Na 13 maanden, meerdere pogingen tot gesprekken, een jaar lang debat op Indymedia en tenslotte de Pinksterlanddagen editie 2014 is het tijd voor mij om mijn eigen conclusies te publiceren.
De aanloop:
Allereerst vind ik het belangrijk te zeggen dat de Pinksterlanddagen perikelen van 2013 een pijnlijke en vermoeiende gebeurtenis is geworden in mijn leven. De eerste maanden waren zeer moeilijk en ik zou deze periode graag zo spoedig mogelijk willen afronden. Mijn verwijdering op de Pinksterlanddagen is in retrospectie niet zo verrassend als zij op het eerste gezicht leek.
De afgelopen jaren heb ik mij in het openbaar op zijn zacht gezegd afkeurend uitgesproken over de manier hoe de “scene-politiek” zich manifesteert in Amsterdam. Ik heb gezien hoe mensen werden bedreigd, omdat zij zich kritisch uitlieten over de Vrankrijk, de stamgasten uit de Molli werden gepest of op andere manier naar de rand werden gedirigeerd. Een deel van de scene wordt gedomineerd door mensen die zich inlaten met zeer nauw politiek paradigma's die als meetlat fungeren waar iedereen langs wordt gelegd. Kritische mensen of mensen die net wat anders zijn worden vanwege allerlei vage reden geëxcommuniceerd. Bij navraag worden vage roddels aangedragen als reden. Met het gevaar dat ik teveel uitwijdt over vrij complexe en interne strubbelingen van de Amsterdamse scene (potentieel boekformaat: “Oorlog en Vrede”) lijkt het mij belangrijk om het in dit licht te houden. De Amsterdamse scene is helaas inmiddels tot nationale scene politiek vervallen. Dit, omdat de Voorbereidingsgroep van de Pinksterlanddagen in Appelscha een vrij Amsterdamse karakter heeft en mijn inziens op zijn minst de schijn van partijdigheid heeft.
Belofte is schuld:
In beginsel werd door de uiteindelijke uitzetploeg aan diverse personen inclusief mijzelf beloofd, dat er na de Pinksterlanddagen gesprekken zouden komen tussen mij, de aangeefsters en de verhoorders. Dit is zelfs diverse malen beloofd aan de evaluatiegroep en het 1e “A-team”, echter na tientallen pogingen en verzoeken staat deze belofte nog steeds als schuld open en mijn vragen blijven tot op heden onbeantwoord.
Openbaarheid van de Voorbereidingsgroep en mij in persoon:
In het openbaar lijkt de Voorbereidingsgroep als een groep die zich presenteert als een nette groep die zich richt op conflictbeheersing op basis van het power of definition-concept en die zich onthoudt van openlijke beschuldigingen en niet in wil gaan op de inhoud daarvan. De groep spreekt zich in het openbaar niet uit wat mij nu precies te laste is gelegd of laat tenlasteleggingen vallen, zonder er maar iets over uit te spreken (het server verhaal komt met geen woord voor in haar laatste publicatie). In de 'grote wereld' wordt idealiter verwacht dat in een asymmetrische machtsverhouding de machthebber zo transparant mogelijk is, maar de voorbereidingsgroep vertoonde alle trekjes van dictatoriale regimes: van mij totale openheid verwachten (de verhoren) en zichzelf onthouden van duidelijkheid van procedures,transparantie en een geweldsmonopolie (die bij de uitzetting door non-verbale communicatie zeer duidelijk werd gemaakt). Dit alles waardoor een sfeer van suggestiviteit,intimidatie en laster werd gecreëerd, een sfeer die door ebde in een roddelcampagne achteraf.
De laatste publicatie van de voorbereidingsgroep heeft veel beroering bezorgd in de activistenscene. Bekende schrijvers(sters), zoals Astrid Essed en Peter Storm hebben hun analyses hier op losgelaten; die hoeven niet door mij nog eens herhaald te worden. Wat mij opviel was dat er werd verweten dat het gepubliceerd werd op Indymedia. Ik kan hier alleen maar op antwoorden: het was niet anders mogelijk. De Voorbereidingsgroep hulde zich in anonimiteit, wenste niet met mij te praten en wilde geen eens de tenlasteleggingen aan mij duidelijk maken. Bij haar eerste berichtgeving wilde zij geen eens in gaan op de eis van publicatie van de bevindingen van de evaluatiegroep (zie 3e alinea op http://maikel.tiny-host.nl/scene_politics/pl-vb-groep-pinksterlanddag). Dit heeft mij doen besluiten om het debat meer in de openbaarheid te brengen. Het was pijnlijk voor elke partij, maar de privileges van anonimiteit liggen nu nog steeds in de handen van de voorbereidingsgroepsleden. De personen die er voor verantwoordelijk zijn, kunnen zich als een rat in een steeg verschuilen in naam van procedures en drogredenen als “Aan onze intentie valt niet te twijfelen”. Ik kon alleen maar in het openbaar reageren met mijn naam en toenaam. Dit, omdat het anders wel een heel abstract en ongeloofwaardig verhaal zou worden met als resultaat dat zij wel haar visie publiceerde op Indymedia en deels blootlegt wat haar gedachteprocessen zijn.
