Nijmeegs leraar en raadslid Lingewaard weigert rectificatie na klacht van actievist over laster
Wanneer: 22/05/2023 - 15:55
Het raadslid Jasper Klaassen van Lokaal Belang Lingewaard, tevens leraar geschiedenis in Nijmegen, weigert na een beschuldigend artikel van zijn hand een rectificatie te plaatsen en zijn excuses te maken.
Klaassen. doceert aan het Mondial-college, heeft op LinkedIn vijf jaar lang een linkse actievoerder uitgemaakt voor 'fascist' en aantoonbare onwaarheden over hem gepubliceerd, gepaard aan enkele historische fouten. De actievoerder en auteur, Arthur Graaff (74) noemt het artikel 'pure laster'.
Het artikel op LinkedIn kreeg ruim 180 likes. Graaff is voormalig woordvoerder van de AFVN-Bond van Antifascisten, bekend van acties tegen het herdenken van nazi's, demonstraties door racisten en vrije verkoop van nazispullen op nazibeurzen. Hij is een zoon van een gedecoreerd verzetsman en vm. nazigevangene. Hij heeft negen jaar lang uitvoerig over WO-II gepubliceerd als hoofdredacteur van Nieuws-wo2, een website. Hij noemt het artikel van Klaassen 'pure laster'.
Klaassen in zijn tekst: "Het ontbreekt meneer Graaff in mijn ogen wel aan een enorm portie gezond verstand én historisch besef. Op het moment dat je als persoon een ander wil gaan verbieden te herdenken, dan ben je in mijn ogen pas echt een fascist." Ook schrijft Klaassen dat Graaff vrzitter is of was van enkele antfascistische rgansiaties - wat hij nooit was, en dat dat eenmans-clubs waren. Klaassen toont evenmin bewijs. Graaff beschouwt dit als een opzettelijke poging tot beschadiging van zijn reputatie, eer en goede naam.
Klaassen schrijft verder o.m. foutief dat de enorme nazibegraafplaats Ysselsteyn (Venray) onder de 31.000 nazidoden maar vier nationaliteiten telt, terwijl dat er ruim 30 zijn. Klaassen vindt nazimilitairen hetzelfde zijn als SS'ers - die terroristen en beulen waren. Hij vindt dat Duitse soldaten van nu best kransen mogen leggen voor de nazi-oorlogsmisdadigers daar. dat deed de Bundeswehr-groep die deelneemt aan de Vierdaagse. De Duitse ambassadeur is daarmee echter gestopt in 2021.
___________________________
Tekst LinkedIn artikel
Waanzin en weerzin. Hoe één man altijd weer zijn punt wil maken.
Jasper Klaassen Jasper Klaassen
Jasper Klaassen
Master’s Degree in history
Published Jul 18, 2018
+ Follow
De enige Duitse begraafplaats met doden uit de Tweede Wereldoorlog in Nederland ligt in het kleine Limburgse dorpje Ysselsteyn. Het is overigens ook één van de grootste Duitse begraafplaatsen in Noord-west Europa met maar liefst 31.598 doden. Weinig Nederlanders weten van het bestaan van deze begraafplaats af; niet verwonderlijk omdat er weinig ruchtbaarheid aan gegeven wordt. Wie in het museum Overloon loopt, wordt meerdere malen gewezen op de Britse begraafplaats in Venray, enkele kilometers verderop, maar er wordt met geen woord gerept over de Duitse begraafplaats in Ysselsteyn, wat ongeveer op exact dezelfde reisafstand ligt. Blijkbaar ligt het een en ander toch nog steeds gevoelig. Maar is dat terecht? En waarom wordt er zo krampachtig gedaan over deze begraafplaats?
Na de Tweede Wereldoorlog wist men eigenlijk niet zo goed wat men moest doen met die tienduizenden omgekomen Duitsers. Ze waren de vijand, fouter dan fout en verdienden ze eigenlijk wel een laatste rustplaats? Het antwoord was ja. Want wat moest men anders? De veldgraven die met honderden te vinden waren handhaven? De provisorische Duitse kerkhoven gaan ruimen en de overblijfselen vernietigen? Nee, gelukkig was men in ons land nog wel realistisch genoeg om te concluderen dat die opties niet reëel waren. Besloten werd om een enorme begraafplaats aan te leggen voor alle Duitsers (en 'foute' Nederlanders) die omgekomen waren bij de bevrijding van ons land en de periode daarna.
In 1946 wees de Nederlandse regering het dorpje Ysselsteyn aan als de plek waar dit moest gaan gebeuren. Er was daar een behoorlijke lap grond beschikbaar die eigenlijk economisch gezien zo goed als waardeloos was. Deze 'woeste' grond werd door Duitse krijgsgevangenen ontgonnen en klaar gemaakt voor de in gebruik name van het kerkhof. De begraafplaats is maar liefst een indrukwekkende 28(!) hectare groot. Er liggen dus bijna 32.000 mensen begraven. Ter vergelijking, de Amerikaanse begraafplaats in Margraten telt op dit moment rond de 8000 graven.
