Eerst vochten we nog voor een wereld zonder grenzen, zonder racisme, voor radicale gelijkheid. Nu vechten we voor het recht om te mogen demonstreren en straks voor het recht om te mogen demonstreren voor het recht om te mogen demonstreren. Dit lijkt me een doodlopende weg.
Begrijp me niet verkeerd, de mensen in Den Haag heb ik hoog zitten. Maar deze methode van eerst een (nogal onduidelijke, grotendeels ongedefineerde) identiteit kiezen (maar die wel per definitie in conflict is met de status quo) om op basis daarvan te demonstreren tegen de onderdrukking van die identiteit, is belachelijk. Hiermee benadruk je juist het isolement waar de burgemeester en politie je graag in willen duwen.
Ter overweging: Wedden dat er straks een piep klein clubje in het zwart geklede mensen omsingeld en in elkaar gemept worden door de haagse politie? Weet je wat die politie daarna concludeert maar wat de mensen in het zwart ten ene male schijnt te ontgaan? Dat het (gelukkig) maar een klein geisoleerd groepje anarchisten is die afkomen op een demo 'tegen de repressie van anarchisten'. Laten we ons nu niet gaan verdelen in politieke strominkjes, elk met z'n eigen kleine demootje tegen repressie, zodat zij over ons kunnen heersen.
Waarom zou je eigenlijk solidair zijn met een anarchist alleen omdat die anarchist is? Wat is eigenlijk een anarchist? Het is in ieder geval geen beschermde titel, iedereen kan (en mag) zichzelf anarchist noemen, dat lijkt me dus geen geschikte basis voor solidariteit.
Als mensen goede dingen doen, acties waar je je achter kunt scharen laat dat dan de grond zijn voor solidariteit. (Tegen politiegeweld in de Schilderswijk bijvoorbeeld, of tegen Pegida) En voor de duidelijkheid, als mensen goede dingen op een manier die je aanspreekt, wat maakt het dan nog uit of die mensen zich anarchist noemen of niet? (Dit is een catch waar veel anarchisten nogal moeite mee hebben)
Overigens sla je de plank helemaal mis als je denk dat de politie en de politiek je onderdrukt 'omdat je je anarchist' noemt. Zij onderdrukken je omdat je dingen doet die hen niet aanstaan. Als je te maken krijgt met repressie is er een goede kans dat je drukt op een plek waar het pijn doet (de Schilderswijk bijvoorbeeld). Het zou heel wel een teken kunnen zijn dat je op de goede weg bent. Demonstreren tegen de repressie tegen anarchisten is precies het omgekeerde. Blijkbaar drukt de staat op een plekje waar het zeer doet.
Ondanks dit wens ik jullie heel veel succes. Maar deze demo kost jullie waarschijnlijk meer energie dan dat die gaat opleveren. In plaats daarvan: Blijf doen wat jullie doen zolang je het nog op kunt brengen.
Jezelf in een hoekje schilderen.
Eerst vochten we nog voor een wereld zonder grenzen, zonder racisme, voor radicale gelijkheid. Nu vechten we voor het recht om te mogen demonstreren en straks voor het recht om te mogen demonstreren voor het recht om te mogen demonstreren. Dit lijkt me een doodlopende weg.
Begrijp me niet verkeerd, de mensen in Den Haag heb ik hoog zitten. Maar deze methode van eerst een (nogal onduidelijke, grotendeels ongedefineerde) identiteit kiezen (maar die wel per definitie in conflict is met de status quo) om op basis daarvan te demonstreren tegen de onderdrukking van die identiteit, is belachelijk. Hiermee benadruk je juist het isolement waar de burgemeester en politie je graag in willen duwen.
Ter overweging: Wedden dat er straks een piep klein clubje in het zwart geklede mensen omsingeld en in elkaar gemept worden door de haagse politie? Weet je wat die politie daarna concludeert maar wat de mensen in het zwart ten ene male schijnt te ontgaan? Dat het (gelukkig) maar een klein geisoleerd groepje anarchisten is die afkomen op een demo 'tegen de repressie van anarchisten'. Laten we ons nu niet gaan verdelen in politieke strominkjes, elk met z'n eigen kleine demootje tegen repressie, zodat zij over ons kunnen heersen.
Waarom zou je eigenlijk solidair zijn met een anarchist alleen omdat die anarchist is? Wat is eigenlijk een anarchist? Het is in ieder geval geen beschermde titel, iedereen kan (en mag) zichzelf anarchist noemen, dat lijkt me dus geen geschikte basis voor solidariteit.
Als mensen goede dingen doen, acties waar je je achter kunt scharen laat dat dan de grond zijn voor solidariteit. (Tegen politiegeweld in de Schilderswijk bijvoorbeeld, of tegen Pegida) En voor de duidelijkheid, als mensen goede dingen op een manier die je aanspreekt, wat maakt het dan nog uit of die mensen zich anarchist noemen of niet? (Dit is een catch waar veel anarchisten nogal moeite mee hebben)
Overigens sla je de plank helemaal mis als je denk dat de politie en de politiek je onderdrukt 'omdat je je anarchist' noemt. Zij onderdrukken je omdat je dingen doet die hen niet aanstaan. Als je te maken krijgt met repressie is er een goede kans dat je drukt op een plek waar het pijn doet (de Schilderswijk bijvoorbeeld). Het zou heel wel een teken kunnen zijn dat je op de goede weg bent. Demonstreren tegen de repressie tegen anarchisten is precies het omgekeerde. Blijkbaar drukt de staat op een plekje waar het zeer doet.
Ondanks dit wens ik jullie heel veel succes. Maar deze demo kost jullie waarschijnlijk meer energie dan dat die gaat opleveren. In plaats daarvan: Blijf doen wat jullie doen zolang je het nog op kunt brengen.