Hm, we komen in een oeverloze ABAB discussie terecht, waarbij je de dingen die ik naar voren breng tot persoonlijke mening reduceert en daar de jouwe tegenover zet. Ik zie je ook een aantal argumenten waar ik al eerder iets over heb gezegd, gewoon herhalen. 'Is niet zo', 'dat betekent het voor mij niet', 'is nooit zo gebruikt'. Wijzen die uitspraken door de manier waarop je het formuleert niet nogal op simpele ontkenning?
En wat doe je dan met de uitspraken van mensen van kleur over de woorden 'blank' en 'wit'? (Anousha Nzume, Lygia Boerleider, Emma Lee Aponsah, Gerda Havertong, Gloria Wekker, om maar een paar bekende namen te noemen) Zet je dat dan ook gewoon als persoonlijke mening weg, met hetzelfde gemak 'nee, is niet zo'?
Dat je je onbewuste niet kan kennen, is kul. Je moet er wel voor gaan graven, ja, met een open en kritische blik. Je moet wel de wil hebben om aan zelfonderzoek te doen. Geloof me, dan kom je een heel eind als je onderliggende processen wilt gaan ontrafelen. 'Gedegen onderzoek' is dus niet een kwestie van 'wat boekjes lezen', maar jezelf lastige vragen stellen: waarom denk ik dit? waarom voel ik ergens zo'n weerstand bij? ik weet dat mijn perspectief klopt, maar wat gebeurt er als ik iets vanuit een ander perspectief probeer te bekijken?
Oké, je hebt een punt als je zegt dat een woord verschillende associaties kan hebben in verschillende sociale kringen. Zoals je zelf al met één van je voorbeelden aangeeft, kan een sociale kring dus ook gedefinieerd worden als een kring met mensen van een bepaalde kleur. Wat nou als het woordje 'blank' (wat voor jou een neutrale betekenis heeft, zoals je zegt) in kringen van mensen van kleur géén neutrale betekenis heeft? Wat zegt dat dan over jou als je dat als irrelevant (of een aanval op je eigen vrijheid) afdoet?
"Daadwerkelijk anti-fascisme, anti-racisme, zelfbevrijding en zelfverdediging heeft vrij weinig met woorden te maken"
Dat ben ik dus totaal niet met je eens. Om het even bij racisme te houden: racisme heeft behoorlijk met taal te maken. Niet alleen in expliciet racistische uitingen, maar ook in micro-agressies (die zich in taal uiten), in communicatie in gebieden van het dagelijks leven (Hoe wordt er met je in een ziekenhuis gecommuniceerd? Is dat afhankelijk van je huidskleur? Welke afwegingen spelen er een rol bij een sollicitatieprocedure? - allemaal taal!), maar ook op institutioneel niveau: beleid, wetten. Ik zeg niet dat je je bij daadwerkelijk anti-racisme alléén maar op taal moet richten, maar anti-racisme wordt nogal symbolische symptoombestrijding als je dat aspect achterwege laat.
Nog even een zijspoortje: misschien fijn als je je aannames even checkt en er minder perso dingen bij sleept. Eerder probeerde je me al neer te zetten als een 'identiteitsideoloog', nu probeer je me in het hokje 'academisch, elitair en klassistisch' te scharen. Eh. Check: geen universitaire studie gedaan. M'n hele leven lang op een minimum-inkomen gezeten. Daar ook zelf mee opgegroeid. M'n kinderen opgevoed als alleenstaande bijstandsmoeder, waardoor die ook een label 'lagere klasse' opgeplakt kregen en daarmee een lager schooladvies dan ze verdienden, waardoor het voor hen ook vrijwel onmogelijk wordt om zich daaruit te werken.
Dit alles betekent niet dat ik te fucking stom ben om aan m'n eigen ontwikkeling te werken, om 'wat boekjes te lezen', om met mensen in gesprek te gaan.
Maar met je klasse-aanname sla je de plank stevig mis.
