieuw en nog ongekend is en dat sommige mensen zich medisch gezien niet kunnen laten vaccineren, de rest van de bevolking zich allemaal zal moeten laten inspuiten. Elke beleidslijn die 100% gehoorzaamheid nodig heeft, is gedoemd om te falen.

Een andere factor is dat immuniteit daalt na verloop van tijd. Er is al sprake van booster-shots na 6 of 9 maanden. (Zijn die eenmalig of moeten die om het half jaar of om het jaar opnieuw toegediend worden? Op dit moment weten we het niet) De kans om te falen wordt steeds groter.

Bovendien gaat het hier over een globale pandemie van een zeer besmettelijk virus. Dat één land of regio op zichzelf groepsimmuniteit bereikt lijkt zeer onrealistisch. Grote delen van de wereld hebben niet genoeg infrastructuur en voorraden om een klein deel van hun bevolking te vaccineren, laat staan de grote meerderheid. Ze rekenen over het algemeen ook vooral op vaccins die slechter zijn in het tegenhouden van de infectie. De kans om dit virus uit te roeien is onbestaande. Op dit moment heeft het zijn endemische fase bereikt, wat wil zeggen dat Covid-19 zich zal gaan gedragen zoals andere corona varianten met hun seizoensgebonden epidemieën. Groepsimmuniteit is de recentste wortel die ons ons voor de ogen gebengeld wordt. Vroeg of laat wordt ook die vervangen door weer een andere die ons moet doen geloven dat we “de vrijheid” kunnen bereiken, als we maar volgzaam zijn.

Wees verantwoordelijk

De kwestie van groepsimmuniteit (of op z’n minst die van het grootst aantal mogelijk mensen vaccineren) roept de vraag op, wie er de vaccins gaat krijgen. In veel regio’s waar mensen de kans lopen om ernstig ziek te worden dankzij Covid-19, heeft men geen toegang tot gezondheidszorg en wil men wel gevaccineerd worden. Zij worden niet gevaccineerd. Tegelijkertijd zijn er mensen in Europa die niet eens een groot risico lopen om milde symptomen te krijgen en een nog veel kleinere kans lopen om ernstig ziek te worden, waarvoor er miljoenen vaccins gereserveerd zijn. Het opeenhopen van vaccins zal weer toenemen met de nood aan booster-shots. Het feit dat de WHO geen boosters wil aanraden lijkt vooral te zijn geïnspireerd door zulke zorgen. De verantwoordelijke keuze of de reproductie van de ongelijkheden in de wereld?

De retoriek van het bouwen van groepsimmuniteit en het verslaan van de “onzichtbare vijand” gaat in de praktijk samen met een strikte controle van toegankelijkheid tot het eigen territorium en met een intense bevolkingscontrole. Het lijkt dat we in een situatie verzeild zijn geraakt waarin het zogenaamde progressieve deel van de bevolking voorstander is van controle op bewegingsvrijheid en gesloten grenzen (Ze zullen er zelf natuurlijk niets van voelen, aangezien ze zelf over de juiste documenten beschikken om zich “vrij” te verplaatsen). De verantwoordelijke keuze of de intensivering van bewaking en uitsluiting?
Als we iets hebben geleerd van de laatste decennia – 11 september en de dreiging van het terrorisme, de financiële crisis en de dreiging van het faillissement, klimaatverandering en de dreiging van ecologische rampen, etc. – is dat een positie die zich niet radicaal verzet tegen staatsmacht (wie die staat ook controleert), die alleen maar zal versterken. Op die manier wordt de deur opengezet voor de volgende cycli van crisissen die veroorzaakt en gemanaged worden door staat en kapitaal.

Anarchisten