Een grappig commentaar op de zoveelste distantiering in de geschiedenis van de kraakbeweging. Daar was men vooral in deze buurt heel vroeger ook al goed in, zo kan zich een enkeling zich wellicht nog de distantiering vanuit het NRC herinneren ten tijde van ... 30 april 1980.... Feitelijk is er dus een traditie van distantieringen die misschien wel sterker is dan de geschiedenis van solidariteitsverklaringen. Maar de laatste is inhoudelijk ook niet echt sterk. Okee, we verklaren ons solidair met puntje puntje puntje, en dan?
Niet veel nieuws onder de zon dus.
Maar deze reactie roept ook weer nieuwe vragen op, met name door de alhier gespuide kritiek, die men kennelijk eerder had ingeslikt, uit solidariteit!
Want laten we eerlijk zijn: het slangenpand en de rest van de tabakspanden waren niet veel meer dan een facade. Een mooie schildering die een eigenaar op de hak nam die inmiddels ook alweer zo'n 25 jaar onder de zoden ligt. Een populaire trekpleister voor toeristen die nog even een fotootje wilden maken van de hippe rafelrand van Amsterdam. Maar verder?
Gebeurde er ooit iets in het Slangenpand? Die benedenruimte was sinds mensenheugenis een fietsenstalling en rommelhok. Pas toen er sprake was van dreiging aan het adres van de bewoners werd er iets van een atelier opgezet en de raadselachtige claim gelanceerd dat het pand enig belang had in een lange underground traditie. Aan het onderhoud van het pand is na de eerste paar jaar ook in geen decennia meer wat gedaan, we mogen blij zijn dat het niet vanzelf in elkaar is gestort. Ik denk zelfs niet dat die lui er nog een bouwpot op nahielden, dus was het werkelijk alleen maar kraken als goedkoop tot gratis wonen. Dat er nog een Voku schijnt te zijn geweest met maaltijden voor 17,50 pleuro is dan ook weer een grappig en tekenend detail.
Maar of er in de rest van de blokken nu zoveel bruisends is gepresteerd in die tientallen jaren? Mij staat er werkelijk niets van bij. Grappig dat deze kritiek kennelijk wel binnenskamers leefde maar niet verder naar buiten kwam, tot deze distantiering van de oud-slangetjes.
Het werpt namelijk ook een nieuw licht op de militante verdediging van deze panden na de herkraak. Wat werd er inhoudelijk dan nog verdedigd? Het ging uiteindelijk om niets meer dan een facade, een buitenkant, waar omheen een ritueel van strijdbaarheid werd opgeworpen. Dit leverde mooie plaatjes op van nachtelijke brandende barricades. Maar waarvoor deze pittoreske verdedigingslinies werden opgeworpen, dat blijft de grote vraag...
Een grappig commentaar op de
Een grappig commentaar op de zoveelste distantiering in de geschiedenis van de kraakbeweging. Daar was men vooral in deze buurt heel vroeger ook al goed in, zo kan zich een enkeling zich wellicht nog de distantiering vanuit het NRC herinneren ten tijde van ... 30 april 1980.... Feitelijk is er dus een traditie van distantieringen die misschien wel sterker is dan de geschiedenis van solidariteitsverklaringen. Maar de laatste is inhoudelijk ook niet echt sterk. Okee, we verklaren ons solidair met puntje puntje puntje, en dan?
Niet veel nieuws onder de zon dus.
Maar deze reactie roept ook weer nieuwe vragen op, met name door de alhier gespuide kritiek, die men kennelijk eerder had ingeslikt, uit solidariteit!
Want laten we eerlijk zijn: het slangenpand en de rest van de tabakspanden waren niet veel meer dan een facade. Een mooie schildering die een eigenaar op de hak nam die inmiddels ook alweer zo'n 25 jaar onder de zoden ligt. Een populaire trekpleister voor toeristen die nog even een fotootje wilden maken van de hippe rafelrand van Amsterdam. Maar verder?
Gebeurde er ooit iets in het Slangenpand? Die benedenruimte was sinds mensenheugenis een fietsenstalling en rommelhok. Pas toen er sprake was van dreiging aan het adres van de bewoners werd er iets van een atelier opgezet en de raadselachtige claim gelanceerd dat het pand enig belang had in een lange underground traditie. Aan het onderhoud van het pand is na de eerste paar jaar ook in geen decennia meer wat gedaan, we mogen blij zijn dat het niet vanzelf in elkaar is gestort. Ik denk zelfs niet dat die lui er nog een bouwpot op nahielden, dus was het werkelijk alleen maar kraken als goedkoop tot gratis wonen. Dat er nog een Voku schijnt te zijn geweest met maaltijden voor 17,50 pleuro is dan ook weer een grappig en tekenend detail.
Maar of er in de rest van de blokken nu zoveel bruisends is gepresteerd in die tientallen jaren? Mij staat er werkelijk niets van bij. Grappig dat deze kritiek kennelijk wel binnenskamers leefde maar niet verder naar buiten kwam, tot deze distantiering van de oud-slangetjes.
Het werpt namelijk ook een nieuw licht op de militante verdediging van deze panden na de herkraak. Wat werd er inhoudelijk dan nog verdedigd? Het ging uiteindelijk om niets meer dan een facade, een buitenkant, waar omheen een ritueel van strijdbaarheid werd opgeworpen. Dit leverde mooie plaatjes op van nachtelijke brandende barricades. Maar waarvoor deze pittoreske verdedigingslinies werden opgeworpen, dat blijft de grote vraag...