"Ten tijde van de militaire dictatuur, midden 1973, kreeg een Uruguayaanse politieke gevangene, Juan José Noueched, vijf dagen straf: vijf dagen zonder bezoek. zonder ontspanning, vijf dagen zonder wat dan ook, wegens overtreding van het reglement. Vanuit het gezichtspunt van de kapitein die hem de straf had opgelegd liet het reglement geen enkele ruimte voor twijfel. Het reglement bepaalde duidelijk dat de gevangenen achter elkaar en met beide handen op de rug moesten lopen. Noueched was gestraft omdat hij maar één hand op zijn rug had gehouden.
Noueched was eenarmig.
Hij was in twee fases gepakt. Eerst zijn arm. Toen hijzelf. De arm was in Montevideo gegrepen. Noueched was hard rennend op de vlucht, toen de agent die hem achterna zat erin slaagde hem vast te grijpen, hem toeschreeuwde: "Geef je over!," en met de arm in zijn hand bleef staan. De rest van Noueched werd anderhalf jaar later gepakt, in Paysandú.
In degvangenis wilde Noueched zijn verloren arm terug zien te krijgen. "Dien een verzoekschrift in," werd hem gezegd.
Hij legde uit dat hij geen potlood had.
"Dien een verzoekschrift voor een potlood in," werd hem gezegd.
Toen had hij een potlood maar geen papier:
"ien een verzoekschrift voor papier in," werd hem gezegd.
Toen hij eindelijk potlood en papier had, stelde hij zijn verzoekschrift voor een arm in.
Na een tijd kreeg hij antwoord. Afgewezen. Er kon niet aan worden voldaan: de arm bevond zich in een ander dossier. Hij was door de militaire rechtbank berecht, zijn arm door de burgerlijke rechtbank."
Re: AIVD-richtlijnen 2012: meer focus op Anarchisten
"Ten tijde van de militaire dictatuur, midden 1973, kreeg een Uruguayaanse politieke gevangene, Juan José Noueched, vijf dagen straf: vijf dagen zonder bezoek. zonder ontspanning, vijf dagen zonder wat dan ook, wegens overtreding van het reglement. Vanuit het gezichtspunt van de kapitein die hem de straf had opgelegd liet het reglement geen enkele ruimte voor twijfel. Het reglement bepaalde duidelijk dat de gevangenen achter elkaar en met beide handen op de rug moesten lopen. Noueched was gestraft omdat hij maar één hand op zijn rug had gehouden.
Noueched was eenarmig.
Hij was in twee fases gepakt. Eerst zijn arm. Toen hijzelf. De arm was in Montevideo gegrepen. Noueched was hard rennend op de vlucht, toen de agent die hem achterna zat erin slaagde hem vast te grijpen, hem toeschreeuwde: "Geef je over!," en met de arm in zijn hand bleef staan. De rest van Noueched werd anderhalf jaar later gepakt, in Paysandú.
In degvangenis wilde Noueched zijn verloren arm terug zien te krijgen. "Dien een verzoekschrift in," werd hem gezegd.
Hij legde uit dat hij geen potlood had.
"Dien een verzoekschrift voor een potlood in," werd hem gezegd.
Toen had hij een potlood maar geen papier:
"ien een verzoekschrift voor papier in," werd hem gezegd.
Toen hij eindelijk potlood en papier had, stelde hij zijn verzoekschrift voor een arm in.
Na een tijd kreeg hij antwoord. Afgewezen. Er kon niet aan worden voldaan: de arm bevond zich in een ander dossier. Hij was door de militaire rechtbank berecht, zijn arm door de burgerlijke rechtbank."