Wanneer we om ons heen kijken, zien we allemaal dat het goed fout gaat in onze samenleving. Een samenleving die met een sneltreinvaart meer en meer mensen uit- en buitensluit. We zien bijvoorbeeld, dat de 'crisis' die ons momenteel opgedrongen wordt, eigenlijk niks anders is dan een herschikking van het kapitaal. De derde wereld is geplunderd zodat het grootschalig plunderen hier nu moet beginnen; kleinschalig was het natuurlijk al langer bezig. De globalisering komt thuis!
We zien ook, dat het aanwijzen van 'schuldigen' een tendens is, die grotere vormen aanneemt en in heel de wereld is waar te nemen. Het is dan ook geen toeval dat de bestaande politieke partijen van links tot rechts en het overheidsapparaat hier meer en meer in mee gaan. Dit leidt de aandacht af van het ware probleem, namelijk dat het 'kapitalisme' failliet is. Daarom willen politici een schuldige aanwijzen terwijl ze weten dat zijzelf de veroorzakers van de problemen zijn. De politici lieten en laten de zaken op hun beloop en laten het zeer zeker na om bovenstaande aan te pakken, wat er mede toe zorg draagt dat het vaak rigoureuze gevolgen voor ons mensen heeft. Armoede daarin is maar een van de gevolgen van dit desastreus gevoerde beleid.
Het kapitaal zelf heeft allang nieuwe afzetmarkten gecreëerd middels o.a. de gevoerde lage loonlanden politiek, dat door de 'vrije handel' meer en meer geëxploiteerd kan worden. Lage loonlanden politiek is dan ook een vorm van modern kolonialisme, dat echter dit keer niet door de staten wordt bedreven, maar door 'non personen' (= de vennootschappen) wordt bedreven.Momenteel is China “booming”, het Afrikaanse continent wordt klaargestoomd als nieuwe afzetmarkt.
Het kapitaal zelf misbruikt ook alleen maar de opgeworpen en gecreëerde grenzen die de wereld verdelen in verschillende 'landen'. Doordat juist het kapitaal zelf nieuwe afzetmarkten heeft gecreëerd (en aan het creëren is), kan hier in deze zogenoemde 'westerse wereld' de verzorgingsstaat afgebroken worden. 'Men' (= dat kapitaal zelf) heeft 'ons hier in deze 'westerse wereld' gewoon niet meer nodig, 'men' kijkt niet op een landje meer of minder ook (Griekenland, Italië, Spanje, Portugal, ...), 'men' loopt daarvoor zelfs over lijken, het interesseert 'ze' geen lor dat er (door armoede, honger, desillusie en/of als bijvoorbeeld wanhoopsdaad) lijken vallen.
De mens zelf is dan ook geen deel meer van de (rest van de) natuur om ons heen, deze gecreëerde tegenstelling mens-natuur is er dan ook om ons mensen te doen vervreemden en vernederen van ons mens-zijn zelf. Dit kan tegenwoordig, daar het neoliberale gedachtegoed (nadat 'links' failliet verklaard is) als uiteindelijke 'winnaar' en als enige 'overwinnaar' bezig gegaan is niet alleen 'ons' van onze materiële waarden te beroven, maar ook 'onze' immateriële waarden aan het vernietigen is gegaan. Met immateriële waarden wordt bedoeld: solidariteit, creativiteit, verbondenheid en menselijke warmte, 4 begrippen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
De ontmenselijkheidsmachinerie draait op volle toeren. Gesteld kan daarmee worden dat dit een 4e gecreëerde tegenstelling is, die 'hun' een extra en nieuw wapen in handen geven om die onderdrukking en uitbuiting wereldwijd een nieuw elan mee te geven. Deze 4e tegenstelling (die ook een grandioze ecologische catastrofe genoemd kan worden) is een aanvulling op de 3 al langer bestaande gecreëerde tegenstellingen: man-vrouw (patriarchisme), wit-zwart (racisme) en rijk-arm (kapitalisme).
Willen 'we' (als mensheid wereldwijd) pogingen doen dit tij te keren, is het belangrijk de samenhang van die 4 gecreëerde tegenstellingen te leren zien. De ontstane bewustwording moet vervolgens in een revolutionaire bewustwording omgezet worden. Waarmee gezegd: het leren de noodzaak te zien om in deze dagelijkse conflicten toch sterke netwerken van wederzijdse ondersteuning op te bouwen. Die ondersteunende netwerken die opgebouwd moeten worden, kunnen zo de basis gaan vormen voor een samenleving waarin vrijheid en solidariteit elkaar niet in de weg zitten, maar elkaars voorwaarde zijn. Zien daarbij dat het belangrijk is, dat niet ieder zijn eigen agenda door probeert te drukken, maar dat we de gemeenschappelijke voorwaarde moeten zien te verwezenlijken.
