Die " dappere verzetshelden " begingen ook wel eens een vergismoord avant la lettre in NL en dan op hoge leeftijd daar mee geconfronteerd nog steeds van geen excuus weten in bepaald geval. Het is niet allemaal zwart wit het is vaak grijs eigenlijk altijd. Daar bij het valt me weer op dat er geen aandacht is bij herdenkingen WO 2 en dergelijke geen positieve maar ook geen negatieve voor diegenen die tegen de kudde mentaliteit in militaire dienst weigerden en weigeren. Die weigeraars zitten nog steeds in de anonimiteit. Ze hoeven niet als helden te worden afgeschilderd maar ze moeten er wel zijn om duidelijk te maken dat er een keuze is mee doen aan het geweld of niet. Ook buiten oorlog toestanden. Jongens jonge mannen die zo bang zijn dat ze met een mes lopen een groot probleem steken niet alleen in Amsterdam Z.O. Er is een alternatief geweldloosheid. Helaas is er geen aandacht voor door trainingen aan jongens en jonge mannen die in geweld situaties terecht dreigen te komen. Hoe om te gaan met groepsdruk bijv. dat is altijd al moeilijk maar in het bijzonder voor een onervaren tiener. Het vraagt veel hoe handhaaf ik mijn autonomie en hoe ben ik tegelijk sociaal. Zeker in deze tijd van polarisatie geweldloosheid een onderwerp wat mij betreft. Je / ik zou de dag moeten beginnen dit onderwerp te overdenken in een korte meditatie maar ook praktisch voor welke uitdaging zie ik me gesteld vandaag op mijn werk sociaal waar het geweld betreft zo als pesten ? Ben ik getuige wat doe ik dan ? Ben ik zelf doelwit wat doe ik dan ? Enz. Niet vergeten je zelf een spreekwoordelijk schouderklopje te geven als je een bedreigende situatie geweldloos oplost. Ken je iemand die zich bezig houd met geweld plegen spreek hem haar aan . Al dat geweld rond het voetbal veld en op het veld die jongens hebben familie bijv.
Die " dappere verzetshelden "
Die " dappere verzetshelden " begingen ook wel eens een vergismoord avant la lettre in NL en dan op hoge leeftijd daar mee geconfronteerd nog steeds van geen excuus weten in bepaald geval. Het is niet allemaal zwart wit het is vaak grijs eigenlijk altijd. Daar bij het valt me weer op dat er geen aandacht is bij herdenkingen WO 2 en dergelijke geen positieve maar ook geen negatieve voor diegenen die tegen de kudde mentaliteit in militaire dienst weigerden en weigeren. Die weigeraars zitten nog steeds in de anonimiteit. Ze hoeven niet als helden te worden afgeschilderd maar ze moeten er wel zijn om duidelijk te maken dat er een keuze is mee doen aan het geweld of niet. Ook buiten oorlog toestanden. Jongens jonge mannen die zo bang zijn dat ze met een mes lopen een groot probleem steken niet alleen in Amsterdam Z.O. Er is een alternatief geweldloosheid. Helaas is er geen aandacht voor door trainingen aan jongens en jonge mannen die in geweld situaties terecht dreigen te komen. Hoe om te gaan met groepsdruk bijv. dat is altijd al moeilijk maar in het bijzonder voor een onervaren tiener. Het vraagt veel hoe handhaaf ik mijn autonomie en hoe ben ik tegelijk sociaal. Zeker in deze tijd van polarisatie geweldloosheid een onderwerp wat mij betreft. Je / ik zou de dag moeten beginnen dit onderwerp te overdenken in een korte meditatie maar ook praktisch voor welke uitdaging zie ik me gesteld vandaag op mijn werk sociaal waar het geweld betreft zo als pesten ? Ben ik getuige wat doe ik dan ? Ben ik zelf doelwit wat doe ik dan ? Enz. Niet vergeten je zelf een spreekwoordelijk schouderklopje te geven als je een bedreigende situatie geweldloos oplost. Ken je iemand die zich bezig houd met geweld plegen spreek hem haar aan . Al dat geweld rond het voetbal veld en op het veld die jongens hebben familie bijv.