Hier kun je discussieren over Kamer-leden betalen vluchtelingen voor ‘werk’.
Buiten dat de vluchtelingen al meer dan een jaar strijden voor verblijfsrecht en onderdak, is ook een van hun eisen het recht om te kunnen werken en studeren. Dat vluchtelingen niet mogen werken levert veel problemen op. Naast dat ze voor eten en drinken afhankelijk zijn van wat zij krijgen of vinden op straat, kunnen zij geen treinkaartjes kopen als zij bijvoorbeeld naar hun advocaat moeten. Dit levert weer boetes op die ze niet kunnen betalen en belanden hierdoor uiteindelijk in de gevangenis. Ook levert het niet mogen niet mogen werken veel psychische problemen op, omdat zij gewoon weg niets mogen doen.
Linda Voortman (Groen Links), Sharon Gesthuizen (SP), Sander Terphuis (PvdA), Godelieve van Heteren (ex-directeur van Cordaid en ex-Tweede Kamerlid die recent de PvdA verliet wegens het inhumane vluchtelingenbeleid), Joris Wijsmuller (Haagse Stads Partij) Inge Vianen (Groen Links Den Haag) en Meindert Stelling (advocaat) betaalde een bedrag aan een van de vluchtelingen die had gekookt om zo een signaal af te geven tegen het niet mogen werken.
Vandaag dineren Tweede Kamer-leden, advocaten, mensen uit de medische wereld, lokale politici en andere betrokkenen, samen met de daar verblijvende vluchtelingen, in het Vluchthuis in Den Haag. Het diner is een initiatief van de vluchtelingen van het Vluchthuis. Zij willen op deze manier op informele wijze het gesprek aangaan over de problematiek waar zij in Nederland mee te maken hebben. De vluchtelingen verblijven sinds januari in de voormalig Allerheiligst Sacramentskerk aan de Sportlaan in Den Haag, nadat ze eerder drie maanden actie voerden voor hun recht op bestaan middels een tentenkamp op de Koekamp naast Den Haag Centraal Station.
Na het diner zal het toneelstuk ‘Corpus Callosum/Gibraltar Bridge’, worden opgevoerd in het Vluchthuis. Ook een van de vluchtelingen speelt mee in het stuk. ‘Corpus Callosum/Gibraltar Bridge’ is “een woordeloos sprookje over vertrekken uit gisteren en aankomen in morgen, zachtjes verteld door piano en cello. Een theaterstuk op locatie, dat je ontdoet van oude kleren en herplant in nieuwe, nog natte grond. Een avontuur over winnen door loslaten, groots zijn door nederigheid en gelukkiger worden door de treurnis te doorleven.”
Wij kunnen niet terug naar het land waar wij vandaan komen omdat wij daar ons leven niet zeker zijn, maar ook hier worden ons onze mensenrechten ontzegd. Wij willen na jaren van onzekerheid, opsluiting in detentiecentra en uitsluiting van alle mensenrechten verblijfsrecht, zodat wij een menswaardig bestaan kunnen opbouwen.