Crisis what crisis?
Wanneer we om ons heen kijken, zien we allemaal dat het goed fout gaat in onze samenleving. Een samenleving die met een sneltreinvaart meer en meer mensen uit- en buitensluit. We zien bijvoorbeeld, dat de 'crisis' die ons momenteel opgedrongen wordt, eigenlijk niks anders is dan een herschikking van het kapitaal. De derde wereld is geplunderd zodat het grootschalig plunderen hier nu moet beginnen; kleinschalig was het natuurlijk al langer bezig. De globalisering komt thuis!
We zien ook, dat het aanwijzen van 'schuldigen' een tendens is, die grotere vormen aanneemt en in heel de wereld is waar te nemen. Het is dan ook geen toeval dat de bestaande politieke partijen van links tot rechts en het overheidsapparaat hier meer en meer in mee gaan. Dit leidt de aandacht af van het ware probleem, namelijk dat het 'kapitalisme' failliet is. Daarom willen politici een schuldige aanwijzen terwijl ze weten dat zijzelf de veroorzakers van de problemen zijn. De politici lieten en laten de zaken op hun beloop en laten het zeer zeker na om bovenstaande aan te pakken, wat er mede toe zorg draagt dat het vaak rigoureuze gevolgen voor ons mensen heeft. Armoede daarin is maar een van de gevolgen van dit desastreus gevoerde beleid.
Het kapitaal zelf heeft allang nieuwe afzetmarkten gecreëerd middels o.a. de gevoerde lage loonlanden politiek, dat door de 'vrije handel' meer en meer geëxploiteerd kan worden. Lage loonlanden politiek is dan ook een vorm van modern kolonialisme, dat echter dit keer niet door de staten wordt bedreven, maar door 'non personen' (= de vennootschappen) wordt bedreven.Momenteel is China “booming”, het Afrikaanse continent wordt klaargestoomd als nieuwe afzetmarkt.
Het kapitaal zelf misbruikt ook alleen maar de opgeworpen en gecreëerde grenzen die de wereld verdelen in verschillende 'landen'. Doordat juist het kapitaal zelf nieuwe afzetmarkten heeft gecreëerd (en aan het creëren is), kan hier in deze zogenoemde 'westerse wereld' de verzorgingsstaat afgebroken worden. 'Men' (= dat kapitaal zelf) heeft 'ons hier in deze 'westerse wereld' gewoon niet meer nodig, 'men' kijkt niet op een landje meer of minder ook (Griekenland, Italië, Spanje, Portugal, ...), 'men' loopt daarvoor zelfs over lijken, het interesseert 'ze' geen lor dat er (door armoede, honger, desillusie en/of als bijvoorbeeld wanhoopsdaad) lijken vallen.
De mens zelf is dan ook geen deel meer van de (rest van de) natuur om ons heen, deze gecreëerde tegenstelling mens-natuur is er dan ook om ons mensen te doen vervreemden en vernederen van ons mens-zijn zelf. Dit kan tegenwoordig, daar het neoliberale gedachtegoed (nadat 'links' failliet verklaard is) als uiteindelijke 'winnaar' en als enige 'overwinnaar' bezig gegaan is niet alleen 'ons' van onze materiële waarden te beroven, maar ook 'onze' immateriële waarden aan het vernietigen is gegaan. Met immateriële waarden wordt bedoeld: solidariteit, creativiteit, verbondenheid en menselijke warmte, 4 begrippen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
De ontmenselijkheidsmachinerie draait op volle toeren. Gesteld kan daarmee worden dat dit een 4e gecreëerde tegenstelling is, die 'hun' een extra en nieuw wapen in handen geven om die onderdrukking en uitbuiting wereldwijd een nieuw elan mee te geven. Deze 4e tegenstelling (die ook een grandioze ecologische catastrofe genoemd kan worden) is een aanvulling op de 3 al langer bestaande gecreëerde tegenstellingen: man-vrouw (patriarchisme), wit-zwart (racisme) en rijk-arm (kapitalisme).
Willen 'we' (als mensheid wereldwijd) pogingen doen dit tij te keren, is het belangrijk de samenhang van die 4 gecreëerde tegenstellingen te leren zien. De ontstane bewustwording moet vervolgens in een revolutionaire bewustwording omgezet worden. Waarmee gezegd: het leren de noodzaak te zien om in deze dagelijkse conflicten toch sterke netwerken van wederzijdse ondersteuning op te bouwen. Die ondersteunende netwerken die opgebouwd moeten worden, kunnen zo de basis gaan vormen voor een samenleving waarin vrijheid en solidariteit elkaar niet in de weg zitten, maar elkaars voorwaarde zijn. Zien daarbij dat het belangrijk is, dat niet ieder zijn eigen agenda door probeert te drukken, maar dat we de gemeenschappelijke voorwaarde moeten zien te verwezenlijken.