De uitkomst van een vergelijking, in deze dan professionelemassa media en een open posting blogging site als Indymedia, gaat sterk afhangen van de criteria die daarbij te pas komen. Evengoed is betrouwbaarheid een vraag van vertrouwen, vooral in de leveranciers van een boodschap, diens wereldbeeld en intenties, en , laast not least diens bekwaamheid.
In eerste instantie doet de gestelde vergelijking aan de spreekwoordelijke appels&peren denken, omdat de vergeleken media niet op dezelfde plek in het process van nieuwsvorming voorkomen. Een stuk zoals het bv in de volkskrant gepubliceerd wordt, bevat vooral een synthese, dwz het product van een analyse van bronnen, waarbij het leeuwendeel van het analytische process niet in het stuk zelf gaat voorkomen. Een publicatie op Indymedia daartegen is vooral een bron, vergelijkbaar dan met een persverklaring of een document op wikileaks.
De grensen tussen deze cathegorieen zijn uiteraard niet zo scherp. Zo is een publicatie in een commercieel medium bij verre niet zo nauwkeurig als bv een wetenschappelijk onderzoeksrapport en zullen bepaalde stellingen daar gewoonweg als feiten gepresenteerd worden terwijl het slechts om conclusies dan wel aannames gaat. Hetzelfde geldt dan voor publicaties op Indymedia, waar propagandistische stelllingen, originele documenten en al dan niet legitieme conclusies door elkaar heen gegooid worden, soms in een en hetzelfde stuk.
De betrouwbaarheid van al deze informatie hangt dan van de vaardigheid van de nieuwslezer af om informatie vanuit deze verschillende bronnen (zowel professionele als ander media dan) te decoderen. Bij een indymediaposting is vrijwel duidelijk dat er een politieke intentie achter een publicatie zit, en dat de publicatie zelf deel uitmaakt van het politieke handelen van diegene die publiceert. Alle andere motivaties van een professionele journalist komen niet te pas: een indy poster wordt niet ervoor betaald, en het medium zelf heeft evengoed geen commercieel belang.
Bij een professionele krant ligt dat uiteraard anders. De schrijvers van nieuws doen dit juist uit een professioneel belang, of worden zij direct betaald, of hopen zij als verslaggevers bekend genoeg te worden dat er uiteindelijk betaald werk van komt. In beide gevallen staat hun motivatie in principe los van de intenties van de acteurs in nu nieuwsstukken. Hun opdrachtgevers, dus de uitgevers van de krant en dergelijks, hebben evengoed soortgelijke belangen: een goed verhaal zorgt namelijk voor aandacht door het publiek, en deze aandacht wordt op haar beurt doorverkocht aan de adverteerders die wederom de hoofdmot van de inkomsten van een krant aanleveren. Uiteraard komen ook hier weer politieke agendas langsfietsen, maar die staan bij verre niet centraal.
De nieuwlezers in de tijd van digitale netwerken zijn zich meestal van deze achtergronden bewust. Als iemand (met en beetje horizon zeg maar) tegenwoordig een 'nieuwsfeit' tegenkomt gaat zij sowieso niet direct geloven wat een enkel nieuwsmedium erover te zeggen heeft, maar zal zij direct beginnen met het vergaren van zoveel als mogelijk alternatieve bronnen om te verificeren of dat wat daar zwart op wit staat ook als dusdanig geloofwaardig is. Het uiteindelijke 'complete' beeld wordt dan gevoormd als resultaat van de hoogsteigen analyse en synthese van de nieuwslezer zelf.
Uiteindelijk moet misschien nog gezegd dat Indymedia bijna weer een old style medium is (op de tijdslijn van het internet dan). Toen de eerste indy sites de lucht in gingen (seattle 1999) was wat op indy stond gewoon het meest verse nieuws dat men kon krijgen. Inmiddels kan men , als er iets aan het gebeuren is, dit gebeuren meer of min 'live' volgen op diverse varianten van door smartphones gevoerde microblogging sites. Dus met de technologische vooruitgang rukt indymedia gewoon op in de productielijn.