Op de begraafplaats is niet zichtbaar bij welk onderdeel de gesneuvelde hoorde, dit heeft men gedaan om te voorkomen dat vervelende termen zoals Waffen-SS of Landwacht (Nederlanders die onderdeel waren van een paramilitaire organisatie, werkzaam voor de nazi's) de boventoon zouden voeren. Maar oordelen is makkelijk, hier liggen voor de gemiddelde leek dus 32.000 nazi's. Fouter dan fout, eigen schuld en vooral dikke bult.
Zo makkelijk is het dus niet. Toen ik de begraafplaats voor het eerst bezocht kwam ik bijna achterin een veld tegen met kruizen waar vrouwennamen op stonden, ook waren er kruizen met kinderen van een paar dagen, weken, maanden oud. Er waren kruizen met mannen van ver in de 80 te vinden. Dit intrigeerde me en door navraag bij het NIOD (Nederlands Instituut voor OorlogsDocumentatie) leerde ik dat dit Duitse burgers waren. Zij waren eind 1944 'geëvacueerd' vanuit de frontlinie bij de Nederlands/Duitse grens en zolang geïnterneerd in kamp Vught (dat toen al bevrijd was). Deze oude mannen, vrouwen en kinderen konden de ontberingen en slechte leefomstandigheden in het kamp niet aan en stierven met velen tegelijk. Maar ach, wij waren de 'goeden' toch? Deze Duitsers verdienden het blijkbaar ook om dit te overkomen, ook al waren het onschuldige burgers.
Ook liggen er Turkmenen, Polen en Russen begraven. Maar één ding hebben ze allemaal gemeen. Ze hebben gevochten in Duitse krijgsdienst. Nu valt er voor de Nederlanders die dat deden niet veel te zeggen, dit was een redelijk vrijwillige keuze. Er waren in de meeste gevallen toch tal van andere opties geweest. Maar voor de Russen, Turkmenen en Polen lag dit toch echt anders. Wanneer je als soldaat in het Oosten krijgsgevangen werd gemaakt dan wachtte je een verschrikkelijk einde. De nazi's lieten je verhongeren, jezelf doodwerken of doodvriezen in de verschrikkelijke kampen die ze voor met name de Slavische volkeren hadden ingericht. Dit waren voor de nazi's echte 'Untermenschen' en daar werd ook op die manier mee omgegaan. Voor velen was de keuze dan ook niet moeilijk. Of vechten voor de vijand (Duitsland) of gegarandeerd sterven. Ik denk dat we vanuit onze luie, 21ste eeuwse, verwende stoel makkelijk oordelen. Vechten voor de vijand? Nooit! Toch kozen meer dan 2,3 miljoen Oost-Europeanen voor deze optie. En een aantal van hen liggen dus ook op deze begraafplaats. Zijn deze jongens dan fout? Mogen zij niet herdacht worden?
Waarom deze introductie? Omdat juist nu de Nijmeegse vierdaagse weer van start is gegaan door een bepaalde meneer nogal wat stampei wordt gemaakt over het feit dat soldaten van de Duitse Bundeswehr elk jaar een krans leggen op deze begraafplaats. De man heet Arthur Graaff, voorzitter van diverse antifascistische organisaties (waar hij toevallig alle functies in eigen persoon bekleed) en meneer de Graaff is een enorme tegenstander van deze kranslegging en van het feit dat de begraafplaats überhaupt bestaat. Het liefst zou hij de begraafplaats zien verdwijnen achter een 'hoge aarden wal, van vier meter'. Zijn visie op dit gebeuren wordt getekend door het feit dat hij kind is van een verzetsman die tijdens de oorlog drie jaar vast heeft gezeten, Arthur, geboren in 1948 zal hier behoorlijk wat van mee hebben gekregen van thuis uit. Zijn standplaatsgebondenheid wordt nog steeds bepaald door zijn (wellicht traumatische) jeugd.
In een artikel van de Gelderlander van 16 juli wordt Graaff nogmaals geciteerd: 'Arthur Graaff, die namens Nederlandse en Duitse antifascistische organisaties bezwaar maakt, is nog duidelijker. ,,Daar liggen beruchte oorlogsmisdadigers begraven. Voor hen breng je je hand niet naar je pet. 99 procent van de militairen is begraven met een hakenkruis op de koppel van hun riem!'
Als voorzitter van diverse antifascistische verenigingen zou juist hij beter moeten weten. In een fascistische, totalitaire staat bestaat er geen individuele keuzevrijheid. De waarheid is als een koe. Natuurlijk liggen daar alleen soldaten met hakenkruizen begraven! De gemiddelde Duitser had sinds 1933 helemaal niks meer te vertellen of te kiezen. Je moest het leger in, of het werd Dachau. Deze keuze lijkt mij niet heel moeilijk. Is het de verkeerde keuze? Ja, achteraf wel ja. Maar ook dat is een waarheid als een koe. Dat helpt de mens niet verder. Maar meneer Graaff heeft blijkbaar in zijn optiek als enige op deze wereld de waarheid in pacht én tegelijk wil hij bepalen wie je mag herdenken, waarom, wanneer en op welke manier.
Als u het mij vraagt is de grootste fascist in ons land dit moment misschien wel de persoon die het hardst roept het niet te willen zien of zijn. Het ontbreekt meneer Graaff in mijn ogen wel aan een enorm portie gezond verstand én historisch besef. Op het moment dat je als persoon een ander wil gaan verbieden te herdenken, dan ben je in mijn ogen pas echt een fascist. [Cursief van AG]