Allereerst bedankt voor de online pdf variant van 'Krachtbronnen van de Anarchie'. Het lijkt op Jip en Janneke en misschien is dat de bedoeling ook geweest. Een post-modern knip en plakwerk van vooral iedeeen en geen of gebrekkig historisch wetenschappelijk inzicht. Ik waardeer je lage drempels om misschien onbekenden kennis te laten maken met jouw overtuiging wat anarchistische ideeen kunnen zijn. Toch ben ik ook teleurgesteld over allereerst de 9 pagina's die ik gelezen heb.
Het lijkt een virus om vooral maar te denken in vrijheid, zonder de materiele omstandigheden in overweging te nemen. Zoals ik eerder gereageerd heb op een posting van Doorbraak: 'Links niet vies van arbeidsdwang' ontdek ik wederom dat er 'anarchisten' zijn die van alles weg kunnen denken. Hoe kan je een pijl weg redeneren als die je raakt met dodelijke afloop? Hoe dom kan je zijn om jezelf in je voet te schieten? Mijn ideeen zijn niet absoluut en (on)bespreekbaar met anderen maar vooral onderhevig aan de wisselende omstandigheden in mijn omgeving. Hoe kan je stellen dat mensen geen middelen zijn voor opgedrongen ideeen voor anderen terwijl in de praktijk niemand andere ervaringen kan opdoen? Hoe “messiaans” kan je beweren dat iedereen in volle vrijheid en op basis van wederkerigheid anders zou kunnen leven? De vrije associatie pakt in een reele machtspolitiek en onderdrukking van lichaam en geest anders uit dan in je stoutste dromen. 'Anarchie' is voor jou libertair en het omvat geen kritische notie van de wisselende omstandigheden waarin de lezers hun realiteit ervaren. Ik herken jouw stellingname dat zelfbesturende organisaties en directe democratie de norm is. Toch zijn er dan opnieuw ego's, hanen en hennen, die de sociale cohesie bewerkstelligen. Ik mis je stellingname over de vermaatschappelijking van arbeid. Hoe kan een solidariteit met de schoonmaakbranche en thuiszorg verklaart worden met je idealistische insteek over 'anarchisme'? In jouw dromen verbinden mensen zich federatief en niet via een centraal aangestuurd hoofdkwartier.
Je zult ongetwijfeld weten dat waar coördinatie nodig is, mensen niet geneigd zijn te kiezen voor gedelegeerden maar veel eerder voor noodgedwongen keuzes. Het is een sociale strijd en geen idealisme wat mensen tot keuzes dwingt. De veronderstelde 'bijenkorf' van autoriteit wordt vanzelf gecreeerd zodra 'anarchisten' geen know how hebben van organisatie. Inderdaad, de toekomst is 'gefrefigureerd' volgens Appelscha deskundigen. Het is een vooruitlopen in het hier en nu van wat straks verloren raakt mede door de Jip en Janneke benadering dat de sociale revolutie gevoeld maar niet begrepen kan worden.
Zwaktebronnen van de Anarchie
Allereerst bedankt voor de online pdf variant van 'Krachtbronnen van de Anarchie'. Het lijkt op Jip en Janneke en misschien is dat de bedoeling ook geweest. Een post-modern knip en plakwerk van vooral iedeeen en geen of gebrekkig historisch wetenschappelijk inzicht. Ik waardeer je lage drempels om misschien onbekenden kennis te laten maken met jouw overtuiging wat anarchistische ideeen kunnen zijn. Toch ben ik ook teleurgesteld over allereerst de 9 pagina's die ik gelezen heb.
Het lijkt een virus om vooral maar te denken in vrijheid, zonder de materiele omstandigheden in overweging te nemen. Zoals ik eerder gereageerd heb op een posting van Doorbraak: 'Links niet vies van arbeidsdwang' ontdek ik wederom dat er 'anarchisten' zijn die van alles weg kunnen denken. Hoe kan je een pijl weg redeneren als die je raakt met dodelijke afloop? Hoe dom kan je zijn om jezelf in je voet te schieten? Mijn ideeen zijn niet absoluut en (on)bespreekbaar met anderen maar vooral onderhevig aan de wisselende omstandigheden in mijn omgeving. Hoe kan je stellen dat mensen geen middelen zijn voor opgedrongen ideeen voor anderen terwijl in de praktijk niemand andere ervaringen kan opdoen? Hoe “messiaans” kan je beweren dat iedereen in volle vrijheid en op basis van wederkerigheid anders zou kunnen leven? De vrije associatie pakt in een reele machtspolitiek en onderdrukking van lichaam en geest anders uit dan in je stoutste dromen. 'Anarchie' is voor jou libertair en het omvat geen kritische notie van de wisselende omstandigheden waarin de lezers hun realiteit ervaren. Ik herken jouw stellingname dat zelfbesturende organisaties en directe democratie de norm is. Toch zijn er dan opnieuw ego's, hanen en hennen, die de sociale cohesie bewerkstelligen. Ik mis je stellingname over de vermaatschappelijking van arbeid. Hoe kan een solidariteit met de schoonmaakbranche en thuiszorg verklaart worden met je idealistische insteek over 'anarchisme'? In jouw dromen verbinden mensen zich federatief en niet via een centraal aangestuurd hoofdkwartier.
Je zult ongetwijfeld weten dat waar coördinatie nodig is, mensen niet geneigd zijn te kiezen voor gedelegeerden maar veel eerder voor noodgedwongen keuzes. Het is een sociale strijd en geen idealisme wat mensen tot keuzes dwingt. De veronderstelde 'bijenkorf' van autoriteit wordt vanzelf gecreeerd zodra 'anarchisten' geen know how hebben van organisatie. Inderdaad, de toekomst is 'gefrefigureerd' volgens Appelscha deskundigen. Het is een vooruitlopen in het hier en nu van wat straks verloren raakt mede door de Jip en Janneke benadering dat de sociale revolutie gevoeld maar niet begrepen kan worden.