Nah, dan zal ik - onvermoeibaar, hoera - wat argumenten op een rijtje zetten om je te laten zien waarom de term 'blank' niet oké is.
Voordat ik begin, het refereren naar een column van een notoire racist helpt niet echt als je me wilt overtuigen. Als je me dan zo graag zou willen overtuigen van je gelijk, kan je ook zelf de moeite nemen om je redenatie op te schrijven. Maar dat is een beetje de makke van rechts volk in het algemeen en racisten in het bijzonder: onzinverhalen worden keer op keer rondgetoeterd op internet, totdat het in de hoofden van voornoemden Allemaal Echt Waar is. Nee, het is niet waar, je hebt alleen 50x hetzelfde crap-ding gedeeld.
Maar goed. Wat is er mis met de term 'blank'?
1) 'Blank' is geen term voor een kleur. Alle andere benamingen voor huidskleuren wel. Dat is niet toevallig: het is een bevestiging van het feit dat witte mensen zichzelf en hun huidskleur als norm en standaard zien. Alsof wit niet één van de variaties in kleur is, maar als default in de mensheid - alles wat niet wit is, is een afwijking van die standaard. Daarmee proberen we het hele 'huidskleurprobleem' van onze schouders te vegen: racisme is niet óns probleem, maar dat van anderen. Dat is dus pertinente onzin: aangezien witte mensen de oorzaak zijn van racisme, is het wel degelijk ons probleem. Het is dus ook aan ons om daar iets aan te doen, maar daar proberen we onderuit te komen, onder andere door onze kleurvariatie niet aan te duiden als een kleur.
2) De term 'blank' wordt niet alleen voor de huidskleur van witte mensen gebruikt. We associëren dat met nog tal van andere begrippen: rein, puur, onschuldig, neutraal, onbeschreven en ga zo maar door. Door een synoniem van al die 'zuiverheid' te gebruiken als aanduiding voor onze huidskleur, projecteren we al die begrippen ook op de hele groep van mensen met een witte huidskleur. Of het nou bewust is (zoals bij witte suprematisten) of onbewust, zoals bij mensen als Raymond die het van de tafel vegen, dat doet er niet toe: het idee dat witte mensen puur, zuiver, onschuldig, neutraal en dús superieur zijn wordt zo van kinds af aan al geïnternaliseerd.
Dan nog even iets over dat artikel waar je naar linkt: Han van der Horst laat een klassiek staaltje witte fragiliteit zien. Ojee, als we maar niet aan zijn zo gekoesterde superieure witheid komen (door bijvoorbeeld de incorrecte term 'blank' te vervangen door 'wit'). Het gebruiken van de term 'wit' wordt door hem neergezet als een regelrechte aanval ('oorlogsvlag', 'aanslag', 'undercover-operatie', 'binnendringen'). Door het neer te zetten als een aanval meet hij de witte mens een slachtofferpositie aan, waarbij het 'logisch' is dat men zichzelf 'verdedigt'. Eh, even terug naar de basis, witte mensen zijn NIET het slachtoffer als we het over racisme hebben, maar de daders. (Noot: we zijn ook slachtoffers in de zin dat het onze mind ook al eeuwen vergiftigd, maar dat is een reden des temeer om er van af te willen en niet om het te gaan verdedigen) Die slachtofferpositie is dus grote onzin. Maar door huilie-huilie te gaan doen, verschaft van der Horst (en jij, want kennelijk ben je het ermee eens) zich wel een excuus om te doen alsof zij die racisme onder de aandacht brengen de grote boosdoeners zijn in plaats van de racisten zelf.
Inhoudelijk doet van der Horst alsof het een taalkundige kwestie is: het zou een undercover anglicisme zijn. Eh, nee, wit is gewoon een Nederlands woord, hoor. De reden dat er in de loop van de eeuwen is gekozen voor het woord 'blank' als aanduiding van een witte huidskleur ligt verankerd in racisme en kolonialisme - Nederlanders zijn de uitvinders van apartheid, weet je nog? - en het in stand houden van die twee. Door onder andere die twee onderliggende mindfucks die ik hierboven heb aangekaart.
Kortom: het wordt hoog tijd om het woord 'blank' over de reling van je VOC-schip te gooien. En onszelf met niet meer te gaan aanduiden dan wat we zijn: wit.
