De geformuleerde basis van waaruit Occupy het levenslicht zag, de bankencrisis en de graaicultuur -de 99% versus de 1%- is slechts een speerpunt, daar de uiteindelijke drijfveer of bestaansvoorwaarde, waar Occupy een symptoom van is, ergens anders ligt, want dat is een symptoom van een wereldwijde revolutionaire bewustwording die in gang gezet is.
De theorie van de revolutionaire bewustwording:
Bewust zijn (worden) van de constatering dat wij mensen wereldwijd ontmenselijkt zijn in een onmenselijk systeem. Feitelijk is dat heel de aarde met al wat zich daarop bevindt: de natuur wordt in haar facetten vernietigd, mensen vervreemden van elkaar en van zichzelf, van enige harmonie tussen de aarde en al wat er op leeft is geen sprake. Dit alles wordt onderdrukt en uitgebuit...
De onderdrukking wordt door staten wereldwijd opgelegd, doordat die met onder anderen gecreëerde grenzen verdeelt & heerst. De uitbuiting wordt door een wereldwijd kapitalisme, dat geen grenzen kent maar grenzen alleen misbruikt, opgelegd.
Deze onderdrukking en uitbuiting zijn tot stand gekomen en worden in stand gehouden door drie tegenstellingen, namelijk rijk - arm (het kapitaal), zwart - wit (racisme) en man - vrouw (patriarchaat) en we kunnen zelfs eventueel spreken van een vierde tegenstelling, namelijk mens - natuur (natuurvernietiging.) Deze tegenstellingen zijn inherent aan het systeem met al zijn facetten, marges en zogenaamd democratische spelregels.
Het revolutionaire binnen bovenstaande bewustwording is het besef, dat zolang deze uitbuiting en onderdrukking door staat en kapitaal niet omver geworpen wordt –uiteindelijk - de mens en al wat groeit en bloeit, uitgebuit en onderdrukt zal blijven.
De praktijk van de revolutionaire bewustwording:
De confrontatie aan gaan: Occupy, de tentenkampen, is het bezetten van openbare grond.
Deze kampen zijn het ‘hout’ om een tegenmacht, lees tegen de macht, op en uit te bouwen.
Tegenmacht die gebaseerd is op solidariteit, creativiteit, verbondenheid en menselijke warmte, vier begrippen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Het bouwen aan de tegenmacht gebeurd binnen General Assemblees, waarin het streven naar consensus en organisatie zónder dwang het uitgangspunt zijn. Dit is Occupy zelf, de beweging Occupy, het vuur. Zonder hout geen vuur: de tentenkampen zijn vooralsnog een vitaal onderdeel om het vuur brandende te houden. De kracht van de tentenkampen zelf – we gaan niet weg mentaliteit- is onverzettelijkheid.
De tentenkampen, wereldwijd, brengen een tegenstelling in beeld: een simpel tentje tegenover de waanzin van de wereld (met alle ‘verworvenheden’ van die wereld.)
De aktiekampen staan op openbaar terrein, een neutraal terrein, daar openbare grond geen politieke, religieuze of andere kleur kent (denk aan samenzweringstheorieën.) Verder stellen de kampen op die manier dat het openbare terrein van ons allemaal is: ‘Who’s street?’ ‘Our streets!’
De revolutionaire bewustwording in detail:
Occupy is niet bezig met zieltjes winnen: de revolutionaire bewustwording is een individueel proces.
‘We’ kunnen alleen handvaten aanreiken door onder andere de juiste vragen te stellen. ‘We’ betreft alleen personen die zich kunnen identificeren met de omschreven theorie en praktijk van de revolutionaire bewustwording.
Vitaal onderdeel van de bewustwording is: het nemen van eigen verantwoordelijkheid, naar jezelf en anderen toe. De tijd van vrijblijvendheid is voorbij. Zonder het nemen van die verantwoordelijkheid wordt het bewustwordingsproces een spel. Het is noodzakelijk dat men kan worden aangesproken op het niet nakomen van de zelf aangegane verantwoordelijkheid.
Genoemde verantwoordelijkheid is noodzakelijk om een collectiviteit met elkaar op en uit te bouwen. Een collectiviteit die het systeem en zichzelf zal overstijgen. Deze komt natuurlijk niet uit de lucht vallen en zal gerealiseerd worden in een continue wisselwerking van denken en voelen, praten en doen.
Het doorbreken van leiderschap binnen Occupy kan alleen gebeuren middels het delen van kennis en het delegeren van taken. Kennis is immers macht.
Stellingname, strategie en tactiek:
Willen ‘we’ groeien dan is het ontzettend belangrijk, zoniet noodzaak, een werkbare korte en langetermijn strategie en tactiek te ontwikkelen. Alleen dan kunnen de uit te voeren akties gekaderd worden. Deze strategie en tactiek dragen ook bij tot transparantie, die naar buiten toe gecommuniceerd moet worden om zo tot een stellingname te komen (logisch volgend op de genoemde verantwoordelijkheid, naar hen toe, die zich al kunnen of willen gaan identificeren met al het bovenstaande.)
