Sorry, was niet mijn bedoeling om bot te zijn door niet te reageren op de eerdere reactie. Ik denk dat het kwam omdat ik de reactie niet zozeer las als 'nee, want' maar als 'ja, én', dus meer als andere, net zo waardevolle manieren om tot praktische solidariteit te komen. Ik ga er zeker niet vanuit dat vriendelijker zijn daarvoor de enige (of de beste) weg is, er zijn vele wegen, vanuit verschillende perspectieven.
Ik ben wel benieuwd waarom je stelt dat vriendelijkheid je een makkelijker doelwit kan maken van justitie. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat als je onderhandelingen over een demo of de ruimte voor een actie vanuit een soort lievige attitude te slap aanpakt (zoals bij NGO's maar al te vaak gebeurt), dat je dan inderdaad makkelijk uitgerangeerd kan worden door overheid/politie. Maar dat is dus niet het soort vriendelijkheid wat ik bedoel. In dat soort situaties moet je geen duimbreed ruimte laten en je poot stijf houden, zowel op praktisch als op principieel niveau.
Om een perso voorbeeldje te geven: ik krijg waarschijnlijk binnenkort een taakstraf als schikking aangeboden voor dat poke-a-cop gebeuren. No way dat ik daar akkoord mee ga, om verschillende principiële redenen: 1) ik vind dat ik daar sowieso niet voor vervolgd mag worden en dat er dus ook niks is om 'schuldig' aan te zijn 2) ik weiger om de staat danwel bedrijven te laten profiteren van mijn activisme, door het uitvoeren van dwangarbeid. Dus daar zal ik mijn poot stijf houden. Dikke kans dat die OvJ dat als onprettig of misschien zelfs als onvriendelijk ervaart. Tja. Ik heb op persoonlijk niveau niks tegen die OvJ. Ik kan nog steeds wensen dat ze een prettig leven heeft, dat ze zich omringt weet door mensen die van haar houden, dat ze zich op haar gemak voelt in haar dagelijks leven*. En als dat niet zo is, dat ze zich dat dan realiseert en iets verandert in haar persoonlijke omstandigheden (d'r beroep of zo) waardoor dat verandert. Dit hoef ik helemaal niet allemaal uit te spreken, want de kans is groot dat zij dat interpreteert als opportunistisch geslijm (dat krijg je vaak met mensen die in hiërarchiën denken). Dus beter spreek ik dat niet uit. Dat neemt niet weg dat ik dat wel van binnen kan voelen. Ik sta dan waarschijnlijk relaxter en veerkrachtiger in het gesprek (en loop dus niet drie dagen daarna te chagrijnen over al die onzin), ik ben mentaal gezien juist een minder makkelijk doelwit.
Maar misschien is dit niet wat je bedoelt - dan ben ik wel benieuwd naar wat daar dan wel je overwegingen bij zijn.
*) noot: dit heeft trouwens een duidelijke link met mijn bouddhistische achtergrond. Als je meer wil weten, zoek dan op 'metta'.
diversiteit van tactieken... en referentiekaders
Sorry, was niet mijn bedoeling om bot te zijn door niet te reageren op de eerdere reactie. Ik denk dat het kwam omdat ik de reactie niet zozeer las als 'nee, want' maar als 'ja, én', dus meer als andere, net zo waardevolle manieren om tot praktische solidariteit te komen. Ik ga er zeker niet vanuit dat vriendelijker zijn daarvoor de enige (of de beste) weg is, er zijn vele wegen, vanuit verschillende perspectieven.
Ik ben wel benieuwd waarom je stelt dat vriendelijkheid je een makkelijker doelwit kan maken van justitie. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat als je onderhandelingen over een demo of de ruimte voor een actie vanuit een soort lievige attitude te slap aanpakt (zoals bij NGO's maar al te vaak gebeurt), dat je dan inderdaad makkelijk uitgerangeerd kan worden door overheid/politie. Maar dat is dus niet het soort vriendelijkheid wat ik bedoel. In dat soort situaties moet je geen duimbreed ruimte laten en je poot stijf houden, zowel op praktisch als op principieel niveau.
Om een perso voorbeeldje te geven: ik krijg waarschijnlijk binnenkort een taakstraf als schikking aangeboden voor dat poke-a-cop gebeuren. No way dat ik daar akkoord mee ga, om verschillende principiële redenen: 1) ik vind dat ik daar sowieso niet voor vervolgd mag worden en dat er dus ook niks is om 'schuldig' aan te zijn 2) ik weiger om de staat danwel bedrijven te laten profiteren van mijn activisme, door het uitvoeren van dwangarbeid. Dus daar zal ik mijn poot stijf houden. Dikke kans dat die OvJ dat als onprettig of misschien zelfs als onvriendelijk ervaart. Tja. Ik heb op persoonlijk niveau niks tegen die OvJ. Ik kan nog steeds wensen dat ze een prettig leven heeft, dat ze zich omringt weet door mensen die van haar houden, dat ze zich op haar gemak voelt in haar dagelijks leven*. En als dat niet zo is, dat ze zich dat dan realiseert en iets verandert in haar persoonlijke omstandigheden (d'r beroep of zo) waardoor dat verandert. Dit hoef ik helemaal niet allemaal uit te spreken, want de kans is groot dat zij dat interpreteert als opportunistisch geslijm (dat krijg je vaak met mensen die in hiërarchiën denken). Dus beter spreek ik dat niet uit. Dat neemt niet weg dat ik dat wel van binnen kan voelen. Ik sta dan waarschijnlijk relaxter en veerkrachtiger in het gesprek (en loop dus niet drie dagen daarna te chagrijnen over al die onzin), ik ben mentaal gezien juist een minder makkelijk doelwit.
Maar misschien is dit niet wat je bedoelt - dan ben ik wel benieuwd naar wat daar dan wel je overwegingen bij zijn.
*) noot: dit heeft trouwens een duidelijke link met mijn bouddhistische achtergrond. Als je meer wil weten, zoek dan op 'metta'.