Het zogenaamde anarchisme in Nederland is gekaapt door een paar zelfverklaarde anarchistische subculturen. Een daar van is punk. Punks, net zoals ik (voormalig) konden een veilige thuishaven vinden in de anarcho scene, omdat zij voorheen inclusiever en begripvoller was voor straatschoffies. Dat maakt punks niet direct anarchisten. Dat ik kort daarna meer in deze kringen ging begeven, kwam voornamelijk door ik in contact stond met politieke overtuigde punks en hierdoor mensen ontmoette zoals Dec23.
Dit was echter niet de hoofdmoot van punks. In Rotterdam had je bijvoorbeeld een hele kliek nazi punks die rustig ook banden hadden met punks in andere steden, zoals Amsterdam. Oi punks waren voornamelijk hedonisten die beweerde iets aan politiek te doen. De politiek die zij deden was wellicht zich afzetten tegen een establishment, maar de hoofdlijnen waren toch vooral lekker feest vieren, drugs en bier klappen. Overigens werd die scene later links ingehaald door teknohoofden. Snuiven en feesten voor een politieke doelstelling. Zelfdiscipline, zelfstudie en loyaliteit waren vieze begrippen.
Verder heb je nog een groep zelfverklaarde anarchisten die voornamelijk uit conservatieve religieuze gezinnen komen. Dat kan je nu nog op Indymedia zien. Sommige hebben religie vervangen door strakke orthodoxe anarcho leer. of, zoals een terechte Indymedia lezer opmerkte: een anarcho gebedsversje (https://www.indymedia.nl/node/46114#comment-26998). Veel inspiratie gaf en geeft dat niet. Kortom, het anarchisme in Nederland is of gekaapt of praktisch niet meer bestaand. Een paal wat bovenwater staat is dat er weinig innoverend nog plaats vind. De stokoude Spaanse burgeroorlog documentaires en stoere kampvuur verhalen kennen we nu wel. De kraakscene is niet meer bestaand en (zeg ik natuurlijk volledig biased) Pinksterlanddagen is nog een schrille vertoning wat het ooit was.
Punk is dead
Het zogenaamde anarchisme in Nederland is gekaapt door een paar zelfverklaarde anarchistische subculturen. Een daar van is punk. Punks, net zoals ik (voormalig) konden een veilige thuishaven vinden in de anarcho scene, omdat zij voorheen inclusiever en begripvoller was voor straatschoffies. Dat maakt punks niet direct anarchisten. Dat ik kort daarna meer in deze kringen ging begeven, kwam voornamelijk door ik in contact stond met politieke overtuigde punks en hierdoor mensen ontmoette zoals Dec23.
Dit was echter niet de hoofdmoot van punks. In Rotterdam had je bijvoorbeeld een hele kliek nazi punks die rustig ook banden hadden met punks in andere steden, zoals Amsterdam. Oi punks waren voornamelijk hedonisten die beweerde iets aan politiek te doen. De politiek die zij deden was wellicht zich afzetten tegen een establishment, maar de hoofdlijnen waren toch vooral lekker feest vieren, drugs en bier klappen. Overigens werd die scene later links ingehaald door teknohoofden. Snuiven en feesten voor een politieke doelstelling. Zelfdiscipline, zelfstudie en loyaliteit waren vieze begrippen.
Verder heb je nog een groep zelfverklaarde anarchisten die voornamelijk uit conservatieve religieuze gezinnen komen. Dat kan je nu nog op Indymedia zien. Sommige hebben religie vervangen door strakke orthodoxe anarcho leer. of, zoals een terechte Indymedia lezer opmerkte: een anarcho gebedsversje (https://www.indymedia.nl/node/46114#comment-26998). Veel inspiratie gaf en geeft dat niet. Kortom, het anarchisme in Nederland is of gekaapt of praktisch niet meer bestaand. Een paal wat bovenwater staat is dat er weinig innoverend nog plaats vind. De stokoude Spaanse burgeroorlog documentaires en stoere kampvuur verhalen kennen we nu wel. De kraakscene is niet meer bestaand en (zeg ik natuurlijk volledig biased) Pinksterlanddagen is nog een schrille vertoning wat het ooit was.
Zet ik nu wat anarcho punk op via een commerciële partij in een kapitalistische enterprise omgeving...Doe je mee?
https://open.spotify.com/album/4QPZPvrgK00WO7fEs6mknG?si=qvs7E2s5T5m3lNs...