Wanneer Occupy als beweging geen stellingname inneemt, krijgen elementen die zich niet volledig met Occupy identificeren een platform. Dat platform gaat dan contraproductief, danwel saboterend doorwerken op de te formuleren stellingname van Occupy zelf.
Een aanzet tot een strategie en tactiek is het werken aan het bundelen van –de- deelstrijden om ze in een revolutionair verband en perspectief te plaatsen. Om een strijd op twee fronten plaats te laten vinden: via een mentaliteitsverandering in de hoofden van de mensen en op straat.
Take the square, dat gelieerd is aan Occupy, heeft zestien punten geformuleerd die een leidraad kunnen vormen om een stelling in te nemen, alsook een aanleiding kunnen zijn binnen het ontwikkelen van een strategie en tactiek:
1. Geen geweld enkel als een legitiem antwoord op repressieve aanvallen
2. Volksvergaderingen met maximale publieke deelname. De methode om consensus te bereiken als beslissing mechanisme.
3. Samenwerking en synergie, wederzijdse hulp. Dialoog om conflicten op te lossen.
4. Collectieve intelligentie, debat en het delen van kennis aanmoedigen.
5. Horizontaal systeem. Geen hiërarchie en het ontbreken van permanent leiderschap, naast natuurlijk leiderschap, roterend en terugroepbaar op elk gebied.
6. Het aan de kaak stellen en verwijderen van de huidige democratie.
7. Organisatorische transparantie. Het ware als gedeelde doelstelling.
8. Milieuactivisme, duurzaamheid en consuminderen.
9. Onpartijdigheid en het huidige systeem van vertegenwoordiging wegdoen.
10. Antikapitalisme. De misbruiken van het huidige systeem liggen aan de basis van onze reactie.
11. Vermenselijking van de economie, prioriteit geven aan het gemeenschappelijke goed, gebaseerd op zorg voor elkaar en de wereld.
12. Zelfbeheer. De kapitalistische slavenarbeid uit het systeem.
13. Seculiere spiritualiteit. Geen enkele religieuze regel kan invloed hebben op de beweging.
14. Gezondheid- en opvoeding systeem voor de groei van gezonde mensen, het allopathische drug systeem verlaten, en op de massa georiënteerde educatie aangepast aan toekomstig werk.
15. Inclusie van elk individu of groep die deze waarden of ideologie respecteert.
16. Terugroepbaarheid en continue herziening van deze waarden.
one two three what are we fighting for ...
De Occupy beweging: een analyse.
De geformuleerde basis van waaruit Occupy het levenslicht zag, de bankencrisis en de graaicultuur -de 99% versus de 1%- is slechts een speerpunt, daar de uiteindelijke drijfveer of bestaansvoorwaarde, waar Occupy een symptoom van is, ergens anders ligt, want dat is een symptoom van een wereldwijde revolutionaire bewustwording die in gang gezet is.
De theorie van de revolutionaire bewustwording:
Bewust zijn (worden) van de constatering dat wij mensen wereldwijd ontmenselijkt zijn in een onmenselijk systeem. Feitelijk is dat heel de aarde met al wat zich daarop bevindt: de natuur wordt in haar facetten vernietigd, mensen vervreemden van elkaar en van zichzelf, van enige harmonie tussen de aarde en al wat er op leeft is geen sprake. Dit alles wordt onderdrukt en uitgebuit...
De onderdrukking wordt door staten wereldwijd opgelegd, doordat die met onder anderen gecreëerde grenzen verdeelt & heerst. De uitbuiting wordt door een wereldwijd kapitalisme, dat geen grenzen kent maar grenzen alleen misbruikt, opgelegd.
Deze onderdrukking en uitbuiting zijn tot stand gekomen en worden in stand gehouden door drie tegenstellingen, namelijk rijk - arm (het kapitaal), zwart - wit (racisme) en man - vrouw (patriarchaat) en we kunnen zelfs eventueel spreken van een vierde tegenstelling, namelijk mens - natuur (natuurvernietiging.) Deze tegenstellingen zijn inherent aan het systeem met al zijn facetten, marges en zogenaamd democratische spelregels.
Het revolutionaire binnen bovenstaande bewustwording is het besef, dat zolang deze uitbuiting en onderdrukking door staat en kapitaal niet omver geworpen wordt –uiteindelijk - de mens en al wat groeit en bloeit, uitgebuit en onderdrukt zal blijven.
De praktijk van de revolutionaire bewustwording:
De confrontatie aan gaan: Occupy, de tentenkampen, is het bezetten van openbare grond.
Deze kampen zijn het ‘hout’ om een tegenmacht, lees tegen de macht, op en uit te bouwen.
Tegenmacht die gebaseerd is op solidariteit, creativiteit, verbondenheid en menselijke warmte, vier begrippen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Het bouwen aan de tegenmacht gebeurd binnen General Assemblees, waarin het streven naar consensus en organisatie zónder dwang het uitgangspunt zijn. Dit is Occupy zelf, de beweging Occupy, het vuur. Zonder hout geen vuur: de tentenkampen zijn vooralsnog een vitaal onderdeel om het vuur brandende te houden. De kracht van de tentenkampen zelf – we gaan niet weg mentaliteit- is onverzettelijkheid.
