Deze tekst is twee jaar geleden verspreid door een medewerker van info-groep Alaska i.s.m. AFA-Fryslan tijdens een informatieavond over vluchtelingen in de jaren 30 en nu. Een reden was dat Alaska en AFA-Fryslan ter sprake wilden brengen dat er ten onrechte een onderscheid wordt gemaakt tussen economische en politieke vluchtelingen. Wat is economisch en wat is politiek?
Hoe we leven wordt toch voor een belangrijk deel door politieke maatregelen beïnvloed. Politiek lijkt inmiddels alleen maar voorwaarden te willen scheppen voor hoe de economie beter werkt. Het gaat dus duidelijk om verschillende aspecten van ons bestaan die nauw samenhangen. Net zoals wij in Nederland kunnen gaan en staan waar we willen (als we tenminste geld hebben om te kunnen reizen), vinden we dat dus iedereen dit recht zou moeten hebben. Nu is het immers zo dat vooral door toeval, door waar je geboren wordt de doorslag geeft hoe je leven eruit ziet. net zoals voor onszelf vinden we dat iedereen het recht heeft op een beter leven, waar dan ook. We beschouwen migratie en vlucht dan ook als strategieën om een beter leven te krijgen.
Vluchtelingen in de jaren 30
Sinds in 1933 Hitler in Duitsland aan de macht was, werd het Joden onmogelijk gemaakt hun beroep uit te oefenen. Joden werden sociaal en economisch uitgesloten, raakten hun levensonderhoud kwijt en konden gewoon worden opgepakt. Ze werden afgevoerd naar concentratiekampen waar ze samen met de gevangen linkse oppositie onder erbarmelijke omstandigheden dwangarbeid moesten verrichten.
De Nederlandse regering werkte overigens nauw samen met het Nationaal-Socialistische terreurbewind in hun strijd tegen links, met name de communisten. Zo was er in Nederland, als reactie op de strijd van links en de revolutie dreiging in 1918 een Centrale Inlichtingendienst opgezet om links beter te kunnen bestrijden.
De strijd tegen links werd al snel internationaal opgepakt en ging ook na de machtsgreep van Adolf Hitler gewoon door. Zo is gebleken dat er tenminste 18 hoge Nederlandse politiefunctionarissen nauw samenwerkten met onder meer de Gestapo. Hiertoe behoorde onder meer de heer Eindhoven, in de jaren 30 hoofdcommissaris van politie in Rotterdam. Hoe verrassend ook, tot april 1961 hoofd van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD, nu AIVD).
De strijd tegen links en met name de z.g.n. Oost-Joden, d.w.z. Joden voornamelijk uit Polen werden door de regering op een lijn gesteld. In de ministerraad van 1934 werd aangekondigd dat deze twee groepen zoveel mogelijk moesten worden geweerd en, bij voorkeur, moesten worden uitgezet.
Dat de Oost-Joden voor de pogroms in Oost-Europa op de vlucht sloegen was voor een ieder duidelijk. De groep groeide echter zeer snel en werd door de internationale politiek toentertijd dan ook behandeld als zijnde een groot internationaal vluchtelingenprobleem. Het antisemitisme van die jaren kan dan ook worden begrepen als een vorm van racisme tegen deze vluchtelingen beweging. Ook door Joden in West Europa werd met gemengde gevoelens gereageerd op de Oost-Joodse vluchtelingen. Met name hun oud-Joodse gebruiken en hun opvallende verschijning zorgde voor ongerustheid. Zo werd er gevreesd dat deze groep het antisemitisme in Nederland verder zou kunnen versterken.
In de jaren 30 werden er verschillende opvangkampen ingericht voor Joodse vluchtelingen. De regering wilde hier niet voor betalen en liet de Joodse gemeenschap hier in Nederland voor opdraaien. Eind jaren 30 werden de kampen gesloten en werd er gezocht naar een plek voor een grote kamp. In eerste instantie was de Veluwe een optie. Maar deze mogelijkheid verviel omdat koningin Wilhelmina geen kamp in de nabijheid van haar paleis wilde hebben. Zoals bekend werd het kamp na de inval van de Nationaal-Socialisten door hen in gebruik genoemen en functioneerde als doorgangskamp naar Auschwitz.
