Ik ben Altijd November en zou oorspronkelijk op 8 feb Strydwolf hebben ondersteund op de melodica. Had er veel zin in, en baal dat het optreden is afgelast. Sterker nog: de laatste tijd zijn ALLE optredens waaraan ik medewerking zou verlenen (van verschillende bands) afgelast, omdat bepaalde lieden menen dat zij dankzij ongefundeerde lastercampagnes en onder dreiging van geweld (knokploegen!) mij en mijn mede-muzikanten het spelen moeten verhinderen.
Vooropgesteld: ik snap dat veel mensen schrikken van de symboliek die bands als Strydwolf en andere neofolk/martial-acts gebruiken. Het is natuurlijk de bedoeling om te provoceren en de brave burger buiten de deur te houden. Dus als dat blijkt te werken, mag je als muzikant eigenlijk niet mopperen. Het gaat echter alle perken te buiten als de reacties de vorm aannemen van met veel geschreeuw en laarsengestamp afgedwongen censuur. Wie zijn er dan de fascisten?
Neofolk, zoals ikzelf deze muziek beleef en zoals ik weet dat Strydwolf 'm beleeft, heeft geen enkel politiek programma. Het is een kunstvorm die zich bezighoudt met de donkere kanten van de menselijke ziel: angst, agressie, sadisme, depressie, de dood. Ze komt niet voor niets voort uit de darkwave en telt vele goths en metalheads als fans. Wat kan beter deze duistere kanten laten zien dan de symbolen van het Absolute Kwaad: nazisme, fascisme, maar ook communisme, maoisme en andere totalitaire staatsvormen, alle met stromen bloed aan de handen? Neofolkbands gebruiken symbolen uit het verleden, want met actuele politiek houden zij zich niet bezig. Ze maken muziek voor romantische wereldverzakers.
Strydwolf gebruikt liedteksten uit de negentiende en vroege twintigste eeuw van Romantische en socialistische dichters als Herman Gorter, Hoffmann von Fallersleben en Hermann Hesse. Deze teksten, die zijn geschreven lang voordat de nazi's en de communisten hun beulswerk verrichtten, bevatten nog een soort naïeve schoonheid. Toch klinken ze in moderne oren als 'besmet' door wat later is gebeurd. Deze spanning tussen schoonheid en ongemak maakt deze liederen zo eindeloos fascinerend en onweerstaanbaar voor de luisteraar. Het is wat mij betreft waar goede kunst over gaat.
Wie nu het optreden van Strydwolf verhinderen, vechten tegen de verkeerde vijand. Ja, er is racisme in Nederland. Er is gevaarlijk nationalisme, er is extremisme en er is heel veel domheid, zowel ter linker- als ter rechterzijde. Neonazi's en Antifa's zijn slechts een minuscule 'lunatic fringe' van de samenleving; daar hoeven we ons weinig zorgen om te maken. Veel gevaarlijker is het gedachtegoed van de PVV, dat steeds meer geaccepteerd is geraakt door de politieke mainstream. Wie daar iets tegen wil doen, met vreedzame en democratische middelen, vindt mij aan zijn zijde.
Maar laat mij en mijn paar neofolkvrienden alsjeblieft de ruimte om onze self-styled getormenteerde kunstenaarszielen te laven aan donkere muziek.
Wie zijn nu de fascisten?
Ik ben Altijd November en zou oorspronkelijk op 8 feb Strydwolf hebben ondersteund op de melodica. Had er veel zin in, en baal dat het optreden is afgelast. Sterker nog: de laatste tijd zijn ALLE optredens waaraan ik medewerking zou verlenen (van verschillende bands) afgelast, omdat bepaalde lieden menen dat zij dankzij ongefundeerde lastercampagnes en onder dreiging van geweld (knokploegen!) mij en mijn mede-muzikanten het spelen moeten verhinderen.
Vooropgesteld: ik snap dat veel mensen schrikken van de symboliek die bands als Strydwolf en andere neofolk/martial-acts gebruiken. Het is natuurlijk de bedoeling om te provoceren en de brave burger buiten de deur te houden. Dus als dat blijkt te werken, mag je als muzikant eigenlijk niet mopperen. Het gaat echter alle perken te buiten als de reacties de vorm aannemen van met veel geschreeuw en laarsengestamp afgedwongen censuur. Wie zijn er dan de fascisten?
Neofolk, zoals ikzelf deze muziek beleef en zoals ik weet dat Strydwolf 'm beleeft, heeft geen enkel politiek programma. Het is een kunstvorm die zich bezighoudt met de donkere kanten van de menselijke ziel: angst, agressie, sadisme, depressie, de dood. Ze komt niet voor niets voort uit de darkwave en telt vele goths en metalheads als fans. Wat kan beter deze duistere kanten laten zien dan de symbolen van het Absolute Kwaad: nazisme, fascisme, maar ook communisme, maoisme en andere totalitaire staatsvormen, alle met stromen bloed aan de handen? Neofolkbands gebruiken symbolen uit het verleden, want met actuele politiek houden zij zich niet bezig. Ze maken muziek voor romantische wereldverzakers.
Strydwolf gebruikt liedteksten uit de negentiende en vroege twintigste eeuw van Romantische en socialistische dichters als Herman Gorter, Hoffmann von Fallersleben en Hermann Hesse. Deze teksten, die zijn geschreven lang voordat de nazi's en de communisten hun beulswerk verrichtten, bevatten nog een soort naïeve schoonheid. Toch klinken ze in moderne oren als 'besmet' door wat later is gebeurd. Deze spanning tussen schoonheid en ongemak maakt deze liederen zo eindeloos fascinerend en onweerstaanbaar voor de luisteraar. Het is wat mij betreft waar goede kunst over gaat.
Wie nu het optreden van Strydwolf verhinderen, vechten tegen de verkeerde vijand. Ja, er is racisme in Nederland. Er is gevaarlijk nationalisme, er is extremisme en er is heel veel domheid, zowel ter linker- als ter rechterzijde. Neonazi's en Antifa's zijn slechts een minuscule 'lunatic fringe' van de samenleving; daar hoeven we ons weinig zorgen om te maken. Veel gevaarlijker is het gedachtegoed van de PVV, dat steeds meer geaccepteerd is geraakt door de politieke mainstream. Wie daar iets tegen wil doen, met vreedzame en democratische middelen, vindt mij aan zijn zijde.
Maar laat mij en mijn paar neofolkvrienden alsjeblieft de ruimte om onze self-styled getormenteerde kunstenaarszielen te laven aan donkere muziek.