De smaadcampagne:
Omdat de aantijgingen niet bekend werden gemaakt naar mij of naar andere personen konden leden van de Voorbereidingsgroep in de scene onofficieel hun eigen verhaal er van maken en deze in de scene injecteren. Ik voel mij niet geroepen om diverse roddels te herhalen hier, maar het ging zelfs zo ver dat op het No Border Camp te Rotterdam vriendinnen van mij, waaronder mijn ex-partner, werden benaderd over wat voor 'gevaarlijke man' ik zou zijn. Een beproefde methode die in de gevestigde politiek regelmatig wordt gebruikt om karaktermoord op een politieke opponent te plegen. Ik laat het aan de lezer over wat het over zegt over het ethische besef van de leden van de Voorbereidingsgroep of op zijn minst van een aantal daarvan.
Afsluitend:
De communicatie naar mij en in de openbaarheid van de Voorbereidingsgroep 2013 spreekt boekdelen hoe die groep denkt over de festivalganger. Omdat ik niet de enige ben die in de afgelopen jaren is verwijderd door dezelfde mensen, vrees ik dat er niets concreets is veranderd. De Voorbereidingsgroep heeft nooit verteld aan mij of ik welkom ben voor de editie 2014. Door de oplopende spanningen, het blijkbaar geaccepteerde gedrag om mensen 2.5 uur te verhoren in een caravan, het fysiek een dreigende houding aan nemen om een persoon van het terrein af te dwingen,waarna de mensen die zich hier schuldig aan maken zich hullen in anonimiteit vrees ik voor een herhaling van wat zich heeft voorgevallen in de editie 2013. Ik hoop dat de editie van 2014 bereid is om een structurele verandering aan te brengen, waardoor anonieme beschuldigingen met deze verstrekkende gevolgen - beschuldigingen waardoor iedereen als Josef K. uit de roman van Kafka ten prooi kan vallen aan een ontspoorde ideologie – niet meer mogelijk zijn,.
Re: Pinksterlanddagen programma online te bekijken.
PL 2014: “In tijden van onduidelijkheid is het belangrijk om duidelijk te zijn
Overzicht van artikelen is te vinden op: http://maikel.tiny-host.nl/scene_politics/
Na 13 maanden, meerdere pogingen tot gesprekken, een jaar lang debat op Indymedia en tenslotte de Pinksterlanddagen editie 2014 is het tijd voor mij om mijn eigen conclusies te publiceren.
De aanloop:
Allereerst vind ik het belangrijk te zeggen dat de Pinksterlanddagen perikelen van 2013 een pijnlijke en vermoeiende gebeurtenis is geworden in mijn leven. De eerste maanden waren zeer moeilijk en ik zou deze periode graag zo spoedig mogelijk willen afronden. Mijn verwijdering op de Pinksterlanddagen is in retrospectie niet zo verrassend als zij op het eerste gezicht leek.
De afgelopen jaren heb ik mij in het openbaar op zijn zacht gezegd afkeurend uitgesproken over de manier hoe de “scene-politiek” zich manifesteert in Amsterdam. Ik heb gezien hoe mensen werden bedreigd, omdat zij zich kritisch uitlieten over de Vrankrijk, de stamgasten uit de Molli werden gepest of op andere manier naar de rand werden gedirigeerd. Een deel van de scene wordt gedomineerd door mensen die zich inlaten met zeer nauw politiek paradigma's die als meetlat fungeren waar iedereen langs wordt gelegd. Kritische mensen of mensen die net wat anders zijn worden vanwege allerlei vage reden geëxcommuniceerd. Bij navraag worden vage roddels aangedragen als reden. Met het gevaar dat ik teveel uitwijdt over vrij complexe en interne strubbelingen van de Amsterdamse scene (potentieel boekformaat: “Oorlog en Vrede”) lijkt het mij belangrijk om het in dit licht te houden. De Amsterdamse scene is helaas inmiddels tot nationale scene politiek vervallen. Dit, omdat de Voorbereidingsgroep van de Pinksterlanddagen in Appelscha een vrij Amsterdamse karakter heeft en mijn inziens op zijn minst de schijn van partijdigheid heeft.
Belofte is schuld:
In beginsel werd door de uiteindelijke uitzetploeg aan diverse personen inclusief mijzelf beloofd, dat er na de Pinksterlanddagen gesprekken zouden komen tussen mij, de aangeefsters en de verhoorders. Dit is zelfs diverse malen beloofd aan de evaluatiegroep en het 1e “A-team”, echter na tientallen pogingen en verzoeken staat deze belofte nog steeds als schuld open en mijn vragen blijven tot op heden onbeantwoord.