Tekst informatieavond over vluchtelingen in de jaren 30 en nu!
Deze tekst is twee jaar geleden verspreid door een medewerker van info-groep Alaska i.s.m. AFA-Fryslan tijdens een informatieavond over vluchtelingen in de jaren 30 en nu. Een reden was dat Alaska en AFA-Fryslan ter sprake wilden brengen dat er ten onrechte een onderscheid wordt gemaakt tussen economische en politieke vluchtelingen. Wat is economisch en wat is politiek?
Hoe we leven wordt toch voor een belangrijk deel door politieke maatregelen beïnvloed. Politiek lijkt inmiddels alleen maar voorwaarden te willen scheppen voor hoe de economie beter werkt. Het gaat dus duidelijk om verschillende aspecten van ons bestaan die nauw samenhangen. Net zoals wij in Nederland kunnen gaan en staan waar we willen (als we tenminste geld hebben om te kunnen reizen), vinden we dat dus iedereen dit recht zou moeten hebben. Nu is het immers zo dat vooral door toeval, door waar je geboren wordt de doorslag geeft hoe je leven eruit ziet. net zoals voor onszelf vinden we dat iedereen het recht heeft op een beter leven, waar dan ook. We beschouwen migratie en vlucht dan ook als strategieën om een beter leven te krijgen.
Vluchtelingen in de jaren 30
Sinds in 1933 Hitler in Duitsland aan de macht was, werd het Joden onmogelijk gemaakt hun beroep uit te oefenen. Joden werden sociaal en economisch uitgesloten, raakten hun levensonderhoud kwijt en konden gewoon worden opgepakt. Ze werden afgevoerd naar concentratiekampen waar ze samen met de gevangen linkse oppositie onder erbarmelijke omstandigheden dwangarbeid moesten verrichten.
De Nederlandse regering werkte overigens nauw samen met het Nationaal-Socialistische terreurbewind in hun strijd tegen links, met name de communisten. Zo was er in Nederland, als reactie op de strijd van links en de revolutie dreiging in 1918 een Centrale Inlichtingendienst opgezet om links beter te kunnen bestrijden.
De strijd tegen links werd al snel internationaal opgepakt en ging ook na de machtsgreep van Adolf Hitler gewoon door. Zo is gebleken dat er tenminste 18 hoge Nederlandse politiefunctionarissen nauw samenwerkten met onder meer de Gestapo. Hiertoe behoorde onder meer de heer Eindhoven, in de jaren 30 hoofdcommissaris van politie in Rotterdam. Hoe verrassend ook, tot april 1961 hoofd van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD, nu AIVD).
De strijd tegen links en met name de z.g.n. Oost-Joden, d.w.z. Joden voornamelijk uit Polen werden door de regering op een lijn gesteld. In de ministerraad van 1934 werd aangekondigd dat deze twee groepen zoveel mogelijk moesten worden geweerd en, bij voorkeur, moesten worden uitgezet.
Dat de Oost-Joden voor de pogroms in Oost-Europa op de vlucht sloegen was voor een ieder duidelijk. De groep groeide echter zeer snel en werd door de internationale politiek toentertijd dan ook behandeld als zijnde een groot internationaal vluchtelingenprobleem. Het antisemitisme van die jaren kan dan ook worden begrepen als een vorm van racisme tegen deze vluchtelingen beweging. Ook door Joden in West Europa werd met gemengde gevoelens gereageerd op de Oost-Joodse vluchtelingen. Met name hun oud-Joodse gebruiken en hun opvallende verschijning zorgde voor ongerustheid. Zo werd er gevreesd dat deze groep het antisemitisme in Nederland verder zou kunnen versterken.
In de jaren 30 werden er verschillende opvangkampen ingericht voor Joodse vluchtelingen. De regering wilde hier niet voor betalen en liet de Joodse gemeenschap hier in Nederland voor opdraaien. Eind jaren 30 werden de kampen gesloten en werd er gezocht naar een plek voor een grote kamp. In eerste instantie was de Veluwe een optie. Maar deze mogelijkheid verviel omdat koningin Wilhelmina geen kamp in de nabijheid van haar paleis wilde hebben. Zoals bekend werd het kamp na de inval van de Nationaal-Socialisten door hen in gebruik genoemen en functioneerde als doorgangskamp naar Auschwitz.