De tentenkampen, wereldwijd, brengen een tegenstelling in beeld: een simpel tentje tegenover de waanzin van de wereld (met alle ‘verworvenheden’ van die wereld.)
De aktiekampen staan op openbaar terrein, een neutraal terrein, daar openbare grond geen politieke, religieuze of andere kleur kent (denk aan samenzweringstheorieën.) Verder stellen de kampen op die manier dat het openbare terrein van ons allemaal is: ‘Who’s street?’ ‘Our streets!’
De revolutionaire bewustwording in detail:
Occupy is niet bezig met zieltjes winnen: de revolutionaire bewustwording is een individueel proces.
‘We’ kunnen alleen handvaten aanreiken door onder andere de juiste vragen te stellen. ‘We’ betreft alleen personen die zich kunnen identificeren met de omschreven theorie en praktijk van de revolutionaire bewustwording.
Vitaal onderdeel van de bewustwording is: het nemen van eigen verantwoordelijkheid, naar jezelf en anderen toe. De tijd van vrijblijvendheid is voorbij. Zonder het nemen van die verantwoordelijkheid wordt het bewustwordingsproces een spel. Het is noodzakelijk dat men kan worden aangesproken op het niet nakomen van de zelf aangegane verantwoordelijkheid.
Genoemde verantwoordelijkheid is noodzakelijk om een collectiviteit met elkaar op en uit te bouwen. Een collectiviteit die het systeem en zichzelf zal overstijgen. Deze komt natuurlijk niet uit de lucht vallen en zal gerealiseerd worden in een continue wisselwerking van denken en voelen, praten en doen.
Het doorbreken van leiderschap binnen Occupy kan alleen gebeuren middels het delen van kennis en het delegeren van taken. Kennis is immers macht.
Stellingname, strategie en tactiek:
Willen ‘we’ groeien dan is het ontzettend belangrijk, zoniet noodzaak, een werkbare korte en langetermijn strategie en tactiek te ontwikkelen. Alleen dan kunnen de uit te voeren akties gekaderd worden. Deze strategie en tactiek dragen ook bij tot transparantie, die naar buiten toe gecommuniceerd moet worden om zo tot een stellingname te komen (logisch volgend op de genoemde verantwoordelijkheid, naar hen toe, die zich al kunnen of willen gaan identificeren met al het bovenstaande.)
Wanneer Occupy als beweging geen stellingname inneemt, krijgen elementen die zich niet volledig met Occupy identificeren een platform. Dat platform gaat dan contraproductief, danwel saboterend doorwerken op de te formuleren stellingname van Occupy zelf.
Een aanzet tot een strategie en tactiek is het werken aan het bundelen van –de- deelstrijden om ze in een revolutionair verband en perspectief te plaatsen. Om een strijd op twee fronten plaats te laten vinden: via een mentaliteitsverandering in de hoofden van de mensen en op straat.
Take the square, dat gelieerd is aan Occupy, heeft zestien punten geformuleerd die een leidraad kunnen vormen om een stelling in te nemen, alsook een aanleiding kunnen zijn binnen het ontwikkelen van een strategie en tactiek:
1. Geen geweld enkel als een legitiem antwoord op repressieve aanvallen
2. Volksvergaderingen met maximale publieke deelname. De methode om consensus te bereiken als beslissing mechanisme.
3. Samenwerking en synergie, wederzijdse hulp. Dialoog om conflicten op te lossen.
4. Collectieve intelligentie, debat en het delen van kennis aanmoedigen.
5. Horizontaal systeem. Geen hiërarchie en het ontbreken van permanent leiderschap, naast natuurlijk leiderschap, roterend en terugroepbaar op elk gebied.
6. Het aan de kaak stellen en verwijderen van de huidige democratie.
7. Organisatorische transparantie. Het ware als gedeelde doelstelling.
8. Milieuactivisme, duurzaamheid en consuminderen.
9. Onpartijdigheid en het huidige systeem van vertegenwoordiging wegdoen.
10. Antikapitalisme. De misbruiken van het huidige systeem liggen aan de basis van onze reactie.
11. Vermenselijking van de economie, prioriteit geven aan het gemeenschappelijke goed, gebaseerd op zorg voor elkaar en de wereld.
12. Zelfbeheer. De kapitalistische slavenarbeid uit het systeem.
13. Seculiere spiritualiteit. Geen enkele religieuze regel kan invloed hebben op de beweging.
14. Gezondheid- en opvoeding systeem voor de groei van gezonde mensen, het allopathische drug systeem verlaten, en op de massa georiënteerde educatie aangepast aan toekomstig werk.
15. Inclusie van elk individu of groep die deze waarden of ideologie respecteert.
16. Terugroepbaarheid en continue herziening van deze waarden.