Bronnen, Analyse, Synthese en Decodering
De uitkomst van een vergelijking, in deze dan professionelemassa media en een open posting blogging site als Indymedia, gaat sterk afhangen van de criteria die daarbij te pas komen. Evengoed is betrouwbaarheid een vraag van vertrouwen, vooral in de leveranciers van een boodschap, diens wereldbeeld en intenties, en , laast not least diens bekwaamheid.
In eerste instantie doet de gestelde vergelijking aan de spreekwoordelijke appels&peren denken, omdat de vergeleken media niet op dezelfde plek in het process van nieuwsvorming voorkomen. Een stuk zoals het bv in de volkskrant gepubliceerd wordt, bevat vooral een synthese, dwz het product van een analyse van bronnen, waarbij het leeuwendeel van het analytische process niet in het stuk zelf gaat voorkomen. Een publicatie op Indymedia daartegen is vooral een bron, vergelijkbaar dan met een persverklaring of een document op wikileaks.
De grensen tussen deze cathegorieen zijn uiteraard niet zo scherp. Zo is een publicatie in een commercieel medium bij verre niet zo nauwkeurig als bv een wetenschappelijk onderzoeksrapport en zullen bepaalde stellingen daar gewoonweg als feiten gepresenteerd worden terwijl het slechts om conclusies dan wel aannames gaat. Hetzelfde geldt dan voor publicaties op Indymedia, waar propagandistische stelllingen, originele documenten en al dan niet legitieme conclusies door elkaar heen gegooid worden, soms in een en hetzelfde stuk.
De betrouwbaarheid van al deze informatie hangt dan van de vaardigheid van de nieuwslezer af om informatie vanuit deze verschillende bronnen (zowel professionele als ander media dan) te decoderen. Bij een indymediaposting is vrijwel duidelijk dat er een politieke intentie achter een publicatie zit, en dat de publicatie zelf deel uitmaakt van het politieke handelen van diegene die publiceert. Alle andere motivaties van een professionele journalist komen niet te pas: een indy poster wordt niet ervoor betaald, en het medium zelf heeft evengoed geen commercieel belang.
Bij een professionele krant ligt dat uiteraard anders. De schrijvers van nieuws doen dit juist uit een professioneel belang, of worden zij direct betaald, of hopen zij als verslaggevers bekend genoeg te worden dat er uiteindelijk betaald werk van komt. In beide gevallen staat hun motivatie in principe los van de intenties van de acteurs in nu nieuwsstukken. Hun opdrachtgevers, dus de uitgevers van de krant en dergelijks, hebben evengoed soortgelijke belangen: een goed verhaal zorgt namelijk voor aandacht door het publiek, en deze aandacht wordt op haar beurt doorverkocht aan de adverteerders die wederom de hoofdmot van de inkomsten van een krant aanleveren. Uiteraard komen ook hier weer politieke agendas langsfietsen, maar die staan bij verre niet centraal.
De nieuwlezers in de tijd van digitale netwerken zijn zich meestal van deze achtergronden bewust. Als iemand (met en beetje horizon zeg maar) tegenwoordig een 'nieuwsfeit' tegenkomt gaat zij sowieso niet direct geloven wat een enkel nieuwsmedium erover te zeggen heeft, maar zal zij direct beginnen met het vergaren van zoveel als mogelijk alternatieve bronnen om te verificeren of dat wat daar zwart op wit staat ook als dusdanig geloofwaardig is. Het uiteindelijke 'complete' beeld wordt dan gevoormd als resultaat van de hoogsteigen analyse en synthese van de nieuwslezer zelf.
Uiteindelijk moet misschien nog gezegd dat Indymedia bijna weer een old style medium is (op de tijdslijn van het internet dan). Toen de eerste indy sites de lucht in gingen (seattle 1999) was wat op indy stond gewoon het meest verse nieuws dat men kon krijgen. Inmiddels kan men , als er iets aan het gebeuren is, dit gebeuren meer of min 'live' volgen op diverse varianten van door smartphones gevoerde microblogging sites. Dus met de technologische vooruitgang rukt indymedia gewoon op in de productielijn.