Hm, we komen in een oeverloze
Hm, we komen in een oeverloze ABAB discussie terecht, waarbij je de dingen die ik naar voren breng tot persoonlijke mening reduceert en daar de jouwe tegenover zet. Ik zie je ook een aantal argumenten waar ik al eerder iets over heb gezegd, gewoon herhalen. 'Is niet zo', 'dat betekent het voor mij niet', 'is nooit zo gebruikt'. Wijzen die uitspraken door de manier waarop je het formuleert niet nogal op simpele ontkenning?
En wat doe je dan met de uitspraken van mensen van kleur over de woorden 'blank' en 'wit'? (Anousha Nzume, Lygia Boerleider, Emma Lee Aponsah, Gerda Havertong, Gloria Wekker, om maar een paar bekende namen te noemen) Zet je dat dan ook gewoon als persoonlijke mening weg, met hetzelfde gemak 'nee, is niet zo'?
Dat je je onbewuste niet kan kennen, is kul. Je moet er wel voor gaan graven, ja, met een open en kritische blik. Je moet wel de wil hebben om aan zelfonderzoek te doen. Geloof me, dan kom je een heel eind als je onderliggende processen wilt gaan ontrafelen. 'Gedegen onderzoek' is dus niet een kwestie van 'wat boekjes lezen', maar jezelf lastige vragen stellen: waarom denk ik dit? waarom voel ik ergens zo'n weerstand bij? ik weet dat mijn perspectief klopt, maar wat gebeurt er als ik iets vanuit een ander perspectief probeer te bekijken?
Oké, je hebt een punt als je zegt dat een woord verschillende associaties kan hebben in verschillende sociale kringen. Zoals je zelf al met één van je voorbeelden aangeeft, kan een sociale kring dus ook gedefinieerd worden als een kring met mensen van een bepaalde kleur. Wat nou als het woordje 'blank' (wat voor jou een neutrale betekenis heeft, zoals je zegt) in kringen van mensen van kleur géén neutrale betekenis heeft? Wat zegt dat dan over jou als je dat als irrelevant (of een aanval op je eigen vrijheid) afdoet?
"Daadwerkelijk anti-fascisme, anti-racisme, zelfbevrijding en zelfverdediging heeft vrij weinig met woorden te maken"
Dat ben ik dus totaal niet met je eens. Om het even bij racisme te houden: racisme heeft behoorlijk met taal te maken. Niet alleen in expliciet racistische uitingen, maar ook in micro-agressies (die zich in taal uiten), in communicatie in gebieden van het dagelijks leven (Hoe wordt er met je in een ziekenhuis gecommuniceerd? Is dat afhankelijk van je huidskleur? Welke afwegingen spelen er een rol bij een sollicitatieprocedure? - allemaal taal!), maar ook op institutioneel niveau: beleid, wetten. Ik zeg niet dat je je bij daadwerkelijk anti-racisme alléén maar op taal moet richten, maar anti-racisme wordt nogal symbolische symptoombestrijding als je dat aspect achterwege laat.
Nog even een zijspoortje: misschien fijn als je je aannames even checkt en er minder perso dingen bij sleept. Eerder probeerde je me al neer te zetten als een 'identiteitsideoloog', nu probeer je me in het hokje 'academisch, elitair en klassistisch' te scharen. Eh. Check: geen universitaire studie gedaan. M'n hele leven lang op een minimum-inkomen gezeten. Daar ook zelf mee opgegroeid. M'n kinderen opgevoed als alleenstaande bijstandsmoeder, waardoor die ook een label 'lagere klasse' opgeplakt kregen en daarmee een lager schooladvies dan ze verdienden, waardoor het voor hen ook vrijwel onmogelijk wordt om zich daaruit te werken.
Dit alles betekent niet dat ik te fucking stom ben om aan m'n eigen ontwikkeling te werken, om 'wat boekjes te lezen', om met mensen in gesprek te gaan.
Maar met je klasse-aanname sla je de plank stevig mis.