Openbaarheid van de Voorbereidingsgroep en mij in persoon:
In het openbaar lijkt de Voorbereidingsgroep als een groep die zich presenteert als een nette groep die zich richt op conflictbeheersing op basis van het power of definition-concept en die zich onthoudt van openlijke beschuldigingen en niet in wil gaan op de inhoud daarvan. De groep spreekt zich in het openbaar niet uit wat mij nu precies te laste is gelegd of laat tenlasteleggingen vallen, zonder er maar iets over uit te spreken (het server verhaal komt met geen woord voor in haar laatste publicatie). In de 'grote wereld' wordt idealiter verwacht dat in een asymmetrische machtsverhouding de machthebber zo transparant mogelijk is, maar de voorbereidingsgroep vertoonde alle trekjes van dictatoriale regimes: van mij totale openheid verwachten (de verhoren) en zichzelf onthouden van duidelijkheid van procedures,transparantie en een geweldsmonopolie (die bij de uitzetting door non-verbale communicatie zeer duidelijk werd gemaakt). Dit alles waardoor een sfeer van suggestiviteit,intimidatie en laster werd gecreëerd, een sfeer die door ebde in een roddelcampagne achteraf.
De laatste publicatie van de voorbereidingsgroep heeft veel beroering bezorgd in de activistenscene. Bekende schrijvers(sters), zoals Astrid Essed en Peter Storm hebben hun analyses hier op losgelaten; die hoeven niet door mij nog eens herhaald te worden. Wat mij opviel was dat er werd verweten dat het gepubliceerd werd op Indymedia. Ik kan hier alleen maar op antwoorden: het was niet anders mogelijk. De Voorbereidingsgroep hulde zich in anonimiteit, wenste niet met mij te praten en wilde geen eens de tenlasteleggingen aan mij duidelijk maken. Bij haar eerste berichtgeving wilde zij geen eens in gaan op de eis van publicatie van de bevindingen van de evaluatiegroep (zie 3e alinea op http://maikel.tiny-host.nl/scene_politics/pl-vb-groep-pinksterlanddag). Dit heeft mij doen besluiten om het debat meer in de openbaarheid te brengen. Het was pijnlijk voor elke partij, maar de privileges van anonimiteit liggen nu nog steeds in de handen van de voorbereidingsgroepsleden. De personen die er voor verantwoordelijk zijn, kunnen zich als een rat in een steeg verschuilen in naam van procedures en drogredenen als “Aan onze intentie valt niet te twijfelen”. Ik kon alleen maar in het openbaar reageren met mijn naam en toenaam. Dit, omdat het anders wel een heel abstract en ongeloofwaardig verhaal zou worden met als resultaat dat zij wel haar visie publiceerde op Indymedia en deels blootlegt wat haar gedachteprocessen zijn.
De smaadcampagne:
Omdat de aantijgingen niet bekend werden gemaakt naar mij of naar andere personen konden leden van de Voorbereidingsgroep in de scene onofficieel hun eigen verhaal er van maken en deze in de scene injecteren. Ik voel mij niet geroepen om diverse roddels te herhalen hier, maar het ging zelfs zo ver dat op het No Border Camp te Rotterdam vriendinnen van mij, waaronder mijn ex-partner, werden benaderd over wat voor 'gevaarlijke man' ik zou zijn. Een beproefde methode die in de gevestigde politiek regelmatig wordt gebruikt om karaktermoord op een politieke opponent te plegen. Ik laat het aan de lezer over wat het over zegt over het ethische besef van de leden van de Voorbereidingsgroep of op zijn minst van een aantal daarvan.
Afsluitend:
De communicatie naar mij en in de openbaarheid van de Voorbereidingsgroep 2013 spreekt boekdelen hoe die groep denkt over de festivalganger. Omdat ik niet de enige ben die in de afgelopen jaren is verwijderd door dezelfde mensen, vrees ik dat er niets concreets is veranderd. De Voorbereidingsgroep heeft nooit verteld aan mij of ik welkom ben voor de editie 2014. Door de oplopende spanningen, het blijkbaar geaccepteerde gedrag om mensen 2.5 uur te verhoren in een caravan, het fysiek een dreigende houding aan nemen om een persoon van het terrein af te dwingen,waarna de mensen die zich hier schuldig aan maken zich hullen in anonimiteit vrees ik voor een herhaling van wat zich heeft voorgevallen in de editie 2013. Ik hoop dat de editie van 2014 bereid is om een structurele verandering aan te brengen, waardoor anonieme beschuldigingen met deze verstrekkende gevolgen - beschuldigingen waardoor iedereen als Josef K. uit de roman van Kafka ten prooi kan vallen aan een ontspoorde ideologie – niet meer mogelijk zijn,.
Maikel
pl@tiny-host.nl
*Tevens gepubliceerd op: http://maikel.tiny-host.nl/scene_politics/