Ik ben het met je leestip eens, pacifisme heeft namelijk nooit gewerkt. Zolang de staat en haar kapitalistische partners de monopolie op geweld mogen uitvoeren, zolang zal er ook sprake zijn van indirecte repressie van het volk. Immers werkt de dreiging van geweld in de meeste gevallen angstaanjagend genoeg om een groot deel van het volk terug te dringen in zijn/haar cocon van schijnveiligheid en dus algehele pacificatie van het volk af te dwingen. Ik stem voor om How nonviolence protects the state als een stukje verplichte literatuur op de middelbare scholken in te voeren, de kids even wegtrekken uit de plastic fantastic wereld van Bieber en andere"artiesten" en de kinderen weer kritisch maken. Als iemand van 31 ben ik een van de laatste activisten in mijn stad, terwijl er vroeger heel wat punx , krakers, hippies en ander activistisch "tuig" rondliep.
De meeste mensen van toen hebben nu een gezin en willen niet het risico lopen dat hun kinderen langere tijd pappa of mamma zullen moeten kiezen, daar kan ik nog wel begrip voor opbrengen aangezien deze mensen tot een aantal jaar geleden nog actief waren. Het stoort mij echter dat mensen het kennelijk normaal vinden dat hun kinderen slaven van de commercie zijn geworden en daarmee een irrationeel en vooral ook hypocriet systeem in stand houden. Zonder geweld, zou er nu geen vrouwen stemrecht zijn geweest, ook geen leerplicht voor kinderen, geen cao, aow etc. Kortom, geweld is ook onderdeel van het politieke spelletje dat democratie heet.
schuilen achter pacifisme en anonimiteit
Ik ben het met je leestip eens, pacifisme heeft namelijk nooit gewerkt. Zolang de staat en haar kapitalistische partners de monopolie op geweld mogen uitvoeren, zolang zal er ook sprake zijn van indirecte repressie van het volk. Immers werkt de dreiging van geweld in de meeste gevallen angstaanjagend genoeg om een groot deel van het volk terug te dringen in zijn/haar cocon van schijnveiligheid en dus algehele pacificatie van het volk af te dwingen. Ik stem voor om How nonviolence protects the state als een stukje verplichte literatuur op de middelbare scholken in te voeren, de kids even wegtrekken uit de plastic fantastic wereld van Bieber en andere"artiesten" en de kinderen weer kritisch maken. Als iemand van 31 ben ik een van de laatste activisten in mijn stad, terwijl er vroeger heel wat punx , krakers, hippies en ander activistisch "tuig" rondliep.
De meeste mensen van toen hebben nu een gezin en willen niet het risico lopen dat hun kinderen langere tijd pappa of mamma zullen moeten kiezen, daar kan ik nog wel begrip voor opbrengen aangezien deze mensen tot een aantal jaar geleden nog actief waren. Het stoort mij echter dat mensen het kennelijk normaal vinden dat hun kinderen slaven van de commercie zijn geworden en daarmee een irrationeel en vooral ook hypocriet systeem in stand houden. Zonder geweld, zou er nu geen vrouwen stemrecht zijn geweest, ook geen leerplicht voor kinderen, geen cao, aow etc. Kortom, geweld is ook onderdeel van het politieke spelletje dat democratie heet.