Nah, dan zal ik -
Nah, dan zal ik - onvermoeibaar, hoera - wat argumenten op een rijtje zetten om je te laten zien waarom de term 'blank' niet oké is.
Voordat ik begin, het refereren naar een column van een notoire racist helpt niet echt als je me wilt overtuigen. Als je me dan zo graag zou willen overtuigen van je gelijk, kan je ook zelf de moeite nemen om je redenatie op te schrijven. Maar dat is een beetje de makke van rechts volk in het algemeen en racisten in het bijzonder: onzinverhalen worden keer op keer rondgetoeterd op internet, totdat het in de hoofden van voornoemden Allemaal Echt Waar is. Nee, het is niet waar, je hebt alleen 50x hetzelfde crap-ding gedeeld.
Maar goed. Wat is er mis met de term 'blank'?
1) 'Blank' is geen term voor een kleur. Alle andere benamingen voor huidskleuren wel. Dat is niet toevallig: het is een bevestiging van het feit dat witte mensen zichzelf en hun huidskleur als norm en standaard zien. Alsof wit niet één van de variaties in kleur is, maar als default in de mensheid - alles wat niet wit is, is een afwijking van die standaard. Daarmee proberen we het hele 'huidskleurprobleem' van onze schouders te vegen: racisme is niet óns probleem, maar dat van anderen. Dat is dus pertinente onzin: aangezien witte mensen de oorzaak zijn van racisme, is het wel degelijk ons probleem. Het is dus ook aan ons om daar iets aan te doen, maar daar proberen we onderuit te komen, onder andere door onze kleurvariatie niet aan te duiden als een kleur.
2) De term 'blank' wordt niet alleen voor de huidskleur van witte mensen gebruikt. We associëren dat met nog tal van andere begrippen: rein, puur, onschuldig, neutraal, onbeschreven en ga zo maar door. Door een synoniem van al die 'zuiverheid' te gebruiken als aanduiding voor onze huidskleur, projecteren we al die begrippen ook op de hele groep van mensen met een witte huidskleur. Of het nou bewust is (zoals bij witte suprematisten) of onbewust, zoals bij mensen als Raymond die het van de tafel vegen, dat doet er niet toe: het idee dat witte mensen puur, zuiver, onschuldig, neutraal en dús superieur zijn wordt zo van kinds af aan al geïnternaliseerd.
Dan nog even iets over dat artikel waar je naar linkt: Han van der Horst laat een klassiek staaltje witte fragiliteit zien. Ojee, als we maar niet aan zijn zo gekoesterde superieure witheid komen (door bijvoorbeeld de incorrecte term 'blank' te vervangen door 'wit'). Het gebruiken van de term 'wit' wordt door hem neergezet als een regelrechte aanval ('oorlogsvlag', 'aanslag', 'undercover-operatie', 'binnendringen'). Door het neer te zetten als een aanval meet hij de witte mens een slachtofferpositie aan, waarbij het 'logisch' is dat men zichzelf 'verdedigt'. Eh, even terug naar de basis, witte mensen zijn NIET het slachtoffer als we het over racisme hebben, maar de daders. (Noot: we zijn ook slachtoffers in de zin dat het onze mind ook al eeuwen vergiftigd, maar dat is een reden des temeer om er van af te willen en niet om het te gaan verdedigen) Die slachtofferpositie is dus grote onzin. Maar door huilie-huilie te gaan doen, verschaft van der Horst (en jij, want kennelijk ben je het ermee eens) zich wel een excuus om te doen alsof zij die racisme onder de aandacht brengen de grote boosdoeners zijn in plaats van de racisten zelf.
Inhoudelijk doet van der Horst alsof het een taalkundige kwestie is: het zou een undercover anglicisme zijn. Eh, nee, wit is gewoon een Nederlands woord, hoor. De reden dat er in de loop van de eeuwen is gekozen voor het woord 'blank' als aanduiding van een witte huidskleur ligt verankerd in racisme en kolonialisme - Nederlanders zijn de uitvinders van apartheid, weet je nog? - en het in stand houden van die twee. Door onder andere die twee onderliggende mindfucks die ik hierboven heb aangekaart.
Kortom: het wordt hoog tijd om het woord 'blank' over de reling van je VOC-schip te gooien. En onszelf met niet meer te gaan aanduiden dan wat we zijn: wit.